Morgunblaðið - 29.11.1981, Side 7

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. NÓVEMBER 1981
7
Hug vekj a
eftir sr. Olaf Skúlason dómprófast
Ég hef verið beðinn um að
skrifa sunnudagshugvekjur í
Morgunblaðið. Kann ég ritstjór-
um blaðsins þakkir fyrir þann
áhuga, sem þeir hafa sýnt kirkj-
unni og kirkjulegum málefnum
með föstum þáttum og ítarlegum
fréttum. Vildi ég því ekki skor-
ast undan því að rita nokkrar
hugvekjur á helgum dögum,
enda þótt ég geri mér grein fyrir
því, að vandi fylgir. Hugvekja
hvetur til þess, jafnvel með heiti
sínu ainu, að þar fari eitthvað,
sem lengur vaki í vitund en þau
andartök, sem tekur að lesa.
Predikun er annars eðlis. I
kirkju koma þeir, yfirleitt, sem
eru fúsir til þess bæði að veita og
þiggja, það gerir predikaranum
auðveldara fyrir. I stuttri blaða-
grein birtist hann aðeins í þeim
orðum, sem blaðið fylla. Um-
gjörðin, sem kirkjan veitir, er
ekki til staðar, ekki heldur
stuðningur kórs og biðjandi
sá, sem er viss um stöðu sína í
Ijósinu, líti því til baka, og skoði
feril sinn þetta ár. Hversu oft
hefur ljósið skinið þar í gegn, hið
sanna Ijós, sem kom í heiminn
okkur til frelsunar? Og hversu
oft hefur verið látið undan ásókn
myrkursins, í orði og í verki, með
því að varna ljósinu þess að
skína þar í gegn, sem gengið er?
Skyldi samviskusöm skoðun ekki
gera lítið úr undrun þess, sem
þótti heimskulega spyrt um holl-
ustu við Ijósið eða skjólið í
myrkrinu?
Já, lítum til baka á þessum ný-
ársdegi kirkjunnar og skoðun
stöðu kirkjunnar eins og við
þekkjum hana. Það er sagt, að
hún standi vel þessa daga og ár,
gamla kirkjan okkar. Én eftir
hverju fer það? Er þá miðað við
almennar umræður um málefn-
in, sem hún berst fyrir? Er þar
miðað við það, hversu mörg
frumvörp og ályktunartillögur
Og aðeins þegar kirkjan nær til
hans og fær hið rétta andsvar, er
staða hennar góð.
A hátíð eins og fyrsta sunnu-
degi í aðventu er hægt að gleðj-
ast, af því að þá eru þeir margir,
sem hlýða kalli kirkjunnar,
horfa á Ijósið og verja það með
nærveru sinni, já, lyfta því upp
til hæða. En staða kirkjunnar
verður um leið slæm á hinum
næsta sunnudegi, þeim öðrum í
aðventu, ef þeir verða fáir, sem
vilja muna Ijósið og láta það lýsa
sér. Er ég með þessu að segja, að
það sé kirkjusóknin ein, sem
mælir stuðning og stöðu? Að
vissu leyti er ég að því, enda þótt
þar með sé ekki verið að segja,
að sá einn sé kristinn, sem skip-
ar sætið sitt í kirkju á sunnudög-
um, heldur hitt, að með eigin
augum getum við aðeins greint
það, sem birtist hið ytra. Aðeins
einn les hjörtun og nýrun, en
dæmt eftir augum manna getur
Á nýársdegi kirkjunnar
- Ljós skín í myrkrinu
safnaðar. En því aðeins gerist
eitthvað, að reynt sé, þess vegna
skal af stað haldið á þessu sviði
nú um hríð.
Rétt þótti mér, að fyrsta
„hugvekjan" að þessu sinni
kæmi í dag, fyrsta sunnudag í
aðventu. Þessi sunnudagur er að
verða mikil hátíð. Víðast fyllast
allar kirkjur, aðventukransinn
minnir með fjórum kertum sín-
um, þar af aðeins einu logandi, á
það, að tíminn líður. Slíkt minn-
ir ekki aðeins á aukið annríki á
heimilum, ótal verk, sem þarf að
inna af hendi, heldur líka í tákni
hins blaktandi ljóss, á það, að
það er verið að búa undir komu
hans, sem sjálfur sagðist vera
ljós heimsins, en viðurkenndi um
leið, að þótt ótrúlegt megi virð-
ast, elski heimurinn myrkrið
meira en ijósið.
Kirkjuganga á hinum fyrsta
sunnudegi aðventu vekur því til
umhugsunar um það, hvoru
megin við sjálf séum í raun og
veru: Ljóssins eða myrkursins.
Þyki heimskulega spurt, skyldi
hver og einn skoða sjálfan sig.
Um leið og nýju kirkjuári er
fagnað, er hið gamla kvatt. Og
þingmennirnir okkar bera fram
og snerta hana, eða hvort hlutur
hennar fer vaxandi eða minnk-
andi í fjárlagagerð? Er þar mið-
að við myndir af fulltrúum
hennar á stórum stundum? Eða
er miðað við kirkjubekkina á
venjulegum sunnudögum? Staða
kirkjunnar er aldrei betri eða
verri en það, hvernig henni er
komið hjá þeim einstaklingi,
sem hún er að kalla til hverju
sinni. Hún verður aldrei metin
eftir neinu öðru en því, hver
hollusta hvers og eins er, hvort
heldur ljósið lýsir honum til
frelsis eða myrkrið skýlir frá
því. Staða kirkjunnar verður
aldrei metin út frá neinu öðru en
þeim einstaklingi, sem er að gera
upp hug sinn hverju sinni, hvort
heldur hann trúir eða skellir
skollaeyrum við boðskap herra
hennar, og kirkjan er þess vegna
því aðeins sönn, trú og vel sett,
ef hún boðar þennan Drottin,
höfðar til þjónustu við hann, og
gerir trúariðkunina og þjónust-
una auðveldari. Kirkjan kallar
einstaklinginn, hver svo sem
hann er, og hversu mikill eða
smár, sem hann kann að virðast.
dagur kirkjunnar því aðeins ver-
ið bjartur, að þeir séu margir,
sem láta litla kertið sitt þiggja
ljósið frá hinum, sem enn er að
berjast við myrkrið. En fyrst og
fremst er ég að benda á það, að
„staða kirkjunnar" er hugtak,
sem erfitt mun að rökstyðja eftir
öðrum viðmiðunarþáttum, enda
þótt hægt sé að höfða til þess, að
kirkjan njóti meðbyrs á vissum
tímum, en þurfi að hafa sig alla
'við til þess að láta ekki undan
síga á öðrum.
Bænarefni hins fyrsta sunnu-
dags á nýju kirkjuári er því það,
að ljósið lýsi, að myrkrið verði
undan að láta, að hollustan við
herra kirkjunnar komi fram í
því, að náðarmeðul kirkjunnar
séu vel rækt. Þá skín ljósið, og
þá er ekki aðeins kirkjan á réttri
leið og í góðri stöðu, þá lýsir af
voninni eins og skærri stjörnu,
einmitt þeirri, sem kertin fjögur
á aðventukransinum minna á.
Það er kveikt á þeim einu af
öðru, en þau endast fæst lengi.
Er því ekki líka þannig farið með
okkur sjálf? Verðum við þess
vegna ekki ætíð að halda vöku
okkar með fullri aðgæslu?
TT
OL
Nýtt aðsetur: Háaleitisbraut 11, 3. hæö.
Nýtt símanúmer: (91) 83711.
Pósthólf: 5196, 125 Reykjavík.
Samband ísl. sveitarfélaga.
Lánasjóður sveitarfélaga.
Bjargráöasjóöur.
Prófkjör
Sjálfstæðismanna
29. og 30. nóv. 1981
Hulda Valtýsdóttir
Vid minnum á að Hulda
Valtýsdóttir er frambjóð-
andi í prófkjöri Sjálfstæðis-
flokksins í Reykjavík vegna
borgarstjórnarkosninganna
vorið 1982.
Við vekjum athygli á
störfum Huldu Valtýsdóttur
• Hefur um árabil starfaö aö blaöa-
mennsku
• Hefur lagt liö verndun lands og
gróöurs.
• Var framkvæmdastjóri „Árs trés-
ins 1980“ og er nú formaöur
Skógræktarfélags íslands.
• Hefur unniö þætti í ríkisútvarpiö
um menningarmál og annaöist um
langt skeið barnatíma þess.
• Sat tvö kjörtímabil, frá 1970—’78
í barnaverndarnefnd Reykjavík-
urborgar og frá 1978 í félagsmála-
ráöi og leikvallanefnd.
• Hefur um fjölda ára starfaö viö
kvikmyndaeftirlit ríkisins.
• Hefur látiö til sín taka í starfi Sjálf-
stæöisflokksins og m.a. átt sæti í
stjórn Hvatar félags sjálfstæðis-
kvenna í Reykjavík og veriö vara-
formaöur þess félags síöastliöin
tvö ár.
AUKUM HLUT KVENNA
I BORGARMALUM
KJÓSUM HÆFAR KONUR
í BORGARSTJÓRN
HULDA VALTÝSDÓTTIR
STIJÐNINGSMENN
Upplvsingar og akstur, ef med þarf, í síma 38820