Morgunblaðið - 29.11.1981, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. NÓVEMBER 1981
37
Ingileif Jakobsdótt-
ir - In memoriam
Fædd 28. júlí 1913.
Dáin 8. september 1981.
„(iöfugri sál, srm horfin or úr hfimi,
huj'irnir fyljya yfir gröf <»u dauöa.
KaTlrikans faöir ástvin okkar noymi,
y Igoislum vofji daj»a tfMisnauða.
Sólhjarmi vakir yfir minnini; mærri.
Mótla‘tisvoj»ur svoipar birtu ska*rri.“
Þessar ljóðlínur rifjuðust upp
fyrir mér er ég nú með trega í
huga festi á blað fáein kveðjuorð
um Ingileif Jakobsdóttur. Minn-
ingarnar leita á hugann, enda
margs að minnast eftir 36 ára vin-
áttu. Inga, eins og hún ætíð var
kölluð, var af mætu og góðu fólki
komin í báðar ættir, og bar þess
rækileg merki. Hún var sérstæður
og ógleymanlegur persónuleiki öll-
um þeim sem kynntust henni.
Leiftrandi kímni, orðheppni og
frjálsleg framkoma voru heillandi
eiginleikar í fari hennar. Við nán-
ari kynni duldist engum að hún
var vel greind og hjartalagið ein-
staklega viðkvæmt og hlýtt.
Inga var fædd 28. júlí 1913 í
Garðhúsum í Vestmannaeyjum.
Foreldrar hennar voru Margrét
Gísladóttir, ættuð frá Eyvakoti á
Eyrarbakka, og Jakob Eyjólfsson
frá Skála, Vestur-Eyjafjöllum.
fimm ára gömul fer hún í fóstur
til Sigríðar og Sigurjóns Magnús-
sonar að Hvammi undir Eyjafjöll-
um og var hjá þeim í 6 ár og
minntist hún þeirra hjóna ætíð
með hlýjum hug. Ellefu ára flyst
hún aftur til foreldra sinna í Vest-
mannaeyjum og er þar tll að öll
fjölskyldan flytur til Reykjavíkur
1929. Systkini Ingu voru 3 og eru
þau Svanlaug, búsett á Akranesi,
Margrét, búsett í Reykjavík og
Gísli Skúli, dáinn í september
1966.
Æskuárin hurfu fljótt og alvara
lífsins tók við. Ekki er þetta síst
svo hjá þeim sem ungir að árum
þurfa að fara að vinna fyrir sér
sjálfir. Lífsbaráttan var á sinni tíð
hörð hjá börnum þessa lands.
Stundaði hún hverja þá vinnu sem
bauðst af kostgæfni og alúð. En
matreiðslustörf urðu hennar
ævistarf og léku þau henni einkar
vel í hendi. Hún var sannur snill-
ingur í matargerð, gat töfrað fram
hina fínustu rétti úr litlu sem
engu hráefni. Hún var mjög eftir-
sótt til þessara starfa. Inga gekk
að öllum sínum verkum sem ham-
hleypa og unni sér ekki hvíldar
fyrr en að dagsverki loknu.
Inga giftist 11. ágúst 1942 Jóni
Valbý Gunnarssyni, starfsmanni
hjá Eimskip, góðum og drenglynd-
um manni. Þau eignuðust tvær
dætur, en urðu fyrir þeirri þungu
raun að missa eldri dótturina. í
frumbernsku, en hin dóttirin, Sól-
ey, var foreldrum sínum sannkall-
aður augasteinn og gleðigjafi. Er
hún gift Vali Kristinssyni og eru
þau búsett í Þorlákshöfn. Áður en
Inga giftist eignaðist hún dóttur,
Auði Grétu Valdimarsdóttur, sem
var fædd 13. febrúar 1937. Hún
giftist Einari Guðmundssyni og
eignuðust þau 6 börn. 1 nóvember
1966 lést Auður af slysförum, að-
eins 29 ára gömul. Var þá elsta
barnið 12 ára og yngsta 1 árs og
varð dótturmissirinn Ingu mjög
þungbær. Tregaði hún hana ætíð
og má segja að hún hafi aldrei náð
sér eftir þessa þungu raun.
Inga og Jón áttu fagurt heimili
hér í borg að Keldulandi 19, sem
hún naut að fegra og prýða á allan
hátt. Smekkmanneskja var hún og
myndarleg húsmóðir og aldrei féll
henni verk úr hendi. Hag fjöl-
skyldu sinnar bar hún ætíð fyrir
brjósti sem best hún mátti, og
voru þau Inga og Jón að mörgu
leyti samhent, en engin erum við
fullkomin, en þau bættu hvort
annað vel upp.
Inga og Jón ólu upp að mestu
elsta son Auðar, Jón Inga Einars-
son. Kom hann til þeirra 12 ára
gamall. Var hann þeim mjög
hjartfólginn og reyndist hann
þeim vel í alla staði. Hefur hann
nú stofnað sitt eigið heimili hér í
borg. Einnig er vert að minnast á
hið nána samband sem ríkti á
milli Ingu og dótturinnar Sóleyj-
ar. Báru þær gagnkvæmt traust-
og vináttu til hvor annarrar, svo
að með eindæmum þótti. Barna-
börnin voru 10 og langömmubörn-
in 3. Voru þau henni mjög kær og
bar hún hag þeirra ætíð fyrir
brjósti.
Inga var höfðingi heim að
sækja, hrókur alls fagnaðar þegar
það átti við. Hún var mikill tón-
listarunnandi. Sjálf hafði hún
mikla og fagra söngrödd. Græsku-
laus kímni var henni eðlislæg og
skemmtileg. Frásagnarlist var
henni sérlega lagin. Hún var
traust og raungóð kona og vildi
ætíð greiða götu þeirra sem áttu í
erfiðleikum. Hún var ekki allra en
þeim sem hún tók var hún sannur
vinur. Inga fylgdist alla tíð vel
méð málefnum líðandi stundar og
hafði sínar ákveðnu skoðanir, og
mikla ánægju hafði hún af að
gleðja aðra og taldi það sem
sjálfsagðan hlut.
Síðastliðið 1 lk ár átti Inga við
mikla vanheilsu að stríða. Eftir
langa og stranga sjúkrahúslegu
sumarið 1980 leit allt svo bjart út
og að hún fengi að njóta ókominna
ára í faðmi fjölskyldu sinnar. En
það haustaði að fyrr en varði og
fyrr en nokkurn hafði rennt grun
í, því í ágúst syrti í álinn, heilsan
og þrekið var búið og lést hún á
Landspítalanum 8. september.
Með kjarki og reisn mætti Inga
örlögum sínum i stuttri en
strangri banalegu. Eiginmaður
hennar og dóttir studdu hana á
allan hátt og viku ekki'frá bana-
beði hennar fyrr en yfir lauk. Inga
er harmdauði öllum þeim sem
þekktu hana, en minningin um
hana er vafin heiðríkju góðvildar í
hugum okkar vina hennar og
vandamanna. Með þakklæti í huga
kveð ég kæra vinkonu. Ég bið eig-
inmanni, dóttur, tengdasyni,
systrum og barnabörnum styrks í
þungum raunum og blessunar
guðs um ókomna daga.
Blessuð sé minning góðrar konu.
Syrlir í hoimi.
Sorj( býr á jördu.
I.jós á himni.
lifir þar mín von.
Vinkona
Hinn 8. september lést í Land-
spítalanum tengdamóðir mín,
+
Hjartans þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö fráfall elsku
legrar eiginkonu minnar og systur,
GUÐNÝJAR GUÐRUNARFRANDSEN,
f. Guðnadóttir.
Ove Frandaen, Bjarni Þórarinsaon og fjölskylda.
Ingileif Jakobsdóttir, eftir stutta
en erfiða sjúkdómslegu. Það er
erfitt að sætta sig við að hún sé
horfin bak við móðuna miklu. En
eftir skilur hún bjartar og góðar
minningar, sem aldrei verða frá
okkur teknar.
Inga var fædd 28. júlí 1913 í
Garðhúsum í Vestmannaeyjum.
Til Reykjavíkur flyst hún 16 ára
gömul með fjölskyldu sinni. Inga
var strax eftirsóttur vinnukraftur
vegna dugnaðar og útsjónarsemi
ásamt hressilegu viðmóti við alla.
Hún var minnisstæður persónu-
leiki öllum þeim sem kynntust
henni. Hún var hjartahlý og
drenglynd kona, sem öllum vildi
vel gera og gleðja aðra, það þótti
henni sjálfsagður hlutur og ekki
vert að tala um og alltaf var hún
tilbúin að rétta hjálparhönd þeim
sem á þurftu að halda, því að hún
mátti aldrei neitt aumt sjá, hvort
sem var hjá mönnum eða málleys-
ingjum.
Inga giftist 11. ágúst 1942 Jóni
Valbý Gunnarssyni og var hjóna-
band þeirra mjög farsælt, og í
hennar mikla og erfiða veikind-
astríði studdi hann hana sem best
hann mátti og nú á minn kæri
tengdafaðir um sárt að binda.
Inga og Jón áttu fagurt og hlý-
legt heimili hér í borg að Keldu-
landi 19. Þangað var ætíð gott að
koma, þar var vel tekið á móti öll-
um, sem þangað komu, því þau
voru sérstaklega gestrisin hjón og
hjartahlý. Barnabörnin voru þeim
einkar kær og nú eiga þau erfitt
með að skilja, að amma í Keldu-
landi sé farin í burtu.
Ég á Ingu margt að þakka fyrir
það sem hún gerði fyrir mig og
mitt heimili og hún var mér sann-
ur vinur, sem ætíð var gott að
leita til, því hún gat leyst úr hvers
manns vanda. Inga fór ekki var-
hluta af mótlæti í lífinu. Hún varð
að sjá á:t/ak tveimur dætrum; önn-
ur lésf 'í'frunfbernsku, en hin 29
;ira aí,M«,1>«föru.m,i?já 6 ungum
börnum og var dætramissirinn
henni mjög þungbær og tregaði
hún þær alla tíð, en hún lét samt
ekki bugast, hún hertist við hverja
raun.
Það haustaði að fyrr en nokkurn
varði hjá Ingu, og hún kveið ekki
örlögum sínum, því hún átti sína
sterku trú um að öðlast nýtt og
æðra líf. Þar hnígur sól aldrei til
viðar.
Fari tengdamóðir mín kær í
friði og hafi þökk fyrir allt. Minn-
ing um góða konu mun ætíð lifa í
hugum okkar.
Af i'ihTóarljósi lijarma bor
scm braulina |>un|»u i»r«‘iöir.
\ »rl líf srni svo .stull «>i» Mopull or
þaó siofnir á a*óri loióir
»K upp himinn fi*i»ri vn au^aó si*r
mói öllum «Ns faóminn broidir.
Kinar HcnodiklsNon
Valur Kristinsson
Hildur Blöndal
Minningarorð
Fædd 27. ágúst 1932
Dáin 22. nóvember 1981
Eigi má sköpum renna, svo
áþreifanlega erum við minnt á það
nú. Hildur, þessi elskulega kona
svo lífsglöð og andlega heilbrigð
hefur nú verið burt kölluð.
Hún var einstaklega skemmti-
leg, söngelsk og glöð og lagði alltaf
gott til allra mála. Við í kirkju-
kórnum eigum svo margar og góð-
ar minningar um hana, minningar
sem allar eru á einn veg, fagrar og
hlýjar, söngur og gleði.
Hún starfaði með okkur meira
og minna, síðan hún fluttist
hingað til Hveragerðis eða í rúm-
lega 30 ár.
Hildur var gæfukona, átti fal-
legt heimili, par sem gott var að
koma, indæl börn, tengdabörn og
barnabörn, sína góðu móður og
systkini og venslafólk sem hún
mat mikils. Síðast en ekki síst átti
hún sinn trausta og góða eigin-
mann, Stefán Magnússon, sem
mikið hefur reynt á nú í veikind-
um hennar.
Guð gefi þeim öllum styrk í
þeirra stóru sorg.
Við komum í þennan heim og
^ við kveðjum þennan heim.
Kannski skiptir ekki höfuðmáli
hve lengi við dveljum hér, heldur
hitt hvað við skiljum eftir. Höfum
við haft bætandi áhrif eða hefur
okkur mistekist. Hún Hildur til-
heyrði fyrri hópnum, svo sannar-
lega. Hafi hún hjartans þökk fyrir
allt og allt.
Kirkjukórsfélagar.

Ævintýraperlur
frá Bing & Gröndahl
Ævintýraplattarnir frá Bing & Gröndahl eru perlur
að allri gerö og útliti. Gullfallegar teikningar
færustu listamanna viö ævintýri H.C. Andersens, 12 stk.
— og Grimmsævintýri, 6 stk.
Handmálað á postulín meö ekta gyllingu.
Hver platti/diskur í fallegri gjafaöskju kr. 260,—
Gullfalleg gjöf til þeirra
sem þér þykir vænt um.
RANMAGERDIN
Hafnarstræti 19