Morgunblaðið - 06.06.1982, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. JÚNÍ 1982
Trillukarlar í Reykjavík:
Aðstaðan mjög slœm
í Reykjavíkurhöfn
Hverjir ætli séu trillukarlar í
henni Reykjavík? Gamlir sjómenn,
sem sitja á bryggjusporðinum þeg-
ar kvölda tekur með vikugamla
hvita skeggbrodda, píreygir, horfa
út á haf, þungt hugsi með slitna
derhúfuna fram á ennið og rjúk-
andi pípuna í öðru munnvikinu.
Karlar, sem hafa lent í hinu og
þessu á sjónum og aldrei kunnað
við að vinna í landi.
Eflaust eru til þannig trillu-
karlar, en meirihlutinn er þó allt
öðruvísi menn. Trillukarlar geta
verið allt frá fangavörðum til
leigu- og sendibílstjóra, frá
seglasaumurum til heildsala og
matsmanna. Trillubátaútgerðin
er kannski að færast í það horf
að verða meira tómstundagaman
en að menn hafi af henni lífsvið-
urværi sitt. Það er þó ekki þar
með sagt að það sé eins og að
fara í Bláfjöllin á skíði að fara á
trillu út með Gróttu eða í
Hvalfjörðinn og renna fyrir
grásleppu eða rauðmaga, því það
er alltaf treyst á góða veiði og
sumir hafa mestan sinn pening
upp úr henni.
Það eru eitthvað um 150 trillu-
eigendur í Reykjavík en útgerð
stendur yfir fjóra til fimm mán-
uði ársins. Með tilkomu plast-
bátagerðar, sem gera trillurnar
ódýrari í kaupum hefur trillu-
körlunum fjölgað ört. Sæmileg
trilla kostar þessa dagana frá
200 þúsundum upp í 400 þúsund
krónur og svo fást þær dýrari.
Trillukarlarnir eiga sér félag,
sem þeir eru reyndar ekki allir
meðlimir í, og heitir það Félag
smábátaeigenda í Reykjavík. I
því eru 68 félagsbundnir og virk-
jpwi
t-mrnm . t. .«• ><#
P 1 wmLá*
Þmð voru ekki margar trillur í höfninni við Slysavarnarfélagshúsið. Oft eru þeir miklu fleiri sögðu þeir Skjöldur
og Addi og þá er erfitt að komast út með sina trilhi ef hún er innst í röðinni.
Þeir Skjöldur Þorgrfmsson og Addi Barðdal við trilhina hans Adda. Hún
var bihið þegar myndin var tekin og sett í „slipp“. Slippurinn er bryggjan,
sem gengur niður í sjóinn og hverfur næstum alveg þegar fléð er.
ir félagar. í stjórn eiga sæti
meðal annars þeir Addi Barðdal,
en hann vinnur í Seglagerðinni
Ægi úti á Granda, og Skjöldur
Þorgrímsson, en hann er fisk-
matsmaður.
Morgunblaðið hitti þessa
menn að máli hér um daginn og
spurði þá spjörunum úr um
trillukarlana og aðstöðu þeirra í
Reykjavíkurhöfn.
„Hún er bágborin aðstaðan,
á.
Stykkishólmur:
„Alla leið til
andskotans“
Rætt við Ólaf
Sighvatsson
skipstjóra
Olafur Sighvatsson er skipstjóri
á bátnum Sigurvon, sem gerður er
út frá Stykkishólmi. Sigurvonin er
75 tonna bátur og áhöfnin auk
skipstjórans telur fjóra menn. Ein-
valalið, segir Ólafur að áhöfnin sé.
Þeir eru um þessar mundir á
rækjuveiðum, en þegar Morgun-
blaðið var á ferð um Stykkishólm
fyrir stuttu voru fáir úti á sjó vegna
veðurs. Næstum enginn. Sjálfur
var Olafur að biða eftir að veður
lægði en það gæti orðið bið á því.
Svo við fórura að spjalla um heima
og geima, niðri við höfnina.
— Er Stykkishólmur mikill
útgerðarbær?
„Ja, nú skal ég ekki segja.
Héðan er erfitt að gera út á bol-
fisk því það þarf að róa svo langt
í hann. Sérstaklega eftir að þeir
lokuðu okkar bestu veiðisvæðum
fyrir nokkrum árum, svokölluð-
um Lænum. Þar var oft mesta
fiskiríið. En þar eru hrygningar-
stöð og við verðum víst að leyfa
fiskinum að hrygna. Annað er
ekki hægt. Þær eru sæmilegar
hérna rækjuveiðarnar, en ann-
ars hafa undanfarnar vertíðir
verið voðalega lélegar. Svo er
það tíðin. Hún hefur mikið að
segja.“
— Hvaða veiðar þykir þér
skemmtilegast að stunda?
„Skemmtilegasta veiðin er
þorskurinn. Öruggasta veiðin er
skelfiskurinn. Það er mesti lúxus
sem maður hefur komist í. Eins
og að sækja venjulega vinnu frá
níu til fimm að veiða þann fisk.
Við erum svo fljótir að fylla og
þurfum aldrei að liggja úti við
þær veiðar.“
Ólafur Sighvatsson skipstjóri: „Skemmtilegasta veiðin er þorskurinn.“
•• ■
12 stærri bátar eru gerðir út
frá Stykkishólmi, hinn stærsti
þeirra er 140 tonn.
„Það telst frekar lítið," sagði
Ólafur, „en samt virðist allt
byggjast á veiðunum. Þegar vel
fiskast fer allt í gang í la.ndi, en
svo drabbast það niður þegar
veiðin minnkar.“
Ólafur er ekki borinn og
barnfæddur „Hólmari" eins og
það er kallað heldur er hann
fæddur og uppalinn á Stokks-
eyri. Hann hefur verið sjómaður
frá 18 ára aldri eða síðan hann
fluttist í Hólminn. Hann hafði
ekkert verið á sjó áður en hann
flutti vestur.
„Nei, aldrei hefur maður orðið
afhuga sjónum á nokkurn hátt
eða orðið þreyttur á honum. Það
er ekki hægt,“ sagði ólafur og
bætti við: „Maður verður hins
vegar að fara að hugsa út í það
hvað maður ætlar sér að gera
þegar maður verður orðinn mjög
gamall og ekki lengur gjaldgeng-
ur á sjó. Það verður maður að
fara að hugsa út í.“
— Hefur þú verið fengsæll
þína sjómannstíð?
„Það hefur stundum komið
fyrir að maður hefur fengið í
soðið.“
— Lent í einhverjum óhöpp-
um á sjónum?
„Nei, enda hef ég alltaf verið
mátulega hræddur á sjó. Allir
verða að vera mátulega hræddir.