Morgunblaðið - 06.06.1982, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. JÚNÍ1982
‘47
Um haust.ég held í október 1956
eða sjö, voru tvær konur, sem ætl-
uðu að sækja kind með lambi í
kofa, sem ekki hafði verið sótt í
göngum. Þegar þær komu að var
kindin dauð en konurnar tóku með
sér lambið. Þær þreyttust fljótt og
blotnuðu og voru á svæði þar sem
þær gátu orðið sér að voða. Ég og
Reynir, sonur minn, fórum seint
um kvöldið á rússanum mínum
með ljóskastara á svæðið þar sem
við héldum að þær hefðu farið um,
því óttast var um konurnar þar
sem þær höfðu ekki skilað sér til
byggða um kvöldið. Við fundum
konurnar því að ljósið frá kastar-
anum okkar féll í augun á lambinu,
sem gáfu frá sér glampa. Konurnar
höfðu fallið ofan í Merkigil í Kerl-
ingadal. Við drógum þær upp og
héldum til byggða. Veðrið var
kolbrjálað, ofsarok og við áttum í
erfiðleikum með að halda bílnum á
veginum. En þetta hafðist allt sam-
an.
Við í björgunarsveitinni vorum
látnir gera allan andsk. og vorum
notaðir næstum eins og lögregla.
Yfirleitt voru í sveitinni menn sem
voru vanir í öllum veðrum. Oft var
þetta svalksamt en lítið þýddi ann-
að en inna þetta af hendi. Allt í
sjálfboðavinnu og tíðum fór mikill
tími í þetta starf. Það var alltaf
Ragnar Þorateinason
kallað í björgunarsveitina ef
eitthvað var. Maður gat verið í
lífsháska þó maður hafi kannski
ekki gert sér grein fyrir því fyrr en
eftir á. Og aldrei held ég að maður
hafi haft tíma til að verða hræddur
að ráði. Mér telst svo til að það hafi
verið svona um 57 manns sem
björgunarsveitin bjargaði þau^ ár
sem ég var með hana. Það er af-
skaplega ánægjulegt að geta gert
fólki þennan greiða enda hefur fólk
yfirleitt verið mjög þakklátt.
Ég var með nokkrar rolluskjátur
í Höfðabrekku og maður gætti ekki
alltaf að sér þegar maður var að
hlaupa á eftir þessum gálum. Ég
var eitt sinn að leita að þremur eða
fjórum kindum og var ég búinn að
sjá þær og kominn fyrir þær. Kind-
urnar voru ekki alveg á því að nást
og stukku undan mér niður fiága
einn ekki langt frá. Ég ætlaði að
elta en þá tók hundurinn minn,
Neró, sem ég var með í leitinni, að
gelta af lífs og sálar kröftum þann:
ig að ég hikaði við að stökkva. I
þann mund féll skriða niður flág-
ann, sem ég hefði sennilega orðið
undir, hefði ég stokkið. Það var
eins og hundurinn hefði fundið
eitthvað á sér.
Eitt sinn fór góður fjallamaður
með mér að ná í fýlsegg hjá Lér-
eftshöfða rétt þar hjá, sem gamla
brúin yfir Múlakvísl lá yfir í Sel-
fja.ll. Honum þótti sjálfsagt að lata
mig síga eftir eggjunum. Ég hélt
hann myndi bíða fyrir ofan eins og
venja er en þegar ég var búinn að
safna eggjunum fór ég að kalla í
hann en fékk ekkert svar. Ég tók í
spottann leiður á þessu helv. fokki
óg fór að hífa mig upp sjálfur. Þeg-
ar ég kom upp á brúnina sá ég að
samferða maður minn hafði rekið
smáhæl niður í jörðina og bundið
kaðalinn í hann. Hann hefur senni-
lega ekki ætlast til þess að ég færi
að klifra þetta sjálfur. Hann festi
kaðalinn lauslega í hælinn og fór
að tína egg sjálfur annars staðar.
Og það var margt fleira, sem
sagt var frá.
— ai.

GRIO'
verja lakk og luktir
Grindina festum við á meðan þú færð þér kaffi.
Sendum einnig í póstkröfu.
m
BIIKKVER
Aðeins tveir boltar og
grindin er laus.
Skeljabrekka 4. 200 Kópavogur. Sími 44100