Morgunblaðið - 21.11.1982, Síða 39

Ég er að baxa við
að baka
skyldi verða kaka!
Bakaragengi Gullkornsins að verki. Það er Snœbjörn Snœ-
björnsson lærlingur, sem hrærir í gullkornapottinum, en vinstra
megin viö hann er bakarameistarinn, Óttar Sveinsson, og lengst
til hægri er Styrmir Bragason, bakarasveinn.
„Gullkomiö, góöan daginn."
„.lá, góöan dag, er hægt aö fá
aö tala viö bakarameistarann."
„Augnablik."
„Óttar Sveinsson hér."
„Blessaður Óttar, þú varst aö
opna bakarí i Garðabænum, ekki
satt?"
„Stemmir."
„Bakiö þiö nokkuð ferkantaöa
kleinuhringi með súkkulaöibráö?"
„Nei, ekki með súkkulaöibráð."
„Það var nú verri sagan. En
hvað hafiði á boðstólum?"
„Viö erum með þessar hefð-
bundnu bakarísvörur, þó ekki
seytt brauð, en þeim mun meira
af grófu kornbrauöi, og geysilegt
úrval af kökum. Svo seljum viö
líka ís og mjólkurvörur."
„Þú segir það, já. Ertu búinn að
baka lengi?"
„Þaö eru tvö ár síðan ég fékk
meistararéttindi. Ég byrjaði í Álf-
heimabakaríi, en fylgdi síöan
meistara minum í Bakarameistar-
ann í Suðurveri."
„Þið bakarar eruð hinir mestu
morgunhanar, er það ekki?"
„Jú, við erum það. Viö byrjum
að vinna svona á milli klukkan
þrjú og fjögur um nóttina, eða
morguninn, eftir því hvernig á þaö
er litið."
„Hvernig gengur að vakna?"
„Það hefur aldrei verið neitt
mál hjá mér a.m.k. Vinnutíma
bakara lýkur á bilinu eitt til þrjú á
daginn, og þá leggja menn sig
gjarnan í svona klukkutíma. Síö-
an fer maður í háttinn um ellefu-
leytið og vaknar sprækur klukkan
þrjú."
„Nú hefur maður heyrt aö ís-
lensk brauðgerð standi mjög
framarlega; maður hefur jafnvel
heyrt aö Þjóðverjar séu þeir einu
sem baki betri brauö en Islend-
ingar. Ber aö þakka vísitölu-
brauðunum þessa miklu grósku í
brauðgerö? Er þaö vegna þess
hvaö þau gefa lítiö í aöra hönd að
þiö bakið slík kynstur áf grófum
brauðum núorðið?"
„Það er náttúrulega alveg á
hreinu að það er ekkert upp úr
vísitölubrauðunum að hafa. Verð-
inu er haldiö svo niðri að það
veröur aö teljast gott ef maður
sleppur á sléttu með þau. En ég
held aö þaö séu nú samt sem áö-
ur aðrar ástæður fyrir því hvað
íslenskir bakarar standa sig vel.
Kannski er aöalástæöan sú að ís-
lenskir bakarar hafa mikinn áhuga
á því að baka góö og holl brauð."
„Hvað kostar franskbrauölö í
dag?"
„Formbrauðið er á 8,40."
„En á hvað selur þú kornbrauð
eftir eigin uppskrift?"
„16,50. Svo þú sérð að munur-
inn er gífurlegur. En þess ber
auðvitað aö gæta að kornbrauöin
eru yfirleitt þyngri, og í þeim er
dýrara efni. En eigi að síður, ef
við hefðum ekki frjálsa álagningu
á þessum brauöum, væru víst ör-
ugglega engin bakarí starfandi á
landinu!"
„Hvernig leggst framtíöin í
þig?"
„Mjög vel. Við höfum fengiö
góöar viötökur og ég er bjartsýnn
á framhaldið."
í lokin er tilvalið að varpa fram
einu gullkorni, sem endur fyrir
löngu heyröist í Útvarpi Matthildi,
þegar það var og hét. Þaö var
einhver Ijóðamögur að lesa úr
eigin verkum, og meðal annars
var þessi Ijóðstubbur:
Ég er að baxa við að baka,
skyldi verða kaka!
Þorsteinn Jónsson, flugstjóri,
gengur í samtök
flugmanna hennar hátignar
Samband flugmanna breska flughersins, eða Royal Air For-
ces Association, heitir félagsskapur sem hefur innan sinna
vébanda yfir 100.000 meðlimi. Þessi samtök hafa um 600
stöðvar í Bretlandi og 70 aðrar stöðvar víða um heim.
Markmið samtakanna er æði margbreytilegt, en má þó
í grófum dráttum skipta í tvennt: að sjá um aðstoð ýmiss
konar við félagsmenn, og að halda uppi öflugu félagslífi.
Nýlega var sett á laggirnar ný stöð í Lúxemborg, og
hefur hún meginaðsetur sitt í Cockpit Inn, þeirri kunnu
krá Valgeirs Sigurðssonar, en kráin er innréttuð nánast
fyrir flugdellufólk.
Þorsteinn Jónsson, flugmaður hjá Cargolux, gekk í
þennan félagsskap á stofnfundinum í Cockpit Inn. Þor-
steinn flaug fyrir breska flugherinn í seinna stríði, og er
eini Islendingurinn sem það hefur gert.
Á meðfylgjandi mynd er formaður stöðvarinnar í Lúxemborg,
Mr. Brian Dwake (t.h.), að bjóða Þorstein velkominn í samtökin.
DANSINN DUNAR í ÁRTÚNI
N
kennsluáætlun. Það er megin-
markmiðið hjá okkur að fólk
læri sem mest, og því getur þetta
oft verið dálítið strembin vinna
fyrir nemandann. Fyrst kennum
við gömlu dansana en bætum
síðan samkvæmisdönsunum
hægt og sígandi við. Við reynum
að halda fjölda nemenda í hverj-
um tíma í lágmarki, það eru
svona 20—26 manns í kennslu-
stpnd.
Fólk mætir svo einu sinni í
viku, allan veturinn, og það er
reynsla okkar að u.þ.b. 80%
nemendanna koma aftur til
okkar árið eftir."
— Þarf einhver sérstök rétt-
indi til að mega setja upp
dansskóla?
„Nei, reyndar ekki. Það getur
hver sem er stofnað dansskóla ef
hann vill. En hins vegar er það
nú svo í reynd, að þeir sem fást
við þetta eru rækilega menntað-
ir í dansi. Við í Nýja dansskólan-
um erum t.d. öll með próf frá
mjög virtum skóla í Bretlandi."
— Er það eitthvað sem þér
liggur sérstaklega á hjarta, Ni-
els?
„Kannski helst það að ég vil
endilega hvetja fólk til að koma
<>K fylgjast með danskeppninni."
I I)AG og þrjá næstu sunnudaga fer fram danskegpni í veitingahúsinu Ártúni, Vagnhöfða 11. Er keppnin haldin
á vegum Nýja dansskólans, ferðaskrifstofunnar Urvals og veitingahússins Ártúns. Það verður byrjaö klukkan
þrjú, með keppni barna, en keppni fullorðinna hefst klukkan tíu um kvöldið.
„Tilgangurinn með þvi að halda þessa danskeppni er kannski fyrst og fremst sá að vekja athygli á dönsum, en
jafnframt líka að minna á að dans er íþrótt," sagði Niels Einarsson hjá Nýja dansskólanum. „Svo er verið að
skapa tækifæri fyrir nemendur og áhugafólk til að láta að sér kveða. Þetta er vissulega ekki fyrsta danskeppnin
sem er haldin hér á landi, en yfirleitt hefur öllum verið heimil þátttaka á slíkri keppni. Og þá hefur viljað
brenna við að atvinnufólk, danskennarar t.d., hafi skyggt nokkuð á nemendur og áhugafólk. Þessi keppni er
hins vegar eingöngu fyrir nemendur og áhugafólk."
ir stundað, fólk á öllum aldri.
Yngsti nemandinn hjá okkur er
4 ára, en sá elsti 84 ára. Og það
gefur augaleið að ef fólk á svo
breytilegum aldri stundar dans-
inn ætti dansáhugi að vera þeim
mun útbreiddari fyrir bragðið."
— Hvernig fer danskennsla
fram, hjá ykkur t.d.?
„Við fylgjum mjög nákvæmri
— Hvernig fer keppnin fram?
„Hún fer þannig fram að það
verða a.m.k. fimm pör á gólfinu í
senn, og það verða fjórir dómar-
ar sem dæma dansana jafnóðum.
Dómaraliðið er þannig skipað að
það er einn danskennari, einn
íþróttakennari, einn tónlistar-
maður og einn áhugamaður. Við
veljum dómara með svona ólíkan
bakgrunn til að reyna að fá sem
mesta breidd í matið.
Nú, keppnin teygist yfir fjóra
sunnudaga, og verða úrslitin
þann 12. desember. Dansarnir í
dag eru polki og vals, en næsta
sunnudag verða dansaðir Vín-
arkruss og skottís, og þarnæsta
sunnudag marzuka og skoski
dansinn. í úrslitakeppninni
verða síðan dansaðir einhverjir
af áðurnefndum dönsum."
— Hvað fá sigurvegararnir í
verðlaun?
„Börnin fá bikara, en fyrir
fullorðna eru verðlaunin sólar-
landaferð á vegum Úrvals."
— Hafa íslendingar mikinn
áhuga á samkvæmisdansi?
„Að mínu áliti er dansáhugi
miklu útbreiddari en almennt er
talið. Það eru fjórir dansskólar
starfandi allan veturinn sem
bjóða upp á samkvæmisdansa,
það er Heiðar Ástvaldsson, Sig-
urður Hákonarson, Sigvaldi og
svo Nýi dansskólinn. Og auk þess
má nefna Þjóðdansafélagið. Ég
hef ekki tölu yfir fjölda nemenda
í þessum skólum, en ég þykist
vita að hér sé um talsverðan
fjölda að ræða. Og það er ekki
síður dansáhugi úti á lands-
byggðinni en á höfuðborgar-
svæðinu. Við erum t.d. með
kennslu á 12 stöðum úti á landi.
Og það skemmtilega við dans-
íþróttina er það að hana geta all-
Litið inn i danstíma hjá Nýja dansskólanum að Hverfisgötu 50 i Hafnar-
firði. Það er Niels Einarsson sem er þarna aö kenna krökkum á aldrinum
9—11 ára.