Morgunblaðið - 09.01.1983, Blaðsíða 18

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. JANÚAR 1983
50
Hrað riltu að kirkjan
geri fyrir þig?
Gleðilegt ár, góðu lesend-
ur. Þetta er fyrsta síðan
okkar á nýbyrjuðu ári og við
erum með áramótin í huga,
þessi tímamót, sem sífellt
verða okkur tilefni hugleið-
inga um framtíð og fortíð.
Við spyrjun hvert annað og
okkur sjálf hvers við væntum
af nýbyrjuðu árt, hvað okkur
finnst um nýliðið ár. Hvert
okkar á sína sögu og sína
drauma, megi þeir rætast
okkur til góðs.
Við ætlum í dag að spyrja
nokkra kirkjuvini hvers þeir
vænti af kirkju sinni á þessu
ári. Við byrjuðum að spyrja
konu, sem í áratugi hefur
unnið fyrir kirkjuna á ýms-
um sviðum og gerir enn. Þeg-
ar við spurðum hana hvað
hún vildi að kirkjan gerði
fyrir sig rak hún upp skelli-
hlátur og svaraði: Mér hefur
aldrei dottið í hug að kirkjan
ætti að gera eitthvað fyrir
mig, mér finnst að ég eigi að
gera eitthvað fyrir kirkjuna.
Rannveig Sigurðardóttir,
nemi í MH, svaraði: Bara að
hún boði mér kristna trú.
Ólöf Tryggvadóttir, nemandi
í Skálholti, sagði: Ég leita eft-
ir öryggi frá kirkjunni, ör-
yggi, sem hjálpar mér til að
lifa lífinu.
Ragnheiður Arnardóttir, nemi
í Skálholti, svaraði: Að hún
kenni mér að finna nærvist
Guðs og gefi mér styrk.
Bjarni Karlsson, aðstoðar-
æskulýðsfulltrúi Þjóðkirkjunn-
ar: Ég er alltaf að reyna að
gera eitthvað fyrir kirkjuna.
Hvað er kirkjan? Ég er
kirkjan. Þar af leiðir að
kirkjan getur ekkert gert
fyrir mig nema það, sem ég
er tilbúinn til að taka á móti.
Þetta er eins og í hjónabandi,
það, sem annar aðilinn vill
að hinn geri fyrir sig, á hann
sjálfur að gera fyrir hann.
Margrét Steinunn Guðjóns-
dóttir, 14 ára nemandi í Vík í
Margrét S. Guðjónsdóttir
Mýrdal: Ég vænti þess að
kirkjan gefi mér öryggi, það
öryggi, sem fæst með því að
kynnast Jesú. í æskulýðs-
starfi kirkjunnar er okkur
kennt um Jesúm. Að því leyti
er æskulýðsstarf kirkjunnar
sérstakt og ég ætlast til þess
að það sé sérstakt og kenni
mér um Jesúm. Mér finnst
stórsniðugt að taka þátt í
æskulýðsstarfinu í kirkjunni,
fundunum og æskulýðs-
mótunum. Það er gaman að
vera með öðrum krökkum
þar, syngja saman og vinna
saman. Það er oft verið að
Biblíulestur
vikuna 9.—15. jan.
Sunnudagur 9. jan.:
Lúk. 2:1,1—52,
Mánudagur 10. jan.:
Matt. 3:13—17.
Þriðjudagur 11. jan.:
Matt. 11—11.
Miðvikudagur 12. jan.:
Matt. 1:12—25.
Fimmtudagur 13. jan.:
Matt. 5:1—12.
Föstudagur 14. jan.:
Matt. 5:13—20.
I^augardagur 15. jan.:
Matt. 5:21—26.
tala um að guðþjónustur séu
leiðinlegar. Mér finnst það
ekki og mér finnst engar
breytingar þurfi að gera á
guðþjónustunum. Ef krökk-
um finnst þær leiðinlegar er
það af því að þeir skilja þær
ekki. Én ef þeir ganga í
kirkjuskóla læra þeir að
skilja guðþjónustuna og það
verður þeim til hjálpar
seinna þegar þeir byrja í
fermingarundirbúningnum
og fara að sækja guðþjónust-
urnar reglulega.
Barnastarfið ber ávöxt
í safnaðarstarfinu
Séra Gísli Jónasson er
prestur í Vík í Mýrdal. Hann
þjónar söfnuðunum í Vík, á
Reyni og Skeiðflöt og heldur
guðþjónustur í Sólheima-
kapellu. í Vík hefur hann
líka kirkjuskóla. Guðþjón-
ustur eru haldnar þriðja
hvern sunnudag í hverri
kirkju með stöku hléum, því
messur eru strjálli á mestu
annatímum í sveitunum svo
sem um sauðburð og slátur-
tíð. Allir söfnuðurnir hafa
eigin kirkjukór og allir
organistar stjórna söngnum í
sínu prestakalli.
Kirkjuskóli er haldinn í
Vík á laugardögum og ég fer
hálfsmánaðarlega í Ketli-
staðaskóla og hef kirkjuskóla
þar, segir séra Gísli. Að jafn-
aði er önnur hver guðþjón-
usta í sveitakirkjunum
tveimur fjölskyldu-
guðþjónusta. Messuforminu
er þá fylgt en söngvarnir
léttari og í prédikuninni er
talað til barnanna. í vetur
hef ég haft unglingastarf í
Vík og unglingarnir hafa
tekið góðan þátt í því. Mér
finnst ég sjá gildi barna-
starfsins í kirkjustarfinu í
söfnuðunum. Mörg þau, sem
standa fremst í safnaðar-
starfinu, gengu á sinni tíð í
sunnudagaskóla og áhrifin
koma nú kirkjunni að haldi
síðar á ævi þeirra.
1. sunnud. eftir þrettánda Mark. 10:13—16
Ekkert skilyrdi
Guðspjall dagsins er meðal þeirra ritningarstaða
sem lesnir eru við skírnarathafnir Þjóðkirkjunnar.
Stundum er barnaskírn gagnrýnd og þá talað um, að
nýfæddir óvitar hafi engar forsendur til þess að láta
skírast — engan nauðsynlegan þroska eða vilja-
ákvörðun, hvað þá að þeir hafi syndgað og þurfi á náð
Guðs að halda.
En það er einmitt eðli skírnarinnar — Hún er ekki
yfirlýsing um vilja okkar til að hlýðnast vilja Guðs
eða játning afbrota, heldur óverðskulduð gjöf hans,
sem hefur skapað og endurleyst okkur.
Eða hvenær verðum við nógu þroskuð til þess að
skilja leyndardóm elsku Guðs; nógu hrein til þess að
verðskulda sáttargerð hans? Aldrei!
Eflaust hafa lærisveinarnir viljað forða Meistaran-
um frá tímasóun og átroðningi, með því að stugga
þeim í burtu, en komu með börnin, hættir okkur ekki
til að hugsa í sama dúr? Teljum við sumt ekki of
ómerkilegt til þess að tala um það við Jesúm í bæn?
Finnst okkur stundum ekki svo lítið til um sjálf
okkur, að við vogum okkur ekki að „ónáða" Drottin?
Og eigum við ekki til að úrskurða suma menn allsend-
is ómóttækilega fyrir náð Guðs?
En Jesús hugsar ekki þannig — hann spyr hvorki
um ytri guðrækni né afrek á sviði góðverka. Fyrir
honum eru allir jafnir — allir dýrmæt sköpun Guðs
og í þörf fyrir fyrirgefningu synda. Enginn ávinnur
sér velþóknun Guðs, heldur tökum við á móti henni án
endurgjalds af okkar hálfu.
Þessvegna gátu börnin meðtekið blessun Jesú.
Þessvegna getum við skírt börn til kristinnar trúar.
Og þessvegna er okkur ómögulegt að tilheyra Guðs
ríki nema við hættum að setja sjálfum okkur og öðr-
um skilyrði fyrir elsku Guðs.
Guðs ríki byggist á einfaldleika, til þess að enginn
þurfi að vera án þess vegna skorts á gáfum, skilningi
eða hæfileikum.
Mætti okkur auðnast að lifa í anda þessarar frá-
sögu Jesú og hafa hana hugfasta í daglegum vitnis-
burði um trú okkar.
Tilraun til framsetningar á trúar-
játningunni á táknrænan hátt
Þær myndir sem hér birtast eni tilraun til þess að setja postul-
legu trúarjátninguna fram á táknrænan hátt. Með hverri mynd er
stuttur skýringartexti.
Það er von okkar, að framsetning sem þessi á trúarjátningunni,
hornsteini kristninnar, verði ykkur lesendum hvatning til þess að
íhuga hvað það er sem kristin kirkja byggir trú sína á og hvaða
þýðingu það hefur fyrir hvert og eitt okkar.
Hér kemur þá fyrsta grein trúarjátningarinnar.
Ég trúi á
Guð, föður
almáttugan
skapara himins og
jarðar
Uppréttar, opnar
°g þiggjandi hend-
ur trúarinnar. „Ég
lyfti höndum í trú“.
Hið alsjáandi auga
Guðs í jafnarma
þríhyrningi (tákni
fyrir hinn þríeina
Guð). „Því að augu
Drottins hvarfla
um alla jörðina" (2.
Kron. 16:9).
Hin skapandi og
blessandi hönd
Guðs, elsta guðs-
táknið. Hringurinn
er tákn eilífðarinn-
ar, en krossinn þar
í ímynd þriggja
persóna guðdóms-
ins. (Post. 11:21).
Hnötturinn; eldur,
vatn, himinn og
jörð.

Bon
Bon
Bankastræti 11,
sími 23581.