Morgunblaðið - 16.01.1983, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. JANÚAR 1983
t
Eiginkona min og móöir okkar,
GUDRÚN PÉTURSDÓTTIR,
Stórholti 17, Reykjavík,
lést 13. janúar.
Sveinbjörn Tímóteuson og börn.
Kveöjuorð:
Þóra Hjartar
+
RÓSA MAGNÚSDÓTTIR,
kennari,
Nýja Lundi, Kópavogi,
verður jarösungin frá Fossvogskirkju, þriðjudaginn 18. janúar kl.
10.30.
Þeim sem vildu minnast hinnar látnu er bent á byggingasjóö
Krabbameinsfélagsins.
Gunnlaugur Geirsson.
t
Jarösunginn veröur hjartkær sonur minn, unnusti og bróöir,
VALUR SIGURMUNDSSON,
Álftamýri 4,
frá Fossvogskirkju, þriöjudaginn 18. janúar kl. 15.00.
Ásta Jónsdóttir,
Sigurbjörg Hermannsdóttir
og systkini hins látna.
t
Maðurinn minn, faðir okkar, sonur og tengdafaöir,
JÚNÍUS KRISTINSSON,
veröur jarösunginn frá Bústaöarkirkju, þriöjudaglnn 18. janúar kl.
10.30.
Guörún Guólaugsdóttir,
Ragnheiöur Júníusdóttir, Ævar Ágústsson,
Ásgerður Júníusdóttir, Móeiöur Júníusdóttir,
Kristinn Júníusson, Guölaugur Júníusson,
Kristinn Júníusson, Margrét Guðnadóttir,
barnabörn og systkini hins látna.
Kædd 19. desember 18%
Dáin 31. desember 1982
Nokkur síðbúin kveðjuorð, sem
af ýmsum orsökum ekki hafa kom-
ist á blað fyrr en nú, langar mig til
að senda hinni látnu vinkonu
minni og fjölskyldu minnar í
þeirri trú að góðar hugsanir séu
ætíð í gildi og nái því takmarki
sem þeim eru ætlaðar.
Ég var lítill, feiminn og ófram-
færinn telpuhnokki, nýkominn til
Suðureyrar, sem fyrir mér var
ókunnugt þorp, og öllum ókunnug.
Strax fyrsta daginn vatt sér að
mér lítil telpa, yngri en ég, hún
brosti sínu blíðasta brosti og
sagði: „Á ég að vera með þér?“
Síðan tók hún í hönd mína og
leiddi mig heim til mömmu
sinnar.
Mamma hennar átti sama blíða
og bjarta brosið, hún sagði:
„Komdu inn“, og þar með var ég
komin inn að hjartarótum Þóru
Hjartar, og margoft hef ég yljað
mér við brosið hennar bjarta. Síð-
an eru liðin 60 ár, en aldrei hefur
brosið né hlýjan brugðist.
Þetta var henni eiginlegt og
svona var hún við alla.
Þegar ég svo átti að lýsa því,
hvernig hún væri, sagði ég það
sem mér þótti fegurst og senni-
legast: „Hún er næstum því eins
falleg og góð og hún mamma".
Þetta eru bernskuminningar
mínar um Þóru Hjartar, og svona
hafa eflaust fleiri hugsað. Fjöl-
skyldur okkar voru samtíða um
hríð á Suðureyri, síðan á Siglu-
firði, og þegar við fluttum heim
frá Noregi eftir síðustu heims-
styrjöld urðum við svo að segja
nábúar, því þá voru þau flutt til
Andrews hitablásarar
fyrirgaseðaolíu
eru fáanlegir í fjölmörgum
stærðum og gerðum
Oi

,
f'"ÞI
k
Algengustu gerðirerunú fyri rliggjandi
Skeljungsbúðin
SíÖumúla33
símar 81722 og 38125
/
Akraness, en við búsettum okkur í
Reykjavík.
Tími og fjarlægðir skipta ekki
máli, þegar um vináttu er að ræða.
Alltaf var viðmótið eins, aldrei
skildi maður svo við Þóru, að mað-
ur færi ekki glaðari og betur hugs-
andi af hennar fundi. Ég hef oft
hugsað um það eftir að ég komst
til fullorðins ára, hvort fólk al-
mennt gerði sér grein fyrir hvaða
áhrif það getur haft á börn við
fyrstu viðkynningu.
Er viðmótið þannig, að það veki
gleði og góðhug — veki traust og
öryggi. sem allar líkur eru á að
verði förunautur barnsins upp frá
því, og hjálpar því að sigrast á
mótlæti og erfiðleikum síðar meir.
Éða mætir barnið kulda, hörku
eða kæruleysi, sem getur orsakað
ótta eða vonleysi og aukið van-
máttartilfinningu þess, sem erfitt
er að losna við og getur valdið
ýmsum vandamálum, þegar það
vex úr grasi.
Það eru ekki allir sem eiga jafn
auðvelt með að sigrast á slæmum
og erfiðum minningum — en allir
geta ornað sér ævina á enda við
góðar og bjartar minningar.
Gott fólk er eins og ljós á vegi,
og hamingja er því hverju ung-
menni að hafa fengið að kynnast
því.
Og þannig var Þóra Hjartar.
Dóttir hennar, Sigríður — litla
telpan broshýra, sem ég minntist
á í upphafi þessa greinkorns, var
alveg eins og hún. Éiginmaður
Þóru, Friðrik Hjartar skólastjóri,
sem látinn er fyrir allmörgum ár-
um, var einnig gleðigjafi. Lögin og
Ijóðin, sem hann lét okkur krakk-
ana syngja hljóma enn fyrir eyr-
um og minna á hugljúf æskuár.
Nú er Þóra blessunin komin
heim, og hefur án efa hlotið góða
heimkomu. Ég ætla mér ekki þá
dul að ræða um stað né ástand
hinum megin við móðuna miklu,
en Guð gaf henni gott veganesti í
vöggugjöf, sem hú hefur óspart
miðalað af — gleði og góðvild.
Einhvern veginn finnst mér að
vart muni hún hætta að brosa og
klappa á litla kolla, þó hún sé
horfin sjónum. Ég þakka henni af
alhug fyrir þann skerf, er ég hlaut
af hennar miklu hjartahlýju. Ég
samgleðst henni fyrir að vera nú
orðin laus við þessa heims stríð og
þjáningar, sem hún varð að þola í
veikindum sínum sl. 5 ár. Og þó ég
viti að ástvinir hennar tregi hana,
þá veit ég að þeim er líkt farið og
mér í þessum efnum, en ég sam-
gleðst þeim öllum fyrir það að
hafa fengið að njóta hennar þó
þetta lengi.
Blessuð sé minning hennar.
Hrefna Samúelsdóttir Tynes
t
Þökkum innilega öllum þeim sem auösýndu okkur samúö og vin-
arhug viö andlát og útför eiginmanns míns, fööur okkar, tengda-
föður og afa,
HALLDÓRS GRÉTARS SIGURÐSSONAR,
skrifslofumanns,
Laugarnesvegi 49.
Ingibjörg Marteinsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Jaröarför mannsins míns, föður okkar, tengdafööur og afa,
GÍSLA GUÐMUNDSSONAR,
Suöurgötu 79, Hafnarfirói,
fer fram frá Þjóökirkjunni í Hafnarfiröi, þriöjudaginn 18. janúar kl.
14.00 e.h.,
Sigurrós Scheving Hallgrímsdóttir,
Ingibjörg Gísladóttir, Sigurbergur Sveinsson,
Pálína Gísladóttir, Sigurgeir Kristjánsson
og barnabörn.
t
Eiginmaöur minn og faðir,
JENS VIGFÚSSON,
veggfóðrarameistari,
Laugarnesvegi 84,
sem lést 7. janúar, veröur jarðsettur frá Fossvogskirkju, þriðjudag-
inn 18. janúar kl. 15.30.
Laufey Ásbjörnsdóttir,
Byrgir Jensson
og aörir vandamenn.
t
Faöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
HÁKON ÓSKAR JÓNASSON,
Hrafnistu,
áöur til heimilis aö Rauðahvammi,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju, mánudaginn 17. janúar kl.
15.00.
Anna Hákonardóttir, Jónatan Aöalsteinsson,
Katrín Hákonardóttir, Haraldur Pálsson,
barnabörn og barnabarnabörn.