Morgunblaðið - 23.01.1983, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. JANÚAR 1983
t
SIGRfOUR JÓNASDÓTTIR,
Njaröargötu 25,
andaðist i Heilsuverndarstöö Reykjavíkur 20. janúar.
Vandamenn.
t
Eiginmaöur minn,
HALLDÓR JÓNSSON,
Leysingjaatööum,
lézt í Vífilsstaðaspítala 21. janúar.
Oktavía Jónasdóttir.
t
Móöir mín,
STEFANÍA HELGA STEFÁNSDÓTTIR,
Eiríksgötu 33,
veröur jarösungin frá Hallgrímskirkju þriöjudaginn 23. janúar kl. 15.00.
Blóm vinsamlega afþökkuö, en þeim sem vildu minnast hennar er
bent á aö láta liknarstofnanir njóta þess.
Stefán Bjarnason.
t
Systir okkar og frænka,
ÞÓRHANNA BJARNEY ÁRNADÓTTIR,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 24. janúar kl.
10.30 f.h.
Guöjón Árnason,
Anaís N. Árnadóttir,
Árný Ólafsdóttir Crame,
William A. Crame.
t
Aluðar þakkir fyrir auösýnda samúð og vinarhug viö andlát oo
útför a
MAGNÚSAR JÓNASSONAR,
Smáratúni 13, Selfossi.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks Sjúkrahúss Suöurlands
fyrir góöa hjúkrun.
Sesselja Halldórsdóttir,
synir, fósturdóttir og fjölskyldur.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát ög útför móöur
okkar, tengdamóöir og fósturmóöir,
HALLDÓRU ÓLAFSDÓTTUR,
Grettisgötu 26.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjartadeildar Landspítalans.
Fyrir hönd systkina og annarra vandamanna,
Ólafur Alexandersson, Esther Haraldsdóttir,
Edda Alexandersdóttir, Guöbjörg Guömundsdóttir,
Guömundur Kristjánsson, Helga Zoéga.
t
Móðir okkar, tengdamóöir og amma,
UNA EINARSDÓTTIR,
Vatnastíg 10,
sem lést 12. janúar, veröur jarðsungin frá Hallgrímskirkju mánu-
daginn 24. janúar, kl. 13.30.
Ásta Magnúsdóttir, Einar Einarsson,
Einar Magnússon, Sigrún Guðlaugsdóttir,
Inga Maríe Magnúsdóttir, Eberg Elefsen,
Ingíbjörg Pálsdóttir
og barnabörn.
t
Konan mín, móöir okkar, tengdamóðir og amma,
ÁSDÍS INGÓLFSDÓTTIR,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 24. janúar kl.
15.00. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag
íslands.
Guðjón Eymundsson,
Ingólfur Guðjónsson, Susan M. Guójónsson,
Áslaug Sif Guöjónsdóttir, Karl F. Garöarsson,
Kolbrún Guðjónsdóttir, Jón Ssevar Jónsson,
Bergljót Guðjónsdóttir, Helgi B. Ingólfsson,
Hörður Guðjónsson
og barnabörn.
Minning — Þorleifur
Júlíus Eggertsson
Fæddur 31. júlí 1898
Dáinn 10. janúar 1983
„Glaðr ok reifr skyldi gumna
hverr, uns sinn biðr bana.“ Þessi
forna speki Hávamála kemur mér
í hug, er ég minnist frænda míns,
Leifa í Arholti, eins og hann var
alltaf nefndur af flestum þar
vestra á mínum uppvaxtarárum.
Hann var glaður og reifur, er ég
sem lítill drengur man eftir hon-
um sem ungum manni, hvort sem
það var í starfi eða leik. Hann var
glaður og reifur sem kennarinn
okkar barnanna í litla skólanum í
sveitinni, er hann reyndi að koma
okkur til nokkurs þroska. Hann
var glaður og reifur, er ég mörgum
árum seinna kom til hans á þær
sjúkrastofnanir og hæli, sem urðu
hlutskipti hans að dvelja á í ára-
tugi.
Eg man hann ávallt prúðan og
hógværan, glaðan og góðlátan. Úr
svip hans geislaði gleðin og lífs-
krafturinn. Það var einmitt þetta
innra sólskin, gleðin og trúin á al-
mættið, sem styrkti hann í hinum
mörgu orrustum við höfuðbölvald
lífsins, sem hann að lokum hneig
fyrir.
Þorleifur Júlíus Eggertsson
fæddist á Skálará í Keldudal í
Dýrafirði 31. júlí 1898 og var því á
85. aldursári er hann lést á
Reykjalundi 10. janúar sl.
Foreldrar hans voru Eggert
Andrésson skipstjóri og bóndi á
Skálará og kona hans, Þórdís
Jónsdóttir — sæmdarfólk. Þeim
varð 5 barna auðið. Þau voru
þessi: Þorbergur, Magnús, Ástríð-
ur, Þórlaug og Þorleifur, sem var
yngstur. Þau eru nú öll látin.
Áuk þess ólu þau upp frá
bernsku tvær stúlkur, Guðríði
Gestsdóttur og Ingibjörgu Guð-
mundsdóttur, sem báðar eru á lífi.
Leifi ólst upp í vestfirskum
fjalldölum, fyrst í Keldudal til 9
ára aldurs en svo í Haukadal, því
þangað fluttust foreldrar hans og
systkini. Þótt kjörin væru á stund-
um kröpp, munu hamingja og lífs-
gleði hafa einkennt hans bernsku-
og æskuheimili.
Æskustöðvarnar voru honum
kærar og þangað kom hann meðan
stætt var. Sveitin hans er líka
stórbrotin og fögur.
Á aðra hönd tíguleg fjöll og fell
með grösugum dölum en á hina
töfrandi fjörðurinn, blár og tær. í
þessu svipmikla umhverfi drakk
hann svo í sig tign og fegurð
landsins, þrautseigju og kraft bú-
endanna, sem entust honum til
hinstu stundar.
Þarna lifði hann öll sín bestu
æviár.
Innan við tvítugsaldur gerðist
Leifi barnakennari í Haukadal og
Keldudal, eftir tveggja vetra nám
í Núpsskóla.
Kennslan lék í höndum hans.
Hann var vinsæll og dáður kenn-
ari. Hafði sérstakt vald á íslensku
t
Hjartanlegar þakkir fyrir auösýndan hlýhug og samúö viö andlát
og útför
BJARTMARS PÁLMASONAR,
Hringbraut 56.
Snunn Sigríður Guöjónsdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vináttu viö fráfall og jaröarför
VALS G. SIGURMUNDSSONAR,
Álftamýri 4.
Ásta Jónsdóttir,
Sigurbjörg Hermannsdóttir
og aöstandendur.
f t
Þökkum auösýnda samúð og vinarhug viö andlát og útför móöur
okkar,
SIGRÍÐAR KRISTÓFERSDÓTTUR
frá Breiöavaði.
Kristjana Haraldsdóttir,
Einar Haraldsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför
GÍSLA GUDMUNDSSONAR,
Suöurgötu 79, Hafnarfiröi.
Sigurrós Scheving Hallgrímsdóttir,
Ingibjörg Gísladóttir, Sigurbergur Sveinsson,
Pálína Gísladóttir, Sigurgeir Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega samúö og vinarhug viö fráfall og jaröarför fööur
okkar, tengdafööur og afa.
JULÍUSAR ÞÓRMUNDSSONAR,
bónda,
Laugabæ, Bæjarsveit, Borgarfiröi.
Sigurbjörg Júlíusdóttir, Þorgeir örn Elíasson,
Þorfinnur Júlíusson, Kristín Jakobsdóttir,
Þorsteinn Júlíusson,
og barnabörn.
máli, bæði í ræðu og riti og skrif-
aði fagra rithönd.
19. janúar 1924 var mikill ham-
ingjudagur í lífi Leifa, þá gekk
hann að eiga unga og glæsilega
konu, Jóhönnu Guðjónsdóttur,
Þorgeirssonar bónda á Arnarnúpi
í Dýrafirði og konu hans, Elín-
borgar Guðmundsdóttur, og hófu
þá búskap í Árholti. Þótt efnin
væru í fyrstu lítil, vegnaði ungu
hjónunum vel, þau voru samhent
og lífið blasti við þeim.
í Árholti eignuðust þau börnin
sín 4 en þrjú eru á lífi. Þau eru:
Þórdís Magnea, Jón Snorri og
Guðmunda Markúsína, allt vel
gert og myndarfólk. Munu afkom-
endur Árholtshjóna, Jóu og Leifa,
vera 30.
Árin liðu. Húsbóndinn kenndi á
vetrum, stundaði sjó á sumrum og
annað, er til féll, og allt bjargaðist
vel.
En eftir 20 ára farsælt kennara-
starf í Haukadal og Keldudal fékk
hann einn þann illkynjaðasta
sjúkdóm, berkla, sem herjað hefur
íslenska þjóð, og barðist við hann
hetjulegri baráttu í áraraðir.
Þetta olli því, að brugðið var búi
1942 og flutt til Reykjavíkur því
nú þurfti langtímum að dvelja á
sjúkrahúsum.
Eftir að hafa gengið í gegnum
óvenju erfiðar aðgerðir og dvalið
árum saman á Vífilsstöðum, lá
leiðin 1949 á Heilsuhælið á
Reykjalundi, sem þá hafði nýlega
hafið starfsemi sína. Þarna var
honum lífið bærilegt, miðað við
það, sem á undan var gengið.
Fljótlega hlóðust á herðar hans
hin margvíslegu störf, því maður-
inn var félagslyndur, trúverðugur
og gæddur ýmsum forystuhæfi-
leikum.
Hann var aðalhvatamaður að
stofnun iðnskóla á staðnum og síð-
an kennari hans í mörg ár. Hann
var í forystusveit ýmissa samtaka
á Reykjalundi og í stjórn SÍBS um
árabil. Á Reykjalundi dvaldi Leifi
í 33 ár eða þar til yfir lauk.
Öll hin miklu veikindi og löngu
fjarvistir Leifa frá ástkærri konu
og börnum var honum þung og sár
lífsreynsla. Það þurfti karlmenni
til að láta eigi bugast, er heilsan
brast á besta aldri og dvelja svo
helming ævinnar og vel það innan
veggja sjúkrahúsa, en hann átti
trúna, vonina og kærleikann.
Þetta voru erfiðir tímar fjöl-
skyldu hans, en hún stóð styrk og
traust í brotsjóum lífsins og
reyndi að létta honum hans þungu
byrðar eins og best varð á kosið.
Eiginkonan var hin styrka stoð,
sem stóð eins og klettur úr hafinu
í blíðu sem stríðu, hvernig sem
brimaldan braut.
Og frændi lét ekki deigan síga,
þótt syrti í álinn. Gamanyrði fuku
af vörum hans, þá síðast er ég
hitti hann.
„Glaður og reifur til síðasta
dags.“
Þökk sé Árholtshjónunum fyrr
og síðar. Þangað var alltaf gott að
koma og til þeirra að leita.
Með söknuði og þakklæti í hug
kveð ég góðan frænda og vin og
votta eftirlifandi eiginkonu hans,
börnum þeirra og öðrum ættingj-
um og vinum samúð mína og
minnar fjölskyldu.
„Kar þú í friði
frióur uurts þig blf.vsi
HafAu þökk fyrir allt all(.“
Jón Þ. Eggertsson