Morgunblaðið - 12.06.1983, Blaðsíða 10

58
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. JÚNÍ 1983
Minning:
Guðlaug Friðrika
Sigurjónsdóttir
Fædd 6. maí 1903
Dáin 25. maí 1983
Guðlaug var yngst barna Val-
gerðar Helgadóttur og Sigurjóns
Hallgrímssonar, sem bjuggu í
Ytri-Hlíð. Systkini hennar, Frið-
rik bóndi og hreppstjóri í Ytri-
Hlíð, og Jóhanna, tengdamóðir
mín, áður húsfreyja á Ljótsstöð-
um, eru enn á lífi, en Guðrún syst-
ir þeirra, sem bjó í Fremri-Hlíð,
andaðist 1962.
Guðlaug unni sveit sinni af al-
hug og var sannur Vopnfirðingur
alla tíð, þó hún dveldi síðustu árin
í Reykjavík og frá 1. júlí 1976 á
Elliheimilinu Grund. Henni var
það mikils virði að geta heimsótt
frændfólk og vini á sumrin og
dvalið þar sér til ánægju og hress-
ingar.
Guðlaug góða frænka hefur
kvatt. Hugur okkar fylgir henni
fullur þakklætis, sérstaklega fyrir
samveruna á Torfastöðum í
Vopnafirði, en þar var hún lengi
ráðskona við mötuneyti heima-
vistarskólans. Við störfuðum þar
saman í fimm vetur og mér er
óhætt að segja, að samviskusemi
hennar og alúð á öllum sviðum var
einstök. Hún var ein þeirra, sem
leggur sig alla fram í annarra
þágu, en vill aldrei láta hafa neitt
fyrir sér. Mörgum var Guðlaug
búin að hjálpa, þegar illa stóð á
vegna veikinda eða af öðrum
ástæðum. Hún hlífði sér hvergi, þó
að hún væri oft lasin, en hún var
heilsutæp mikinn hluta ævi sinn-
ar.
Skólabörnin nutu umhyggju
hennar á margan hátt og það kom
oft fyrir að þau sátu niðri í eldhúsi
og stautuðu með hjálp Guðlaugar.
Þetta veit ég að margir muna og
þakka nú að leiðarlokum. Við
hjónin minnumst fyrst og fremst
vináttu hennar og barnanna
okkar. Þau voru ekki há í loftinu,
þegar þeim var stungið inn í eld-
húsið til góðu frænku, sem ævin-
lega tók þeim jafn vel og taldi
okkur meira að segja trú um, að
þau tefðu alls ekkert fyrir henni.
Þær urðu margar stundirnar, sem
þau fengu að njóta hennar þar og
þó að samfundir yrðu strjálli með
árunum var tilhlökkunin alltaf
mikil og einlæg, þegar von var á
góðu frænku í heimsókn. Hún
gerði heldur ekki upp á milli
þeirra eftir að þau urðu fleiri, þó
að kynnin yrðu ekki eins náin.
Fyrir þetta allt erum við inni-
lega þakklát.
Ég vil að síðustu færa frænd-
fólki hennar í Reykjavík bestu
þakkir fyrir alla hjálpsemi við
hana. Systkinum hennar sendum
við samúðarkveðjur og biðjum
Guð að blessa minningu hennar.
Guðlaug var jarðsett að Hofi í
Vopnafirði 4. maí sl.
Elínborg Gunnarsdóttir,
Syðra-Hvarfi.
Torfi Jónsson
Dalvík - Minning
Skammt er bilið milli lífs og
dauða og enginn veit sitt skapa-
dægur. Það er eins og maður sjái
helst ekki eða skynji til fulls hvers
virði einstaklingurinn er fyrr en
hann er horfinn af sjónarsviðinu.
Þann 3. júní varð bráðkvaddur á
heimili sínu á Dalvík Torfi Jóns-
son. Þar er genginn af sjónarsvið-
inu mætur drengur sem skilur eft-
ir sig góðar minningar hjá þeim
sem hann átti samleið með. Maður
á svolítið erfitt með að venjast því
að vinnufélagi manns um árabil
sjáist aldrei meir. Að aldrei fram-
ar, áður en vinna hefst að morgni,
verði hann þátttakandi í umræð-
um um veðurfar, sem okkur varð
oft tíðrætt um, eða viðburði lfð-
andi stundar sem hann fylgdist
vel með og var minnugur á og
hafði gaman af að ræða.
Torfi fæddist á Hæringsstöðum
í Svarfaðardal 8. nóvember 1927.
Foreldrar hans voru Jón Jóhann-
esson, bóndi þar, og kona hans,
Lilja Árnadóttir. Þar ólst hann
upp hjá fjöimennu frændaliði og
vann því lengst af til fullorðins
ára. Hann gekk í gegnum þessa
mislyndu lífsbaráttu með sínum
eðlislæga lífsmáta, hógværð,
Kyrvnum
í dag
CRESSIDA
CAMRY
TERCEL4X4
í Keflavík
kl. 13.00 — 15.00 viö Barnaskólann
kl. 16.00
oa Grindavík
18.00 við Félagsheimilið Festi
„eV\»

'ia('^o3
TOYOTA
UMBOÐIÐ
NYBYLAVEGI 8
KÓPAVOGI
P. SAMÚELSSON & CO. HF. SÍMI 44144

trúmennsku og nægjusemi án af-
skipta eða íhlutunar í samfélags-
heildina og tók við því eins og
fleiri sem framreitt var af þeim
sem telja sig til þess hæfa, með
sömu tillitsseminni og í öðru.
Hann hafði þó sínar skoðanir á
velgjörðum og misgjörðum þeirra
sem á garðann gáfu og ræddi það
oft við samstarfsmenn sína með
góðum skilningi.
Torfi var verkmaður góður og
leysti flest verk sem að honum
sneru með lagni og hávaðalaust.
Einn þáttur með öðru var svo rík-
ur í fari hans að ég hef aldrei
kynnst öðru eins, en það var að
gera bón allra þeirra er til hans
leituðu ef þess var nokkur kostur.
Notuðu margir sér fórnfúsa
greiðasemi hans sem þó var ekki
ætíð metin sem skyldi.
Torfi starfaði um langt árabil í
deild Slysavarnafélagsins á Dal-
vík. Var hann þar virkur félagi og
sá í langan tíma um snjóbíl sem
notaður var í neyðartilvikum í
stórhríðarveðrum. Reyndist Torfi
í því sem öðru traustur og áreið-
anlegur. Kvöldið áður en hann lést
var hann við störf á vegum björg-
unarsveitar SVFÍ í Jónínubúð og
brá þá fyrir sig sinni léttu kímni.
Ekki hvarflaði þá að neinum að
þetta yrðu síðustu handtök hans
fyrir björgunarsveitina.
Síðustu tólf ár ævi sinnar bjó
Torfi í eigin húsnæði hér á Dalvík
með Guðbjörgu Hjaltadóttur, ætt-
aðri frá Akranesi. Þau eignuðust
tvö börn saman, Lilju, sem nú er
ellefu ára, og Svein, sex ára. Einn-
ig hefur Torfi alið upp son Guð-
bjargar frá sjö ára aldri, Hjalta
Ben, sem sinn eigin son, enda kall-
aði Hjalti hann pabba frá fyrstu
kynnum til síðustu stundar og
reyndist Torfi honum sem slíkur.
Það má segja að opið hús hafi
verið hjá Torfa og Guðbjörgu í
búskapartíð þeirra og var það
óspart notað af vinum og vanda-
mönnum því bæði voru þau gest-
risin og Guðbjörg veitti af mynd-
arskap. Þaðan munu margir sakna
léttra rabbstunda yfir rjúkandi
kaffibolla því glaðsinna var Torfi í
góðra vina hópi og naut slíkra
stunda, en nú er það liðin tíð.
Um leið og ég flyt Guðbjörgu og
börnunum samúðarkveðjur kveð
ég félaga minn og flyt honum
þakkir fyrir margar glaðværar
samverustundir í tíu ára sam-
starfi í sláturhúsinu.
Kristinn Guðlaugsson
Höfóar til
.fólksí öllum
starfsgreinum!