Morgunblaðið - 30.07.1983, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. JÚLÍ 1983
Blúsao meo blýöntum
um borö í Éddu
Farþegaskip, veröld út af
fyrir sig, aJlir á sama báti
og það er hagur hvers og
eins að gera gott úr
möguleikunum. Ef að er
gáð er mismunandi fas
manna þegar þeir leggja
upp í ferðalög, á landi, sjó
eða um loftin blá, en það
er sérstakur hátíðarsvipur
á fólki þegar það gengur
um borð í glæsilegt skip.
Skipið hefur sál umfram
önnur farartæki, enda er
það eina farartækið sem
talað er um eins og
manneskju.
Þjóðarmetnaður
eyþjóðar
Eyþjóð sem ekki á farþegaskip
ber að hugsa sitt ráð. Það er
ámóta óeðlilegt og að eiga ekki
hótel í stærstu bæjum. Það er því
mikið alvörumál að íslendingar
eignist farþegaskip á ný. Gamli
góði Gullfoss bar reisn landsins,
staðfesti að íslendingar eru
alvöruþjóð. Kristján Aðalsteins-
son sem var siðasti skipstjóri á
Gullfossi var mjög stoltur af skipi
sínu og hafði mikinn metnað fyrir
þess hönd. Einn stýrimanna
Kristjáns, Pétur Sigurðsson nú-
verandi alþingismaður, hitti
Kristján i brú daginn sem það lá
Ijóst fyrir að Pétur hafði verið
kjörinn á þing. Eitthvað þótti
skipstjóranum stýrimaðurinn ekki
nógu vel til hafður, liklega verið
kusk á flibbanum. Vatt Kristján
sér þá að stýrimanninum og sagði
með sínum ábúðarmikla svip: „Það
getur vel verið að þessi klæðnaður
gangi á Alþingi, en hann gengur
ekki um borð í flaggskipi islenzka
flotans."
Skemmtilegt skip, Edda
Um árabil hefur Smyrill haldið
uppi siglingum milli íslands og
Færeyja á sumrin og er það lofs-
vert. Nú er nýtt skip, Norröna,
tekið við á þeirri leið, en nýjung í
samgöngumálum íslendinga er
skip Farskips, Edda, sem siglir frá
Reykjavík í hverri viku til New-
castle og Bremerhaven.
Það var skemmtilegt að upplifa
ferð í Eddu, þetta er rúmgott skip,
snyrtilegt og með fjölbreytta að-
stöðu um borð, góðan mat og sér-
lega ljúft og elskulegt starfsfólk.
Fréttnæmt að sigla
Hver ferð markast af fólkinu
sem er um borð, hvernig það rím-
ar við stemmninguna og skapar
hana með fasi sínu. Reyksalur
skipsins er einskonar miðpunktur,
þar liggja straumarnir um og
einnig kaffistofu skipsins sem um
leið er matstaður. Síðan má nefna
sundlaugina, gufubaðið, barina,
leikherbergi barna, hárgreiðslu-
stofuna, kvikmyndasalinn, spila-
vítið, diskótekið og síðast en ekki
sízt skal nefna hinn glæsilega
matsal skipsins þar sem menn
ganga að 100 rétta hlaðborði dýr-
indis krása. Allur aðbúnaður um
borð er þægilegur og aðgengilegur,
enginn íburður, en þannig að allir
mega vel við una.
Það var skrafað á þiljum þegar
við lögðum upp frá Reykjavík. Frí-
mann Jónsson, forstjóri ísaga, var
meðal farþega, varð sjötugur í
ferðinni. Hann hafði fyrst farið í
siglingu fyrir 50 árum með einum
Fossa Eimskips. Þá þótti það slík-
um tíðindum sæta ef menn fóru í
siglingu, að þess var getið í dag-
blöðum hvenær þeir fóru og hve-
nær þeir komu heim aftur. Nú er
öldin önnur, nú eru ferðalög orðin
almenningseign. Frímann hafði
farið til Kaupmannahafnar og síð-
an Finnlands en um þær mundir
var verið að byggja finnska þing-
húsið. Sagði Frímann frá högg-
mynd sem arkitekt hússins lét
gera af nakinni konu með barn á
armi. Þótti það tíðindum sæta að
höggmyndin var sett upp í þing-
salnum og sneri konan bakhlutan-
um í þingheim, en þá horfði andlit
barnsins hins vegar við þeim yfir
öxl hennar, tákn framtíðarinnar.
Fjölskyldustemmning
um borð
Um borð í Eddu eru kvöldvökur
á hverju kvöldi, dansað og spjall-
að, bæði á 1. hæð skipsins og 5.
hæð. Fyrsta kvöldið tók fólk því
rólega og nóttin gekk í garð. Árla
morguns voru nokkrir morgun-
hressir komnir upp á þilfar til að
gá til veðurs. Ein ágætis frú kom
þar á fullri ferð, horfði til eyja í
hafinu og sagði: „Mikið eru
Orkneyjar alltaf fallegar." „Þetta
eru nú ekki Orkneyjar, góða mín,“
svaraði ein kempan, „þetta eru
Vestmannaeyjar.“ „Æj,“ svaraði
frúin, „erum við ekki komin
lengra."
Edda er gott sjóskip og þótt
svolítil hreyfing væri sást þeim
sjóveikustu ekki bregða. Það óar
sumum við að ferðast á sjó, enda
er sjóveiki með verri pestum, en
menn sjóast og ef það væru fleiri
tækifæri fyrir landann til þess að
ferðast með góðum skipum er ég
ekki í vafa um að ferðalög myndu
aukast á þann hátt. Við höfum
daglegar ferðir til útlanda með
flugvélum og ættum að hafa
minnst tvær ferðir í viku til Bret-
lands eða meginlandsins. Slíkt
myndi styðja bæði rekstur
farþegaskipa og flugrekstur.
Með í umræddri Edduferð var
Haukur Morthens og hljómsveit
með kunnum köppum eins og
Árna Elvar og Guðmundi Stein-
grímssyni. Hljómsveit skipsins,
skipuð Pólverjum, lék í reyk-
salnum á daginn, en síðan léku
báðar hljómsveitirnar fyrir dansi
á kvöldin. Fantur liður á kvöldvök-
unum var fjöldasöngur og var
sungið vel og lengi á blíðu nótun-
um, brugðið á leik með prakkara-
strikum, leikjum og gamni og al-
vöru í bland. Þórarinn Eldjárn las
ljóð, Gunnar Thoroddsen lék
nokkur lög á pianó og þannig tóku
farþegar þátt í stemmningunni,
skópu skemmtilegheit.
Fólk á öllum aldri var farþegar
um borð og margt fjölskyldufólk.
Það naut ferðarinnar auðsjáan-
lega mjög vel, enda er fyrirkomu-
lagið um borð í Eddu þannig að
allir geta fundið eitthvað við sitt