Morgunblaðið - 18.12.1984, Side 68

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. DESEMBER 1984
68
Kveðjuorð:
Stefán Stefáns
son Akureyri
Fæddur 21. desember 1922
Dáinn 1. nóvember 1984
Nú þegar Stefán frændi minn er
horfinn héðan úr heimi er mér það
bæði ljúft og skylt að minnast
hans með nokkrum orðum.
Við ólumst upp nánast eins og
systkini, vorum jafngömul og
fylgdumst að í skóla sem börn og
unglingar. Síðan höfum við alla
tíð haldið góðu sambandi og fylgst
hvort með annars högum.
Stefán fæddist í Hrísey þann 21.
desember 1922 og voru foreldrar
hans hjónin María D. Stefánsdótt-
ir, systir mín, og Stefán Runólfs-
son. Hann var elsta barn þeirra.
Næstur var Óskar, en hann lést á
þriðja aldursári. Yngst er Sara,
sem gift er Jónasi Guðmundssyni
frá Flateyri á Skjálfanda. Þau eru
búsett í Vestmannaeyjum. Stefán
ólst upp við mikið ástríki foreldra
sinna, afa og ömmu. Hann vandist
allri algengri vinnu sem til féll í
sjávarplássi á unglingsárum hans.
' Arið 1940 fór hann í Laugaskóla
og var þar við nám í tvo vetur. Oft
minntumst við áranna á Laugum
og skólafélaganna með sérstakri
gleði þvi þar eignuðumst við
marga og góða vini. Fljótlega eftir
dvölina á Laugum hóf hann störf
hjá Kaupfélagi Eyfirðinga, fyrst
við útibúið í Hrísey og síðar sem
verslunarstjóri eftir að hann
fluttist til Akureyrar, síðast við
útibúið á Byggðavegi 98.
Öllum þeim störfum gegndi
hann með stakri prýði, trú-
mennsku og samviskusemi. Síð-
astliðið vor varð hann að hætta
störfum vegna heilsubrests og
hafði þá unnið hjá KEA í 40 ár.
Hann var mikill mannkosta-
maður og einstakt prúðmenni,
sem naut sín vel í þjónustustarfi,
því hann vildi öllum gott gera og
hvers manns vanda leysa, væri
það í hans valdi.
Hann unni mjög tónlist og ljóð-
list, var sögumaður góður og söng
m.a. um árabil í kirkjukórnum í
Hrísey og síðar í kirkjukór Akur-
eyrar.
Stefán kvæntist 31. maí 1958
Maríu Adólfsdóttur frá Akureyri,
mikilhæfri ágætiskonu, sem hefur
reynst honum traustur og góður
lífsförunautur og kom það best í
ljós í ástríki hennar, umhyggju og
trúartrausti í veikindum hans.
Þau hjón bjuggu fyrst í Hrísey,
en fluttu svo til Akureyrar og
keyptu sér hús Munkaþverár-
stræti 29 og hafa búið þar síðan.
Þau eignuðust tvo syni. Þeir eru:
Friðrik Adólf, fæddur 18. febrúar
1959, og Stefán Már, fæddur 1.
maí 1961. Þeir búa báðir i for-
eldrahúsum.
Stefán átti við mikil og erfið
veikindi að stríða allt frá miðjum
júní í sumar og var honum oft
ekki hugað líf. Þegar hann var
sem veikastur, nánast í dauðadái,
mun honum hafa verið leyft að
skyggnast inn í hið ókomna, eða
það sem okkur er hulið meðan við
dveljum í jarðlífinu. Það var mikil
lífsreynsla sem hans nánustu
fengu fullvissu um, en ekki verður
nánar greint frá hér.
Honum auðnaðist að komast á
fætur og vera á heimili sínu síð-
asta mánuðinn, og virtist eins og
um dálítinn bata væri að ræða. En
eitthvert hugboð hefur hann haft
um að sér yrði ekki langra lífdaga
auðið, því hann var búinn að hafa
það á orði við konu sína, að eigi
mundi hann lifa lengur en októ-
ber.
Þegar liðin var stund af aðfara-
nótt 1. nóvember var hann allur.
Ekki dreg ég það í efa að vel muni
hafa verið tekið á móti honum
hinum megin, þegar hann kom al-
kominn til vinanna sem hann
kvaðst hafa hitt.
Ég heimsótti hann rúmum hálf-
um mánuði áður en hann dó. Þá
sagði hann við mig: „Það er alltaf
verið að segja mér hvað sumarið
Mig setti hljóða er ég frétti að
hún Olla frænka væri dáin. Hún
sem var svo hraust. Ekki hvarflaði
að mér síðast þegar ég kvaddi
hana, að ég ætti ekki eftir að sjá
hana aftur. Tók það fyrir víst að
hún yrði til að taka á móti mér
þegar ég kæmi heim til íslands.
Allt frá því ég fyrst man eftir
mér hefur Olla átt stóran þátt í
mínu lifi. Allar minningarnar um
hana eru tengdar glaðværð og
notalegheitum. Öllum leið vel þeg-
ar Olla kom í heimsókn. Mér og
minum systkinum var hún sem
besta amma. Hún hafði einstakt
lag á börnum og hændust öll börn
að henni. Ánægjan og gleðin, sem
hafi verið einstaklega gott og ynd-
islegt, og ég hef bara alveg misst
skein úr augum barna, þegar Olla
var í leik með þeim er ólýsanleg.
Ég minnist þess frá því ég var lít-
il, að kvöld nokkurt fyrir öskudag
kom Olla í heimsókn. Við systkin-
in vorum að basla við að sauma
okkur öskupoka og þótti víst
okkur við eiga heldur fáa poka.
Næsta morgun, þegar við litum í
póstkassann fundum við þar stórt
umslag frá Ollu, fullt af öskupok-
um og urðum við heldur en ekki
hissa og glöð. Svona var Olla. —
Alltaf að gleðja börnin.
Það er erfitt að sætta sig við og
trúa að hún Olla okkur sé ekki
lengur hér. Erfitt þegar jólin eru á
næsta leyti að hugsa sér jólin án
Ollu. Allt verður tómlegra án
af því.“. En við trúum því og
treystum, að á því tilverusviði sem
hann er nú fluttur á sé eilíft
sumar, dýrð og fegurð og þar geti
hann glatt sig við yndislegt
blómskrúð. En það var einmitt
hans eftirlætisiðja að rækta garð-
inn sinn og hlúa að blómum og
hvers kyns gróðri.
Að síðustu vil ég svo þakka hon-
um af alhug fyrir alla umhyggju
og tryggð við mig og fjölskyldu
mína fyrr og siðar. Við kveðjum
hann með virðingu og þökk og
biðjum honum blessunar og vel-
farnaðar á nýjum leiðum. Blessuð
sé minning hans.
Far þú í friði
friður Guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði
Guð þér nú fylgi
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem)
Siglufirði,
Hclena Sigtryggsdóttir.
- Minning
hennar. Olla reyndist öllum vel og
var ávallt reiðubúin að rétta öðr-
um hjálparhönd. Hún gladdist
með okkur og hún gladdist með
mér yfir börnunum mínum tveim-
ur. Sonur minn var svo heppinn að
fá að kynnast Ollu. Erfitt var að
segja honum að Olla amma, eins
og hann kallaði hana, væri dáin.
Ég votta systkinum Ollu,
mömmu og pabba og öllum öðrum
ástvinum, mína dýpstu samúð.
Ollu vil ég þakka alla gleðina sem
hún veitti mér. Ég mun sakna
hennar sárt. Allar góðu minn-
ingarnar um Ollu munu skína eins
og skær sólargeisli yfir lífi okkar
sem þekktu hana. Hvíli hún í friði.
llrafnhildur og fjölskylda.
Ólöf Halldórsdóttir —
EG A MER DRAUM. . .
d