Morgunblaðið - 06.03.1985, Side 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. MARZ 1985
,/tfvíá> me6 cxpa.?
hljótii ab ha.(o. apa.!"
Kg skil ekki hvað það kemur
firmakeppninni við að lið öryggis-
þjónustunnar kemur alltaf með
stóra hundinn þegar það kemur til
keppni.
HÖGNI HREKKVÍSI
pjEF þu VlLT SAFKIA ElNHVERTO, ^KAltO SAFNA
FIORJLPUM !"
ást er...
ró
O) Þ
BA£>
/
O
Ó'H
... að vera þol-
inmóður.
TM Raa. U.S. Pat Ofl.-rt righti rwwvad
• 1964 Los AngMn TIims Syndlcale
Á myndinni sjást nokkrar af þeim teikningum af mars sem stjörnufræðingurinn Percival Lowell gerði í byrjun
þessarar aldar, en hann taldi sig sjá, í sjónauka, skurði mikla um allan hnöttinn, og lét sér til hugar koma að hér væri
um áveituskurði að ræða, gerða af íbúum hnattarins. Nú er vitað að svo er ekki og mun ekkert líf þróast á þessari
forvitnilegu jarðstjörnu.
Hímíndjásnin þrjú
Fagurt var út að líta seint í
kvöld (föstudagur 22. febrúar
1985) og horfa á himininn, blik-
andi björtum stjörnum, til allra
átta.
Stórkostlegt var að líta í vestur-
átt, því þar gat að líta himinsýn,
fegurri öllu öðru er fyrir augu bar
á þessari kyrru kvöldstund.
Þarna blöstu við augum þrír
himinhnettir, næstum hver upp af
öðrum, í öllum sínum ljóma.
Efst var Venus, hin tindrandi
bjarta reikistjarna, langbjartasta
stjarna himins, sem undanfarnar
vikur hefur svo mjög fegrað vest-
urloftið og fylgt eftir móður sól á
niðurgöngu hennar að enduðum
ferli dags. Engin stjarna hefur um
skeið glatt augu okkar jarðabúa,
eins og þetta sindrandi hvíta him-
inljós.
Skammt fyrir neðan Venus og
lítði eitt til vinstri mátti sjá reiki-
stjörnuna Mars, þar sem hún glóði
sem rauður, fremur daufur depill,
á dimmbláum kvöldhimninum.
All nokkru neðar við þessar
tvær kunnu stjörnur var svo mán-
inn okkar, útlits sem örmjó silf-
ursigð. Því hann var ný genginn
fyrir sólu og birtist nú aftur
vinstra megin hennar og snéri að
henni ljómandi bungu sinni.
Og svo sérkennilega vildi til, að
er ég gekk út úr húsi mínu þetta
kvöld, þá stóðu þessi þrjú himin-
djásn beint upp af kirkjunni
okkar, Kópavogskirkju, frá mér að
sjá, og heldur lágt á lofti.
BSK skrifar:
Blöðin sögðu frá því fyrir
skömmu að frú Sigurlaug Bjarna-
dóttir frá Vigur hefði flutt bráð-
skemmtilegt erindi um fuglalífið í
eyjunni Vigur í ísafjarðardjúpi á
fundi í Fuglaverndarfélaginu.
Ekki er það ótrúlegt, því kunnugt
er það af setu frúarinnar á Al-
þingi, að hún er greind og vel máli
farin. Enginn mun heldur draga í
efa þekkingu hennar á fuglalífinu
á sínum bernskuslóðum. — En
fundurinn var haldinn kvöidtíma
vestur í bæ, svo þeir sem gamlir
eru orðnir og lítið fyrir að vera að
heiman þegar kvöldar, munu hafa
misst af erindinu. Þegar um al-
Hve fagur var ekki ljómi þess-
ara björtu blysa, hve heillandi að
fá að njóta um stund þeirrar feg-
urðar sem hér birtist í öllu sínu
veldi.
En himindjásnin þrjú, sem hér
var minnst á, voru á hraðferð og
hurfu að skammri stundu liðinni á
bak við skýjaþykkni lágt á lofti í
vesturátt norðan kirkjunnar. Þau
fylgdu fast eftir ferli sólar sem
Brynjar Helgi Brynjólfsson skrif-
ar:
Eitthvað hlýt ég að hafa komið
við veikan blett hjá Boggu með
skrifum mínum, þar sem hún sér
ástæðu til að ausa úr skálum reiði
sinnar í svari sínu til mín. En þar
afneitar hún viðurnefninu diskó-
pía, já batnandi mönnum er best
að lifa. En verst var að hún þyrfti
að draga Bowie karlinn alsaklaus-
an inn í málið og þar að auki
ímynda sér einhverjar diskósögur
um hann frá mér komnar. Greini-
legt er að 12 ára „pælingar" Boggu
í Bowie hafa valdið skammhlaupi í
átrúnaðargoðsdeilunni og ekki
batnar það þegar stúlkukindin er
farin að verja heiður söngkonunn-
ar Sade. Minnist ég þess ekki að
hafa minnst einu orði á þau Sade
og Bowie í skrifum mínum heldur
hélt ég því fram að Bogga virtist
menn fræðsluerindi er að ræða,
sem ætla má að eldri borgarar
hafi gaman af að hlusta á, ætti að
flytja þau sem næst gamla mið-
bænum. Þangað eru greiðastar
samgöngur með strætisvögnum
eins og kunnugt er.
Væri nú til of mikils mælst, að
félagið fengi frúna til að flytja
umrætt erindi í útvarpinu, svo al-
menningi gæfist kostur á að hlýða
á það? Gamlir eyjaskeggjar,
a.m.k. mundu fagna því. — Senn
vorar, og vænt er til að vita, að
enn eru til nokkrir hólmar þar
sem sumargestirnir okkar lenda
ekki allir í kjaftinum á minknum.
nokkru áður hafði hnigið til viðar
á sömu slóðum.
Við menn ættum sem oftast að
líta til himins og stjarna, og njóta
þeirra töfra sem þar birtast sjón-
um, því fátt iyftir huganum meir í
átt til furðuheima tilverunnar, eða
í átt til hinnar æðstu veru, en ein-
mitt sýn til fagurblikandi stjarn-
anna á heiðskírum kvöldhimni.
22. febrúar 1985.
Ingvar Agnarsson
hafa lítið vit á tónlist almennt, og
miðaði þá við barnaleg urnmæli
hennar um þungarokkið og jafn-
framt það hve útlit átrúnaðargoða
hennar virðist skipta hana máli.
Enda virðist það ætla að verða
fastur liður í skrifum Boggu að
ræða um útlit goðanna.
Legg ég nú til að skrif hennar
birtist hér eftir undir yfirskrift-
inni „hljómsveitafegurðarsam-
keppnin". Nú þegar hafa Bowie og
Sade skipað sinn verðuga sess þar
efst á lista en meðlimir Strangl-
ers, Talking Heads og U2 verða
víst að ganga með poka yfir
hausnum það sem eftir er, af um-
mælum hennar að dæma. En svo
við snúum okkur nú að skrifum
Boggu um þungarokkið sem
reyndar var meginástæða skrifa
minna á annað borð, þá er ljóst
orðið að skrif Boggu um það er
ekki vert að taka alvarlega. Vísa
ég í þeim efnum til ummæla
Boggu: ÞVí þá einungis er vert að
deila á eitthvað hafi maður hald-
bær rök fyrir máli sínu. Þessum
ummælum vísa ég hér með til föð-
urhúsanna.
Annars er merkilegt að Bogga
blessunin skuli hafa nefnt U2 á
nafn því þeir piltar kalla ekki allt
ömmu sína þegar þungt og
kraftmikið rokk er annars vegar.
Mun krafturinn meira að segja
hafa mælst á jarðskjálftamælum.
Það skyldi þó aldrei vera að Bogga
vissi ekki muninn á þungarokki og
bárujárnsrokki? Að lokum vil ég
geta þess að skrif mín um
Smjattpattana hafa misritast í
Velvakanda síðast, þar átti að
standa: Því þess verður ekki langt
að bíða að Bogga og smérpíurnar
heimti Smjattpattana í Skonrokk.
Athugasemd við athugasemd
Erindið verði endurflutt