Morgunblaðið - 11.05.1985, Blaðsíða 41

MORGUNBLAEHÐ, LAUCARDAGUR 11. MAl 1985
Leifur Dagur Ingi-
marsson — Minning
Fæddur 11. janú&r 1965
Dáinn 5. maí 1985
Við sviplegt fráfall æskun.anns,
sonar vinkonu, vil ég festa nokkur
kveðjuorð á blað. Lögmál lífs og
dauða eru okkur skammsýnum
mönnum hulin. Elskaður drengur,
sem sá dagsins ljós við erfiðar að-
stæður í lífi móður sinnar, er
brottkallaður á sársaukafullan
hátt. Tilgangslaust er að spyrja
hvers vegna, aðeins taka því sem
að höndum ber með æðruleysi.
Eftir situr minning um góðan
dreng sem varpaði birtu inn í líf
sinna nánustu og vakti gleði þar
sem hann fór.
Mig setti hljóða er fregnin um
slysið innan við þorpið á Þingeyri
við Dýrafjörð barst mér síðastlið-
inn sunnudag. Tveir ungir piltar
höfðu snemma að morgni þess
dags verið á vélhjóli skammt frá
byggðinni, kastast út af veginum í
grýtta fjöruna og annar þeirra,
Leifur Dagur Ingimarsson, látist
samstundis. Félagi hans, Sævar
Guðmundsson frá Þingeyri, vann
það afrek að komast illa brotinn
drjúga leið til að gera viðvart um
slysið. Hann er nú í sjúkrahúsi
hér í borg á batavegi. Sævar hefur
af þessum atvikum kynnst því,
sem við raunar öll megum vita, að
aldrei er nema hársbreidd á milU
lífs og dauða.
f minningunni sé ég Leif Dag
fyrir mér á fyrstu æviárum hans
hér í Reykjavík. Bráðfallegur
drengur og greindarlegur, hrif-
næmur og þá þegar eftirsóttur til
leikja. Það fylgdi honum kraftur
og dugnaður og hann hreyfði við
umhverfi sínu. Við vini móður
sinnar var hann djarfur í máli, gat
haldið fast á sínu og verið spurull,
því hann vildi einfaldlega vita
hversvegna og varð þá stundum að
vonum smátt um svör. Þó ég sæi
hann lítt síðar veit ég að þessir
voru eiginleikar hans alla tíð.
Leifur Dagur fæddist á Sólvangi
í Hafnarfirði 11. janúar 1965 son-
ur hjónanna Rögnu Steinunnar
Eyjólfsdóttur og Ingimars Guð-
jónssonar, var hann þriðja barn
þeirra. Elstur var Guðjón Yngvi
+
Faöir okkar og afi,
GUÐMUNDUR ALBERT ÞÓRARINSSON,
Sfangarholti 36,
andaöist í Borgarspítalanum miövikudaginn 8. maf.
Elfnborg Guömundadóttir, Ingimundur Eymundaaon,
Þórarinn Guömundsson,
Klemenz Guömundsson,
börn og barnabörn.
t
SÓLVEIG SIGURBJÖRG SÆMUND8DÓTTIR,
Kvöldúlfsgötu 11,
Borgarnasi,
lést í Sjúkrahúsi Akraness miövikudaginn 8. maf.
Jón B. Ólafsson,
Kristrún Jóna Jónsdóttir,
8asmundur Jónsson.
+
Móöir mfn,
MARGRÉT EINARSDÓTTIR
fré Noröurgaröi, Vastmannaayjum,
lést á Elliheimilinu Grund 9. maí.
Fyrir hönd vandamanna,
Guöfinnur Jónsson.
Móöir okkar. + ANNA JÓSEPSDÓTTIR,
andaöist í Borgarspítalanum þrlöjudaginn 30. april sl. Jaröarförin hefur fariö fram.
Helga Þoratainsdóttlr, Indriói G. Þorsteinsson.
+
Systir mín,
LÓA INGA LEAVE,
lést á heimili sfnu í Sedro Woolly, Washington, 7. maí sl.
Fyrir hönd móður minnar og systkina,
Hans Árnaaon.
+
Innilegar þakklr fœrum viö öllum þeim er sýndu okkur samúö og
vinarhug viö andlát og mlnningarathöfn um son mlnn, fööur,
tengdafööur, afa og bróöur,
SVEIN BEN AÐALSTEINSSON.
Svava Staf ánsdóttir,
Jón Ban Sveinsson, Jóhanna Halldórsdóttir,
Jónfna Kristal Jónsdóttir,
Snœbjörn Aóalsteinsson, Þórdfs Aóalstainsdóttir,
Kristborg G. Aöalstainsdóttir, Stafán Aóaleteinsson,
Sassalja Aöalsteinsdóttir, Anna Aðalstainsdóttir.
sem dó rúmlega ársgamall 1961.
Þá var Kristvin Yngvi, fæddur
1962, nú til heimilis í Stykkis-
hólmi en ólst að mestu upp hjá
móðurforeldrum sínum. Tvö hálf-
systkini áttu þeir bræður að föð-
urnum, Láru sem er nær þrítugu
og býr í Reykjavík og Gunnar sem
á heima á Sauðárkróki. Um það
leyti sem Leifur Dagur fæddist
slitu þau Ragna og Ingimar sam-
vistir. Hann var hljómlistarmaður
að atvinnu en bjó við vanheilsu og
lést árið 1978. Foreldrar Ingimars
eru hjónin Elín Jónsdóttir frá
Broddanesi og Guðjón Magnússon
fyrrum bóndi að Miðhúsum í
Fellshreppi en nú um langt skeið
við smíðar í Reykjavík.
Að Gillastöðum i Reykhólasveit
var Ragna móðir Leifs Dags borin
og barnfædd. Móðir hennar, Her-
mína Ingvarsdóttir, var ættuð úr,
Húnavatnssýslu en faðir hennar
er Eyjólfur Sveinsson úrsmiður og
bóndi á föðurleifð sinni, Gillastöð-
um. í hinni undurfögru Reykhóla-
sveit á heimili afa síns og ömmu
og með Ingvari móðurbróður sín-
um undu flest börn Rögnu á sumr-
um. Á þeim slóðum áttu þau mest-
an frændgarð og þar áttu þau
dýpstar rætur. Hermína féll frá
fyrir fáum árum en Eyjólfur
dvelst á hjúkrunarheimili í
Reykjavík á tíræðisaldri og Ingvar
er fluttur suður. Það geta verið
áhrifin frá sumrunum á Gillastöð-
um sem ollu því að Leifur Dagur
var lengst með hugann við að
verða bóndi enda þótt líf hans
tæki stefnu á önnur mið.
Ragna giftist öðru sinni Hilm-
ari Albertssyni sjómanni og eiga
þau fimm börn, Albert 16 ára,
Hjört 15 ára, Ásdísi Lilju 11 ára,
Kára 9 ára og Hermínu Huld 4
ára. Heimili þeirra hefur staðið á
nokkrum stöðum til sjávar og
sveita. Lífsbaráttan getur verið
hörð þegar barnahópurinn sem
þarf að framfleyta er stór og iðu-
lega verður að þræða staði þar
sem atvinnu er að fá samhliða
húsnæði fyrir fjölskylduna. Leifur
Dagur fylgdi jafnan móður sinni
og stjúpföður og voru þeir miklir
mátar. Frá haustinu 1984 hafa
þau verið búsett í Stykkishólmi og
eiga þar hús á Skólastíg 13. I
Stykkishólmi er fremur auðvelt
um atvinnu bæði fyrir konur og
karla, þar er gróin byggð og gott
mannlíf. I litlu samfélagi eins og
þar, verður gleðin jafnt sem sorg-
in öllum sameiginleg. Ragna og
Hilmar og börnin öll meta mikils
þá samúð og aðstoð sem Stykkis-
hólmsbúar hafa auðsýnt þeim
undanfarna daga.
Leifur Dagur lauk námi í
grunnskóla og tók síðan 1. bekk í
Vélskóla íslands. Hugði hann á
frekara nám þar og miðaði að því
að setjast í 2. bekk næsta haust.
Hann hafði, milli tektar og tví-
tugs, stundað tilfallandi vinnu við
sjávarsíðuna i fiskiðnaði og við
fiskveiðar. Fyrir tveimur árum
vann hann slík störf á Þingeyri.
Þar kynntist hann ágætri stúlku,
Kristínu Sigurðardóttur, og 24.
maí 1984 fæddist þeim dóttir. Þau
tóku ekki upp sambúð en Leifur
Dagur varð heimilisvinur hjá for-
eldrum Kristínar, þeim Sigurðu og
Sigurði Jónssyni á Þingeyri, þar
sem mæðgurnar búa og litla telp-
an, hún Sigurða Kristín Leifsdótt-
ir, nýtur besta atlætis í móður-
ranni.
Litla dóttirin varð stolt föður
sins. Sigurða Kristín er gjörvulegt
og þroskamikið barn. Það er verð-
ugt að geyma í minningunni
hversu mikilli gleði hún veitti .inn
í líf föður síns þann stutta tíma
sem þau áttu samleið. Tilvist
hennar breytti viðhorfum hans til
manna og málefna. Hann varð
fastari í rásinni og setti sér
+ Útför fööur okkar, afa og langafa, ■
EYJÓLFS FINNSSONAR,
Rituhólum 4,
veröur gerö frá Fossvogskirkju mánudaginn 13. maí kl. 15.00.
Finnur Eyjólfsson, Bryndís Á. Siguróardóttir,
Jón V. Eyjólfsson, Steina Hlín Aóalsteinsdóttir,
Svanhildur Eyjólfsdóttir, Kjartan Guömundsson,
Lilja Eyjólfsdóttir, Þórir Axelsson,
Sigurgíslí Eyjólfsson, Ágúst fsfeld, Sigrfóur Júllusdóttír, Salbjörg Jeremíasardóttir,
Siguröur Ágústsson,
bamabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir sendum vlö öllum þeim sem sýndu okkur samúö
og vinarhug viö andlát og útför eiginmanns míns, fööur okkar.
tengdafööur og afa,
GUÐMUNDAR EYSTEINSSONAR,
Skriöustekk 15.
Vigdia Ámundadóttir,
Aöalsteinn Guömundsson,
Sœvar Guömundsson,
Dagný Guömundsdóttir,
Eysteinn G. Guómundsson,
Gráta Guömundsdóttir,
Ásta Guómundsdóttir,
Ragnheiöur Jóhannsdóttir,
Ingólfur Jónsson,
Auöbjörg Kristvinsdóttir,
Friörik Jónsson,
Jan Inge Lekve
og barnabörn.
+
Hugheilar þakkir fyrir samúö og hlýhug viö andlát og útför móöur
okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR ERLINGSDÓTTUR
Irá Skólavöllum 1,
Selfossi.
Sérstakar þakkir til lœkna og starfsfólks Sjúkrahúss Suöurlands
og Ljósheima.
Leifur Eyjólfsson, Ásdfs Guónadóttir,
Erlingur Eyjólfsson, Bára Stefánsdóttir,
Steinunn Eyjólfsdóttir, Gunnar Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnaböm.

stefnumið. Líkt og Ragna móðir
hans, sem er vel gefin kona og
skáldmælt, hafði Leifur Dagur
áhuga á þjóðmálum og þau ræddu
oft af kappi auk annars jafnrétt-
ismál sem fengu nýja vídd er hann
tengdi þau tilveru og framtíð dótt-
ur sinnar. *—
Sumarið 1984 starfaði Leifur
Dagur við Þörungavinnsluna á
Reykhólum og gekk þá að matar-
borði hjá afabróður sínum, ólafi
bónda Sveinssyni á Grund. Hann
sóttist eftir að ræða við hinn
aldna frænda sinn, hlýða á atburði
fyrri tíðar, fræðast um ættmenni
sín, læra örnefni i átthögunum og
glöggva sig á merkinu þeirra.
Engu var líkara en hann væri að
safna til sín arfleifð til að skila
næstu kynslóð.
En þó Leifur Dagur vildi tengjv .
ast aftur í tímann var hann nú-
tímamaður sem heillaðist af tækni
og hraða. Han hafði stundað vél-
hjólaakastur frá því hann hafði
aldur til, farið í langferðir á hjól-
inu og hann skildi það ekki við sig.
Frá síðustu áramótum var hann
ráðinn á togarann Framnes á
Þingeyri. Þessa dagana voru
breytingar á sókn togarans og
Leifur Dagur notaði tímann á
meðan til að undirbúa sig til
meiraprófs í bifreiðaakstri. Ef
ekki yrði af frekari veiðum vestra
ætlaði hann að taka hjól sitt og
halda til Stykkishólms og fá þar
sumarvinnu. Á meðan eyddi hann
ófáum stundum á hjólinu, léttur í
skapi og bjartsýnn á lífið og tib "
veruna, eftirsóttur sem fyrr af
jafnöldrum og starfsfélögum því
frá honum streymdi gleðin.
Heima í Stykkishólmi var það
tilhlökkunarefni að Leifur Dagur
væri væntanlegur. Afi hans og
amma i Reykjavík, en til þeirra
varð honum tíðförult eftir að hann
fór að fara ferða sinna á eigin
spýtur, gátu átt þess von að hann
skryppi snögga ferð suður. En á
einni örskotsstund bregður sól
sumri. ’C
Stundum getur það sem virðist
mestur missir borið í sér óbrot-
gjarnan ávinning. Fátt er sárara
en að sjá á bak æskufólki og þeim
fyrirheitum sem því eru tengd. Á
móti vegur að fegurstu minningar
eru gjarnan um ungmennin. Megi
það verða aðstandendum Leifs
Dags huggun harmi gegn og lítil
stúlka á Þingeyri vestur ná að
skynja að nú getur faðir í sann-
leika vakað yfir henni.
Björg Einarsdóttir
„í morgun sastu hér
undir meiði sólarinnar
og hlustaðir á fuglana *
hátt uppí geislunum
minn gamli vinur
en veist nú, i kvöld
hvernig vegirnir enda
hvernig orðin nema staðar
og stjörnumar slokkna*.
(Hannes Pétursson)
Við bekkjarsystkinin í Laugar-
gerði kynntumst Dagga haustið
1979 er við hófum þar 8. bekkjar-
námið. Daggi varð fljótt hvers
manns vinur enda hress, glaður og
gáskafullur drengur sem alltaf
var til í gleðskap og fjör og skorti
þá hvorki kjark né úrræðaleysí..-
Hlutirnir voru einfaldlega fram-
kvæmdir. Þannig var Daggi og
eigum við margar góðar minn-
ingar frá þessum tíma um góðan
dreng. Vorið 1981 lauk svo Laug-
argerði. Við tók lifsins skóli og
leiðir skildu.
Tuttugu ár eru ekki hár aldur en
Daggi gaf mikið á þeim tfma og þó
kynnin yrðu svo stutt varð það
samt vinskapur sem ekki fyrntist
þrátt fyrir að langur tfmi skildi
oft að í seinni tíð að vinir gætu
hist.
Það er erfitt að sætta sig við að
dagur sé kominn að kveldi þegar
ungt fólk á í hlut. Fólk f blóma
lífsins sem er að byrja lífið. í raun
finnst manni að Dagur sé rétt að
renna upp þegar kvöldið er svo
skyndilega komið.
Kæra móðir, bræður, litla dóttir
og ástvinir. Megi Guð styrkja ykk-
ur í sorginni.
Gyða