Morgunblaðið - 08.06.1985, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. JÚNl 1985
43
Minning:
Jóhann Jónsson
frá Hafnarnesi
Fæddur 24. nóvember 1921
Dáinn I. júní 1985
Fallinn er félagi og góður vinur.
Með söknuði er kvaddur traustur
og trúr liðsmaður, hlýr og hress-
andi vinur.
Heilsteypt var lífsskoðun hans
og lífssýn. Þar fóru saman hleypi-
dómalaus hugsun og réttsýn rök-
vísi hins greinda erfiðismanns.
Hann skildi og vissi að samhjálp
og samtakamáttur fjöldans, þar
sem alþýðufólkið gæfi hinn leið-
andi tón, gætu ein skapað hér
betra þjóðfélag, bjartara mannlíf.
Sjómennskap og fiskvinnslan voru
samofnir þættir í lífsstarfi hans
og honum var ljóst samhengið á
milli þessa auðs og þess réttláta
arðs, sem hann á með sanni að
færa því fólki, sem vann og vinnur
þar að hörðum höndum.
Hann átti hugsjón sósíalismans
að leiðarljósi sínu alla tíð, þá
skoðun og stefnu, sem ekki verður
af bók numin, en herðist og skírist
í eldi baráttunnar og erfiði
brauðstritsins. Seint þótti honum
sækjast, örðugt átti hann með að
una því, að hið vinnandi fólk til
sjávar og sveita skyldi ekki bera
gæfu til að sækja fram sameinað á
sigurbraut og flytja arðinn frá af-
ætunum til þeirra sem auðinn
skapa.
Tæpitunga var það ekki er hann
talaði. Hann gagnrýndi hispurs-
laust, en gaf hollráð um leið. Fyrir
það er honum þakkað í dag.
Jóhann var ötull kappsmaður til
allrar vinnu og hlífði sér hvergi.
Hugurinn knúði handtökin snör.
þó hjartað væri veilt og vildi ekki
hlýða. Þannig var lífsviðhorfið, að
aldrei skyldi æðrast og áfram
staðið að starfi, þó þrek og kraftar
væru á þrotum. Hetjuleg var bar-
átta við óvæginn sjúkdóm og hvert
upprof nýtt til hins ýtrasta.
Hann var glaðsinna og gaman-
samur, kunni vel að koma fyrir sig
orði og þegar sannfæringin heit og
sterk var annars vegar, var henni
fylgt eftir, svo enginn velktist í
vafa. Skörp og heið var lífstrú
hans öll og góð greind vísaði hon-
um til vegar að leita ávallt hins
sanna og rétta. Minnisbrot úr far-
sælli en of skammri ævigöngu
skulu tilfærð hér:
Jóhann var fæddur 24. nóvem-
ber 1921 að Hafnarnesi við Fá-
skrúðsfjörð, en foreldrar hans
voru bæði þaðan, Guðlaug Hall-
dórsdóttir, sem fyrir skömmu er
látin og Jón Níelsson útvegsbóndi.
Snemma var sjósóknin hafin, en í
Hafnarnesi ólst hann upp í þessu
litla en lífandi sjávarþorpi úti við
hafið.
Lífsförunaut einn ágætan fann
hann í Kristínu Þórarinsdóttur
frá Hvammi í Fáskrúðsfirði.
Röskleiki og dugnaður hefur
ævinlega sett svip sinn á þessa at-
gerviskonu, sem mjög hefur reynt
á þessi síðustu heilsuleysisár Jó-
hanns. Þar hefur umhyggja og
umönnun verið til fyrirmyndar,
enda Kristín þeirrar gerðar, sem
gefst ekki upp þó ágjöfin sé ærin.
Þau Kristín og Jóhann gengu í
hjónaband 27. júní 1946 og bjuggu
í Hafnarnesi til ársins 1970, er þau
fluttu inn að Búðum, þar sem þau
bjuggu sér ágætt heimili. Þau
eignuðust fimm börn, öll eru þau
uppkomin. Þau eru: Sjöfn húsmóð-
ir í Reykjavík, Ómar verkamaður í
Reykjavík, Guðjón sjómaður Fá-
skrúðsfirði, Ingibjörg sjúkraliði,
Reykjavík og Bjartþór sjómaður
Fáskrúðsfirði.
Nú er hann allur. Daginn fyrir
sjómannadaginn kvaddi hann. Sá
dagur átti að vera honum gleði- og
heiðursdagur í senn. Heiðurs-
merki sjómannadagsins á Fá-
skrúðsfirði skyldi verða hans og
það merki geymir Kristín nú, svo
verðugt sem það var og er.
Minni góðu vinkonu Kristínu,
börnunum og ástvinum öðrum
sendi ég einlægar samúðarkveðj-
ur. Minnisstæð verður mér mynd-
in af hinum hugprúða dreng, hin-
um liðtæka liðsmanni, þessum
vorhugans vin, sem nú er kært
kvaddur.
Aldan blá mun áfram syngja
sinn síunga óð úti við Hafnarnes
og saman munum við geyma sól-
bjarta minningu góðs drengs.
Blessuð sé sú mæta minning.
Helgi Seljan
f dag, laugardaginn 8. júní, er til
moldar borinn frá Búðakirkju, Fá-
skrúðsfirði Jóhann Jónsson, út-
vegsbóndi frá Hafnarnesi við Fá-
skrúðsfjörð.
Jóhann var sonur þeirra sæmd-
arhjóna Guðlaugar Halldórsdótt-
ur og Jóns Níelssonar útvegs-
bónda er þar bjuggu. í Hafnarnesi
ólst Jóhann siðan upp í skjóli ást-
ríkra foreldra og glaðværs systk-
inahóps. Eins og flestum var lagið
á þessum árum byrjaði Jóhann
snemma að hlaupa til og rétta
hönd til hvers er með þurfti. Var
það bæði við bústörfin svo og sjó-
róðra og fiskverkum. Síðar á
manndómsárum sinum fór Jóhann
á vertíðir eins og þá tíðkaðist með-
al ungra manna, sækjandi björg í
bú, sem færð var inn í heimili for-
eldra og yngri systkina. Var þá oft
gleði og gaman meðal ættmenna
er komið var heim færandi hendi
með eitt og annað úr kaupstaðnum
sem gleðja mátti þá er heima biðu.
Einkum mun Jóhann hafa stundað
vertíðir frá Hornafirði, Sandgerði
og Vestmannaeyjum.
Eftirlifandi kona Jóhanns er
Kristín Þórarinsdóttir og eignuð-
ust þau fimm mannvænleg börn
og þau eru: Sjöfn, búsett í Reykja-
vík, gift Hjálmari Gunnarssyni;
Ómar, búsettur í Reykjavík; Guð-
jón, búsettur á Fáskrúðsfirði, gift-
ur Jónu Guðfinnsdóttur; Ingi-
björg, búsett í Reykjavík, sjúkra-
liði; Bjartþór i heimahúsum.
Barnabörnin þeirra eru orðin 9
talsins og öll hin mannvænleg-
ustu. Það mun hafa verið um 1960
að Jóhann fór að kenna sér meins,
þess sjúkdóms er átti eftir að
sigra lífsþrótt hans að lokum.
Margar voru þær erfiðu legur og
aðgerðir sem Jóhann varð að
gangast undir, bæði hér innan-
lands og erlendis, áður en yfir
lauk. Varð Jóhann því að hætta
búskap og flytjast búferlum inn að
Búðum í Fáskrúðsfirði.
Það var eins og gáski og gleði
Jóhanns dvínaði aldrei þrátt fyrir
það að hann vissi að hverju
stefndi. Hann var ekki fyrir það
að bera vandræði sín á torg, held-
ur bar hann harm sinn í hljóði.
Síðustu árin starfaði Jóhann að
fiskverkun við Pólarsíld á Fá-
skrúðsfirði. Sú vinna var honum
þó oft á tíðum um megn og þurfti
hann þá að lúta í lægra haldi fyrir
sjúkdómi sínum og legurnar urðu
tíðari.
Það er margs að minnast frá
dögum mínum á Fáskrúðsfirði því
oft var gaman að koma til þeirra
hjóna Jóhanns og Kristínar og
minnist ég þeirra stunda með
þakklæti.
Og mér koma í hug hin fleygu
orð: „að þá kemur mér hann í hug
er heyri ég góðs manns getið“. Því
að svo reyndi ég hann að ölium
hlutum. Heiðarleiki og trú-
mennska einkenndu öll störf hans.
í engu mátti hann vamm sitt vita
og loforð þau er hann gaf brugðust
eigi.
Á sjómannadaginn sl. sunnudag
heiðraði Sjómannadagsráð Jó-
hann. Kristín kona hans var beðin
að veita viðtöku heiðurspeningi
Sjómannadagsráðsins. Verður
hann ætíð til minningar um hinn
vaska, prúða dreng.
Jóhann var drengur góður, hann
var söngelskur og hafði unun af
góðri hljómlist. Hann var hrókur
alls fagnaðar í góðra vina hópi,
það sem ég dáðist þó mest af í fari
hans var æðruleysi, hans og ró-
semi, þegar erfiðleikar steðjuðu
að.
Ég votta að lokum eftirlifandi
eiginkonu, börnum, barnabörnum
og systkinum og öðrum aðstand-
endum innilega samúð.
Með virðingu og þökk kveð ég
mág minn. Minnig hans lifi.
„Far þú í friði,
Friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.“
(V. Briem)
Sigurður Hjartarson
Minning:
Guðni Brynjólfs
son Keflavík
Fæddur 18. maí 1903
Dáinn 31. maí 1985
í dag verður Guðni Brynjólfs-
son, Tjarnargötu 6 í Keflavík,
jarðsettur frá Keflavíkurkirkju.
Hann bjó hér í Keflavík ásamt
fjölskyldu sinni, á fjórða áratug
og var því orðinn gróinn Keflvík-
ingur og mörgum kunnugur. Ég
kynntist fjölskyldunni á fyrstu
búskaparárum mínum, þegar þau
bjuggu á Siglufirði. Þau kynni
hafa ávallt verið góð og því vil ég
minnast hans með nokkrum fá-
tæklegum orðum.
Guðni fæddist í Vatnahjáleigu í
A-Landeyjum 18. maí árið 1903,
hann var því liðlega 82 ára er
hann lést. Foreldrar hans voru
hjónin Margrét Guðmundsdóttir
frá Vatnahjáleigu og Brynjólfs
Jónssonar fcá Voðmúlastöðum í
sömu sveit, bóndi í Vatnahjáleigu.
Systkinin í Vatnahjáleigu voru
tólf. Jónheiður Magnea, Guðjón,
Guðmundur, Guðni, María, Þor-
grímur, Guðmundur, Óskar, Sig-
urður, Jón, Guðrún og hálfsystir
þeirra, Guðbjörg Brynjólfsdóttir.
Það var því stór og mannvæn-
legur systkinahópurinn í Vatna-
hjáleigu, allt kappsamt og duglegt
fólk. Nú eru aðeins fjögur þeirra
eftir, Þorgrímur, búsettur í
Reykjavík, Sigurður, í Keflavík,
Jón og Guðrún, í Hveragerði.
Svo sem venja var á uppvaxtar-
árum Guðna, hófst vinnan strax
og hægt var að nota hann til snún-
inga og annarrar vinnu. Barns- og
unglingsárin vann hann á heimili
foreldra sinna. Seytján ára lá leið-
in í fyrsta sinn á vertíð í Vest-
mannaeyjum. Þar með hófst sjó-
mannsferill hans. Hann var á ver-
tíð í Vestmannaeyjum a.m.k. tólf
vertíðir, fyrst hjá Jóni Hin-
rikssyni í Garðinum og síðan ýms-
um öðrum. Á sumrin var haldið til
Austfjarða, þar reri hann frá
Langanesi og víðar. Síðar, þegar
síldveiðar hófust, lá leiðin á síld
við Norðurland. Sumarið 1933

fluttist hann með fjölskyiduna til
Siglufjarðar og vann eftir það að
mestu í landi við alhliða verka-
mannavinnu. Síðast í allmörg ár í
síldarmjölsverksmiðjunni Rauðku
sem skilvindumaður og fl.
Árið 1952 fluttust þau til Kefla-
víkur og áttu þar heima upp frá
því. Hér í Keflavík starfaði Guðni
fyrst í stað á flugvellinum og síð-
an við verslunarstörf, fiskverkun
o.fl. Að lokum starfaði hann í
Fiskiðjunni í mörg ár, fram á árið
1979 að hann varð fyrir slysi.
Hann slasaðist illa og var ekki
vinnufær upp frá því.
Guðni var góður þénari eins og
stundum var sagt um gott starfs-
fólk. Bestu starfsár hans voru
kreppuárin þegar flestir báru lítið
úr býtum, eftir það komu síldar-
leysisárin sem bitnuðu einkum á
Siglufirði, sem hafði má heita ein-
göngu byggst upp á síldarævintýr-
unum. Þau voru því ekki rík af
veraldlegum auði þegar þau flutt-
ust til Keflavíkur.
Sumarið 1930 fór Guðni á síld
fyrir Norðurlandi. Það var sann-
kallað happasumar fyrir hann og
stúlkuna sem hann kynntist á
Siglufirði og varð þaðan í frá lífs-
förunautur hans. Hún heitir Þór-
hildur Ingibjörg Sölvadóttir, og er
Birting afmælis- og
minningargreina
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í minn-
ingargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Þess
skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort
ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð
og með góðu línubili.
fædd 29. febrúar árið 1912 í Kjart-
ansstaðakoti í Skagafirði. For-
eldrar hennar voru hjónin Sigur-
laug Björnsdóttir og Sölvi Jóhann-
esson, bóndi þar, síðar búsettur á
Siglufirði.
Þau fóru að búa í Vestmanna-
eyjum strax sama haustið og
bjuggu þar fram til sumarsins
1933 að þau fluttu til Siglufjarðar.
Þau giftu sig 9. október 1937.
Hjónabandið var alltaf einstak-
lega gott því bæði voru þau glað-
vær og einstök góðmenni.
Skömmu eftir að þau höfðu fluttst
til Siglufjarðar tóku þau Margréti,
móður Guðna, til sín og var nú að
mestu hjá þeim á meðan þau
bjuggu þar.
Þau eignuðust þrjú börn, Maríu,
sem er gift Jóel Bachmann Jóels-
syni, þau búa í Keflavík. Sigurjón
Sölva, giftur Hönnu Sigríði Ás-
geirsdóttur, þau búa á Siglufirði.
Ingimar Rafn, giftur Erlu Sylvíu
Jóhannsdóttur, þau búa í Kefla-
vík. Barnabörnin urðu þrettán og
eru tólf þeirra á lífi. Barna-
barnabörnin eru orðin fimmtán.
Guðni var að eðlisfari mjög
blíður maður. Því var það að börn,
einkum barnabörn og barna-
barnabörn hans, sóttu mjög til
hans. Þau voru yndi hans einkum
eftir að hann varð óvinnufær, þá
hafði hann meiri tíma til samvista
með þeim. Oft mátti sjá hann
leiða eða leika við börn á blettin-
um við húsið sitt. Svo var það með
þau börn sem voru tímabilsbundið
í gæslu hjá þeim eða voru í húsi
með þeim. í minningu þeirra eru
þau hjónin amma og afi.
Konan mín er systurdóttir
Guðna. Strax við fyrstu kynni
varð hann henni uppáhalds frændi
og það hélst alla tíð. Eftir að þau
fluttu til Keflavíkur fóru þau með
okkur nokkrar helgarferðir og
einu sinni norður í land. Þrátt
fyrir að nokkur aldursmunur var á
þá fannst það ekki, þau voru alltaf
glaðlynd, jafnlynd og til í allskon-
ar ævintýri. Við eigum með þeim
góðar minningar frá þeim tíma.
Skemmtilegri og betri ferðafélaga
höfum við vart haft.
Kæra Þóra. Við hjónin viljum
hér með votta þér og öðrum að-
standendum, okkar dýpstu samúð.
Jón A. Valdimarsson
Þegar menn eru kallaðir burt
yfir móðuna miklu kemur upp í
hugann hversu stutt þessi jarðvist
okkar er, þó lifað sé i áttatíu og
tvö ár eins og hann afi okkar, sem
við í dag kveðjum frá Keflavíkur-
kirkju.
Með þessum fáu orðum viljum
við þakka fyrir allar ánægju-
stundirnar á Tjarnargötu 6, hjá
afa og ömmu, sem ætíð gáfu sér
tíma til að sinna vandamálum
smáfólksins. Sú minning sem
lengst mun varðveitast um hann
afa okkar er sú, hvað hann var
lífsglaður og glettinn og meira
ljúfmenni en hann var vandfund-
ið. Var hann góð fyrirmynd því
unga fólki, sem átti því láni að
fagna að umgangast hann og njóta
glaðværðar og umhyggju.
En þó afi sé horfinn í svip, þá
mun minningin um hann lifa
áfram. Blessuð sé minning hans.
Barnabörn.
Legsteinar
granít — - marmari
Optð alla daga. \j./.
ainnig kWMd Unnarbraut 19, Saltjamarnaai,
og halgar.. símar 620609 og 72818.