Morgunblaðið - 31.07.1985, Side 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 31. JÚLl 1985
fólk í
fréttum
Ljósmynd/E.T.
María Gröndal við hluta af
vinnu sinni. Myndina á veggn-
um flosaði hún sjálf, áklæðið á
rokkokó-stólnum er hennar,
lampann og vasann málaði
hún.
MARÍA GRÖNDAL, LISTASMIÐJUNNI, HVOLSVELLI
„Það er svo gaman að út-
búa allskonar föndur fyrir
jólin og lífga upp á stofurn-
ar eða gefa börnunum."
eitthvað
r ,
Eg tek í einhverja handavinnu
daglega. Þetta er orðinn
vani hjá mér að grípa í eitthvað
við sjónvarpið og verða að hafa
eitthvað í höndunum. Ég hef
aldrei lært neitt í þessu sam-
bandi, er bara mikil áhugamann-
eskja og þegar börnin mín voru
lítil þá saumaði ég allt á þau og
prjónaði, þannig að ég hef verið
að dútla mér við þetta í herrans
mörg ár.
— Postulínsmálning, keramik,
útsaumur, flos, glervinna, já, öll
handavinna sem nöfnum tjáir að
nefna prýðir heimili Maríu Grön-
dal á Hvolsvelli, sem við heim-
sóttum á ferð okkar um Suður-
land fyrir nokkru.
En María lætur sér ekki nægja
að fegra heimili sitt með hinum
ýmsum listaverkum, hún er einn-
ig að segja öðrum til og koma
fólki á sporið við að skapa ýmsa
muni og rekur ennfremur verslun
þar sem finna má efnivið til ým-
iskonar handíða.
„Þetta byrjaði af einskærri til-
viljun. Ég er meðlimur í Kiwanis-
klúbbnum hérna og eitt árið gerð-
um við okkur það til skemmtunar
að búa til jólatré og fengum hlut-
ina frá Keramikhúsinu. Ég tók þá
að mér það verkefni að útvega
efni og var þar með alveg fallin
fyrir þessu. Þegar jólatrén voru
búin þá vildu konurnar óðar og
uppvægar gera meira svo ég var
þarna á næstunni eins og grár
köttur í Keramikhúsinu.
Þegar húsnæði var svo laust
hérna samdi ég við bóndann og
opnaði Listasmiðjuna. Það eru
reyndar tímamót hjá mér þar
núna því hingað til hef ég keypt
flest í keramikið frá Keramik-
húsinu, en er nú að fara aö steypa
í höndunum
sjálf og fæ mótin frá Bandaríkj-
unum.
Er nóg að gera hjá þér í versl-
unni á ekki stærri stað en
Hvolsvelli?
„Ég hef minn fasta viðskipta-
hóp og hann kemur allar götur
frá Þykkvabæ og úr Holtahreppi,
Landeyjum og Fljótshlíð. Ég hef
farið og kennt í Vík í Mýrdal, á
Klaustri og sl. fjögur ár hef ég
t.d. farið í Ólafsvík og kennt þar.
Ég kenni þá ýmist keramikvinnu,
að mála á gler, jólaföndur og
fleira.
Viðskiptin gefa ekki mikið af
sér, en ég er ein að vinna við
þetta og hef enga aðstoðarmann-
eskju. Eg hef bara gaman af því
að vasast í þessu. Hér á árum
áður var ég heimavinnandi hús-
móðir en núna þegar ungarnir
mínir eru flognir úr hreiðrinu þá
er þetta upplyfting að komast út
á meðai fólks öðru hvoru.
Lampann
málaði hún
og skerm-
inn saum-
aði hún.
Það eru heilu matar- og kaffi-
stellin sem frúin á þess-
um bæ hefur mál-
að á liðnum
árum.
Ég verð alltaf að hafa
V
NATHALIE STENMARK
eins árs
S itla hnátan hans Ingemars Sten-
™ mark, Nathalie, dafnar bara vel og
varð nýlega árs gömul. Við tækifærið
var ljósmyndurum boðið að taka mynd-
ir af augasteini foreldranna og henni
varð ekki hverft við enda vön því að
pabbinn sé að smella af henni myndum
í tíma og ótíma. Fjölskyldan dvelur í
Svíþjóð þessa dagana í sumarfríi en
heldur að því loknu til Monte Carlo þar
sem þau búa þessi árin.
Móðirin þurfti að skipta um klæðnað
á dóttur sinni nokkrum sinnum en
amman, móðir Ann, á heiðurinn af
saumaskapnum. Ann sagði stolt að
Nathalie væri yndislegt barn, fjörug og
falleg, og væri strax farin að líkja eftir
hreyfingum föður síns á skíðunum.
Hver veit nema við eigum eftir að fá að
berja augum nýjan Stenmark innan
tíðar.
FjöLskyldan sam-
ankomin.
Hún er orðin