Morgunblaðið - 11.08.1985, Qupperneq 30

30 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. ÁGtJST 1985
fclk f
fréttum
Liza Minnelli á uppleið
Liza Minnelii sem fyrir
rúmlega ári kom af hinni
margumtöluðu meðferðar-
miðstöð Betty Ford hefur
staðið sig prýðilega.
Hún hefur að nýju tekið
saman við eiginmanninn Mark
og lítur vel út. Það eru ekki
iengur eiturlyfin og áfengið
sem ráða yfir lífi hennar held-
ur hefur hún tekið völdin í sín-
ar eigin hendur.
Eftir áralanga baráttu við
sjálfa sig hefur hún sætt sig
við að verða ekki móðir í bráð
og leggur metnað sinn í að
gera vel í vinnunni.
Semsagt loksins virðist
framtíðin brosa við Lizu
Minnelii og hún lært að takast
á við lífið.
■
Fyrir tuttugu
árum
Það er eins og gerst hafi i gær,
já, eins og gerst hafi f gær.
Einmitt á þessa vegu, eins og
kunnar laglinur sem Guðmundur
Jónsson söng forðum hljómuðu,
kemur það Eyjóifi Jónssyni
sundkappa fyrir sjónir þegar hann
synti fyrir rúmiega 25 árum m.a.
frá Svalbarðæyri að Torfunefs-
bryggju á Akureyri.
Eyjólfur Jónsson á sér trúiega
fáa sína líka og hefur tíðum verið
taiinn einn af fremstu iþrótta-
mönnum landsins. Hann synti á
sínum tíma hvert þolsundið á fæt-
ur öðru og á að baki lengstu sund
sem íslendingur hefur synt hingað
til.
„Ég var heilsutæpur sem barn
og missti af leikfimi og sund-
Reykjavík að Akraneshöfn 6. júlí
1958, frá Reykjavík til Hafnar-
fjarðar 14. júni 1958, annað sund
til Drangeyjar 30. maí 1959, frá
Kjalarnesi að Reykjavíkurhöfn f
júlí 1959 og einnig til Vestmanna-
eyja í júlí sama ár. Það var svo
1960 að ég synti til Hrfseyjar frá
landi og frá Svalbarðseyri aö Ak-
ureyrarpoilinum i júlí sama ár. Ég
reyndi svo við Ermarsundið þrisv-
ar en varð að hætta í síðasta skipti
eftir 13 klukkustundir og var þá
um 7 kíiómetra frá takmarkinu.
Eftir þetta var það annað sem
tók við hjá mér, og sundið varð að
víkja fyrir vinnunni og öðru, en ég
hef verið lögreglumaður nú i
fjöldamörg ár og tei mig heppinn
því þar hef ég starfað með góðu
EYJÓLFUR JÓNSSON
Synti frá Svalbarðseyri
að Torfunefsbryggju, Akureyri
„Ég tel mig engan afreksmann"
kennslu. Það var svo um 13 ára
aldur að ég fór með öðrum drengj-
um í Sundhöilina og við fórum að
leika okkur að þvi, bæði syndir og
ósyndir að vita hver okkar gæti
haldið sér lengur i kafi. Ég fór
niður með stiga í dýpsta hluta
Iaugarinnar og reyndi að halda
mér lengi niðri en á meðan ég var
í kafi spyrnti einn drengur i höf-
uðið á mér og hijóðhimnan sprakk.
Mér var því bannað að fara í vatn
um tíma.
Það var eiginlega tiiviljun að
sundið skipaði svona stóran sess í
lífi mínu seinna meir.
> Ég var einn af stofnendum
Þróttar og hafði alltaf áhuga á að
koma af stað frjáisíþróttadeild.
Bróðursonur minn og uppeldis-
bróðir, Svavar Magnússon, var
ákaflega efnilegur íþróttamaður
og ég var alltaf að örva hann til að
iðka sjóböð þvi það myndi hressa
líkamann og stæla. Hann brást
þannig við að hann sagðist skyldu
synda ef ég kæmi með og gerði það
líka. Ég sló til og sá að af þessu
hafði ég skemmtun og hressingu
og leið vel á eftir, þó svo að ég
kynni ekki að synda. Fór þetta svo
að ég fór að gera það að vana að
skreppa i sjó eftir vinnu og ekki
leið á löngu þar til ég var farinn að
fleyta mér áfram á nokkurskonar
bringusundi og þá lagði ég í mitt
fyrsta sund yfir Skerjafjörðinn 2.
nóvember árið 1950.
Ég hætti svo sundi um tíma en
fór aftur af stað. Ég lagði í Drang-
eyjarsundið 13. júlí 1957, fór frá
fólki, prýðis yfirmönnum og lög-
reglustjóri er drengskaparmaður.
Dóttir mín og tengdasonur eru
bæði í lögreglunni líka.“
— Hvað þarf maður að hafa til
að bera til að verða afburða sund-
maður?
„Ég tel mig engan afreksmann
siður en svo og þegar ég Ift til baka
þá var þetta einskonar leikur.
Maður byggði sig upp og varð af-
skaplega heilsuhraustur. Þegar ég
var upp á mitt besta held ég að ég
hefði auðveldlega getað sofið úti
um vetur án þess að verða meint
af. Kuldaþolið var mín sterkasta
hlið í sjósundinu.
Sund Guðlaugs Friðþórssonar
frá Vestmannaeyjum ber af öllum
öðrum sundum að mínu áliti og ég
dáist að þeim dreng. Það var ekki
leikur þar sem hann fór sjálfvilj-
ugur út i hafið og munurinn er
geypilegur.
En til að verða góður sundmað-
ur þarf maður að skapa sér að-
stæður og gera kröfur til sjálfs
sín, byggja sig upp og auka og
þjálfa þol líkamans. Heilbrigt líf
er undirstaða og þá að vera reglu-
samur í mat og drykk og sofa nóg.
Tóbak og áfengi ætti íþróttamaður
ekki að setja inn fyrir sínar varir.
Það kemst enginn áfram með
því að gera sífellt kröfur til ann-
arra en ekki til sjálfs sin. Ég finn
hvað sundið hefur gefið manni af
lifi og þreki, og í dag er ég sextug-
ur en finnst ég vera í sama formi
og þegar ég var 25 ára. Ungir
menn ættu endilega að stunda ein-
um sterkasta mann í heimi var
sýnd og Bretarnir voru yfir sig
hrifnir af Jóni og héldu hann
^fremsta íþróttamann Norðurland-
anna.
Þeim fannst það með ólíkindum
að hann skyldi setja heimsmet f
staurakasti en það er iþrótt sem
Bretarnir hafa tileinkað sér
hingað til. Hann kom sá og sigr-
aði.“
— Syndirðu mikið ennþá?
„Ekki get ég nú sagt svo. Það er
þá einungis til gamans. Við hjónin
höfum farið suður með sjó i góðu
veðri og þar hef ég þá brugðið mér
smásprett eða dýft mér í Selja-
vallarlaug eða Laugarvatn."