Morgunblaðið - 08.01.1986, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 8. JANÚAR1986
weemritt
1984 Universal Press Syndicate -Lm\
„ Fölk gæti haldiS cub þú vaerir ní
poe&urínn T heimfnum 5cm hefði vcncJ
&ung\nn af býflugu 'i nefi<5-"
Með
morgimkaffrnu
.2-2-/
. . . að lesa ekki
lengi frameftir.
TM Reo. U.S. Pat. Otf.—all rights reserved
«1985 Los Angeles Tlmes Syndlcate
'I' , ' "il , 'I V |
1143
*/ -íif-0!=.'í
J ’
Þú verður að viðurkenna
það Sveitti—Skalli, þú
fínnur ekki slóðina?
HÖGNI HREKKVlSI

. \
Strætisvagnar njóti meiri
forgangs í umferðinni
- tafir ekki bílstjórum að kenna
Til Velvakanda.
Að undanförnu hefur verið kvart-
að undan því í Velvakanda að stætis-
vagnar stæðust ekki áætlun og látið
að því liggja að bílstjórarnir eigi
sökina á því. Það er einkennilegt að
fólk sem ferðast með strætisvögnum
að staðaldri haldi öðru eins fram. Ég
ferðast með strætisvagni flesta daga
og satt að segja er ég oft undrandi
á því hversu strætisvagnabílstjórun-
um tekst að koma þessum stóru
vögnum áfram í umferðaröngþveit-
inu sem skapast á annatímum hér
í borginni. Þeir verða að komast
leiðar sinnar í kös af einkabílum, en
bílstjórum einkabílanna dettur
sjaldnast í hug að greiða fyrir vögn-
unum í umferðinni. í einu bréfínu
er talað um að strætisvagn hafl verið
á undan áætlun. Aldrei hef ég vitað
til þess að þeir strætisvagnar sem ég
ferðast með hafi ekið á undan áætlun
og í þessu tilfelli hljóta einhver
mistök að hafa orðið.
Ég held að eina leiðin til að stræt-
isvagnamir geti haldið áætlun eins
og umferð er háttað hér í borginni
sé að þeir njóti meiri forréttinda í
Víkverji skrifar
Islendingur, sem fluttist af landi
brott fyrir 19 árum og hefur ekki
komið til íslands aftur fyrr en nú,
var spurður um það hvaða breyting-
ar hann sæi helztar á þeim tíma, sem
liðinn væri frá brottför hans. Fyrst
hafði hann orð á þeirri miklu upp-
byggingu, sem orðið hefði á höfuð-
borgarsvæðinu og úti á landi, þar
sem hann hefur komið en sagði síð-
an, að það sem mesta athygli vekti
í sínum augum væru breytingar á
verzlunarháttum, í vöruúrvali og
viðskiptalífi almennt. Sérstaka at-
hygli hans vakti sú harða sam-
keppni, sem ríkir í verzlun á höfuð-
borgarsvæðinu, og hann taldi einna
mesta breytingu í þjóðlífi okkar frá
því, sem var fyrri hluta sjöunda ára-
tugarins. Þá hafði hann orð á því,
að vöruúrval væri svo mikið, að það
væri sízt minna en í stórborgum
Bandarikjanna, þar sem hann er
kunnugur. Eftirtektarvert er að
heyra slík sjónarmið Islendings, sem
lengi hefur dvalið fjarri ættjörð sinni.
Þær breytingar, sem hann tekur
helzt eftir, eru breytingar, sem ekki
hafa orðið fyrir frumkvæði stjóm-
valda, heldur þær, sem hafa sprottið
upp úr þjóðlífinu sjálfu og einstakl-
ingar hafa átt mestan hlut að.
Þá hafði þessi gestur í sínu gamla
landi orð á því, að gamlir vinir og
kunningjar kvörtuðu allir undan því
að afkoman væri erfið og lífskjör
verri en áður var, en þegar þessir
sömu kunningjar væru heimsóttir
bæri ekkert á því, að þeir lifðu ekki
við hina mestu velmegun. Þetta
fannst honum einkennileg þversögn,
sem hann átti erfitt með að skilja.
Ekki átti hann auðveldara með það,
þegar honum var sagt, að hvoru
tveggja væri rétt, afkoma fólks
væri erfíð en velmegunareinkennin
samt augljós!
Þegar rætt er við landa okkar,
sem búa vestan hafs kemur fljótt í
ljós, að eigi þeir böm á háskólaaldrí
snýst öll hugsun þeirra og viðleitni
um að íjármagna háskólanám bama
sinna. Þessi maður hafði fylgzt
nokkuð með umræðum hér síðustu
vikur um lánamál námsmanna og
hafði orð á því við Víkveija, að
óskiljanlegt væri, að þjóð á borð við
Islendinga gæti varið svo miklum
Qármunum til námsaðstoðar og að
í sínum augum væri lánakerfi náms-
manna pólitísk fjármálaspilling.
Þetta var í annað sinn á nokkmm
dögum, sem Víkveiji heyrði það orð
notað um Island, í fyrra tilvikinu
hafði þýzkur skipamiðlari orð á
þessu í samtali í Ríkisútvarpinu um
gjaldþrot Hafskips.
XXX
Skemmtiþáttur í sjónvarpinu í
fyrrakvöld var ein bezta dagskrá
af því tagi, sem lengi hefur sézt í
íslenzka sjónvarpinu, enda var þar
einvalalið listamanna. Að öðrum
ólöstuðum var sérstaklega ánægju-
legt að fylgjast með hinni ungu og
upprennandi söngstjömu okkar,
Sigrúnu Hjálmtýsdóttur. Þessi unga
söngkona aflaði sér mikilla vinsælda
fyrir allmörgum árum, sem
skemmtileg dægurlagasöngkona og
skemmtikraftur. Síðan sneri hún
blaðinu við og hélt utan til náms í
óperusöng. Nú er Ijóst, að hún hefur
umferðinni. Einnig mætti íjölga
vögnum þannig að vagnamir hefðu
meiri tíma til að aka sína leið. Það
er ótækt að mínu mati að einkabílar
sem í flestum tilfellum flytja ekki
nema einn eða tvo menn njóti sömu
réttinda í umferðinni og strætis-
vagnar sem oftast eru með tugi
manns innanborðs. Ef strætisvagn-
amir nytu meiri forgangs í umferð-
inni er ég viss um að bílstjórunum
tækist að halda áætlun á annatímum
eins og þeim tekst það nær undan-
tekningalaust utan annatíma.
Helga.
náð verulegum árangri á því sviði
en jafnframt kemur að góðum notum
sú aðlaðandi framkoma á sviði og
fyrir framan sjónvarpsvélar, sem
hún hafði tamið sér fyrr á ámm.
Það þarf áreiðanlega mikið átak og
einbeitingu til þess að breyta um
feril með þeim hætti, sem Diddú
hefur gert, en allt bendir til að hún
verði ekki síður eftirsótt ópemsöng-
kona í framtiðinni en hún var sem
dægurlagasöngkona áður. Þeir em
ekki margir, sem hafa stigið skrefið
yfir þessa línu, þannig að vel hafi
til tekizt. En Sigrún Hjálmtýsdóttir
er í þeim útvalda hópi.
XXX
Nú hefur Kringlumýrarbrautin
verið breikkuð þannig að þijár
akreinar em á þeirri braut, sem
liggur til Reykjavíkur. Þetta hefur
gjörbreytt umferðinni á þeim tíma,
sem umferðarálagið er mest. En
stundum hafa framfarir í för með
sér afturför á öðmm sviðum. Nú er
svo komið, að íbúar vesturbæjar
Kópavogs, sem sjálfsagt hafa lengi
verið traustir viðskiptavinir Nestis í
Fossvogi geta ekki lengur komizt
þangað nema með því að aka sem
leið liggur inn í Reykjavík og upp á
brúna, sem liggur yfir Kringlumýr-
arbrautina, og til baka aftur. Þetta
er orðið töluvert ferðalag og telzt
varla til samgöngubóta. Astæðan er
sú, að nú er ekki lengur hægt að
aka frá Kringlumýrarbraut yfir á
gamla Hafnarfjarðarveginn og hon-
um hefur jafnframt verið lokað inn
í vesturbæ Kópavogs. Var þetta
nauðsynlegt?