Morgunblaðið - 26.04.1986, Blaðsíða 40

40
MORG(JNBLÁ£)IÐ,LAU'GÁRDÁGÚR26. APRfL1986
t
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR BENJAMflMSDÓTTIR,
Þúfubarðl 11,
Hafnarfirðl,
andaöist að Sólvangi 25. apríl.
Eirikur Smith,
Ingibjörg Ástvaldsdóttir,
Guðbjörg Ástvaldsdóttir,
Garðar Ástvaldsson.
t
Eiginkona min, móöir, tengdamóöir, amma og langamma,
SIGURBJÖRG EYJÓLFSDÓTTIR,
Grettlsgötu 76, Reykjavfk,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 23. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Páll Norðmann Björnsson,
Úlfhildur Hafdfs Jónsdóttir, Þorgils Guðnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn,
VICTORIANO ALBERTO ZORRILLA,
lést 23. apríl sl. í Ocean Reef í Florida. Minningarathöfn fer fram
í Reykjavík síöar.
Sonja Benjamínsson Zorrllla.
t
Faðirminn,
BRYNJÓLFUR SÍMONARSON,
lést 23. apríl á Sólvangi í Hafnarfiröi.
Aöalheiður Brynjólfsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaöir og afi,
SIGURÐUR ÁRNASON
frá Siglufirði,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 28. apríl kl.
13.30.
Sigrfður Sigurðardóttir,
Árni Geir Sigurðsson,
Guðrún Kristjana Siguröardóttir,
Klara Sigurðardóttir,
tengdabörn og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall
móður minnar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
DYRLEIFAR ÓLAFSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks B-deildar Fjóröungssjúkrahússins
á Akureyri fyrir góöa umönnun.
Hreiðar Valtýsson, Elsa Jónsdóttir,
Heimir Haraldsson, Hrönn Hilmarsdóttir,
Valtýr Hreiðarsson, Katrfn Jónsdóttir,
Valgerður Hreiðarsdóttir, Höröur Hilmarsson
og barnabarnabörn.
t Einlægar þakkir sendurn við ykkur öllum sem sýnduð okkur vinar-
hug og samúð við andlát mágkonu, og jarðarför dóttur okkar, systur og
GUÐRÚNAR PÉTURSDÓTTUR.
Guð blessi ykkur.
Sólveig Ásgeirsdóttir, Pétur Sigurgeirsson,
Pétur Pétursson, Þurý Jóna Gunnlaugsdóttir,
Kristin Pétursdóttir, Hilmar Karlsson,
Sólveig Pótursdóttir, Borgþór Kjærnested.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö við andlát og útför unnusta
míns, sonarokkarog bróður,
SMÁRA FERDINANDSSONAR,
Hjallabraut 35,
Hafnarfirði.
Grfma Huld Blœngsdóttir,
Ferdinand S. Guðmundsson, Erna Matthfasdóttir
og systkini hins látna.
Kveðjuorð:
Guðrún Sigurðardótt-
ir Halldórsstöðum
Fædd27.júlí 1914
Dáin 25. mars 1986
Með þessum línum ætla ég að
minnast ömmu minnar, Guðrúnar
Sigurðardóttur. Guðrún var fædd í
Hvammi í Svartárdal, dóttir hjón-
anna Sigurðar Guðmundssonar og
Elínar Pétursdóttur. í Hvammi ólst
hún upp ásamt Engilráð systur sinni
sem nú er búsett á Sauðárkróki,
gift Ingimar Bogasyni.
Guðrún fór í saumanám til Sig-
ríðar Trjámannsdóttur sem þá bjó
í Brekku ásamt manni sínum, Jóni
Bjömssyni. Þar hitti Guðrún sinn
lífsförunaut í fyrsta skipti, Halldór
Gíslason frá Halldórsstöðum, en
hann stundaði þá nám í orgelleik
hjá Jóni Bjömssyni.
Árið 1937 voru heimilisaðstæður
erfiðar hjá Halldóri, þar sem for-
eldrar hans voru sjúkir. Hann fékk
þá Guðrúnu til að koma og var í
fyrstu ætlað að hún yrði í þijár
vikur en sá tími varð nú heldur
lengri. Þau felldu fljótt hugi saman
oggiftu sig í Glaumbæjarkirkju 19.
júní 1937. Þau eignuðust sitt fyrsta
bam 1938, var það drengur er hét
Sigurður, hann lést aðeins þriggja
vikna gamall.
Sjö böm eignuðust þau er upp
komust, talin í aldursröð: Ingibjörg
Elín gift Þorvaldi Ámasyni, búsett
á Sauðárkróki. Sigrún Gísla, gift
Sverri Sævarssyni, búsett á Sauðár-
króki, Bjöm Halldór, kvæntur
Hrefnu Gunnsteinsdóttur, búsett á
Ketu á Skaga, Sigurður Jón, bóndi
á Halldórsstöðum, Efemía Guðrún,
gift Bimi Jóhannssyni, búsett á
Sauðárkróki, Erla Sigríður, gift
Jóni Alexanderssyni, búsett á Sauð-
árkróki, Skúli kvæntur Emu
Hauksdóttur, búsett á Sauðárkróki.
Allan sinn búskap bjuggu amma
og afi á Halldórsstöðum og unnu
sveitinni af heilum hug. Amma lét
hugann oft reika í sína gömlu sveit
Svartárdalinn, sem henni þótti mjög
vænt um og hún fór þangað stund-
um á sínum afmælisdegi og dvaldi
í dalnum og hafði ómælda ánægju
af. Hún sagði okkur marga söguna
af smalamennsku og réttardögum
á hennar unglingsámm. Hún var
mikil hestakona og hafði ángæju
af öllum skepnum. Amma var
hagmælt og fæddust oft vísur við
ýmis tækifæri. Til gamans er hér
ein.
Þó að fæðist bækluð baga
blönduð æsku gömlum kynnum.
Ermérekkiléttaðlaga
Ijóðin nema stöku sinnum.
I fyrri tíð þurfti afí að vinna
talsvert utan heimilis og hugsaði
amma þá um skepnumar og sitt
stóra heimili, kom þá vel í ljós
hennar einstaki dugnaður og út-
sjónarsemi. Amma var mjög söng-
elsk og söng hún í kirkjukómum í
Glaumbæjarkirkju í rúm 40 ár. í
mjög mörg ár vom allar söngæfing-
ar haldnar á Halldórsstöðum og oft
margt um manninn. Henni þótti
mjög vænt um kirkjuna sína og átti
margar gleðistundir með sinni fjöl-
skyldu þar.
Amma var sérstaklega geðgóð
og hafði þann einstaka hæfileika
að laða það góða fram í öllum sem
hún umgekkst og lifa í sátt við alla.
Hún talaði aldrei illa um fólk og
tók oft upp hanskann fyrir þá er
minna máttu sín. Hún var svo lán-
söm að eignast góðan eiginmann.
Þeirra samskipti einkenndust af
gagnkvæmri ást og trausti og virð-
ingu. Þau sögðu aldrei styggðaryrði
hvort við annað og höfðu þann góða
sið að fara aldrei af bæ nema
kveðjast með kossi. Einhveiju sinni
sagði amma að við vissum aldrei
hvenær síðasta kveðjan yrði. Það
sannaðist vel þegar ákveðið var að
amma skyldi flutt norður á Sjúkra-
húsið á Sauðárkróki á mánudegin-
um og þar sem hann sá, að hann
hefði ekki tök á að koma og kveðja
hana að mogninum áður en hún
færi þá færði hann henni miða sem
hún skyldi lesa áður en hún færi.
Á þessum miða var vísa sem afi
ort og er hún svona:
Eg óska þér megi ekkert granda
og aftur batni heilsan þín.
Svo kveð ég þig með kossi að vanda
konanelskulegamín.
Var þetta þeirra síðasta kveðja.
Amma vann mikið í höndunum
og hafa margir notið hlýju í vettl-
ingum eða sokkum frá henni. Hún
hugsaði alltaf um það framar öðru
að gefa öðrum og rétta hjálparhönd.
Amma var svo lánsöm að hafa
sitt fólk í nágrenni við sig. Hún
fylgdist vel með hvað allir voru að
fást við og gladdist mjög ef vel
gekk. Þar sem ijölskyldan var orðin
stór var oft margt um manninn á
Halldórsstöðum.
Ég var mörg sumur í sveit hjá
ömmu og afa og fór jafnan í sveit-
ina í flestum fríum. Álltaf ríkti þar
þessi unaðslega kyrrð og friður sem
einkenndi far bæði ömmu og afa.
Mín dvöl á Halldórsstöðum er mér
meira virði en orð fá lýst og er enn
sú mynd í mínum huga að fara
„heim“ í Halldórsstaði.
Það er stórt skarð húsfreyjunnar
á Halldórsstöðum og sjáum við vel
á því hvað mikið við höfum misst,
en sá dýrmæti sjóður minninga sem
við öll eigum er áttum því láni að
fagna að kynnast ömmu er okkur
mikill styrkur í söknuðinum.
Elsku afi, þú hefur mikið misst,
þar sem þið voruð ætíð eitt en hin
óhagganlega ró og styrkur og þín
einstaka trú á líflð og dauðann er
mikil huggun.
Ég vil fyrir hönd fjölskyldu
minnar þakka ástkærri ömmu alla
umhyggjuna, gæðin og allar yndis-
legu stundirnar sem við áttum
saman.
Að lokum kveð ég ömmu með
orðunum sem hún ávalt kvaddi mig
með að lokinni sumardvöl.
„Hjartans þakkir fyrir allt og
allt."
Guðrún Halldóra,
Þorvaldsdóttir,
Vatni
Helga Friðbjarnar-
dóttir Minning
Fædd 7. desember 1892
Dáin 20. april 1986
Í dag, laugardag 26. apríl, verður
til moldar borin amma mín Helga
Friðbjamardóttir, Staðarbjörgum
Hofsósi.
Mig langar til að segja nokkur
fátækleg orð um ömmu okkar og
langömmu sem við elskuðum og
virtum, þessa yndislegu litlu gömlu
konu, sem okkur þótti þó ekki
gömul, því hjartað var alltaf síungt.
Mikið hljótum við að sakna þess
að koma í Skagafjörðinn og hún
amma skuli ekki vera í litla húsinu
á Hofsósi, sem þó var stórt því
alltaf var þar nóg hjartarými. Þar
sat hún á sumrin hjá blómunum
sínum hress og kát þegar einhver
kom. Alltaf var hún með eitthvað
gott í munninn handa smáum og
stórum. Við bamabömin og bama-
bamabömin sóttum til hennar og
hún vafði okkur sínum hlýju örm-
um, kærleikurinn og lífsorkan ljóm-
aði af henni alla tíð. Nú þegar hún
er horfin af sjónarsviði þessa heims
söknum við hennar en minnumst
jafnframt þeirrar gæfu að hafa átt
slíka ömmu.
í hugum okkar lifir hún ætíð.
Blessuð sé minning hennar.
Farþú ífriði.
Friður guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði.
Guðþérnú fylgi.
Hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Dýrleif Frímannsdóttir
Sunnudagsmorguninn 20. apríl
1986 var hringt og sagt að hún
amma mín, Helga Friðbjamardótt-
ir, væri dáin, rúmlega 93ja ára.
Hún hafði verið veik og legið rúm-
fost rúma 2 mánuði. Það er svo
skrýtið að hún skuli vera horfín,
þessi lífsglaða og hógværa kona,
sem alltaf tók á móti öllum af svo
mikilli rauns og myndarskap, að
maður hefur sjaldan kynnst öðru
eins. Alltaf var jafn gott og gaman
að koma til ömmu og afa bæði sem
bam og fullorðin. Margar góðar
minningar koma upp í hugann frá
heimsóknum að Litlu-Brekku, en
þangað komum við systkinin flest
sumur og alltaf var jafn gaman að
koma í sveitina. Síðar fluttu þau
hjón niður í Hofsós að Staðabjörg-
um, litla húsið hennar ömmu var
það oftast kallað af drengjunum
mínum. Amma var ein af þeim
konum sem alltaf gat fundið sér
eitthvað að gera og var dugleg við
alla handavinnu, hún las mikið á
meðan hún gat, og ekki má gleyma
að tala um brauðið hennar góða og
þá helst ástarpungana og kleinum-
ar sem öllum krökkunum þótti svo
gott. Þá hafði hún mjög gaman að
spjalla og hún var svo fróð um
margt og þegar hún var að sýna
okkur gamlar myndir mundi hún
eftir öllum og vissi deili á þeim. Ég
ætla ekki hér að rekja ættir ömmu
minnar, en hún giftist Þórhalli Ást-
valdssyni 10. september 1915. Þau
áttu 11 mannvænleg böm sem öll
eru á lífl og munu afkomendur
þeirra vera nætti 150 talsins. Ég
vil að lokum þakka sérstaklega vel
syni hennar, Friðbimi, og konu
hans, Svanhildi, fyrir allt sem þau
hafa gert fyrir hana á liðnum árum.
Ég og fjölskylda mín þökkum fyrir
að hafa fengið að kynnast þessari
merkiskonu.
Helga S. Bjarnadóttir
og fjölskylda