Morgunblaðið - 26.04.1986, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. APRlL 1986
Jóh. Hleiðar Snorra-
son - Minningarorð
Fæddur 18. mars 1928
Dáinn 16. aprU 1986
Hleiðar afí er dáinn, nú þegar
vorið er í nánd og stóra tréð sem
hann var svo stoltur af er farið að
laufgast. Hann var alltaf kátur og
góður. Fyrir allar góðu stundimar
sem við áttum með honum og Helgu
ömmu viljum við þakka og allar
nætumar sem við gistum á Klapp-
arstígnum. Þá var mikið fjör þegar
afi lánaði okkur blöð og penna úr
skrifstofunni sinni og amma fann
alltaf eitthvað góðgæti. Einnig ferð-
imar austur í hjólhýsið þar sem afi
og amma, ásamt öðmm hjónum,
vom búin að gróðursetja tré. Allir
hlökkuðu til komandi sumars. Við
tvö elstu bamabömin minnumst
einnig þess þegar afí bað okkur að
hjálpa sér í Fitjaseli. Við áttum að
þurrka úr hillunum. Þá varð lítið úr
verki því afi fór með okkur og
keypti hamborgara, kók og annað
góðgæti, kom svo hlæjandi heim
og sagði að lítið hefði orðið úr
vinnunni hjá vinnufólkinu sínu. Það
hefði fengið kaupið fyrirfram og
farið svo heim. Við biðjum góðan
Guð að styrkja elsku ömmu okkar
og okkur hin í allri okkar sorg.
Minningin um góðan afa mun lifa
hjá okkur.
Anna Steinunn Jónasdóttir,
Helga Jónasdóttir, Egill Jón-
asson, Unnur Helga Snorra-
dóttir, Jóhannes Hleiðar
Gíslason og Grétar Gíslason.
í dag er til moldar borinn frá
Ytri-Njarðvíkurkirkju, Jóhannes
Hleiðar Snorrason, Klapparstíg 1,
Njarðvík.
Jóhannes Hleiðar lést á sjúkra-
húsi i Reykjavík í síðustu viku eftir
tiltölulega stutta legu. Hann var
fæddur 18. marz 1928 og var því
rétt 58 ára er hann kvaddi þennan
heim.
Þegar við Njarðvíkingar kveðjum
þennan vin okkar fer ekki hjá því
að upp í hugann komi minningin
um þennan hressa, hávaxna mann
sem var hrókur alls fagnaðar, hvar
sem hann kom. Minningin um
manninn sem veitti birtu og yl til
svo margra, já, minningin um
manninn sem ekkert aumt mátti
sjá og var óþreytandi að létta undir
með þeim sem um sárt áttu að
binda, eða að færa gleði til þeirra
sem vilja gleymast.
Jóhannes Hleiðar var einstaklega
félagslyndur maður. Um árabil var
hann driffjöðrin í ýmsu því sem
Ungmennafélag Njarðvíkur tók sér
fyrir hendur og minnast menn sér-
staklega hinna árlegu sumarferða
ungmennafélagsins sem á árum
áður voru vinsælar með afbrigðum.
í Stangaveiðifélagi Suðumesja-
manna var hann aflmikill félagi og
þar sem annars staðar munaði um
Jóhannes Hleiðar, en sá starfsvett-
vangur sem hann tók mest á, í fé-
lagslffi, vom þó án efa störf hans
í Lionsklúbbi Njarðvíkur.
Á gleðistundum og ferðalögum
klúbbsins var Jóhannes Hleiðar
hrókur alls fagnaðar en jafnfram
var hann óþreytandi að minna fé-
lagana á höfuðmarkmiðið, að létta
undir með þeim sem minna máttu
sín í þjóðfélaginu.
Þegar Garðvangur, dvalarheimili
aldraðra á Suðumesjum, tók til
starfa fyrir um það bil 10 ámm
beitti hann sér fyrir því innan
klúbbsins að vel væri að heimilinu
búið, ekki aðeins með ýmsum gjöf-
um, svo sem sjónvarpi og ýmsum
tækjum og húsgögnum, heldur með
því að létta eldra fólkinu ævikvöld-
ið. Á hveijum vetri em haldin á
heimilinu, tvisvar f mánuði, spila-
kvöld sem félagar í Lionklúbbnum
annast. Upphafsmaðurinn og aðal-
driffjöður gegnum árin var Jóhann-
es Hleiðar. A þessi spilakvöld vom
gjaman teknir með eldri borgarar
úr Njarðvík og þessi kvöld em
orðinn fastur liður í tilvem þessara
eldri borgara og veit ég að þetta
fólk saknar nú vinar í stað þegar
Jóhannes Hleiðar er horfinn af sjón-
arsviðinu. Hæpið er að óvæntar og
skemmtilegar uppákomur verði nú,
þegar hann þessi óþreytandi og lífs-
glaði maður er ekki til staðar.
Lionklúbburinn hafði í gegnum
árin myndað sjóð til aðstoðar við
byggingu heimilis fyrir aldraða.
Jóhannes Hleiðar hvatti til þess að
hafíst væri.handa og hóf klúbburinn
undir fomstu hans undirbúning að
byggingu íbúða fyrir aldraða í
Njarðvík. Síðar hófst samvinna við
bæjarfélagið um bygginguna og var
Jóhannes Hleiðar formaður bygg-
ingar- og framkvæmdanefndar.
Þau vom ófá sporin sem þurfti
að ganga til að kynna þetta fyrir-
tæki og fá verktaka og ýmsa aðra
til að aðstoða og hjálpa til, endur-
gjaldslaust. Allt gekk þetta með
ágætum og 17. júní 1984 var glæsi-
legt hús með átta íbúðum vígt.
Jóhannes Hleiðar átti og rak um
árabil bensín- og greiðasölu, Fitja-
nesti. Þar sem annars staðar gætti
þess eiginleika að þjóna sem best
og hélst honum vel á viðskipta-
mönnum sem um árabil vildu hvergi
anars staðar eiga viðskipti.
Jóhannes Hleiðar var gæfumaður
í fjölskyldulífi. Helga, hans ágæta
kona, var hans stoð og stytta og
vom þau hjón sérstaklega samhent
í öllu sem þau tóku sér fyrir hendur.
Böm þeirra hafa sett mikinn svip
á íþrótta- og æskulff hér í Njarðvík.
Jónas, margfaldur íslandsmeistari
með körfuknattleiksliði Njarðvík-
inga og landsliðsmaður í þeirri
grein, Snorri, handknattleiksmaður
og knattspymumaður og Sigríður á
sinni tíð lykilmanneskja í hand-
knattleik og tengdasonurinn, Gísli,
um árabil helsti leikmaður og fyrir-
liði knattspymumanna í Njarðvík.
Það vom ekki margir íþrótta-
kappleikir sem Jóhannes Hleiðar lét
fram hjá sér fara.
Við félagamir í Lionsklúbbi
Njarðvíkur sjáum nú á bak eins
okkar besta félaga. Við þökkum
honum samvemna og félagsskap-
inn, allar gleðistundimar og minn-
ingin um Jóhannes Hleiðar mun
lengi lifa á meðal okkar, við sendum
Helgu, bömunum og öllum ættingj-
um innilegar samúðarkveðjur og
biðjum þann er öllu ræður að blessa
þau og styrkja.
Guð blessi minninguna um góðan
dreng.
Albert K. Sanders
Jóhannes Hleiðar Snorrason var
fæddur 18. mars 1928 að Hleiðar-
gerði, Saurbæjarhreppi, Eyjafirði,
sonur þeirra merkishjóna Sigríðar
Jóhannsdóttur frá Hóli í Hauganesi,
Eyjafirði, og Snorra Hannessonar
bónda í Hleiðargerði, bræður hans
vom Amaldur Eyfjörð og Jón, báðir
búsettir á Akureyri. Með foreldrum
sínum unnu þeir bræður að bústörf-
um þar til Hleiðar fluttist að heiman
til suðurlands.
1955 tengdist hann Qölskyldu
eins mesta myndarheimilis hér í
Njarðvíkum er hann giftist Helgu
dóttur Egils Jónassonar útgerðar-
manns og Sigurbjargar Ögmunds-
dóttur sem búsett vom í Njarðvík.
Helga er hin ágætasta kona. Hún
á einn bróður, Olaf Egilsson, fyrr-
verandi útgerðarmann.
Þau Hleiðar og Helga byggðu sér
stórt og vandað hús hér, hafa eign-
ast þijú mjög myndarleg böm, tvo
syni og eina dóttur.
Bömin em: Jónas, skipasmiður,
giftur Erlu Hildi Jónsdóttur, böm
þeirra em Anna Steinunn 8 ára,
Helga 3 ára og Egill 11 árs.
Snorri, lærður skipstjóri, stundar
nú smíðar, giftur Sigurveigu Long,
þau eiga eina dóttur, Unni Helgu
3 ára.
Sigríður Jóna, gift Gísla Grétars-
syni, skipasmið, þau eiga tvö böm,
Jóhannes Hleiðar 7 ára og Grétar
3 ára.
Þess vil ég geta að Jónas var
einn af máttarstólpum hins þjóð-
kunna íþróttafélags Njarðvíkinga í
körfuknattleik, sem unnið hefur sér
frægð innanlands og utan.
Fýrstu búskaparárin stundaði
Hleiðar akstur og sjómennsku.
17. des. 1966 stofnaði hann fyrir-
tækið Fitjanesti hér í Ytri Njarðvík,
seldi bensín frá Skeljungi hf. og fl.
Hleiðar var framkv.stj. þess fyrir-
tækis til hinsta dags.
Foreldrar Helgu dvöldu hjá þeim
eftir að heilsa þeirra fór að bila,
þau nutu ástúðar þeirra og um-
hyggju.
Fátt lýsir betur kærleikseðli
Hleiðars en sú mikla vinna er hann
lagði fram við að skemmta og stytta
stundir hinum öldmðu á sameigin-
legu elliheimili í Garði.
Hleiðari vom falin ýmis trúnað-
arstörf fyrir Njarðvíkurbæ sem
hann leysti af hendi með trú-
mennsku. Hann var stefiiuvottur
um áraraðir, formaður byggingar-
nefndar á vegum bæjarins við
byggingu á íbúðum aldraðra að
Vallarbraut 2, Ytri Njarðvík.
Hann var mjög virkur í Lions-
klúbb Njarðvíkur, sem mjög gott
hefur látið af sér leiða hér, svo sem
slík samtök hafa gert um land allt.
Með Hleiðari er horfinn af okkar
lífssviði maður er sást aldrei öðm
vísi en í léttu skapi, með græskulaus
gamanyrði á vöram. Störf hans í
þágu aldraðra verða seint svo vel
af hendi leyst sem hann gerði.
Hleiðar var mikill drengskaparmað-
ur, kona hans, böm, bamaböm og
tengdaböm hafa margs góðs að
minnast frá liðnum samvemstund-
um. Hleiðar andaðist í sjúkrahúsi
Borgarspítalans 16. apríl eftir
stutta en erfiða sjúkrahúsvist.
Um leið og ég votta aðstandend-
um innilega samúð, þá minnumst
þess að leiðin til æðri þroska, lífs
og ljóss liggur jrfir landamerki lífs
og dauða.
Karvel Ogmundsson
Kveðjuorð:
Kristinn Krisijáns
son frá Strönd
Fæddur 29. júlí 1902
Dáinn 16. apríl 1986
Minning:
Helga Lára
Oskarsdóttir
Kristinn var sonur hjónanna
Aðalbjargar Kristjánsdóttur og
Kristjáns Eyjólfssonar, sem bjuggu
á Strönd. Á unglingsámm mínum
var ég part úr tveimur summm
hjá Kristni og Eyjólfi mági mínum.
Móðir þeirra, Aðalbjörg, var lengi
búin að vera ekkja, Aðalbjörg var
falleg og tignarleg kona. Var hún
mér alltaf svo góð og einnig synir
hennar. Á Strönd þekktist ekkert
stress eða hávaði eins og nú til
dags og stressið er að fara með
heilsu fólks. Þeir bræður stunduðu
sjóinn ásamt landbúnaði. Svo var
lesið mikið af fræðibókum um helg-
ar og á kvöldin og lásu þau öll
dönsku jafnt sem íslenskuna, öll
mjög vel gefin og sjálfmenntuð.
Öllum sem kynntust Kristni þótti
vænt um hann. Kristinn var glaður
og skemmtilegur, söng mikið og
alltaf léttur í lund. Eftir að íbúðar-
húsið á Strönd brann kom Aðal-
björg suður og Kristinn nokkmm
ánim seinna, hann ætlaði bara að
fara að sjá Reykjavík en var þar
heimilisfastur í yfir 40 ár. Þegar
hann kom til Reykjavíkur var hann
beðinn um að breyta íbúð hjá hjón-
unum. Barst fljótlega út hvað hann
væri lagtækur og ijölhæfur smiður
og gengi vel um. Ungu hjónin sem
Kristinn var hjá sögðu mér að fólk
hefði dáðst af því hvað íbúðin væri
vel innréttuð og vel frá öllu gengið
því Kristinn var ekki lærður smiður,
heldur hefði meðfædda smiðshæfi-
leika. Þeim sem gefnir em svona
kostir í vöggugjöf em bestu smið-
imir. Kristinn smíðaði hjá mörgum
betri borgumm eins og þá var kall-
að, t.d. Hermanni Jónassyni heitn-
um ráðherra, Snorra flugmanni og
frægri söngkonu í Vestmannaeyjum
sem honum líkaði vel við því hún
var alltaf að æfa sig í söng og á
píanó.
Kristinn átti marga vini sem
hann smíðaði hjá. Snorri flugmaður
bauð honum oft út í hinn stóra
heim og Kristinn var voða hrifinn
af þeim ferðalögum en mest var
hann hissa hvað Snorri rataði um
allar stórborgir og vissi vel hvar
verslanimar vom, því Kristinn hafði
mjög gaman af að skoða verslanir
með handverkfæmm.
Ég hef ekki kynnst betri og heil-
brigðari mönnum en þeim bræðmm,
Kristni og Eyjólfí mági mínum.
Þeir em sannir drengir og oft hef
ég óskað þess að íslenska þjóðin
ætti alla sína syni og dætur sem
iíktust þeim bræðmm með heiðar-
leik og gætni í orðum. Aldrei heyrði
maður þá tala misjafnlega um fólk.
Ef einhvetjir vom að því gengu
þeir oftast frá. Eftir að Kristinn
heitinn kom suður átti hann heimili
sitt hjá Eyjólfi og Guðrúnu, Brúar-
ósi, Kópavogskaupsstað og var allt-
af kærleikur mikill á milli þeirra
bræðranna og Guðrúnar. Þeim sem
kynntust Kristni verður hann alltaf
minnisstæður og ógleymanlegur.
Kristinn fór ekki troðnar slóðir í
þessu jarðbundna lífi hann lifði í
sínum rólega hugarheimi, þegar
hann var hjá fólki að smíða kom
hann ekki í matinn þegar kallað var
á hann, heldur þegar honum hentaði
best og oftast var þá heimilisfólkið
búið að matast. Kristinn átti marga
kunningja og þá góða enda var
honum boðið í flest allar veislur og
var hann þá hrókur alls fagnaðar.
Hildur frænka mín sagði mér að
ekki hefði hún fengið fjölhæfari og
vandvirkari smið en Kristin. Hann
gæti allt. Já, það er mikill munur
fyrir fólk að geta fengið svona fjöl-
hæfan mann því nú til dags verður
maður að fá sér mann fyrir hvert
verk og eykur það gífurlega kostn-
aðinn enda em það nú orðin lög
hjá iðnaðarmönnum að enginn má
ganga í störf annarra. Og þess
vegna em húsin orðin svona dýr
núna eins og raun ber vitni.
Kristinn heitinn hefur verið á
Hvítabandinu sl. ár og var honum
vel hjúkrað þar og mikið uppáhald
hjá læknum og hjúkmnarfólki fyrir
sína glaðværð og kom öllu góðu til
leiðar.
Jarðarfór Kristins fer fram frá
Kópavogskirkju föstudaginn 25.
apríl kl. 15.
Ég óska elsku Kristni góðrar
ferðar, ég vona og veit að það
verður vel tekið á móti honum á
hinum nýja stað.
Regína Thorarensen
Fædd 18. febrúar 1949
Dáin 16. aprfl 1986
Þú, Guð míns lífs, ég loka augum mínum
í líknarmildum föðurörmum þínum
og hvíli sætt, þótt hverfi sólin bjarta
og halla mér að þínu föðurhjarta.
(M.Joch.)
Er okkur barst sú sorgarfregn
að vinkona okkar Lára hafi orðið
bráðkvödd á heimili sínu þann 16.
apríl, komu upp í huga okkar
margar góðar minningar frá skóla-
ámnum. Það leið vart sá dagur að
við hittumst ekki, var það þá oftast
heima hjá Lám í Skeiðarvoginum
þar sem við áttum margar góðar
stundir.
Eftir skólaárin þegar við vomm
famar að búa vomm við saman í
saumaklúbb, Lára var mjög mynd-
arleg húsmóðir og var gaman að
koma heim til hennar.
Með þessum fátæklegfu orðum
viljum við minnast vinkonu okkar
og þakka henni fyrir samverana.
Við sendum bömum hennar
Óskari, Rakel, foreldmm, systkin-
um og ættingjum hennar okkar
innilegustu samúðarkveðjur ogbiðj-
um Guð að styrkja þau öll í þeirri
miklu sorg.
Björk, Bryndís, Erla, Gerða,
Marta, Sigga.
í dag kveðjum við í hinsta sinn
elskulega vinkonu okkar, Helgu
Lám Óskarsdóttur.
Fyrir nokkram vikum hitti ég
Helgu Lám þar sem hún var við
nám í snyrtingu sem virtist fara
henni vel úr hendi.
Snyrtimennska var henni í blóð
borin, enda bar heimili hennar þess
merki.
Hún hafði ekki farið varhluta af
armæðu og sjúkleika, en nú leit út
fyrir að allt slíkt væri að baki, og
framtíðin bjartari.
Ung að ámm giftist Helga Lára
Sveini Viðari Stefánssyni og áttu
þau tvö böm. Þau slitu samvistir.
Þegar fólk á besta aldrei deyr,
verður manni svarafátt því lítt þýðir
að deila við þann sem öllu ræður.
Við vottum bömum Helgu Lám,
svo og foreldmm hennar okkar
dýpstu samúð.
Guð blessi minningu Helgu Lám.
Klara og Eddi
„Mínirvinirfarafjöld,
feigðin þessa heimtar köld.“
(Bólu-Hjálmar.)
Andlát einlægustu vinkonu
minnar og trúnaðarvinkonu kom
óvænt, en sjaldan hefur mér þótt
norðangjóstan naprari en miðviku-
daginn 16. apríl sl. Helga Lára var
ekki sterk til heilsu og hin síðustu
misseri átti hún oft við þungbæra
vanheilsu að stríða. Hún bar raunir
sínar með styrk, en Óskar og
Rakel, bömin hennar, sýndu henni
nærgætni og umhyggju.
Helga Lára var fríð kona og afar