Morgunblaðið - 11.05.1986, Side 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR11. MAÍ1986
Það fer ekki margt
firamhjá honum
Svo eitrar hann reglulega
Við gerum eins og við getum til að forðast
óþrif á plöntunum okkar.
Metsölublað á hverjum degi!
Gróðrarstöðin við Hagkaup Skeifunni
sími 82895
lega samstæð — eða einmitt þess
vegna.
Allir eru þeir alvarlega þenkjandi
og yfirvegaðir myndlistarmenn,
sem reyna að vinna myndverk sín
til hlítar og höndla þar með innri
lífæðir myndflatar og rúmtaks.
Þetta kemur mjög greinilega
fram í fjölþættum myndverkum
Peter Esdaile, sem eru í senn unnin
í tví- og þrívídd. Gott dæmi eru
myndir hans „Gepetto" annars
vegar, sem unnin er í tvívídd og
hinsvegar myndverkið „Mon Pére“
(5) svo og „Sjaman" þar sem tvívíð-
ir litafletir og rúmtak vinna saman.
Síðasttalda myndin er mjög sér-
kennileg, mögnuð og sterk og getur
í senn minnt á norskar hefðir sem
og hámarks nýlist. Þá er henni
einkar vel komið fyrir í uppsetningu
og lýsingu.
Jöm Nielsen er gott dæmi um
málara, sem með brögðum mark-
vissrar litasamsetningar tekst að
halda miklum form- og litrænum
sviptingum á myndfleti í skefjum.
Myndir hans eru áhrifaríkar og
þróttmiklar og því virðist fullþröngt
um þær í kjallarasölunum vegna
lítillar lofthæðar og einnig full-
margra rúmfrekra mynda.
Ulf Valde Jensen virðist vera
óhemjan í hópnum og myndir hans
sverja sig sumar í ætt við hið villta
í villta málverkinu, einkum mál-
verkið Deviris" (10). Hann vinnur
einnig í grafík og þar tekst öllu
betur að hemja myndmálið.
Myndhöggvarinn Axel Tostrup
heggur í hvítan marmara og gerir
það af alúð og tilfinningu. Mikið
rétt, sem hann sjálfur segir, að
áhrifa gæti frá Brancusi, en Tos-
trup fer þó sínar eigin leiðir. Eftir-
minnilegur er skúlptúr hans, er
nefnist „Hvít drottning" og er á
bláum tréstöpli — hér er samræmið
mikið og einnig í verkinu „Hlutur"
XI,
í myndverkum Tostrups fer
saman rík tilfinning fyrir formi og
áferð, og þau eru ekki eins lík hvert
öðru við nánari skoðun og mörgum
mun virðast í fyrstu.
í þessum verkum sínum í kjall-
arasölum Norræna hússins sýna
listamennimir á sér nýja hlið og
þau hafa ekki verið sýnt opinber-
lega áður.
Allir eru þeir félagar á besta aldri
og vafalítið 'á öru þroskaskeiði,
þannig að við öllu má búast af þeim
í framtíðinni. Þeim fylgja góðar
óskir á listabrautinni og miklar
þakkir fyrir komuna.
Bragi Ásgeirsson
Munið mæðra-
daginn.
Úrval af pott-
aplöntum og
afskornum
blómtun.
Góðir gestir
IWyndlist
BragiÁsgeirsson
Það leika ferskir vindar um sýn-
ingarsali Norræna hússins um þess-
ar mundir, líkast vorboða eftir
nokkur hret á undanförnum misser-
um.
Ekki er vanþörf á, að þessir
ágætu sýningarsalir endurheimti
fyrri sess sinn í vitund listunnenda
og endurheimti þá jöfnu aðsókn,
er sýningar hlutu þar fyrstu árin
auk vinsælda meðal virkra mynd-
listarmanna.
Er sýningarsölunum stórfjölgaði
á höfuðborgarsvæðinu á nokkrum
árum samfara því, að um skeið var
að nokkru slakað á kröfum um
gæði sýninga á staðnum, minnkaði
aðsóknin jafnt og þétt, hvað al-
mennar sýningar snertir. Það var
líkast því sem menn hafi ekki verið
viðbúnir slíkri samkeppni og ekki
risið undir henni né áttað sig á
því, hvernig bregðast skyldi við.
En það er vissa mín, að um leið og
fólk veit, að það getur jafnan gengið
að áhugaverðum og vönduðum sýn-
ingum á þessum stað, muni fasta-
gestum fjölga aftur.
— Það er norski listahópurinn
„Deviris“, sem á heiðurinn af þeim
uppörvandi ferskleika, er ríkir í
salarkynnunum þessa dagana, en í
honum eru þrír málarar og einn
myndhöggvari. Málararnir eru þeir
Peter Esdaile, Ulf Valde Jensen
og Jöm Nielsen, en myndhöggvar-
inn Axel Tostrup.
Listhópurinn sem var stofnaður
árið 1983, kom fyrst fram í Gallerí
F-15 í Moss árið eftir og var honum
mjög vel tekið af löndum sínum,
en meðlimimir starfa jafnt á megin-
landinu sem heima. Þeir félagar
leitast við að vera vel inni í þeim
hræringum, sem eiga sér stað í
nýlist meginlandsins án þess að
glata um leið hinum norska uppruna
sínum.
Stefnumörkin, em mjög til eftir-
breytni og einkum vegna þess að
hér er ekki á ferð lítilsiglt orðagjálf-
ur, heldur fúlasta alvara, og því
gengur dæmið upp, er best lætur.
Þá eru þeir félagar alls óhræddir
við að viðurkenna áhrif utan að og
nefna jafnvel nöfn heimskunnra
listamanna ásamt stefnum, stíl-
brögðum og þjóðfélagshræringum.
Slíka hreinskilni kann sá, er hér
ritar, vel að meta, því að hún er
heilbrigð og ber vott um, að viðkom-
andi hafi brotist út úr öfugsnúinni
norrænni einangrun, sem kemur
m.a. einmitt fram í hræðslu við að
viðurkenna áhrif frá öðrum lista-
mönnum og heimfæra list sína við
sjálfsprottna einhverfa lifun . . .
Listamennirnir eru allir á svipuð-
um aldri, tveir þeirra fæddir 1945,
en tveir 1947. Þeir eru þannig af
svipaðri kynslóð og t.d. Einar Há-
konarson, Gunnar Örn, Jón Reyk-
dal, Sigurður Örlygsson o.fl. og eiga
ýmislegt sameiginlegt þeim í hugs-
unarhætti, þótt um mjög ólíka mál-
ara sé að ræða.
Það sem þeir eiga sameiginlegt
er, að þeir leita fijálslega að mynd-
efni úr umhverfi og samtíma — láta
hér gamminn geisa, að því er segja
má og hafa þó til að bera yfirvegaða
fágun ef svo ber undir. Myndefnið
getur verið ástleitið í besta lagi
(erótískt), og tengist alþjóðlegum
straumum og viðhorfum í myndlist
samtíðarinnar.
Ég nefni þetta hér vegna þess,
að það skiptir nokkru, að menn
geri sér grein fyrir því, að þessi
kynslóð norrænna myndlistar-
manna, er fæddist í lok og eftir
síðustu heimsstyijöld, hefur margt
sameiginlegt og gengur út frá
skyldum grundvallaratriðum í list
sinni. Þetta jafnvel þrátt fyrir gjör-
ólíkt upplag og skólun.
Það kemur og fram á sýningunni
í Norræna húsinu, að listamennirnir
eiga fátt sameiginlegt annað en
aldurinn og grundvallarskoðanir í
myndlist og þó er sýningin merki-
★ GO-KART
★ KOLKRABBI
★ HRINGEKJA
★ KLESSUBÍLAR
★ KLESSUBÁTAR
★ SKILVINDA
★ SKOTBAKKAR
★ TOMBÓLUR
O.FL.
FRÁBÆR FJÖLSKYLDÖ
SKEMMTUN Æ
Opið virka daga 14.00-22.00 og um helgar 12,00-22.00.