Morgunblaðið - 15.08.1986, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 15. ÁGÚST 1986
H
fícmMin
Dag nokkurn varð það
ljóst að þetta er flug-
fiskur, ekki gullfiskur!
HÖGNI HREKKVÍSI
/, AUSAFÖe>RU HUeRJO/MUM SERLEfiUR.
eRIMPREKJ OKKAR tiAFA SA/MBANP WpyKKUf?.*
Mikið vantar
þegar faðir-
vorið er
Huldukona segir menntun vera þjálfun og undirbúning fyrir kröfur
nútímans.
Menntun er meira en
utanbókarlærdómur
ekki lesið
Ingimundur Sæmundsson
skrifar:
„Eg hlusta alltaf á morgun-
bænina kl. 7 á morgnana og fínnst
mér það mjög hressandi þegar vel
er beðið fyrir deginum. Vil ég þakka
prestunum vel fyrir það sem þeir
gera. Ekki vil ég þó þakka þeim
prestum sem ekki hafa farið með
faðirvorið en það hafa þrír prestar
ekki gert það sem af er þessu ári.
Mér fínnst mikið vanta þegar
bænin sem frelsarinn kenndi okkur
er ekki lesin á eftir morgunorðun-
um. Ef prestunum er ætlaður svona
naumur tími við morgunbænina þá
væri betra að stytta lestur á ritning-
arorðunum svo að hægt verði að
enda á faðirvorinu því að það hafa
allir gott af því að heyra þá bæn
lesna.
Elías Bjarnason formaður Jötuns
skrifar í Þjóðviljann föstudaginn 1.
ágúst að þegar togbátar eru farnir
að veiða svo nærri Iandi að maður
heldur að þeir séu strandaðir þá sé
þörf á þriggja sjómilna landhelgi
umhverfís Vestmannaeyjar.
Eg er alveg á sama máli og hann.
Það væri ekki gott ef skipin strönd-
uðu upp við eyjamar.
Ráðamennirnir okkar ættu að
taka þetta til athugunar þegar þing
kemur saman í haust.“
Huldukona vill svara grein Egg-
erts E. Laxdal sem birtist í Velvak-
anda 6. ágúst sl.
„Það kemur alltaf jafnmikið á
óvart að heyra fólk andmæla frek-
ari menntun, hvort sem um er að
ræða stúdentsprófi eða háskóla-
námi. Hve oft á að þurfa að minna
fólk á að menntun er ekki aðeins
utanbókarlærdómur og lykill að
hærri launum, heldur fyrst og
fremst þjálfun, þroski og undir-
búningur fyrir kröfur nútímans.
Það er staðreynd að skólagengið
fólk öðlast ómetanlega reynslu og
sjálfsaga, auk þess sem það kynnist
hinum ólíku hliðum samfélagsins
og lærir að hugsa skýrt.
Ef þjóðfélög eiga að geta þróast
í átt til framfara og aukinnar tækni
verður maðurinn að vera fullkom-
lega undir það búinn.
Skólunin er fyrst og fremst til
að þjálfa hugann og ætti því að
vera auðvelt að skilja gildi stærð-
fræðinnar svo og latínu og annarra
námsgreina fyrir hvers konar störf.
Einn ágætur kennari sagði eitt
sinn að menntun væri það sem eft-
ir situr þegar öllu er gleymt sem
lært var.“
Grábröndóttur
köttur týndist
Silja hringdi:
„Fyrir nokkru varð ég fyr-
ir því óláni að týna kisunni
minni ofarlega á Njálsgöt-
unni. Þetta er grábröndótt
læða með gula ól. Finnandi
er vinsamlega beðinn að
hringja í síma 38967 eða
15708.“
Víkverji skrifar
au eru óþtjótandi útivistar-
svæðin í og við Reykjavík og
hefur Víkvetji notað sér það mikið
í sumar.
Þá ber fyrst að nefna Heiðmörk.
Það er greinilegt að hana sækja
margir, a.m.k. þegar sólin skín.
Ekki verður fólk þó svo mikið vart
hvort við annað, því Heiðmörkin
virðist taka við óendanlega miirg-
um, þrátt fyrir að allir séu nokkurn
veginn út af fyrir sig. Það eru ein-
ungis bifreiðirnar sem gefa til
kynna að þarna er fólk á ferðinni.
í öðru lagi er það Öskjuhlíðin.
Það er alveg yndislegt að ganga
eftir göngustígum, sem búið er að
leggja eftir endilangri Öskjuhlíðinni
fram og til baka. Þetta á ekki sízt
við um börnin, þau njóta sín og
eiga valkost hvaða leið á að fara,
teymandi foreldrana eða ömmur og
afa á eftir sér, og þá er ekkert
auðveldara en stinga sér í indíána-
leik inn á milli ttjánna, ef hugurinn
stefnir í þá áttina!
Það er reyndar einn ókostur við
Öskjuhlíðina og harin er sá, að mjög
erfítt er fyrir gangandi fólk að kom-
ast yfir Skógarhlíðina vegna bíla-
umferðar. Engar gangbrautir eru
nema neðst á Skógarhlíðinni á
móts við hús Krabbameinsfélagsins,
en að öðru leyti verður maður að
sæta lagi og stökkva út á götuna
þegar bil myndast á bílalestinni.
Það eru að sjálfsögðu engir sem
stöðva bifreiðirnar til að hleypa
fólki yfír, því þetta er á miðri hrað-
braut. Víkvetji leggur til að
göngubraut verði lögð á móts við
Þóroddsstaði, þar er líka strætis-
vagnabiðstöð, sem erfítt er að
komast að. Efst uppi á hæðinni við
Háuhlíð mætti líka koma göngu-
braut eða jafnvel gönguljós, því það
er mjög algengt að fólk noti stokk-
ana sem göngubraut, gangi frá
Öskjuhlíðinni og eftir stokkunum
hinum megin við Skógarhlíðina.
Víkveiji sá reyndar um síðustu helgi
að búið var að bijóta niður stokk-
ana, og harmar það mjög. Vonandi
verða byggðir aði-ir stokkar ef að-
eins er verið að endurnýja lagnirnar.
Laugardalurinn er enn ein
paradísin. Þar er bæði um að velja
grasflatir og bekki öði-um megin í
garðinum, og svo hinum megin, í
Grasagarðinum, er hægt að skoða
ótrúlegan fjölda plantna og blóma.
Þar hefur líka verið útbúið mjög
skemmtilegt svæði með litlum fossi,
stígurh upi> og niður hóla, þar sem
blóm og lágvaxin tré eru gróður-
sett inn á milli.
Og svo er það Tívolí í Hvera-
gerði. Víkveiji var að koma þar í
fyrsta skipti í sumar og varð mjög
hrifinn. Eigendur Tívolís hafa nefni-
lega hugsað um fleira en að hafa
bara tæki til skemmtunar, þeir hafa
markað gönguleiðir og afgirt borð
og bekki. Þótt Tívolí Edenborg sé
smátt í smíðum ennþá, þá er gaman
að ganga þarna um, láta sig dreyma
nokkur ár fram í tímann þegar
gróður verður farinn að mynda
skjólbelti utan um svæðið. Þótt við
eigum langt í land að eignast Tívolí
eins og er í Kaupmannahöfn, þá
byrjaði það einnig smátt í smíðum
miðað við núverandi stærð. Og
flestir Islendingar vita hversu Ijúft
er að ganga þar um.
Víkverji heyrði einn morguninn
auglýsingar frá tveimur bönk-
um, þar sem þeir voru að tíunda
ágæti sitt og varð Víkveija hugsað
áratug til baka þegar hann var að
festa kaup á íbúð. Víkveiji hafði
átt bankabók í þessum banka í
a.m.k. 10—15 ár og þegar íbúðar-
kaupin stóðu yfir átti m.a. að borga
fasta mánaðargreiðslu í 13 mánuði.
Víkveiji gerði sér ferð í þennan
banka fyrsta dag hvers mánaðar
og lagði inn ákveðna upphæð, sem
síðan var tekin út 20. hvers mánað-
ar. En Víkverji hugsaði sér gott til
glóðarinnar þegar hann færi að
biðja um víxillán að þessum greiðsl-
um loknum. Nú, svo þegar að því
kom og komið var inn til banka-
stjóra og beðið var um ákveðna
upphæð var svarið: Nei, því miður,
þú getur aðeins- fengið helminginn
af þessari upphæð (sem þó var ekki
há). Víkveija þótti skorta eitthvað
á dómgreind þessa bankastjóra og
sagðist hafa beðið um þessa upp-
hæð vegna þess að hann vantaði
einmitt 'hana en ekki helminginn,
og útskýrði hvernig hann hafði tek-
ið út af launareikning sínum og
gert sér ferð tvisvar í mánuði til
þess að fá þetta lán. Nei, banka-
stjórinn sá ekki þetta sjónarmið og
Víkveiji gekk út með helminginn
af upphæðinni og sárt ennið — og
hefur ekki átt viðskipti við þennan
banka síðan.
En vonandi hefur samke|>pni
bankanna orðið til þess að svipuð
staða komi ekki upp á teninginn í
dag.