Morgunblaðið - 25.10.1986, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. OKTÓBER 1986
íslandsvinur látínn:
Prófessor Carl
Eric Thors
Þann 4. október sl. lést í Hels-
inki fíl. dr. Carl-Eric Thors, fyrrum
prófessor í norrænum fræðum við
Helsinkiháskóla. Hann var jarðaður
í Oravais, heimabyggð sinni í Aust-
urbotni, 19. október. Við fráfall sitt
var Cari-Eric 66 ára að aldri og
hafði átt við erfiðan sjúkdóm að
stríða um nokkurt skeið. Hann
gegndi stöðu prófessors við Hels-
inkiháskóla 1963—85, en áður hafði
hann verið aðstoðarprófessor við
sama háskóla 1958—61 og prófess-
or við háskólann í Jyváskylá
1961-63.
Carl—Eric var óvenju fjölfróður
og vel að sér á flestum sviðum
norrænna fræða. Sérgreinar hans
voru þó framar öðru fomsænska
og Finnlands-sænsk ömefni. Hann
var einnig vel að sér í evrópskum
miðaldamálum, auk latínu og
grísku. Fomíslensku kunni Carl-
Eric mætavel og vitnaði oft til
hennar í skrifum sínum og nútíma
íslensku las hann hindrunarlftið.
Hann var líka mikill íslandsvinur,
kom nokkrum sinnum_ til íslands
og sat um skeið í stjóm íslandsvina-
félagsins í Finnlandi.
Doktorsritgerð sína varði Carl-
Eric Thors árið 1949 við Ábo
Akademi sænska háskólann f
Turku (Ábo), en hún bar titilinn
„Substantiveringen av adjektiv i
fomsvenskan". Annað umfangs-
mikið verk um fomsænsku gaf
hann út 1957 undir heitinu „Den
kristna terminologin í fomsvensk-
an“. Sænskt biblfumál var honum
kært rannsóknarefni alla tíð og
skrífaði hann margar greinar um
Skiftiborð Verslun
38600 39230
Verkstæði Söludeild
39760 31236

LRDR
W&T 50-PÍ ÉÍuJMbJ
Þá hefur hún slitið barnsskón-
um Lada Samara og sýnt að
hún stendur upp úr í hópi fram-
hjóladrifinna bíla. Þar haldast í
hendur útlit hennar, eiginleikar
og kostir. Rúmgóður og örugg-
ur fjölskyldubíll sem er hannað-
ur fyrir aðstæður sem við
þekkjum allan ársins hring.
Lada Samara 4 gíra kostar að-
eins 247 þúsund með ryðvörn.
Góð greiðslukjör.
Opið í dag 10—16
Bifreiöar & Landbúnaöarvélar hf
Suðurlandsbraut 14
það efni. Það var þess vegna ekki
nema eðlilegt að til hans væri leitað
um ráðgjöf við endurþýðingu biblí-
unnar á sænsku. Fyrir þau störf
var hann sæmdur heiðursnafnbót í
guðfræði við Ábo Akademi 1974.
Auk þess stundaði Carl-Eric tals-
vert rannsóknir á ömefnum,
einkum í Austurbotni, en einnig á
mannanöfnum og birtust margar
ritgerðir á prenti eftir hann um ein-
mitt þessi efni.
Carl-Eric Thors var ekki einung-
is mikill fræðimaður á sínu sviði
heldur einnig vinsæll kennari og
alþýðufræðari. í 13 ár sá hann t.d.
um málráðgjafarþátt í stærsta
sænska dagblaðinu f Finnlandi,
Hufvudstadsbladet, og urðu greinar
hans þar rúmlega 700 talsins og
um tíma var hann ásamt öðmm
með hliðstæðan þátt í útvarpi.
Á Carl-Eric Thors hlóðust mörg
trúnaðarstörf, bæði innan háskól-
ans og utan, og gegndi hann þeim
öllum af stakri trúmennsku og kost-
gæfni. Hann naut mikillar virðingar
meðal norrænufræðinga á Norður-
löndum og víðar, sat t.d. oft í
dómnefndum við veitingu prófess-
orsembætta í Skandinavíu, var
kjörinn félagi f íjölmörgum vísinda-
félögum og akademíum, hlaut
verðlaun og var sýndur margur
annar sómi. Carl-Eric var að eðlis-
fari hlédrægur og fiíkaði lítt
þekkingu sinni og þess vegna bar
oft minna á honum en ástæða var
til.
Með Carl-Eric Thors er frá fallinn
einn fremsti fræðimaðurinn á Norð-
urlöndum á sviði norrænna fræða
og hin fámenna sveit norrænufræð-
inga í Finnlandi hefur misst sinn
besta og ötulasta liðsmann.
Erlingur Sigurðsson, Helsinki.
Ingibjörg Ingvars-
dóttir — Minning
„Dáin, horfin!“ - Harmafregn!
Hvílíkt orð mig dynur yfir!
En ég veit að látinn lifir,
það er huggun harmi gegn...“
(Tómas Sæmundss.)
Það var 10. október sl. sem ég
fékk fregnina um að amma Ingi-
björg væri dáin. Þrátt fýrir að hún
hefði verið lengi á spítala, þungt
haldin og ég hefði vitað að endalok-
in væru í nánd, þá brá mér samt
afar mikið. En hún átti hvíldina svo
sannarlega skilið. Amma hét Ingi-
björg Jónína og var Ingvarsdóttir.
Hún var fædd 4. október 1908 og
var því nýorðin 78 ára. Foreldrar
hennar voru þau Ingvar Sveinsson
og Hannína Hannesdóttir, en hún
ólst upp hjá þeim Jóhanni Oddssyni
og Önnu Sveinsdóttur í Skagafírð-
inum. Hún var alin upp í fátækt
og kynntist ung erfiðisvinnu. Hefur
hún því snemma tamið sér vinnu-
semi, sparsemi og hvernig nýta
mátti hlutina og kom það sér vel
fyrir hana síðar.
Amma var einstök kona, hún var
afar myndarleg, vel gefín, geðgóð
og þolinmóð. Alltaf var hún tilbúin
að setjast niður og hlusta á vanda-
málin og reyna að leysa framúr
þeim sem tókst yfírleitt alltaf. Hún
reyndi ávallt að hjálpa öllum sem
þurftu og var haldin einstökum
gáfum og hæfíleiki hennar til að
spá koma snemma í ljós. Það var
einmitt í gegnum spádóminn sem
hún kynntist fullt af fólki, konum
og mönnum sem leituðu aðstoðar
hennar. Hún var afar gjafmild og
hefði gefíð síðustu krónuna ef við
hefðum þurft. Eigingimi var nokk-
uð sem ég varð ekki vör við hjá
henni. Amma var trúuð og hún trúði
því að Guð mundi vera með henni.
Heimili hennar var hlýlegt og það
var alltaf gott að setjast niður hjá
henni, því hún kunni frá mörgu
skemmtilegu að segja.
Henni leið aldrei betur en í faðmi
fjölskyldunnar, hjá bömum og
bamabömum, sem em orðin nokk-
uð mörg, því amma átti tíu böm
en missti tvö.
Það var friður og ástúð sem
streymdi frá henni alla tíð. Hún var
afar róleg og blíð og því mun sökn-
uðurinn verða mikill.
Nú er hún horfín augum okkar
en minning hennar mun lifa hjá
ættingjum og vinum, sem hin milda
og góða móðir og amma. Við emm
þakklát fyrir að hafa átt hana.
Blessuð sé minning hennar!
„Heimsins þegar hjaðnar rós
og hjartað klðkknar.
Jesú gef mér eilíft Ijós
sem aldrei slokknar."
Ingibjörg Halldórsd.
Kveðjuorð:
Jón Eiríksson
frá Skeiðháholti
Kær vinur og fóstri er látinn. Á
hugann leita minningar um réttsýn-
an, góðan mann, er ævinlega var
reiðubúinn að leiða leitandi ungling
á þann veg er hann gekk sjálfur,
þar sem ríkti velvilji og góðvild í
garð náungans og skilningur á sam-
félagi manna og dýra og náttúm
landsins.
Til Jóns og Jóhönnu í Skeið-
háholti hafa þau mörg komið um
árin bömin og ungmennin úr borg
og bæ, sem send vom til þeirra
hjóna til sumardvalar, í þeim til-
gangi að kynnast lífínu í sveitinni
og öllu því er sveitin hefur að bjóða.
Undirrituð var eitt af þessum
bömum, sem vom svo heppin að
fá að njóta þess að eiga sitt annað
heimili í Skeiðháholti um árabil og
vera samvistum við þau hjón á við-
kvæmum aldri unglinsáranna. Þeim
verður seint fullþökkuð vinátta frá
upphafí kynna og skilningur sem
þau sýndu bæjarbaminu á sínum
tíma og enn fínnst sem það njóti
góðs af því uppeldi er það hlaut á
menningarheimilinu í Skeiðháholti.
Ég flyt ástvinum Jóns samúðar-
kveðjur og víst er, að hlýir renna
straumar frá sumardvalarbömum í
Skeiðháholti að gröf hans.
Blessuð sé minning Jóns Eiríks-
sonar.
Drífa Pálsdóttir