Morgunblaðið - 28.01.1987, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. JANUAR 1987
43
Sigurður F. Ólafs-
son — Minning
Fæddur 26. janúar 1920
Dáinn 12. desember 1986
Fimmtudaginn 18. desember
síðastliðinn var gerð frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík útför Sigurðar Finns
Olafssonar, verslunarmanns, sem
löngum var kenndur við Lokastíg 2
hér í borg. Þórir Stephensen dóm-
kirkjuprestur jarðsöng.
Oft ber það við er maður fréttir
skyndilegt fráfall góðs vinar að manni
bregður óþægilega. Svo fór fyrir mér
þegar mér barst sú fregn, að morgni
12. desember, að Sigurður hefði lát-
ist á heimili sínu þá um nóttina.
Enda þótt Sigurður æiti við vanheilsu
að stríða síðastliðið ár vegna alvar-
legs áfalls, hafði hann náð sæmilegri
heilsu aftur og hafíð störf að nýju
hjá Rafmagnsveitunni þar sem hann
starfaði sem innheimtumaður síðast-
liðin ellefu ár. Ég hitti Sigga tveimur
dögum fyrir andlát hans og var hann
þá reifur að vanda.
Sigurður fæddist 26. janúar 1920
á Njálsgötu 6 hér í borg, sonur Ólafs
Péturssonar, skipstjóra, og Þórunnar
Sigurfinnsdóttur, konu hans. Sigurð-
ur flutti með foreldrum sínum á þriðja
aldursári að Lokastíg 2 ásamt Ólöfu
systur sinni þar sem hann átti heima
alla tíð. Á unglingsárum gerðist Sig-
urður skáti og tók þá virkan þátt í
mótum og félagsstarfí skátahreyfing-
arinnar. Einnig sótti hann skátamót
erlendis. Að loknu hefðbundnu námi
innritaðist hann í Verslunarskóla Ís-
lands og lauk þar námi 1938. Þótti
hann ágætisnemandi og var vinsæll
af skólasystkinum sínum. Sigurður
hélt utan til framhaldsnáms í verslun-
arfræðum. Var hann við nám í
Lúbeck í Þýskalandi og kom heim
rétt áður en seinni heimsstyrjöldin
skall á. Eftir heimkomuna starfaði
Sigurður um tíma hjá Sveini Egils-
syni, bílasala, við bókhaldsstörf. Um
nokkurra ára skeið vann hann hjá
Agli Árnasyni, heildsala, þá starfaði
hann við verkstjórn hjá Álafoss-
verksmiðjunni og nú síðast sem
innheimtumaður hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur eins og fyrr segir.
Sigurður var starfsamur maður og
vann öll verk sem hann tók að sér
af sérstakri vandvirkni enda var hann
grandvar og heiðarlegur til orðs og
æðis. Hinar gömlu góðu dyggðir, að
standa við orð sín, að vera trúr í
hveiju því verki sem að var unnið
og að bregðast ekki skyldum sínum
var eitt af því sem prýddi hans lífsstíl.
Alla tíð var Sigurður sama prúðmenn-
ið, hæglátur í fasi og viðkynningar-
góður maður, sem kynnti sig í
hvarvetna vel þar sem leið hans lá.
Hann var mikill greiðamaður. Stuðn-
ing hans og hjálpsemi við vini sína
og náin skyldmenni var einstakt í
fari hans.
Sigurður var mikill listunnandi og
safnari í eðli sínu svo stundum nálg-
aðist hreina ástríðu að manni fannst.
Mikið yndi hafði hann af munum frá
eldri tímum og var þá sama hvort
það var gamall kistill, reiðtygi, bók
eða myndverk eftir meistarana. Þá
eyddi hann oft miklum tíma og íjár-
munum til að lagfæra gamla muni
til fyrra horfs og þá ekki síst ef þeir
höfðu verið í eigu foreldra hans eða
niðja. Slíkir menn vinna menningunni
ómetanlegt gagn því þeir eru björg-
unarmenn í varðveislu gamalla muna.
Sigurður hefur varðveitt vel minn-
ingu ættmenna sinna. Fyrir rúmu ári
afhenti hann Breiðabólstaðarkirkju í
Fljótshlíð að gjöf eintak af Guð-
brandsbiblíu í ljósprentaðri viðhafn-
arútgáfu, til minningar um afa sinn,
Sigurfmn Árnason, og afabræður,
Árna og Einar Árnasyni.
Sigurður var tvíkvæntur, fyrri
kona hans var Sigríður Axelsdóttir,
áttu þau einn son sem heitir Ólafur
og nú býr í Danmörku. Þau slitu
HildurH. Þorfinns-
dóttir—Minning f *
Fædd 20. júní 1925
Dáin 17.janúar 1987
I dag verður til moldar borin
Hildur Hulda Þorfinnsdóttir, til
heimilis í Hátúni 10, Reykjavík.
Hildur eða Hulda, eins og hún var
oftast nefnd, var dóttir hjónanna
Svanhildar Kristjánsdóttur og Þor-
finns Hanssonar vélstjóra. Hildur
fæddist á Akranesi og var hún sjö-
unda í röðinni af systkinum sínum.
Þau voru Lára, Fríða, Sjana, Stella,
Ester, Hörður, Hildur Hulda, Anney
og Þorfinnur. Nú eru þijár af þeim
systrunum látnar, Fríða, Stella og
nú Hildur Hulda. Hulda kynntist
snemma sorginni er hún missti
móður sína, sem var aðeins 42 ára
er hún lést frá stórum barnahópi.
Þorfinnur reyndi eftir bestu getu
að halda barnahópnum saman, og
unnu hjá honum nokkrar ráðskon-
ur, en þær stóðu stutt við, enda um
stórt heimili að hugsa. Fór svo að
þær systur Hulda og Anney fóru í
sveit til þeirra heiðurshjónanna Sig-
urðar bónda og kjamakonu Vigdís-
ar á Oddsstöðum, Lundarreykja-
dalshreppi i Borgarfirði. Tóku þau
hjónin þær systur að sér og ólu þær
upp sem sínar dætur. Síðan liggur
leið Huldu til Reykjavíkur, þá 18
ára gömul. Vinnur hún þá sem
kaupakona og við hin ýmsu störf
er til féllu, enda ekki mikið um at-
vinnu á stríðstímum. Árið 1944
eignaðist Hulda dóttur sína,
Kristínu. En síðar kynnist hún
Sveini Jónssyni, og gengu þau í
hjónaband árið 1947. Eignuðust
þau fjögur börn, Guðrúnu, sem er
elst, Magnús, Samúel, en hann
drukknaði árið 1972, og Huldu, sem
er yngst. Sveinn og Hildur Hulda
slitu samvistir árið 1958. Eftir það
vann Hulda við hin ýmsu störf, þó
mest við fiskvinnslu, og var hún
rómuð hvarvetna fyrir dugnað þar
sem hún starfaði. Hulda var mjög
trúuð kona og ræktaði hún trú sína
af mikilli festu, og hjálpaði það
henni mikið að eiga safnaðarsystk-
ini sín í Fíladelfíu, sem styrktu
hana í veikindum hennar. Sérstakar
þakkir á Guðrún, dóttir Huldu, fyr-
ir sínar tíðu heimsóknir og umönn-
un á Vífilsstaðaspítala. Huldu
kynnist ég árið 1973, en síðar varð
hún tengdamóðir mín. Fljótlega
tókust með okkur sterk vináttu-
bönd, sem héldust þar til yfir lauk,
því alltaf gat ég leitað til hennar
jafnt í gleði sem sorg, eins og svo
margir aðrir, enda miðlaði hún af
reynslu sinni, þekkingu og trú. Nú
hefur dregið ský fyrir sólu, en minn-
ingin um góða tengdamóður lifir.
„Nú legg ég augun aftur,
ó Guð þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ virzt mig að þér taka,
mér yfír láttu vaka
þinn engil svo ég sofi rótt.“
Ég bið Guð að styrkja börnin
hennar í sorg þeirra og megi minn:
ingin um góða móður geymast. I
Jesú nafni amen.
Annie Kjærnested
Steingrímsdóttir
samvistir. Eftirlifandi kona hans er
Sigríður Sigurðardóttir og eiga þau
eina dóttur, Þórunni, snyrtisérfræð-
ing, sem gift er Árna Eyjólfssyni
framreiðslumanni. Börn þeirra eru
Sigríður Anna og Eyjólfur. Sigríður
Sigurðardóttir, kona hans, átti tvo
drengi frá fyrra hjóanbandi en þeir
eru Sigurður Blomsterberg, hús-
gagnasmiður, og Sveinn Blomster-
berg, símaverkstjóri, sem báðir eru
búsettir hér í borg. Sigurður reyndist
börnum Sigríðar frá fyrra hjónabandi
vel, enda virtu þau hann og elskuðu
sem föður sinn. Sambúð þeirra hjóna
var ástúðleg, skilningur og friður ríkti
milli barna og foreldra.
Sigurður og Sigríður bjuggu
þröngt fyrstu búskaparárin, en þau
innréttuðu sér íbúð í kjallara hússins
á Lokastíg 2, þar sem móðir hans
átti heima síðustu æviárin. Árið 1966
byggðu þau íbúðarhæð ofan á húsið
og stóra forstofu, sem bætti eignina
°g gjörbreytti inngangi í húsið sem
var áður áveðra. Allt var þetta varan-
legt og vandað eins og best mátti
verða.
Fyrir um sautján árum eignuðust
hjónin sumarhús sem þau fluttu í
land Kaðalstaða í Stafholtstungum í
Borgarfirði. Einnig höfðu þau svolít-
inn landskika til ræktunar. Var þetta
upphafið að miklum og traustum
kynnum við systkinin á Kaðalstöðum,
þau Þorstein, Ólaf og Ástríði Jóns-
böm, sem aldrei bar skugga á. Vegna
greiðvikni og hjálpsemi þessara
systkina var það löngum viðtekin
regla að til þeirra var leitað fyrr en
flestra annarra. Þar gat verið um
aðstoð að ræða í veikindatilfellum,
eða haga hönd þeirra bræðra við
smíðar hvort sem vera skyldi úr tré
eða járni. Sigurður tók miklu ást-
fóstri við þennan stað enda var hann
þar öllum stundum þegar hann gat
því við komið. Staðinn nefndi hann
Þverárbakka. Bústaðinn bætti hann
og lagfærði stórum með aðstoð systk-
inanna á Kaðalstöðum og vina sinna.
I landið, sem er á bökkum Þverár,
gróðursetti hann hundruð tijá-
plantna. Er þar nú vaxinn upp
myndarlegur birkiskógur sem sker
sig úr landslaginu. Þar hefur á seinni
árum verið griðland smáfugla, sem
hafa gert sér þar hreiður og aukið
lífríki staðarins. Ekki lét Sigurður
hér staðar numið. Fyrir tæpum þrem-
ur ámm gerði vinur hans, Einar
Hákonarson, listmálari, skúlptúr úr
járni sem stendur á stóm grettistaki
sem var aðflutt. Verkið heitir
Lífskraftur. Fellur það vel að lands-
lagi sveitarinnar með skóginn í
bakgmnni. í sumar bætti Sigurður
öðm listaverki við eftir Einar sem
heitir Dagmál, svo aðkoman að Þver-
árbakka er gestum og gangandi
augnayndi.
Ég og kona mín áttum margar
ánægjustundir á Þverárbakka. Það
var skemmtilegt að heimsækja Sigurð
og Sigríði frænku mína þar. Sigurður
var léttlyndur að eðlisfari og gaman
við hann að ræða auk þess sem hann
naut þess vel að fá heimsókn vina.
Það vom því allir aufúsugestir sem
í hlað komu. Þá var fræðandi að ferð-
ast með Sigurði um Borgarfjörðinn.
Hann þekkti alla bæi og vissi deili á
flestu fólki, sem þar bjó og hafði
búið á liðnum áratugum. Sigurður
var slyngur úrræðamaður og því
ávallt gott að leita til hans í vanda.
Auk þess hafði hann skemmtilega
kímnigáfu og kunni vel að segja frá
spaugilegum atvikum. Hann hafði
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum og átti létt með að tjá
hugsanir sínar í orðum og oft hef ég
farið fróðari af hans fundi, bæði fyrr
og síðar. Ég þakka Sigurði innilega
öll hin gömlu kynni og óska eftirlif-
andi frænku minni, Sigríði, og niðjum
þeirra farsældar og blessunar.
Guðmundur Egilsson
ErlendurD. Valdi-
marsson - Minning
Fæddur 13. desember 1933
Dáinn 19. janúar 1987
Ég undirritaður kynntist Erlendi
Degi Valdimarssyni fyrir nokkmm
ámm. Þá átti hann virkilega bágt.
Hann var hijáður og undirokaður
af andstreymi lífsins og heilsa hans
brostin. Á þeim tíma kynntist hann
Jesú Kristi sem gerði líf hans betra,
og síðustu ár ævinnar naut hann
friðar og hvíldar í trúnni á Guð og
frelsarann. Erlendur var ekki allra,
en fyrir sumum gat hann opnað hug
sinn og hjarta. Ég sá hvemig trúin
og bænin lyftu lífi hans á hærra
plan. Hann fékk ásamt eiginkonu
sinni að reyna hvernig Kristur get-
ur breytt lífi manna úr eymd og
fjötmm til sigurs og farsældar.
Bóbó, eins og hann var ávallt
kallaður, var sérstaklega góður við
eiginkonu sína, ef hún var eitthvað
óánægð sagði Bóbó: „Ég treysti
Jesú.“ Þannig var hugur hans ætíð
haldinn æðmleysi og umburðar-
lyndi.
Dánarorsök Erlendar var hjarta-
sjúkdómur, sem hann þjáðist af
síðustu þijú ár ævinnar, og að
síðustu leiddi til dauða hans. Góður
Guð blessi minningu hans og veiti
eiginkonu hans og öðmm ástvinum
styrk sinn og huggun.
Jóhann Pálsson
Húsgagna
í fullum gangi

Opið kl. 9-19
það hefur alltaf borgað sig
að versla á Vörumarkaðinum
Vörumarkaðurinn hl.
1 Nýjabæ-Eiðistorgi Sími 622-200