Morgunblaðið - 28.01.1987, Blaðsíða 50

Svar til Signrjóns Þórarinssonar:
Vísitölubinding
lána og launa
Pjármálaráðherra hefur sent
Velvakanda eftirfarandi bréf:
í síðustu viku er flallað í Velvak-
anda um málefni er snúa að vísitölu-
bindingu lána og launa og beinir
Siguijón Þórarinsson máli sínu til
mín í því sambandi.
Ég vil benda á nokkur atriði í
þessu sambandi. Siguijón segir að
Alþýðuflokkurinn hafi einn flokka
látið þessi mál til sín taka. Það er
rétt að því leyti til, að sá flokkur
hafði á árinu 1979, þegar hann
átti aðild að ríkisstjóm, frumkvæði
að því að vísitölubinding á lánum
var almennt tekin upp. Það var með
svokölluðum Ólafslögum, sem sam-
þykkt voru í apríl það ár.
Sú misvísun milli þróunar lána
og launa, sem Siguijón gerir að
umtalsefni, var að verulegu leyti
þegar komin fram, þegar núverandi
ríkisstjóm tók við völdum í maí
1983.
Kaupgjaldsvísitalan var heldur
ekki tekin úr sambandi án nokkurra
frekari ráðstafana, eins og Siguijón
heldur fram. Ríkisstjómin beitti sér
þá fyrir mjög umfangsmiklum mild-
andi ráðstöfunum í þágu hinna
verst stöddu. Markmiðið með að-
gerðunum þá var að ná niður
verðbólgunni og það hefur tekist.
Allt frá árinu 1984 hefur greiðslu-
byrði lána verið að léttast miðað
við laun manna. Laun hafa hækkað
umfram hækkun lánslq'aravisitölu
og greiðslubyrði af lánum þannig
lækkað. Lækkun verðbólgu hefur
sennilega birst fáum hópum jafn-
greinilega og þeim, sem þurft hafa
að standa skil á vísitölutryggðum
fjárskuldbindingum.
Að auki var gripið til ýmissa sér-
stakra ráðstafana til að létta undir
með þeim húsbyggjendum, sem
harðast höfðu orðið úti, þegar
greiðslubyrði lána þyngdist hvað
mest.
Hins vegar gætir stundum nokk-
urs misskilnings í umræðum um
vísitölubindingu og fólki hættir til
að rugla saman raungildi fjárhæða
og krónutölupphæðum. Meginmálið
er þó það að með minnkandi verð-
bólgu eykst stöðugleikinn í efna-
hagslífinu og auðveldara verður
fyrir fólk að ná áttum í eigin fjár-
málum.
Ég vil að lokum þakka Siguijóni
fyrir ábendingar hans, sem hafa
gefíð tilefni til að koma á framfæri
nokkrum staðreyndum þessu máli
viðvíkjandi. Siguijóni er því óhætt
hér eftir sem hingað til að fylgja
Sjálfstæðisflokknum að málum.
Þorsteinn Pálsson
Þakkir til
Jóhönnu
Kristjóns-
dóttur
Kæri Velvakandi.
Ég vil færa Jóhönnu þakkir fyrir
góðar greinar í Morgunblaðinu í
gegnum árin, alveg sérstaklega vil
ég þakka henni fyrir greinina 9.
janúar sl. Það er því miður sorgleg
staðreynd að það skuli teljast til
algerra undantekninga að Pal-
estínuþjóðin og málstaður hennar
fái sanna umfjöllun í Morgunblað-
inu. Á þeim bænum er um að ræða
algeran einstefnuakstur í málflutn-
ingi um atburðina fyrir botni
Miðjarðarhafs, ísraelsmenn hafnir
upp til skýjanna og ekkert við at-
hæfi þeirra að athuga og það meira
að segja réttlætt. Palestínumenn
hafa orðið að þola svo ofboðslegar
hörmungar af völdum ísraelsmanna
að undrun sætir að ekkert skuli
vera gert til að koma þessu fólki
til hjálpar, það er eins og menn
vilji bara gleyma þessu fólki og til-
verurétti þess, ekkert lát er á
hörmungunum, enda ætla ísraels-
menn sér og hafa alltaf ætlað að
flæma alla Palestínumenn burt og
leggja allt þetta landsvæði undir
sig.
Það er mikið að vita sannleikann
en meira að þora að segja hann.
Kærar þakkir Jóhanna.
Guðjón V. Guðmundsson
Þessir refir voru að vísu ekki grýttir í hel en hræin, og raunar sjálf
myndatakan, segja sína sögu um viðhorf íslendinga til þessara dýra
sem hafa verið hundelt og réttdræp á íslandi frá því sögur hófust.
Fræknir menn, eða hvað?
Verðum að hefta útbreiðslu þessa vágests:
Gerið allsherjarskoðun!
í sunnudagsblaðinu 11. þ.m. gat
að líta furðulega frétt um frækilega
refaveiði. Tveir menn króuðu af
tófuvesaling, grýttu hana og drápu.
Ef þetta er rétt, og talið til fræki-
legra verka, þá er mér öllum lokið.
Að ráðast með gijótkasti á ref-
inn, sem var með öllu hjálparvana
í nauð, þar sem að var sótt með
bílum og mönnum, er svo forkastan-
legt og ómannúðlegt að engu tali
tekur. Betra hefði verið að láta
þetta ógert. Það vill svo til að refur-
inn er einn af þeim fáu dýrategund-
um, sem hafa þraukað í landinu
með okkur, en hefír verið hundeltur
og drepinn hvar sem til hans hefir
náðst.
Eðlilegt er að bændur reyni
að halda refastofninum í skefjum
og þá einkanlega dýrbítum, sem eru
alls ekki á hveiju strái. Mannúðleg-
ar refaveiðar eru allt annars eðlis
en þegar ráðvillt dýr er króað af
og grýtt í hel, það er skepnuskapur
og ætti að fordæmast fremur en
menn hæli sér af ódæðinu.
Gamall sveitamaður
Við hjónin erum tiltölulega nýverið
flutt í bæinn utan af landi til þess
að vera í nágrenni við náin skyld-
menni o.fl.
Á nýársdegi kom fjölskyldan sam-
an til þss að spjalla og minnast hins
liðna árs. Bömin, 6 ára stúlka, syst-
ir hennar 11 ára og bróðir 13 ára,
voru meðal þeirra sem sátu fyrir
framan sjónvarpið, en við fullorðna
fólkið sátum í eldhúsinu. Svo kom
systir mín með tvö böm sín undir tíu
ára aldri og settust þau í stofuna
hjá hinum bömunum.
Skyndilega kom eitt bamanna
fram í eldhúsið og sagði að það
væri víst verið að sýna eitthvað sem
Ég hef verið að bíða eftir að sjá
viðbrögð fólks í sambandi við tillögu
borgarlæknis um að rannsaka alla
út af alnæmissjúkdómnum, sem er
víst orðinn töluvert útbreiddur hér.
Mér sýnist, að það þurfí skjót við-
brögð, ef á að hefta útbreiðslu þessa
vágests. Ég sá í Morgunblaðinu til-
mæli frá landlækni til lækna að
taka blóðprufu af verðandi mæðmm
og ef þær væru með veiruna, að
eyða þá fóstrinu. En væri ekki betra
að taka þetta strax föstum tökum
og rannsaka alla, þó að það kosti
80 milljónir. Öðru eins höfum við
nú eytt og það er miklu betra fyrir
fólk að vita hvort það er veikt eða
ekki. Þá gæti það viðhaft alla varúð
gagnvart sjálfii sér og öðrum. Þetta
er ekki meira átak en berklaskoðun-
in var á sínum tíma og vomm við
þó fátækari þá. Allir, sem komnir
þau mættu ekki sjá. Er nú ekki að
orðlengja, að við fómm inn í stofuna
til þess að kanna þetta, en hvað
blasti þá við okkur nema sú ógeðsleg-
asta klámmynd, sem ég hefi nokkum
tímann séð. Ég rak bömin út og
kallaði á hitt fólkið til þess að verða
nú vitni að því sem sjónvarpið byði
bömum okkar upp á.
Ekki ætla ég að lýsa þessari mynd,
nema með því að segja, að þetta var
til stórrar skammar fyrir sjónvarp
allra landsmanna, svo stórrar, að
erfitt verður fyrir sæmilega uppalið
fólk að gleyma því. Nú var verið að
spreða einum 70 milljónum af al-
mannafé í kvikmyndagerð. Hvað
em yfír miðjan aldur, muna þá tíma
og sorg og tár, sem þeim fylgdu.
Það er áríðandi að vemda unga
fólkið okkar, sem því miður er far-
ið að drekka og stunda kynlíf alltof
ungt. Það langar engan til að sjá
bömin sín og bamabömin tærast
upp af þessum sjúkdómi. Því skor-
um við öll á landlækni og borgar-
lækni að taka höndum saman og
insstöðum sknfar:
Þegar ég var lítill drengur heima
á Þórarinsstöðum í Seyðisfirði var
mitt hlutverk að reka kýmar í haga.
Eitt sinn í einni slíkri ferð sá ég
hvar blað lá í smáurð þar við göt-
una. þetta var þá úr prentaðri bók.
ætlast svo löggjafinn til að við fáum
í staðinn? Á að afsiða þessa þjóð,
ganga svo fram af öllum, að verstu
óþverramyndir, sem farmenn gátu
keypt sig inn á í hafnarborgum er-
lendis, séu bomar á borð fyrir bömin
okkar? „Ekki við hæfí bama“ er til-
gangslaust, það vekur bara forvitni
og ekkert annað. Nú verður hið háa
Alþingi að skerast í leikinn. Hvað
með ráðherrana? Vilja þeir innleiða
klám inn í dagskrá ríkisfjölmiðilsins?
Allt kjaftæði um list er skálkaskjól
og ekki eyðandi orðum að. Þetta var
óhæfa og ekkert annað en óhæfa.
Ein utan af landi
framkvæma allsheijarskoðun. Ég
trúi ekki öðm en allir mæti, sem
boðaðir verða, sjálfra sín vegna og
annarra. Og við þá, sem em þegar
orðnir veikir, vil ég segja þetta:
Stofnið þið félag, þar sem þið getið
hist og talað saman um ykkar mál.
Það er betra en hver sé út af fyrir
sig með sínar áhyggjur.
Jónheiður Níelsdóttir
Á blaði þessu vom vísur tvær.
Lærði ég þær báðar, höfundamafn
fylgdi ekki og ekki sást heldur bók-
arheitið á blaðinu.
Aldrei hef ég komist að því hver
orti þessar þunglyndislegu vísur,
báðar sama sinnis og fannst mér
þær vekja mig til nokkurrar um-
hugsunar um þá sem vom skugga
megin í lífínu. Vísumar er svona
ef ég man rétt eftir nær 70 ár.
Skapa dómar dynja,
daprast lífsins vinna.
Yfír höfði hrynja
hallir vona minna.
Vonanna minna hmndu hallir
hjartað stungu súlna brot.
Vinimir hmkku undan allir,
eins og að þyti byssuskot.
Ef svo vill til að einhver kannast
við þessar vísur þá vinsmalegast
láti hann í sér heyra.
„Einfættur“
Einfættur er aumingi
öllum rúinn krafti.
Veltur áfram vitleysan
með virðisaukaskatti.
Oddur
Ég rak börnin út
Fann blaðið við götuna
Sigurður Magnússon frá Þórar-