Morgunblaðið - 25.03.1987, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. MARZ
Seyðisfjörður:
Frumsýning á gam-
anleiknum „Síldin
kemur og sfldin fer“
SeyðisfirðL
LEIKFÉLAG Seyðisfjarðar frumsýndi gamanleikinn „Sildin kemur
og sUdin fer“ eftir systurnar Iðunni og Kristinu Steinsdætur fyrir
fullu húsi í Félagsheimilinu Herðubreið síðastliðinn föstudag við
mikinn fögnuð áhorfenda. Báðir höfundarnir voru viðstaddir sýning-
una og voru þeir og leikaramir ákaft hylltir í lok sýningarinnar.
Leikstjóra og höfundum vom færð blóm og Jóhann Sveinbjömsson
bæjargjaldkeri færði Leikfélaginu blóm í tilefni 30 ára afmælisins
og flutti við það tækifæri kveðju og áraaðaróskir til Leikfélagsins
frá Seyðisfjarðarkaupstað.
Leikarar eru 24. Leikstjóri er
Hlín Agnarsdóttir. Aðalheiður
Borg-þórsdóttir og Hermann Guð-
mundsson aðstoðuðu við söng og
texta meðferð. Undirleikari er Helgi
Eyjólfsson frá Borgarfirði eystra.
Guðrún K. Ámadóttir og Ljósbrá
Guðmundsdóttir hönnuðu búninga,
en Guðlaug Vigfúsdóttir sá um að
sauma þá. Leikmynd gerðu Þóra
Guðmundsdóttir, Oddný Stefáns-
dóttir, Ingiríður Harðardóttir og
Hlín Agnarsdóttir, en Einar Harð-
arson og Magnús Einarsson smíð-
uðu leiksviðið. Um förðun sér
Auðbjörg Guðmundsdóttir og hár-
greiðslu Margrét Gunnlaugsdóttir.
Leikskrá ritstýrði Emil Emilsson og
ljósameistarar eru Pétur Kristjáns-
son og Emil Guðmundsson. Hvíslar-
ar eru Ásdís Guðmundsdóttir og
Hólmfríður Guðjónsdóttir. „Síldin
kemur og síldin fer“ er léttur gam-
anieikur með söngvum, sem gerist
að mestu ieyti á sídarplani á árun-
um 1960—1965. í þessari upp-
færslu er leikurinn látinn gerast hér
á Seyðisfírði og ýmsum staðamöfn-
um breytt frá handritinu til
samræmis við það, en það mun
hafa verið gert með leyfi höfunda.
Leikurinn fjallar um líf fólksins,
sem starfaði á söltunarplönum á
síldarárunum. Hann hefst á því að
fólk frá ýmsum stöðum á landinu
er á leið í sfld til Seyðisfjarðar,
meðal annars saklausar sveitastúlk-
ur af Jökuldalnum. Þetta fólk lendir
svo í ýmsum uppákonum í sfldinni,
þar sem lífið snýst einungis um að
vinna og skemmta sér. Sumar
sfldarstúlkumar verða ófrískar og
ýmis vandamál koma upp. Það
kynnist ýmsu fólki, bæði fólki sem
býr á staðnum og fólki sem kemur
að, svo sem aflaskipstjórum, norsk-
um dátum, finnskum sjómönnum,
rússneskum sfldarkaupmönnum og
svo auðvitað íslensku sfldarsjó-
mönnunum. Þetta leikrit sýnir mjög
vel hvemig lífið var hér á Seyðis-
firði og annars staðar í síldarpláss-
um á þessum ámm. Seyðfirðingar
muna vel eftir landlegum, böllum
og slagsmálum, sérstaklega við
finnsku sjómennina, og sprúttsölu,
sem var vegna þess að ríkinu var
oft lokað í Iandlegum. Frammistaða
leikaranna var með miklum ágæt-
um og má það teljast mikið þrek-
Morgunblaðið/Haraldur Már
Leikarar í „SUdin kemur og
sUdin fer“.
Frá vmstn: Sigrún Þorbjömsdóttir í hlutverki Guðríðar,
Sigriður Lámsdóttir i hlutverki Lóu, Oddný Stefánsdóttir i
hlutverki Jöklu, Jón Guðmundsson í hlutverki Sprengs, Guðr-
ún Kjartansdóttir í hlutverki Hullu, Guðlaug Erla Gunnars-
dóttir i hlutverki Villu og
Sigþóru.
virki að setja upp svona fjölmenna
og viðamikla sýningu, þar sem mik-
ið er af ungu fólki og mikið um
söng.
Eftir frumsýningu hitti fréttarit-
ari Morgunblaðsins höfundana, þær
systur Iðunni og Kristínu Steins-
dætur, að máli. Sögðust þær vera
mjög ánægðar með þær móttökur,
sem leikurinn og þær hefðu fengið
eftir frumsýningu hér á Seyðisfírði.
Þær sögðu að frammistaða leikar-
anna hefði verið mjög jafngóð, þetta
væri mikið af ungu fólki og væri
ánægjulegt að sjá hvað leikstjóran-
Kristjana Bergsdóttir í hlutverki
um hefði tekist vel til. Það væri
mjög gaman fyrir þær að fá þetta
verk sett upp á Seyðisfírði, sem
væri þeirra fæðingarbær. Stemmn-
ingin á frumsýningunni hefði verið
góð og Seyðfírðingar greinilega
uppiifað þetta eins og þeir ættu
hlut í þessu með þeim. Þær sögðust
hafa lifað sitt sfldarævintýri hér á
Seyðisfirði og þess vegna verið með
þennan stað í huga þegar þær
sömdu verkið, en það væri hins
vegar ekki beint skrifað upp á Seyð-
firðinga. Þær hefðu reynt að taka
ýmis atriði frá fleiri stöðum svo að
þetta gæti orðið sfldarævintýri sem
flestra. Seyðfirðingar hefðu hins-
vegar fengið leyfí til að breyta
staðamöfnum. í handriti væri talað
um Fagrafjörð og Fjalladal, en hér
héti þetta Seyðisfjörður og Jökul-
dalur. Nú væri búið að setja þetta
verk upp á þremur stöðum og hefðu
þær séð allar uppfærslumar, um
þtjár ólíkar sýningar að ræða. Leik-
stjóramir hefðu greinilega ekkert
borið sig saman. Þær sögðu að það
væri mjög spennandi og þetta væri
eins og að sjá alltaf nýtt og nýtt
leikrit. Það væri greinilegt að leik-
stjóramir og leikaramir upplifðu
persónumar ekki á sama hátt og
fólkið á þessum stöðum hefði greini-
lega upplifað sídarævintýrið á
mismunandi vegu, sögðu þær systur
að lokum.
— Garðar Rúnar
Leikfélag Seyðisfjarðar þrjátíu ára:
Bjartsýnn á framtíð félagsins
upp sýningar í samkomuhúsinu sem
oftast var kallað Leikhús Seyðis-
íjarðar. Síðan var stofnað
„skemmtifélag" árið 1908, sem
Bjólfur hét og iagði það stund á
leiklist. Einnig hefur verkalýðsfé-
lagið verið með leiksýningar um
miðjan annan áratug aldarinnar og
svo aftur á fjórða áratugnum. En
kvenfélagið Kvikk hefur lengst af
starfað við leiklist eða þangað til
þetta leikfélag var stofnað, en það
var í kjölfar þess að Félagsheimilið
Herðubreið var tekið í notkun og
fyrsti formaður leikfélagsins var
Ástvaldur Kristófersson. Fyrsta
verkefni félagsins var Gimbill eftir
Yðar einlægan og leikstjóri var
Ragnhildur Steingrímsdóttir. Og nú
er félagið að setja upp tuttugustu
og fímmtu uppfærslu sína „Sfldin
kemur og sfldin fer“ eftir systumar
Iðunni og Kristínu Steinsdætur."
Næst var Emil spurður um hvaða
þýðingu leikfélag hefði fyrir bæjar-
félag eins og Seyðisfjörð. Hann
sagðist telja að það hefði töluverða
þýðingu, ekki einungis fyrir þetta
litla samfélag okkar, heldur einnig
fyrir leiklistina í heild. Auk þess
þyrftu Seyðfirðingar að njóta menn-
ingar eins og aðrir. „Og á þessu
sviði menningar verðum við að gera
þetta sjálf," sagði Emil, „vegna
þess að ferðir Þjóðleikhússins eru
famar að stijálast svo hingað aust-
ur og ekki hafa allir tök á því að
fara til Reykjavíkur þegar þá lang-
ar í leikhús."
Að lokum var Emil spurður hvort
hann væri bjartsýnn á framtíð leik-
félagsins. Hann sagðist ekki sjá
ástæðu til annars en að vera bjart-
sýnn. „Það er mikið af nýju og
ungu fólki sem nú er að taka við
leikfélaginu og þetta verkefni nún?
lofar góðu hjá þessu fólki," sagði
Emil að lokum.
— Garðar Rúnar
- segir Emil Emilsson
Seyðisfjörður:
Höfundarnir hafa náð vel
hugsunarhætti alþýðunnar
- segir Hlín Agnarsdóttir leikstjóri
Seyðisfirði.
LEIKSTJÓRINN, sem setti „Síldin kemur og síldin fer“ á svið á Seyðis-
firði, heitir Hlín Agnarsdóttir. Hún lauk fil. cand.-prófi í leikhúsfræðum
frá Stokkhólmsháskóla 1979 og stundaði síðan nám í leiklist og leik-
stjóra við háskólann í Uppsölum til 1981. Eftir að hún lauk námi hefur
hún fengist við að kenna leiklist á menntaskólastigi, setja upp leiksýn-
ingar með skólafólki og áhugaleikhúsum, unnið hjá Iðnó, sem sýningar-
stjóri og aðstoðarleikstjóri. Auk þess hefur hún skrifað fyrir leikhús,
m.a. „Láttu ekki deigan síga Guðmundur". Þetta er í fyrsta skipti sem
hún leikstýrir úti á landi.
Fréttaritari Morgunblaðsins ræddi
við Hlín fyrir frumsýninguna. Hún
sagði að þetta værin eins og allir
vissu nýskrifaður gamanleikur eftir
Iðunni og Kristínu Steinsdætur, sem
hún vildi kalla alþýðlegan gamanleik
eða „folkkomedia", sem ekki væri
mjög mikið tii af eftir íslenska höf-
unda. Þetta væri góð lýsing á lífí
fólks, sem er í vinnu og er að
skemmta sér þegar það er ekki að
vinna og lendir í ýmsum uppákomum
í lífinu. „Leikurinn er kryddaðar
söngvum, þannig að þetta verður
nokkurs konar söngleikur," sagði
Hlín. „En það sem mér fínnst vera
það besta við þetta leikrit er hvað
tungutak fólksins er lipurt og hvað
höfundamir hafa náð vel hugsunar-
hætti alþýðunnar, sem vann við
sfldarsöltunina. Og ekki síst hafa
þeir náð í þessu leikriti að draga upp
góða mynd af plássinu, sem leikurinn
gerist í og það er mjög skemmtilegur
andi, sem næst þegar það síðan er
sett á svið.“ Hlín sagði að búið væri
að æfa leikritið í sex til sjö vikur.
Þetta væri stór hópur og flókin sýn-
ing, mikið af söngvum, miklar
hreyfingar og skiptingar á sviði. Um
<se>t
Hlín Agnarsdóttir
helmingur af fólkinu væri að stíga
sín fyrstu spor á leiksviði og það
þyrfti mikla þjálfun. En svo væru
þarna líka vanir leikarar. Mikið væri
af hæfileikariku fólki og jafnvel ein-
staklingar, sem myndu sóma sér vel
í hvaða atvinnuleikhúsi sem væri.
Morgunblaðið/Haraldur Már
Emil Emilsson í uppfærslu Leikfélags Seyðisfjarðar á „Stalín er
ekki hér“ árið 1981. Með honum á myndinni er María Björg Klemens-
dóttir.
Seyðisfirði.
I MARSMÁNUÐI 1957 var stofnað Leikfélag Seyðisfjarðar, það sem
nú er starfandi og á það þvi þijátíu ára afmæli um þessar mundir.
Sá maður sem hvað mest hefur unnið að leiklistarmálum hér á Seyð-
isfírði undanfarin ár er Emil Hauksson kennari. Hann var formaður
félagsins til ársins 1986 er Snorri sonur hans tók við. Auk þess
hefur Emil tekið þátt í flestum uppfærslum leikfélagsins á undan-
föraum árum og leikið flest hlutverk til þessa hjá félaginu. í tilefni
þessara tímamóta hjá félaginu fór fréttaritari Morgunblaðsins og
hafði tal af Emil Emilssyni.
Fyrst var hann spurður um hvað
leiklist á Seyðisfírði ætti sér langa
sögu. Hann sagði það vera rúm
hundrað ár. „Fyrsta opinbera leik-
sýningin var 14. janúar 1883 í
skólanum sem þá var í byggingu,"
sagði Emil. „En þá var ekkert leik-
félag starfandi en sýnilega verið
áhugi fyrir leiklist og sýningar ver-
ið næstu ár á eftir í hinum og
þessum húsum. Árið 1894 byggði
Bindindisfélagið hér samkomuhús
og í framhaldi af því var stofnað
leikfélag, sem hét sama nafni og
núverandi félag og hefur það lifað
fram á aldamótin. Þetta félag setti