Morgunblaðið - 27.03.1987, Side 46

’tfA.*/ vo arrnArrTTTPr^ aiat
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. MARZ
t
Hjartkær eiginmaöur minn og bróðir,
BJÖRN ÁGÚST ÞÓRÐARSON,
Bergstaðastræti 29,
Reykjavfk,
er látinn. Jaröarförin hefur farið fram í kyrrþey aö ósk hins látna.
Fyrir hönd aöstandenda,
Elsa Jónsdóttir,
Jakobfna H. Þórðardóttir.
t
Maðurinn minn,
EYJÓLFUR R. ÁRNASON,
gullsmlður,
Esklhlfð 14,
andaöist í Landakotsspítala miövikudaginn 25. mars.
Guðrún Guðvarðardóttir.
t
Útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ÖNNU ÓLAFSDÓTTUR
frá Gunnhlldargerðl,
Hátúni 10,
fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 27. mars kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Styrktarfélag vangefinna.
Margrét Jónsdóttir,
Guðrún Jónsdóttlr,
Þráinn Jónsson,
Þórunn Jónsdóttir,
Ólafur Jónsson,
Sesselja Jónsdóttir,
Sofffa Jónsdóttir,
barnabörn
Jóndóra Jónsdóttir,
Marteinn Rúriksson,
Ingveldur Pálsdóttir,
Jóhann Bjarnason,
Halldóra Hllmarsdóttir,
Sigmar Ingvarsson,
Gunnþór Bender,
barnabarnabörn.
°g
t
Eiginkona mín, móöir okkar og tengdamóöir,
HREFNA MATTHÍASDÓTTIR,
Ásvallagötu 81,
veröur jarösungin frá Dómkirkjunni kl. 13.30 föstudaginn 27. mars.
Ingvar Kjartansson,
Sigrfður Ingvarsdóttir, Guðmundur S. Jónsson,
Margrót Ingvarsdóttir, Ingólfur Árnason,
Matthildur Ingvarsdóttir, Jónas Sveinsson.
t
Útför eiginmanns míns, bróöur okkar og mágs,
STEINGRÍMS JÓNSSONAR,
Imknis,
hefur fariö fram.
Þökkum innilega auösýnda samúð og vinarhug viö andlát hans.
Dirkje Jónsson,
Hulda Jónsdóttir,
Erlendur Jónsson, Ásta Jensdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar, sonar, tengdasonar, bróöur,
mágs og frænda,
JÓNASAR EWALDS JÓNASSONAR,
Köldukinn 29.
Guðrún Jóhannsdóttir,
Ingunn og Úrsúla Linda,
Ursula Guðmundsson, Jónas Guðmundsson,
Ingunn Ingvarsdóttir, Jóhann Þórarinsson,
Helena Jónasdóttir, Halldór Almarsson,
Ómar Jónsson, Kristfn Björgvinsdóttir,
Richard Jónasson
og frændsystkini.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúö og vinarhug við andlát og
útför
JÓNFRÍÐAR ÓLAFSDÓTTUR,
Álfhólsvegi 14,
Kópavogi.
Jörundur Jónsson, Eygló Ragnarsdóttir,
Haraldur Jónsson, Guðrfður Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hrefna Matthías-
dóttir — Minning
Fædd 30. október 1909
Dáin 17. mars 1987
Geymdu aldrei til morguns það
sem þú getur gert í dag. Þannig
hugsaði ég, þegar ég var komin út
í bíl á leið upp á spítala til Hrefnu.
Ég hafði ætlað að fara daginn áð-
ur, en það var orðið áliðið dags, svo
ég ákvað að fara í dag. Sonur minn
einn kom hlaupandi og sagði, að
ég ætti að hringja strax vestur á
Asvailagötu. Þá vissi ég um leið
hvaða tíðindum ég átti von á.
Hrefna var búin að vera mikið veik
og þjáningamar voru oft búnar að
vera miklar. Það hafði svo sannar-
lega tekið á fjölskylduna, sérstak-
lega Ingvar frænda, en í öllum
þrautunum og erflðleikunum reyndi
hún að gera sem minnst úr þessu
öllu. Aldrei heyrði ég hana kvarta
eða tala um veikindi sín. Ef ég
spurði „Hvemig hefur þú það?“ var
svarið „Agætt, gæti verið betra, en
hjá ykkur, er ekki allt gott að
frétta?" Spumingu var snúið upp í
aðra spumingu, veikindin voru ekki
á dagskrá.
Frá því ég man eftir mér á Ásval-
lagötunni, þar sem ég er fædd og
uppalin, stóð hús Ingvars og Hrefnu
mér alltaf opið. Með okkur frænk-
unum, dætrum þeirra þrem, tókst
mikil vinátta, kannski meira en
bara frænkur. Hrefna var glæsileg
kona, frið og bar af þar sem hún
kom, hún var mjög smekkleg í
klæðaburði og heimili þeirra var
hlýlegt og fallegt. í yfír 50 ár höfðu
þau Hrefna og Ingvar verið gift og
vom þau sérstaklega samrýnd og
var hjónaband þeirra mjög sterkt.
Þess vegna veit ég, að þetta verða
erfíðir tímar hjá Ingvari frænda,
sem sjálfur er lasinn, en mikill er
sá styrkur, sem ég veit að hann fær
hjá dætrunum þremur og tengda-
sonunum, sem öll hafa sýnt þeim
ómetanlega ástúð og hjálp undan-
farin ár.
Margar minningar rifjast upp og
af mörgu er að taka, en ein er þó
ógleymanleg. Það er þegar við
Bjössi fórum í siglingu með þeim
Ingvari og Hrefnu, Siggu og Guð-
mundi á Queen Elizabeth 2. frá
New York til Jómfrúreyja og
Bermuda. Þetta var 12 daga sigling
og svona minning er ómetanleg, og
þær eru ófáar stundimar sem við
rifjuðum það upp. Ekki get ég látið
vera að minnast einnig hve bamgóð
Hrefna er. Hún tók mér eins og
einni af dætrunum og nú bömunum
okkar. Ef við Bjössi komum með
bömin í heimsókn var ekki farið
út með tóman magann. Bamböm-
unum sínum fímm var hún einstök
amma enda tvö skírð Hrefna í höf-
uðið á henni. Fyrir aðeins ári missti
Ingvar báðar systur sínar með að-
eins nokkurra daga millibili og nú
þetta áfall. Hrefna var trúuð kona
og trúði á annað líf, þess vegna
huggum við okkur við að þjáningum
hennar sé lokið og ég bið Guð að
gefa Ingvari frænda og þeim öllum
styrk í þeirra miklu sorg. Hvíli hún
í friði.
Áslaug frænka
Hrefna, tengdamóðir mín, lést
þ. 17. mars sl. eftir erfíða sjúk-
dómslegu. Fyrir nokkrum mánuð-
um varð Ijóst að hveiju stefndi. Þá
hafði hún reyndar átt um margra
ára skeið við sífelld og erfíð veik-
indi að stríða, sem urðu þess
valdandi, að hún þurfti mjög oft á
spítalavist að halda, sérstaklega þó
síðustu 2 árin. Sjúkdómslegur
hennar urðu því margar og baráttan
við dauðann oft ströng. Öllu þessu
veikindastríði tók Hrefna þó með
einstöku æðruleysi. Hún tók því
sem öðru á sinn sérstaka jákvæða
hátt. Hún kvartaði aldrei og við-
kvæðið, væri hún spurð, var ætíð
á þann veg að ekkert væri að. Hún
var gædd meðfæddri bjartsýni og
einstaklega jöfnu og góðu skap-
lyndi, sem hjálpaði henni á erfíð-
leikastundum.
Eftir að ég kynntist konuefni
mínu, fyrir 26 árum, lá fljótlega
beint við, að ég skyldi hitta tilvon-
andi tengdamóður mína. Ég verð
að viðurkenna, að ég kveið nokkuð
fyrir þeim fundi eins og eðlilegt er.
Svo mun vera um flesta við þær
kringumstæður. Sá kvíði var þó
virkilega ástæðulaus. Viðmót
Hrefnu var slíkt, að mér leið strax
vel í návist hennar. Mér fannst fljót-
lega líkt og öðrum, sem henni
kynntust, að ég hefði þekkt hana
lengi. Hún var fijálsleg í fasi og
hafði afar hlýja framkomu. Hún var
félagslynd og átti sérlega gott með
að kynnast fólki, enda eignaðist hún
marga trygga og góða vini á lífsleið-
inni. í þau 26 ár, sem ég hef þekkt
Hrefnu, hefur aldrei fallið skuggi á
vináttu okkar, sem hófst þegar við
fyrstu kynni.
Hrefna var fædd í Reykjavík þ.
30. október árið 1908. Hún ólst upp
við Vesturgötuna, en bjó lengstan
hluta ævi sinna á Ásvallagötunni.
Það má því segja, að hún hafí ver-
ið vesturbæingur í húð og hár.
Foreldrar hennar voru þau hjónin
Sigríður Gísladóttir og Matthías
Sigurðsson verslunarmaður. Sigríð-
ur, móðir hennar, var dóttir hjón-
anna Hólmfríðar Eyjólfsdóttur og
Gísla Tómassonar verslunarmanns,
en hann vann allan sinn starfsaldur
hjá fyrirtæki Geirs Zoéga hér í
borg.
Matthías, faðir Hrefnu, var sonur
hjónanna Guðrúnar Matthíasdóttur
frá Nikulásarkoti í Reykjavík og
Sigurðar Sveinssonar, steinsmiðs,
frá Smiðsnesi í Grímsnesi.
Matthías hefur verið óvenju dug-
mikill og framsækinn ungur maður.
Aðeins rúmlega tvítugur að aldri
rak hann verslun hér í borg ásamt
móðurbróður sínum, Guðmundi
Matthíassyni. Hann var einnig eig-
andi og útgerðarmaður báta hér við
Faxaflóa um skeið. Honum vannst
þó ekki langur tími til að njóta
dugnaðar síns og góðra eiginleika,
því að sá hryggilegi atburður varð,
að hann fórst með báti sínum ásamt
3 öðrum mönnum aðeins 26 ára að
aldri. Þennan örlagaríka dag hafði
hann hlaupið í skarðið fyrir einn
bátsveija sinna. Hin unga ekkja
stóð því ein uppi með tvö ung böm
sín, Sigurð á öðm ári og Hrefnu á
fyrsta ári. Hún flutti þá heim.til
foreldra sinna með börnin tvö og
átti þar gott heimili um nokkurt
skeið eða þar til foreldrar hennar
létust. Eftir það var hún ein með
börnin. Sigríður lést árið 1935. í
erfiðleikum sínum sýndi hún sterk-
an persónuleika og mikinn kjark.
Bömin hennar bæði nutu hins góða
uppeldis, sem hún veitti þeim, og
hefur það áreiðanlega komið þeim
til góða meðan þeim entist líf sjálf-
um.
Eins og áður kom fram átti
Hrefna einn bróður, Sigurð, sem
henni þótti ákaflega vænt um. Hann
lést árið 1974 eftir erfíða sjúk-
dómslegu. Höfðu veikindi hans
mikil áhrif á Hrefnu, sem saknaði
hans sárt að honum látnum.
Ung að ámm átti Hrefna því
láni að fagna að kynnast eftirlif-
andi manni sínum, Ingvari Kjart-
Lokað
Vegna útfarar frú Hrefnu Matthíasdóttur verður verslun
okkar lokuð frá kl. 12.00 á hádegi föstudaginn 27. mars.
Vald. Poulsen,
Suðurlandsbraut 10.

anssyni. Þau vom bæði ættuð
nánast úr sama bæjarhluta Reykja-
víkur, hún af Vesturgötunni, en
hann úr Gijótaþorpinu. Auk þess
vom þau svo til jafnaldrar. Það var
því ekki að undra þótt þau yrðu
leiksystkini á unga aldri. Vinátta
þeirra sem bama og unglinga leiddi
síðan til hjónabands þeirra, sem
átti eftir að standa í 53 ár. Hrefna
og Ingvar vom alveg óvenjulega
samhent hjón, og samband þeirra
var í senn bæði innilegt og ein-
lægt. Engum duldist ástúðin á milli
þeirra. Hún var þeim báðum svo
sjálfsögð og eðiilegt. Þau gengu í
hjónaband árið 1934, ári áður en
Sigríður, móðir Hrefnu, dó. Hún
átti heimili hjá ungu hjónunum sitt
síðasta æviár, sem um leið var
þeirra fyrsta búskaparár. Lengst
af bjuggu Hrefna og Ingvar á
Ásvallagötu 81 og á því heimili
hafa ótalmargir notið einstakrar
gestrisni þeirra og rausnarskapar.
Hér áttu þau sitt heimili, en það
er vafalítið eitt fallegasta heimili,
sem ég hef þekkt. Yfír þessu heim-
ili hefur alltaf verið sérstök reisn.
Hér var ætíð hjartahlýja og gest-
risni höfð í fyrirrúmi. Áttu bæði
hjónin sinn þátt í því þægilega and-
rúmslofti, sem þar ríkti. Hér bjuggu
þau dætmm sínum þremur það
æskuheimili, sem þeim öllum þykir
afar vænt um. Æskuheimili þeirra
hefur ætíð síðan átt í þeim sterk
ítök og þær em ófáar heimsóknir
þeirra og okkar tengdasonanna á
það heimili fyrr og síðar. Ætíð vor-
um við velkomin og ekki er ofsagt,
að þetta heimili hafí orðið annað
heimili okkar allra í gegnum árin.
Það var ætíð ljúft að koma þar inn,
og það hygg ég, að margir óskyldir
og ótengdir geti tekið undir.
Hrefna og Ingvar áttu 3 dætur,
sem allar em búsettar hér í borg:
Þær em: Sigríður, fædd 1938, gift
Guðmundi S. Jónssyni, lækni.
Margrét, fædd 1941, gift Ingólfí
Ámasyni, viðskiptafræðingi. Matt-
hildur, fædd 1949, gift Jónasi
Sveinssyni, hagfræðingi.
Eins og sagt var hér að ofan
vom Hrefna og Ingvar einstaklega
samhent hjón. Hrefna var að vísu
alla tíð móðir og húsmóðir í fyllstu
merkingu þeirra orða, en auk þess
veitti hún Ingvari, manni sínum,
ómetanlega hjálp í fyrirtækisrekstri
hans, en lífsstarf hans utan heimil-
isins, og raunar þeirra beggja, var
fólgið í rekstri fyrirtækis þeirra
Vald. Poulsen hf. Þar var oft mikið
unnið og ég minnist þess hve mörg-
um kvöldum og helgum þau eyddu
við fyrirtækisstörf á meðan heilsa
og starfsþrek entist. Þau vom alltaf
bæði saman við störf og skemmtan.
Þau hjónin gengu lífsbrautina sam-
an. Þeirra samvera, og það að veita
dætmnum sem bestar lífsaðstæður,
var þeirra mark og mið í þessu lífi.
Að lokinni jarðneskri vegferð
Hrefnu er mér ljúft sem tengdasynj
og vini að kveðja hana með þessum
fátæklegu orðum. Orð geta aldrei
lýst þeim tilfír.ningum, sem upp
koma við svona aðstæður. í 26 ár
hef ég haft afar mikið samneyti við
tengdaforeldra mína. Á milli okkar
haf myndast sterkir vinaþræðir,
sem ekki munu slitna þótt jarð-
neskri tilveru ljúki. Hrefna var
dyggðum prýdd manneskja. Hún
hverfur héðan vammlaus og byrði
slæmrar samvisku mun vissulega
ekki hijá hana við brottför. Ég bið
hinn hæsta höfuðsmið að leiða hana
á þeim vegum, sem hún á ófarna
á öðru og æðra lífssviði. Blessuð
sé minning hennar.
Guðmundur S. Jónsson