Morgunblaðið - 07.04.1987, Blaðsíða 61

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. APRIL 1987
61
Minning’:
Guðmundur Hannes-
son ljósmyndari
Fæddur 8. október 1915
Dáinn 28. mars 1987
Kveðja frá barnabörnum
„Heiðgolan þýtur björt og blíð í fasi,
blómálfa smáa huldur til sín kalla.
Hér vil ég vanga að um eilífð halla,
— ástin mín býr í þessu dýragrasi,
blá, ó, svo blá.
í sátt við allt og alla
upphafs míns til ég vil að lokum falla."
(Jóhannes úr Kötlum)
Nú er Guðmundur afi okkar far-
inn. Og mikill er söknuðurinn. Við
höfum átt svo ótal margar góðar
stundir með honum um ævina. Og
við megum þakka fyrir að hafa átt
svo góðan afa sem hann var. Hann
bjó hjá okkur allt fram á síðustu
ævidaga sína eða þar til hann fór
á spítalann. Og svo var hann allt í
einu dáinn. En vonandi hittumst við
þá aftur hinum megin og njótum
þess að vera saman. Við þökkum
elsku afa fyrir það sem hann var
okkur og við munum alltaf geyma
með okkur.
Embla, Sölvi og Álfrún.
Mummi, eins og hann var alltaf
kallaður af vinum og vandamönn-
um, var fæddur og uppalinn í
Stykkishólmi, sonur hjónanna
Hannesar Stefánssonar skipstjóra
og Katrínar Ámadóttur. Katrín,
móðir Guðmundar, lést þegar
Mummi var á fímmta aldursári og
hefur það verið mikið áfall fyrir
hann að missa móður sína. Eftir
að móðir hans lést var hann um
tíma hjá afa sínum og ömmu, Ama
Snæbjömssyni og Margréti Jóns-
dóttur. Tæpum tveimur árum eftir
lát Katrínar, móður Mumma,
kvæntist Hannes faðir hans Rann-
veigu Jónsdóttur og gekk Rannveig
Mumma í móður stað upp frá því.
Árið 1933 hóf Mummi nám í ljós-
myndaiðn hjá óskari Gíslasyni,
ljósmyndara í Reykjavík. Fljótlega
að námi loknu fór Mummi til Þýska-
lands og dvaldi þar við nám og störf
fram að stríðsbyrjun. Eftir heim-
komuna frá Þýskalandi hóf hann
nám í Kennaraskólanum og lauk
þaðan prófí með ágætiseinkunn.
Árið 1945 kvæntist hann unnustu
sinni, írisi Vignir, dóttur hjónanna
Sigurhans Vignir og Önnu Þor-
grímsdóttir. Bjuggu þau íris og
Mummi í hamingjusömu hjónabandi
til ársins 1981, en þá varð Mummi
fyrir þeirri miklu sorg að missa ír-
isi konu sína. Mummi og íris
eignuðust tvær dætur, Elsu f. 17.
febrúar 1947 og Báru f. 10. apríl
1950. Eftir að íris lést bjó Mummi
með dætrum sínum, tengdasyni og
þrem bamabömum á heimili sínu á
Laugateigi 35. Síðustu árin átti
Mummi við milkla vanheilsu að
stríða og reyndust dætur hans hon-
um sannar og góðar dætur í veik-
indum hans.
Ég sem þetta rita kynntist
Mumma fyrst árið 1928 er ég var
tekinn í fóstur af Rannveigu og
Hannesi. Var ég þá á þriðja aldurs-
ári og varð þá strax ákaflega
hændur að Mumma, enda var hon-
um einkar lagið að umgangast aðra,
ekki síst böm. Margs er að minnast
frá samvemstundum okkar á liðn-
um árum, ég minnist þess þegar
ég var lítill drengur í Hólminum
hvað ég saknaði hans mikið þegar
hann fór að heiman, og minnist
þess hvað ég hlakkaði mikið til
þegar hann kæmi heim aftur. Eftir
að ég fluttist til Reykjavíkur er
margs að minnast af samvemstund-
um okkar Mumma, ég minnist
margra ferða sem við fómm um
sumarið 1947, gangandi frá Búðum
fram fyrir Jökul og inn í Stykkis-
hólm. A þeirri ferð hittum við marga
vini og kunningja Hannesar fóstra
míns sem allt vildu fyrir okkur gera
og em þar ofarlega nöfn eins og
Guðmundur og Snæbjörn í Kletts-
búð á Hellissandi, séra Magnús í
Ólafsvík, Ágúst í Mávahlíð, og
síðast en ekki síst frændfólk okkar
á Kolgröfum, Berserkseyri og
Bjarnarhöfn. Seinna fómm við
margar ferðir vestur í Hólm, ég,
pabbi og Mummi.
Ég var togarasjómaður í mörg
ár og þær vom ekki margar heim-
komumar sem þeir Mummi og
pabbi tóku ekki á móti mér og
keyrðu mig heim. Við Mummi bund-
umst sterkum bræðraböndum sem
aldrei slitnuðu.
Mummi ogíris vom 'akaflega
elskuleg og góð heim að sækja og
var heimili þeirra rómað fyrir gest-
risni og myndarskap meðan íris
hafði heilsu og þrek, og var oft fjöl-
mennt af vinum og vandamönnum
hjá þeim á Laugateigi 35, en eftir
að íris lést og Mummi missti heils-
una fækkaði vinunum fljótt og var
svo komið í lokin að fáir höfðu tíma
til að líta inn til Mumma. í fyrstu
tók hann það nærri sér en var orð-
inn sáttur við það í lokin.
Að lokum votta ég og fjölskylda
mín Elsu, Bám, Tryggva og afa-
bömunum þrem innilegar samúðar-
kveðjur.
Ragnar Franzson
og fjölskylda
Laugardaginn 28. marz sl. lést í
Landspítalanum mágur minn, Guð-
mundur Hannesson Ijósmyndari,
Laugateigi 35. Hafði hann átt við
erfíðan sjúkdóm að stríða í nokkur
ár og þrátt fyrir hjálp mætustu
lækna og nýjustu lyfja fékkst lækn-
ing ekki. Bálför Guðmundar hefur
farið fram í kyrrþey að hans ósk.
Guðmundur fæddist í Stykkishólmi
8. október 1918 sonur hjónanna
Katrínar Ámadóttur og Hannesar
Stefánssonar skipstjóra. Móður sína
missti Guðmundur er hann var fjög-
urra ára en faðir hans giftist aftur
og var önnur kona hans Rannveig
Jónsdóttir, sem gekk Guðmundi í
móðurstað. Árið 1928 tóku Hannes
og Rannveig ungan svein í fóstur,
dreng að nafni Ragnar Fransson
(síðar skipstjóri) og tók Guðmundur
miklu ástfóstri við hann. Þeir ólust
upp saman þar til Guðmundur fór
til Reykjavíkur til náms 1933, en
mjög náið samband var ávallt á
milli þeirra bræðra uns leiðir nú
skilur. í Reykjavík lærði Guðmund-
ur ljósmyndun hjá Óskari Gíslasyni
ljósmyndara og lauk hann prófí frá
Iðnskólanum í Reykjavík 1935 og
sveinsprófí í ljósmyndaiðn nokkm
síðar.
Lítið gaf starf ljósmyndarans í
aðra hönd á kreppuárunum og fór
Guðmundur til Þýskalands 1937 og
dvaldi þar í tvö ár og starfaði mest-
allan þann tíma á stóru heimili fyrir
drengi á eyjunni Suderoog við Norð-
ursjávarströnd Þýskalands, minnt-
ist hann oft þessara ára með
ánægju. Eftir að heim kom vann
hann við iðn sína en stundaði jafn-
framt nám við Kennaraskóla ís-
lands og lauk kennararprófí 1943.
Ekki starfaði hann samt mikið við
kennslu þar sem starf ljósmyndara
var nú orðið lífvænlegra og var
Guðmundur starfandi ljósmyndari
hér í borg um 40 ára skeið. Hann
var mjög virkur félagi í Ljósmynd-
arafélagi íslands og í stjórn þess
um margra ára skeið.
Flest sín verkefni sótti hann út
í mannlífíð, ljósmyndaði mikið fyrir
atvinnufyrirtæki, einnig skóla, en
smám saman varð samt kortagerð
og útgáfa jóla- og póstkorta hans
aðalverkefni. Stofnaði hann í því
skyni fyrirtækið Eddafótó sem í
mörg ár var eitt það stærsta í
kortaútgáfu hér á landi. Óhætt er
að segja að góð landkynning hafí
verið af þeim ágætu ljósmyndum
sem Guðmundur tók víðsvegar um
landið og gaf síðan út í þúsunda-
tali á póstkortum sem fóru víða.
Guðmund sá ég fyrst 1942 er hann
kom til vinnu á ljósmyndastofu föð-
ur míns. Mér leist strax vel á
manninn, hann var hár og spengi-
legur og bar með sér hressandi blæ
sem hreif fólk, hvort sem það var
í starfi eða leik. Kynni okkar urðu
síðan nánari er hann gekk að eiga
systur mína, írisi, en brúðkaup
þeirra var gert í júnímánuði 1945.
Þau reistu sér brátt hús við Lauga-
teig 35 hér í borg og bjuggu þar
til æviloka. Það var gott að koma
á heimilið á Laugateignum og fínna
þá samheldni og ást sem þar ríkti;
húsmóðirin ávallt til staðar, vakandi
yfír bömum og búi, hann, þrátt
fyrir annríki við störf, átti alltaf
tíma aflögu fyrir vini sína, var
manna glaðastur á góðri stund og
þau bæði höfðingjar heim að sækja.
Guðmundur og lris eignuðust tvær
dætur, Elsu f. 1947 og Báru f.
1950, eru þær báðar starfandi
kennarar hér í borg, bamabömin
eru þrjú, Embla og Álfrún, dætur
Báru, og Sölvi, sonur Elsu.
Eftir 36 ára farsælt hjónaband
lést íris skyndilega 1981. Guð-
mundur var þá orðinn veikur og
naut þess að dætumar héldu heim-
ili með honum og bamabömunum
síðustu árin.
Til þeirra em nú sendar samúðar-
kveðjur en það er huggun harmi
gegn að bjart er yfír minningu
Guðmundar Hannessonar.
Ragnar Vignir
Laugavegi61
Blóma- og gjafavöruverslun
Kransar, kistuskreytingar, hvers
konar skreytingar og gjafir.
Gæfan fylgir blómum og gjöfum
úr Stráinu. Opið um helgar.
Sími 16650.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður, tengdafööur, afa og langafa,
HJALTA KRISTJÁNSSONAR,
Gyðufelll 4, Reykjavfk,
áður bóndi að Stóru-Brekku, Fljótum.
Þorbjörg Pálsdóttir,
Óskar Hjaltason, Anna Gróta Arngrfmsdóttir,
Trausti Hjaltason, Lllja Sigurðardóttir,
Gurf Lff Stefánsdóttlr, Gunnar Vilmundarson,
Ásta Hjaltadóttir, Kjartan Þorbergsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Minning:
Eyjólfur R. Arna-
son gullsmiður
Fæddur 20. janúar 1910
Dáin 25. mars 1987
Nú á kveðjustund rifjast upp ótal
minningar. Fyrir meira en 40 ámm
flutti fjölskylda mín í sama hús og
Eyjólfur Árnason og kona hans,
Guðrún Guðvarðardóttir, bjuggu í
hér á Akureyri. í upphafí vom þau
okkur alls ókunn, en urðu brátt
okkar bestu vinir. Varð ég mjög
hænd að þeim, og það sama má
segja um Ragnar bróður minn, sem
alltaf lítur á sig sem fósturson
þeirra. Þeirra heimili varð okkar
annað heimili, þar sem við í ríkum
mæli nutum umhyggjusemi þeirra
og hlýju. Þetta hefur líka fundið
allur sá mikli fjöldi vina og kunn-
ingja, sem notið hefur gestrisni
þeirra. Eyjólfur vinur okkar, sem
við nú kveðjum að sinni, var okkur
alltaf svo einstaklega góður. Ef
okkur vanhagaði um eitthvað hjálp-
aði Eyfi okkur um það. Ef það var
ekki til, þá bjó hann það til. Ef
okkur vantaði svör við einhveiju
gat hann alltaf frætt okkur um
það. Hann vissi ekki allt það góða,
sem hann gat fyrir okkur gert, og
þess sama nutu bömin mín, þegar
þau komu til sögunnar.
Aldrei var farið erindisleysu af
hans fundi, hann leysti allan vanda.
Enda var viðkvæðið „hann Eyfi
getur allt" oft notað. Alltaf var
hann veitandi, en við þiggjendur.
Virtist hans mottó vera: Sælla er
að gefa en þiggja. Marga dýrmæta
og fallega muni eigum við til minn-
ingar um það. Eyjólfur var
myndarlegur maður, mikið snyrti-
menni, léttur á fæti og einhvem
veginn fannst okkur hann alltaf
eins, — ekkert eldast. Hann var
bráðgreindur og víðlesinn, fjöl-
hæfur og vandvirkur, gestrisinn og
gjafmildur. Eyjólfur var fámáll,
hafði ákveðnar skoðanir og stóð líka
við þær, stríðinn gat hann verið.
Þá var hann mikill náttúmunnandi
og hafði áhuga á blóma- og tijá-
rækt. En í einu orði sagt var hann
mannkostamaður, sem við af alhug
þökkum fyrir að hafa átt að vini.
Fyrir mörgum árum fluttu Eyfi og
hún Gunna hans suður á land og
söknuðum við þeirra mikið, vissum
þó að við ættum eftir að hitta þau
aftur. Og enn sjáum við á eftir
Eyfa okkar og eins viss og ég.er
um að ekkert eyðist í þessum efnis-
heimi, heldur breyti aðeins um
mynd, trúi ég að við eigum eftir
að hitta hann er okkar tími kemur.
Elsku Gunna okkar, við sendum þér
innilegustu samúðarkveðjur frá
okkur öllum og biðjum Guð að
styrkja þig.
Blessuð sé minning hans.
Krístín S. Ragnarsdóttir
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki
eru tekin til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er
að birta ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi og skal þá höfund-
ar getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú,
að minningargreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru
birtar greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar
eru birtar afmælisfréttii; með mynd í dagbók um fólk sem er
50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin,
vélrituð og með góðu línubili.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför móður okkar og tengdamóður,
GUÐMUNDU VILHJÁLMSDÓTTUR.
Hlöðver Guðmundsson,
Ólafur Guðmundsson,
Guðrún Guðmundsdóttir,
Vilhjálmur Guðmundsson,
Gísli Guðmundsson,
Ellen Guðmundsdóttir,
Ásta Guðmundsdóttlr,
Jósep Guðmundsson,
Slgrfður Guðmundsdóttir,
Dagbjört Guðmundsdóttir,
barnabörn, barnabarna
Esther Inglmundardóttlr,
Alma Hansen,
Reynir Guðbjörnsson,
Alda Guðbjörnsdóttlr,
Þóra Elfa Björnsson,
Ólafur Stephensen,
Baldur Skaftason,
Ólöf BJÖrg Karlsdóttlr,
Þortákur Jóhannsson,
Haraldur Sigurðsson,
og barnabarnabarnabörn.