Morgunblaðið - 08.04.1987, Blaðsíða 68

MORGUNBLAÐIÐ, MIUVIKUDAGUR 8. APRÍL 1987
+ Eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma, SIGRfÐUR HALLDÓRA GUÐJÓNSDÓTTIR, Hólmgarði 27, lést í Borgarspítalanum aðfaranótt 7. apríl. Kristján R. Þorvaröarson, Þórhildur Kristjánsdóttir, Eggert Bogason, Sigrfður Kristjánsdóttir, Viðar Vilhjálmsson, barnabörn og barnabarnabörn.

t Frænka okkar, FRÚ RUTH SIGURÐSSON, andaöist í Seattle 3. apríl sl. Jaröarför fer fram í Mountain N-Dakota, 10. apríl. F.h. ættingja, Kjartan Helgason, Erla Kristjánsdóttir.

+ Hjartkær móðir okkar og tengdamóðir, INGIBJÖRG J. HALL, Sólheimum 23, lést í Landsspítalanum aðfaranótt 7. apríl. Jarðarförin verður auglýst síðar. Sólrún Kjartansdóttir, Kormákur Kjartansson, Hólmfríður Friðsteinsdóttir.

+ Bróðir okkar, OTTÓ BJÖRNSSON, Sólvallagötu 40, verður jarösunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn 9. apríl kl. 13.30. Gunnar Björnsson, Erlingur Björnsson, Friðjón Sigurbjörnsson, Þorvaldur Sigurbjörnsson.

+ Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma, SIGRÍÐUR GUÐBJARTSDÓTTIR, andaöist í Hrafnistu í Hafnarfiröi, sunnudaginn 5. april. Jarðarförin fer fram fimmtudaginn 9. aprífkl. 13.30 í Fríkirkjunni í Hafnarfirði. Guðrfður Guðmundsdóttir, Heiðar B. Marteinsson, Aðalheiður Guðmundsdóttir, Halldór Sigurðsson, Sólveig Guðmundsdóttir, Einar Gunnarsson, Guðmundur S. Guðmundsson, Frfða B. AAalsteinsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn.

+ FREYJA GUÐMUNDSDÓTTIR, Þinghólsbraut 43, Kópavogi, veröur jarðsungin frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 9. apríl kl. 13.30. Reynir Einarsson, Dröfn Hjaltalfn, Örn Hjaltalfn, Freyja Kjartansdóttir, Marfa Hjaltalfn, Dögg Hjaltalfn.

+ ÓLAFUR I. ÁRNASON fyrrv. yfirfiskmatsmaður, frá Hurðabaki, Bústaðavegi 69, verður jarðsunginn frá kirkju Óháða safnaöarins föstudaginn 10. apríl kl. 15.00. Börn og tengdabörn.

+ Maðurinn minn, faðir okkar og tengdafaðir, JÓHANNES SIGURÐSSON, Hátúni 10, veröur jarðsunginn frá Fossvogskirkju í dag, miðvikudaginn 8. apríl kl. 13.30. Guðrún Jónsdóttir, Sigrún Jóhannesdóttir, Geir Runólfsson, Gunnar Jóhannesson, Rósa Sigurðardóttir.
Minning:
Guðmundur Guðjóns-
son Pálshúsum
Fæddur 6. nóvember 1907
Dáinn 30. mars 1987
í dag fer fram frá Garðakirkju
útför Guðmundar Guðjónssonar,
Pálshúsum í Garðahverfi, en hann
lést á St. Jósefsspítala í Hafnarfírði
hinn 30. mars síðastliðinn eftir
skamma legu þar.
Guðmundur fæddist á Óttars-
stöðum í Garðahreppi hinn 6.
nóvember 1907 og var því á áttug-
asta aldursári er hann lést.
Foreldrar Guðmundar voru hjón-
in Guðjón Sigurðsson hreppstjóri
frá Björk í Grímsnesi og Jósefína
Jósefsdóttir frá Litla-Bakka í Vest-
ur-Húnavatnssýslu. Guðjón og
Jósefína reistu fyrst bú á Aðalbóli
í Húnavatnssýslu en fluttu eftir
skamma búsetu þar að Óttarsstöð-
um í Garðahreppi og bjuggu þar til
1918 en þá flytja þau til Krýsuvík-
ur, en dvölin þar varð aðeins eitt
ár því árið eftir lá leiðin á Pálshús
í Garðahverfí þar sem þau bjuggu
til æviloka.
í Pálshúsum dvaldi því Guð-
mundur mest allan aldur sinn, fyrst
í foreldrahúsum og síðan í sambýli
við Jósef bróður sinn og konu hans
Ingibjörgu Guðmundsdóttur eftir
að foreldrar hans hættu búskap.
Guðmundur var fríður maður
ásýndum, góð samsvörun í vexti,
hárið var mikið, dökkt að lit og gaf
andlitinu sterkan svip. Hann var
hæglátur í fasi, athugull og minnið
svo trútt að undrum sætti oft á
tíðum.
Hann naut ekki mikillar skóla-
göngu í æsku fremur en annað
alþýðufólk á hans aldri, en hann
bætti sér það upp með miklum
bókalestri ævina út þegar tóm gafst
til frá erli dagsins.
Guðmundur eða Gummi eins og
hann var oftast nefndur gekk til
allrar vinnu í Pálshúsabúinu með
Jósef bróður sínum hvort heldur það
var skepnuhirðing, heyskapur, hús-
byggingar, tún- eða garðrækt. Og
saman sóttu þeir bræður sjóinn á
opnum vélbáti og drógu björg í bú
og ekki má gleyma að nefna hrogn-
kelsaveiðina sem var svo snar
þáttur í vorverkunum.
Auk bústarfanna stundaði hann
flskvinnu í landi og einnig vann
hann oft við smíðar því að hann
var ágætlega laghentur. Vann hann
oft í annarra þágu ýmis störf án
þess að ætlast til launa.
Okkur systkinunum frá Króki
verður Gummi lengst minnisstæður
fyrir óendanlega hjálpsemi og
greiðvikni við heimili foreldra okkar
frá fyrsta degi er við fluttum í
Garðahverfí og til hins síðasta dags
er móðir okkar dvaldi í Króki, en
hún og Guðmundur voru systkina-
börn og ólust upp á sama heimili.
Pálshúsaheimilið var okkur sem
kjölfesta í æsku, ekki síst þegar
faðir okkar lá langdvölum á sjúkra-
húsi. Þangað var ætíð leitað ef
einhvers þurfti með og ekki var
hægt að leysa heima. Og oftar en
ekki var komið og gáð að því hvort
ekki mætti rétta hjálparhönd við
eitt eða annað. Oft lá til dæmis fisk-
ur á steini við útidymar er komið
var á fætur að morgni. í skjóli
nætur hafði hjálpsamur granni ver-
ið á ferð.
Það vekur ætíð tómleikakennd
og söknuð þegar einn af samferða-
mönnunum hverfur yfir móðuna
miklu og því meiri sem hann hefur
verið nátengdur. Þetta á svo sann-
arlega við um Gumma. Hann sést
nú ekki lengur ganga um tún og
huga að nýfæddu lambi, gá að báti
í vör eða vinna að heyi á velli. Kími-
legt blik í auga, hlýlegt bros og
spaugsyrði af munni eru horfin, en
eftir liflr minning um góðan dreng
í hugum okkar, sem við erum ævin-
lega þakklát fyrir.
Innilegar samúðarkveðjur send-
um við eftirlifandi öldnum bróður,
bróðurbömum og ættingjum,
venslafólk og vinum.
Systkinin frá Króki
Loftur Loftsson
kennari — minning
Á þessum árum hávaða og sýnd-
armennsku, á þessum tímum þegar
hvatir til að láta á sér bera eru
tíðum í öfugu hlutfalli við hæfi-
leika, á þessari gullöld fjölmiðla-
flóna sem eru haldin áráttu í að ota
andleysi sínu og ambögum að al-
menningi þá er gott að minnast
manna á borð við Loft kennara
Loftsson. Hógværari mann en hann
gat tæpast. Hann gætti þess að
troða engum um tær. Háttvísi og
tillitssemi voru honum í blóð borin.
Ekkert var honum fjær en að pota
sér áfram eða olnboga sig inn í eitt-
hvert sviðsljós, ímyndað eða
raunverulegt. Hann var Loftur
Loftsson, Strandamaður að upp-
runa, og gerði kennslu að ævistarfí
sínu. Hann reyndi aldrei að sýnast
eitthvað annað, en rækti störf sín
af alúð og trúmennsku. Það kölluðu
Danir fyrrum að halda sig við leist-
inn og Fransmenn að rækta garðinn
sinn. Loftur gerði það svikalaust.
Loftur Loftsson var fæddur að
Eyjum í Kaldrananeshreppi 16. júlí
1907. Foreldrar hans voru Loftur
bóndi þar, Guðmundsson, og kona
hans, Rósa Guðmunda Rósinkrans-
dóttir frá Hesti í Hestfirði. Loftur
stundaði í æsku venjubundin störf
til sjós og lands. Hann nam í Ungl-
ingaskóla ísafjarðar tvö ár og löngu
síðar, þá fullorðinn og með alllanga
kennslureynsu, lauk hann kennara-
prófí frá Handíðakennaraskólanum.
Kennslustörf hóf Loftur Loftsson
í heimabyggð sinni 1935 og var
kennari á einum fimm stöðum áður
en hann byrjaði nám að nýju. Hann
hafði nýlokið kennaraprófi er hann
réðst vestur í Stykkishólm, að
Bama- og miðskólanum þar. Það
var haustið 1957. Þar tókust kynni
okkar og æ síðan var hann traustur
vinur okkar hjóna og bama okkar.
Árið 1960 fluttist Loftur til Akra-
ness og kenndi þar við Bamaskól-
ann til 1974 að hann lét af störfum
vegna aldurs. Á þeim árum dvaldist
hann um skeið við nám í Náás í
Svíþjóð.
Á sumrin vann Loftur oft við að
mála. Var hann vel liðtækur við þau
störf, smekkvís og ötull.
Loftur kennari Loftsson er í val
fallinn nær áttræður. Kyrrlátri ævi
er lokið. „Ekki grætur ekkjan par
t
Þökkum auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og útför móöur
minnar, tengdamóöur, ömmu, langömmu og systur,
GÍSLÍNU GUÐRÚNAR EYJÓLFSDÓTTUR,
Reynivöllum 3, Selfossi.
Guðrún Ásbjörnsdóttir,
Gislína G. Jónsdóttir,
Jóhann H. Jónsson,
Sigriður Jónsdóttir,
Sigríður Ása Slgurðardóttir,
Ólafur Sigurðsson,
Ásbjörn Sigurðsson,
Margrét Eyjólfsdóttir,
Siguröur Eyjólfsson,
Óskar Eyjólfsson,
Jón G. Jóhannsson,
Ingvar Guðmundsson,
Ingunn Sigurjónsdóttir,
Ásbjörn G. Jónsson,
Sólrún Sigurðardóttir,
Marfa Guðnadóttir,
Jónbjörg Kjartansdóttir,
Unnur Þorgeirsdóttir,
Stefanfa Áskelsdóttir
og barnabörn.
— eða kveina bömin“ því að hann
kvæntist aldrei og eignaðist ekki
böm. En í hugum vina hans vakir
heið og tær minning um góðan
dreng sem í engu brást því er hon-
um var til trúað. Og einhvem
veginn fínnst mér að ég hafi fáa
þekkt sem orð Steingríms Thor-
steinssonar hæfa betur en honum:
„Mðrg látlaus ævin lífsglaum fjær
sér leynir einatt, góð og fógur,
en Guði er hún allt eins kær
þótt engar fari af henni sögur.
Svo dylst og lind und bergi blá
og brunar tárhrein, skugga falin,
þótt veröld sjái ei vatnslind þá
í vitund Guðs hver dropi er talinn."
Ólafur Haukur Arnason
resid af
meginþorra
þjóðarinnar
daglega!
Auglýsing
síminn er224
a-
80