Morgunblaðið - 11.06.1987, Qupperneq 74

74
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. JÚNÍ 1987
-I
Því nægir honum ekki að
tæma ísskápinn og reykja
sígaretturnar mínar — eins
og hinum köppunum?
HÖGNI HREKKVlSI
Hæstu launin fyrir
gagnlegustu störfin
Til Velvakanda. þau smánarlaun sem hinir lægst-
Mikil umræða hefur verið um launuðu hér á landi verða að
Hvenær verður fíkni-
efnamyndin sýnd?
Til Velvakanda.
Nú í vetur var gerð mynd á
vegum borgarinnar um fíkniefni,
áfengi og annað því tengt fyrir
unglinga. Myndin átti að heita
„Þitt er valið“ eða „Ekki ég“.
Fjölmargir unglingar léku í mynd
þessari og nú langar okkur að
vita hvað orðið hefur af mynd-
inni, er hún týnd og tröllum
gefín? Við og við hefur maður
verið að frétta að myndin sé al-
veg að verða tilbúin og eigi að
fara að sýna hana von bráðar,
en þær vonir bregðast ávallt.
Miklir erfíðleikar voru í kring-
um gerð þessarar myndar,
málaferli, reynt var að stöðva
tökur á henni o.fl. Því langar
okkur að vita hvenær myndin
verður sýnd og vonumst til að
borgaryfírvöld sjái sér fært að
svara því.
sætta sig við meðan forréttinda-
hópamir maka krókinn. Það
undarlega er að þegar láglauna-
hópamir fá einhverja leiðréttingu
sinna mála ætlar allt vitlaust að
verða og hinir vilja þá helmingi
meiri kauphækkun eða meira.
Það merkilega er að þeir sem
gagnlegustu störfín vinna bera
að jafnaði minnst úr bítum. Þann-
ig er fískvinnslufólk illa launað,
en þó er fískiðnaðurinn undir-
stöðuatvinnugrein hér á landi.
Væri ekki hægt að haga launum
fólks eftir því hversu það leggur
mikið í þjóðarbúið? Með því móti
hefðu þeir hæstu launin sem ynnu
gagnlegustu störfín hvort sem
þau teldust „fín“ eða ekki.
Verkakona
Yíkverji skrifar
Engu er sennilega logið um
frumskóg þann sem fargjöld í
millilandaflugi eru. Það er örugg-
lega ekki nema fyrir mestu sérfræð-
inga að rata þar um slóðir. Fræði
þessi eru sannast sagna á tíðum
einkennileg, já, reyndar ruglingsleg
og órökrétt. Leikmanni, sem ekki
hefur neina sérmenntun í faginu,
finnst þau á stundum aðeins til fyr-
ir flugfélögin eða starfsfólkið en
ekki farþegana.
Lítil saga um konu nokkra sem
þurfti á dögunum að komast fram
og til baka milli íslands og Svíþjóð-
ar. Sagan snýst þó ekki síður um
„grænan apex“:
XXX
ar sem fullbókað var í flugið
til Stokkhólms áætlaðan brott-
farardag varð viðkomandi að fljúga
til Kaupmannahafnar og þaðan til
höfuðborgar Svíþjóðar. Allt gekk
það vel. Tveimur dögum fyrir brott-
för frá íslandi kom hins vegar í ljós
að Flugleiðir höfðu fellt niður Kaup-
mannahafnarflugið á hvítasunnu-
dag, en þá var heimferð ráðgerð.
Að höfðu samráði við skrifstofu
Flugleiða í Lækjargötu var nýr far-
seðill gefinn út þar sem í stað
Kaupmannahafnar var nú komin
millilending í Osló á leiðinni heim.
Ekkert var heldur yfir sjálfri heim-
ferðinni að klaga. Reyndar var vélin
góðri klukkustundu of sein, meðal
annars vegna þess að flugumferðar-
stjórar hérlendir fylgja ný „ýtrustu
öryggisreglum" og erlendir starfs-
bræður þeirra eiga einnig í kjara-
baráttu.
Það sem Víkveija finnst ein-
kennilegast er það, að um svipað
leyti og konan settist í SAS-vélina
í Stokkhólmi var Flugleiðavél búin
að taka stefnuna á Arlanda-flug-
völl við Stokkhólm. Um það leyti
sem konan var búin úr tíunda kaffi-
bollanum í flugstöðinni á Fomebu
við Osló var Flugleiðaþotan frá
Stokkhólmi að lenda í Osló. Vélin
var hálftóm, en margir farþegar
biðu hennar. Enginn þeirra hafði
þó fyrr um morguninn komið frá
Stokkhólmi til þess eins að taka
Flugleiðavélina á leiðinni Stokk-
hólmur - Osló - Keflavík nema
konan góða, umræðuefni Víkveija.
Það þurfti hún að gera út af
sínum „græna apex“.
XXX
Aðeins meira um ferðalög. í
samkvæmi á dögunum barst
talið að stúdentsútskriftum og þó
ekki útskriftinni sjálfri heldur því
sem tilheyrir, ferðalögum i lok
þessa eftirminnilega áfanga. Afi
eins nýstúdents þessa vors hafði
farið með skólafélögum sínum til
Þingvalla þegar hann brautskráðist
og annar minntist þess að vinsælt
hafði verið á þeim árum að fara til
Akureyrar. Faðirinn sagðist hafa
farið til Kaupmannahafnar. Slík
langferð var eiginlega hámarkið í
þá daga og ferðir innanlands enn
algengastar. Nú til dags er algengt
að nýstúdentar fari á sólarströndu
við Miðjarðarhafið eða kannski til
Afríku.
Með þessu er ekkert verið að
segja um „unga fólkið nútildags",
Víkveiji er aðeins að velta því fyrir
sér hve allt hefur breyst.