Morgunblaðið - 09.07.1987, Page 51

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 9. JÚLÍ 1987
51
Vel sáð, vel uppskorið
Ekki einskorðast tónlistar-
þróun á íslandi við höfuðborgar-
svæðið ein og menn gætu þó
haldið í ljósi umfjöllunar fjöl-
rniðla. Úti á landi eru starfandi
margar hljómsveitir sem standa
sveitum af suðvesturhominu
ekkert að baki og iðulega fram-
ar.
Fyrir stuttu gaf hljómsveitin Sú
Ellen út tólftommu flögurra laga
plötu með frumsaminni tónlist. Þeir
félagar í Sú Ellen komu í bæjar-
ferð, m.a. til að kynna plötuna á
tónleikum á Hótel Borg í kvöld.
Ekki þótti þvi úr vegi að ná tali
af sveitarmönnum.
Hvað er Sú EUen gömul og
hveijir skipa sveitina?
Hún er um fímm ára. Ekki hefur
þó sami hópurinn verið í sveitinni
allan tímann, en þó þrír okkar frá
upphafi. Nú eru í hljómsveitinni
Guðmundur R. Gíslason söngvari,
Steinar Gunnarsson bassaleikari,
Jóhann G. Ámason trommuleikari,
Tómas Tómasson gítarleikari og
Ingvar Jónsson hljómborðsleikari.
Hefur tónlistin breyst mikið
frá upphafi?
Já, hún hefur agast og um leið
lagast. Það fysta sem við gerðum
var að semja lag, reyndar áður en
við lærðum á hljóðfærin. Á dans-
leikjum erum við með efni eftir
aðra, en helst spilum við frumsamið.
Hvernig gengur það að vera
að spila frumsamda tónlist á tón-
leikum fyrir austan?
Það hefur gengið vel. Það er fín
tónleikastemmning fyrir austan og
margar stórefnilegar hljómsveitir
sem eru að fást við frumsamið efni.
Stendur til að spila viðar en
fyrir austan?
Við erum búnir að festa kaup á
miklu farartæki sem við ætlum að
nýta til að ferðast um landið í sum-
ar og spilum þá víða, m.a. til að
fylgja plötunni eftir.
En hvað með Reykjavík?
Við spilum á Borginni á fímmtu-
dagskvöld [í kvöld] en Reykvíkingar
þurfa ekki að óttast að þeir verði
afskiptir í framtíðinni.
Líkist þið einhverri annarri
íslenskri hljómsveit, eða eruð þið
sérstakir?
Við teljum okkur ekki vera líka
neinni íslenskri hljómsveit, en auð-
vitað er það ekki okkar að dæma
um það. Ef menn eru í einhveijum
stimplaleik má sjálfsagt finna ein-
hvem stimpil á okkur. Okkur finnst
við samt standa á eigin fótum.
Hver er framtíð hljómsveitar-
innar? Ætlið þið að reyna að lifa
á tónlistinni eða verður spila-
mennskan f hjáverkum?
Það veltur á ýmsu og þá kannski
mest hvemig platan gengur. Við
ætium þó að spila grimmt fram
eftir árinu enda nóg af verkefnum.
Það þýðir líka ekkert að hafa tón-
listina í hjáverkum, maður verður
að helga sig henni alveg.
Einhver fleyg lokaorð?
Maðurinn uppskerir sem hann
sáir, og við erum búnir að sá helvíti
vel.
Barbie
Ljósmynd/Björg
Tónleikakvöld
Heldur er að lifna yfir tón-
leikahaldi í Reykjavík eftir
nokkurt hlé, og nóg er á seyði í
kvöld.
Annarsstaðar á síðunni kemur
fram að Sú Ellen í í bænum og
ætlar að spila á Borginni til að
kynna nýja plötu. í Casablanca
verða síðan tónleikar þriggja hljóm-
sveita, E-X, Barbie og Bjössa og
Bubbanna með einum aukabubba.
E-X hefur verið að um hríð, en
Barbie og Bjössi og Bubbamir era
að taka sín fyrstu skref í tónlistinni.
Bjössi og Bubbamir era að koma
fram í fyrsta sinn og allir utan
söngvarinn að taka sín fyrstu skref
á tónlistarbrautinni. Ekki er aftur
á móti svo komið með meðlimi
Barbie. Þeir era öllu sviðsvanari;
koma úr hljómsveitum á við Vund-
erfoolz og Vonbrigði m.a. Umsjón-
armaður rokksíðunnar tók þá félaga
tali fyrir skömmu.
Er Barbie Vunderfoolz endur-
reist?
Nei, alls ekki. Staðan var sú að
það kvamaðist smám saman af
Vunderfoolz og þegar það vora þrír
eftir var ákveðið að huga að nýrri
hljómsveit. Hún varð síðan til svona
eins og af sjálfu sér, það þurfti
ekki að leitra eftir neinum, menn
bara birtust og allt í einu var Barbie
orðin til.
En er tónlistin framhald af þvi
sem Vunderfoolz var að gera?
Pétur í E-X. Ijóamynd/BS
Nei, það er allt nýtt og reyndar
gjörólíkt.
Hvernig skilgreinið til tónlist-
ina, hvað eruð þið að spila?
Manstu til þess að hafa fengið
svar af viti við þessari spumingu?
Það er nær ógemingur að skilgreina
tónlist, en ef menn endilega vilja
þá skulum við bara segja að við
spilum þjóðlagarokk.
Hverjir eru í sveitinni?
Ámi, Magnús, Hlynur, Hjálmar
og Búffi.
Einhver lokaorð?
Við skoram á alla að mæta með
Barbiedúkkuna sína.
Geislavirkur
Bubbi
Plötudómur
Andrés Magnússon
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Fynr skömmu kom út fyrsti
íslenski leysidiskurinn. Að vísu
hafa Mezzoforte einnig verið gefn-
ir út á leysidiski, en sú útgáfa var
fyrir erlendan markað. Þetta
þarfa framtak Grammsins í sam-
vinnu við Japis hefur tekist vel
og lofar góðu fyrir framtíðina.
Óneitanlega era nokkrir hnökr-
ar á þessari framraun landans í
leysidiskaútgáfu, en flestir era
þeir þó smávægilegir. Sá stærsti
er sá að ekki hefur verið fyrir því
haft að endurhljóðblanda „master-
inn“, eða þá upptöku sem rennur
inn á diskinn, stafrænt, sem þó
er tiltölulega lítið mál. Vegna
þessa ber stundum á suði, en það
verður sérlega eftirtektarvert þeg-
ar aukalög disksins taka að
hljóma.
Auk hinna 10 upphaflegu laga
plötunnar er fjórum bætt við í
kaupbæti, Blindsker, Leyndarmál
frægðarinnar, Þjóðlag og Skyttan.
Þijú þessara hafa heyrst áður og
standa fyrir sínu, en örverpið,
Þjóðlag, sem er samið við ljóð
skáldjöfursins Snorra Hjartarson-
ar, ber af. Þar fer hugljúf og vel
sungin ballaða saman við fallegt
ástarljóð.
í heild sinni er hér um vel
heppnaðan grip að ræða og óhætt
að mæla með honum. Er hér enda
um safngrip á viðráðanlegu verði
að ræða. Hann fær því fímm
stjömur og eins og frómur maður
sagði: „Aldrei betri Bubbi.“
Stuðkompaníið frá Akureyri,
sem fór með nokkuð léttan sigur
af hólmi í Músíktilraunum Tóna-
bæjar, hefur nú sent frá sér sína
fyrstu plötu.
í stuðkompaníinu era þeir Karl
og Atli Örvarssynir, Magni Friðrik
Gunnarsson og þeir Jón og Trausti
Ingólfssynir; Tvennir bræður og
einn frændi. Hefði kannski verið
viðeigandi að nefna sveitina
Bræðrabandið. Á plötunni er að
fínna þau fjögur lög sem þeir norð-
anmenn beittu fyrir sig með góðum
árangri í1 tilraununum, dæmigerða
dans- og skemmtitónlist. Lögin á
plötunni era fjögur eins og áður
sagði; lögin Tunglskinsdansinn, All-
ir gerðu gys að mér, Hörkutól stíga
ekki dans og hér er ég (og allir
syngja með). Textamir eru eftir
Karl Örvarsson og viðeigandi.
Lögin hafa þegar fengið góða ..
spilun í útvarpi og ætla þeir Stuð-
kompanísmenn að fara víða í það
sem eftir lifír sumars til að kynna
tónlistina og sjálfa sig um leið. í
ljósi þeirrar stemmningar sem þeir
náðu upp í Tónabæ má búast við
að þeir eigi eftir að ná nokkuð létti-
lega til landans.