Morgunblaðið - 23.12.1987, Blaðsíða 60

60
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVTKUDAGUR 23. DESEMBER 1987
t Föðursystir mín, GUÐNÝ LÝÐSDÓTTIR, Ásenda13, andaðist 6. desember. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Ingibjörg Stefánsdóttir.

t Móðir okkar og amma, STEINUNN BENEDIKTSDÓTTIR frá Vallá á Kjalarnesi, andaðist mánudaginn 21. desember á Hrafnistu í Hafnarfirði. Margrét Jakobsdóttir, Bjarni Jakobsson, barnabörn og barnabarnabörn.

t Eiginmaður minn og faðir, GUÐBRANDUR JÓHANNSSON, Hvassaleiti 20, andaðist í Landspítalanum aðfaranótt 22. desember 1987. Jarðarförin auglýst síðar. Valgerður Stefánsdóttir, Kári Fanndal Guðbrandsson.

t Eiginmaöur minn og faðir okkar, ÓLAFUR HLÍVARR JÓNSSON kaupmaður, Dalalandi 2, lést í Landspítalanum 21. desember. Elfn Þórarinsdóttir, Sigurlaug M. Ólafsdóttir, Jón Þ. Ólafsson, Hjördís F. Ólafsdóttir.
t Faðir okkar og tengdafaðir, JÓN DÁNÍELSSON forstjóri, frá Garðbœ í Grindavfk, andaðist i Landspítalanum að kvöldi 21. desember. Loftur Jónsson, Eyrún Samúelsdóttir, Danfel Jónsson, Birna Bjarnadóttir, Elías B. Jónsson, Elín Jónsdóttir, Inga Jónsdóttir, Birgir Davfðsson.

t STEINUNN JÓNSDÓTTIR, Hraunbraut 45, Kópavogi, andaðist í sambýlinu Skjólbrekku þriðjudaginn 22. desember. Jarðsett verður frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 30. desember kl. 15.00. Gísli Guðmundsson, Valgerður Guðjónsdóttir, Ingvar Bjarnason, Baldvin Guðjónsson, Halla Stefánsdóttir, Hilmar Guðjónsson, Þórunn Kristjánsdóttir, •'atrín Guðjónsdóttir, Jón H. Stefánsson, Sveinn Gfslason, Jóhannes Gíslason, barnabörn og barnabarnabörn.

t Eiginkonan mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma, LÁRA HJÁLMARSDÓTTIR, Espilundi 4, Garðabæ, sem andaðist 21. desember verður jarðsungin frá Garðakirkju mánudaginn 28. desember kl. 13.30. Vilhjálmur Þorláksson, Þuríður Vilhjálmsdóttir, Símon Pálsson, Sveinn Vilhjálmsson, Guðmunda Inga Forberg, Hilmar Vilhjálmsson, Kári Vilhjálmsson, Vilhjálmur Styrmir Sfmonarson.

t Alúðarþakkir til allra þeirra er áuðsýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og útför eiginkonu minnar, dóttur, móður okkar, tengda- móður, ömmu og systur, GRÉTU BALDVINSDÓTTUR, Stapasfðu 13 G, Akureyri, Eiður Eiðsson, Auður Þorsteinsdóttir, Ásdfs Eiðsdóttir, Haraldur Örn Arnarson, A.uður Eiösdóttir, Sveinn Benediktsson, Birna Eiðsdóttir, Walter Ehrat, Baldvin Hreinn Eiðsson, Sofffa Pétursdóttir, Eiður Guðni Eiðsson, Harpa Dís Haraldsdóttir og systkini hinnar látnu.
Kveðjuorð:
Hermann Ágústs
son Reyðarfirði
Fæddur 23. júní 1908
Dáinn 25. nóvember 1987
Við andlát vinar míns og félaga,
Hermanns Agústssonar, hrannast
minningar liðins tíma upp. Ég man
hann fyrst þá er hann fluttist til
Reyðarfjarðar árið 1944. Þá eins
og ævinlega voru það prúðmennsk-
an og hógværðin, sem prýddu
þennan góða dreng í daglegri um-
gengni við samferðafólkið.
Hermann Ágústsson fæddist 23.
júní 1908 að Langhúsum í Fljótsdal
í N-Múlasýslu. Foreldrar hans_ voru
Vilhelmína Eiríksdóttir og Ágúst
Jónsson, bóndi á Langhúsum. Hann
féll frá árið 1910, þegar Hermann
var aðeins eins og hálfs árs gam-
all. Systkini átti hann þrjú og gefur
það augaleið, að erfíðir tímar biðu
móðurinnar með bomin sín fjögur.
En það var ekki gefist upp. Tíminn
leið og sveinninn ungi óx úr grasi.
Hann varð snemma læs, þrátt
fyrir stutta skólagöngu í æsku. Og
áreiðanlega hefur þessi næmi piltur
oft hugsað um frekari skólagöngu
og framhaldsmenntun. Það var ekki
áhlaupaverk á þessum tímum fyrir
fátæka unglinga að bijótast til
mennta. En það bjarmaði af nýjum
degi í skólamálum íslendinga með
tilkomu héraðsskólanna. Ný von
vaknaði í brjósti hins unga manns.
Sumarið 1930 eftir 22 ára sam-
fellda dvöl á æskuheimili sínu réði
hann sig sem vinnumaður til Péturs
Jónssonar bónda á Egilsstöðum.
Og þá um haustið settist Hermann
í yngri deild Laugarvatnsskólans,
vann við bústörf í Reykjavík sumar-
ið 1931 og lauk prófí frá skólanum
vorið 1932.
Þótt Hermann væri ekki marg-
orður um dvöl sína á þessu
menntasetri fremur en um margt
annað í lífí sínu, fann ég oft í við-
ræðum við hann, að hann naut
dvalarinnar í ríkum mæli. Næstu
ár stundaði Hermann ýmis störf á
heimaslóðum svo sem kaupavinnu
og vegavinnu.
Á árunum 1941—1944 bjó Her-
mann ásamt konu sinni, Sigríði
Stefánsdóttur, á Valþjófsstað og
síðan á Arnaldsstöðum þar til þau
fluttu til Reyðarfjarðar 1944 sem
áður segir.
Þar stundaði Hermann verslun-
ar- og skrifstofustörf hjá Kaup-
félagi Héraðsbúa óslitið til ársins
1983 að undanskildum árunum
1966—1971, erþau hjón áttu heima
á Akureyri. Þar gegndi Hermann
skrifstofustörfum hjá Mjólkursam-
lagi KEA.
Örfá orð um lífshlaup þess manns
segja lítið. Maðurinn á bak við þau
var hins vegar sérstakur. Hann var
prýðilega greindur, skáldmæltur vel
og söngvinn, en svo hlédrægur, að
manni þótti oft nóg um.
Starfsmaður var hann ágætur. Á
vinnustað mátti hann ekki vamm
sitt vita fremur en annars staðar.
Hann hafði skýra og fagra rithönd,
snyrtimaður í hvívetna.
Hann gaf sig ekki mikið að fé-
lagsmálum. Hins vegar munaði um
framlag Hermanns, þegar á hólm-
inn var komið. Ég minnist hans
sérstaklega frá vetrinum 1948—49
hér á Reyðarfírði. Við stofnuðum
lítinn karlakór og þar var hann hinn
trausti liðsmaður. Hermann hafði
góða söngrödd og óvenjulega vítt
raddsvið. Þannig gat hann bæði
sungið tenór og bassa.
í kirkjukómum söng hann um
áraraðir. Og hér sem annars staðar
voru það samviskusemin og skyldu-
ræknin, sem einkenndu manninn.
í stjómmálum hafði Hermann
ákveðnar skoðanir. Hann var sam-
vinnumaður góður og studdi
Framsóknarflokkinn svikalaust. En
því fór víðs fjarri, að hér væri öfga-
maður á ferð, enda hefði það verið
í ósamræmi við eðli hans og gerð
alla.
Þjóðlegum fróðleik, skáldskap og
bókmenntum unni Hermann af heil-
um hug. Sjálfur var hann vel
skáldmæltur, en flíkaði því lítt.
Sem betur fer hafa þó varðveist
eftir hann nokkrar vísur í bókinni
Aldrei gleymist Austurland, sem
út kom árið 1949.
Um gæðinginn Skol, yrkir hann:
Ágætlega á við Skol
ísi lagður vangur.
Fer þá saman flýtir, þol,
fjðr og snilligangur.
t Innilegar þakkir fyrir vináttu og samúð við fráfall og útför fóstru minnar, STEINUNNAR EIRÍKSDÓTTUR frá Berghyl, Langeyrarvegi 14, Hafnarfirði. Bára Kjartansdóttir.

t Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför elskulegs eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og lang- afa, HILMARS LUDVIGSSONAR bakarameistara. Sérstakar þakkir til starfsfólks gjörgaesludeildar Borgarspítalans fyrir mjög góða umönnun. Sveiney Þormóðsdóttir, börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
t Þökkum af alhug auðsýnda samúð og hluttekningu við andlát föður okkar, tengdaföður, afa og langafa, ' EGILS GESTSSONAR tryggingarmiðlara, Klapparbergi 23, Reykjavík. Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki á Borgarspitalanum sem annaðist hann í veikindum hans þar. Guð gefi ykkur gleðilega jólahátíð. Örn Egilsson, Lonni Egilsson, Höskuldur Egilsson, Soffía Rögnvaldsdóttir, Ragnheiður Egilsdóttir, Lárus Svansson, Margrét Þ. Egilsdóttir, Óskar Smári Haraldsson, barnabörn og barnabarnabörn.

Hestamaður var Hermann ágæt-
ur og átti marga dýrðlega daga á
hestbaki með góðum félögum.
í mínum fórum eru fáeinar vísur
eftir hann, sem hann sendi föður
mínum, en þeir voru góðir vinir og
ortust á meðan báðir lifðu. Þar er
á ferðinni græskulaust gaman
blandað mátulegri stríðni hvors í
annars garð. Faðir minn hafði oft
orð á því, hversu mikill ágætismað-
ur Hermann væri að allri gerð.
Skulu Hermanni nú færðar bestu
þakkir fyrir órofa vináttu hans í
garð föður míns.
Við spilafélagar Hermanns sökn-
um nú vinar í stað. Við „græna
borðið" var hann hrókur alls fagn-
aðar.
Hann var ágætur spilamaður,
útsjónarsamur og hygginn, en jafn-
framt glettinn og gamansamur.
Þakkaðar skulu nú allar ánægju-
stundimar á heimili þeirra Sigríðar
og Hermanns. Þangað var gott að
koma. Gestrisni og hlýja sátu þar
í öndvegi.
Á heimili þeirra dvaldi tengda-
móðir Hermanns, Guðrún Magnús-
dóttir, þar til hún lést fyrir fáum
árum.
Þá hefur Skarphéðinn Þorsteins-
son frá Þuríðarstöðum löngum
dvalið á heimili þeirra. Þegar hann
nú lítur yfir farinn veg er honum
efst í huga þakklæti fyrir vináttu
þeirra alla tíð. Sigmar Ó. Jónsson
frá Reyðarfírði ólst svo upp að hluta
til hjá þeim öllum.
Hermann Ágústsson lést 25. nóv.
sl. á Fjórðungssjúkrahúsinu í Nes-
kaupstað. Það féll í minn hlut að
fylgja honum þangað í síðustu ferð-
ina. Þótt ég vissi vel um veikindi
hans óraði mig ekki fyrir því, að
þetta yrðu okkar síðustu samfundir.
Við ræddum liðna atburði og
hann var veitandinn í þeim samræð-
um. Hann sagði vel frá. í raun lék
hann á als oddi, þrátt fyrir veikindi
sín. Þannig var hann. Hann kvart-
aði ekki og vildi gera sem minnst
úr eigin vanda.
• Við tókumst í hendur við sjúkra-
húsdymar. Það var hlýtt handtak
og gott. Ég sé hann fyrir mér bein-
an í baki og bjartan yfírlitum hverfa
inn fyrir dymar. Það stafaði af
honum hlýju og minningar hins
liðna streymdu fram í hugann.
Þannig lauk kynnum mínum af
þessum góða dreng og þannig er
gott að minnast hans.
Hermann Ágústsson var kvaddur
frá Reyðarfjarðarkirkju laugardag-
inn 28. nóvembersl., en jarðsunginn
frá Valþjófsstaðarkirkju laugardag-
inn 5. desember sl. að viðstöddu
fjölmenni.
Hermann var kominn heim þar
sem hann hvílir í mjúkri mold Fljóts-
dalsins fagra, sem hann unni
hugástum og orti til á eftirfarandi
hátt:
Meðan tala má, ég skal
muna dalinn friða,
græna bala, blómaval
bjarkasali víða.
Það fer vel á því, að Hermann,
vinur minn, Ágústsson eigi hér
síðasta orðið. Þau lýsa honum vel.
Sigríði Stefánsdóttur, eftirlifandi
eiginkonu hans, svo og öðrum vin-
um og vandamönnum sendum við
Anna innilegar samúðarkveðjur.
Jafnframt þökkum við áralöng
kynni við þennan heiðursmann.
Blessuð sé minning Hermanns
Ágústssonar.
Guðmundur Magnússon