Morgunblaðið - 10.02.1988, Blaðsíða 45

45
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. FEBRÚAR 1988
Minning:
Jón Sæmundsson
verslunarmaður
Fæddur 24. desember 1900
Dáinn 1. febrúar 1988
Jón fæddist að Gilsstöðum í Stað-
ardal í Steingrímsfirði, elstur í hópi
níu systkina. Foreldrar þeirra voru
Elísabet Jónsdóttir frá Bjamarfirði
og Sæmundur Jóhannsson frá Stað-
ardal. Jón var maður hávaxinn,
mildur yfírlitum en brúnamikill. Jón
gekk að eiga Helgu Tómasdóttur
(f. 11/12 1904), ættaða frá
Blönduhlíð í Skagafirði. Þau kynnt-
ust er Jón var á Bændaskólanum
að Hólum. Hófu þau búskap í Ara-
tungu 1930. Þar fæddist eldri sonur
þeirra, Ragnar, sama ár. Síðan
fluttu þau að Stað og bjuggu þar
í nokkur ár. Fæddist þeim þar yngri
sonurinn, Theódór, 1939. Fjölskyld-
an fluttist til Hólmavíkur 1943. Þar
starfaði Jón fyrir Kaupfélag
Hólmavíkur um langt árabil og eru
á þessum árum falin mörg trúnað-
arstörf fyrir hreppinn. Eftir að fjöl-
skyldan flutti til'Reykjavíkur 1955,
starfaði Jón við skrifstofu- og versl-
unarstörf fyrir Ofnasmiðjuna. Er
hann lét af störfum þar vegna ald-
urs, starfaði hann í nokkur ár sem
kvöld- og næturvörður við Lands-
banka Islands. Helgu konu sína
missti Jón í desember 1975.
Ég minnist þessarar fjölskyldu
fyrst þegar hún bjó í lítilli nota-
legri íbúð við Skeggjagötu á árun-
um frá 1955, þegar við mamma,
sem er yngsta systir Jóns og eina
systirin sem náði fullorðinsárum,
fengum að gista þama í kaupstað-
arferð. Sem fimm-sex ára gömlu
bami festist mér í minni hve Jón
og Helga vora einstaklega hljóðlát
hjón og notaleg og hefur þótt svo
alla tíð síðan. í þessari heimsókn
gáfu þau mér ávöxtinn peru sem
ég hafði aldrei séð fyrr á ævinni,
og þótti því sem ég hefði komist í
snertingu við erlenda aldingarða.
Það var ekki að undra, því þama
við eldhúsborðið á Skeggjagötunni
varð Jóni, Helgu og móður minni
tíðrætt um Ragnar, eldri soninn
sem stundaði þá nám í verkfræði í
Karlsrahe í Vestur-Þýskalandi.
Theódór, yngri sonurinn, varð fyrir
slysi um fermingaraldur og fékk
síðan sjúkdóm sem batt hann við
hjólastól. Hann hóf þó nám við
Samvinnuskólann á Bifröst 1959. Á
þessum áram var það óvenjulegt
og mikið þrekvirki hjá fötluðum
manni að brjótast til náms. Það
urðu Jóni og Helgu og allri ættinni
gleðitíðindi þegar það kvisaðist að
Ragnar hefði fundið sína huldumey
í Karlsrahe og væri væntanlegur
með Christu hingað upp til að kynna
hana fyrir skyldfólkinu. Christa
kom vel fyrir, sérstæður töfrandi
persónuleiki, glettin, kaþólsk, og
beitti sinni persónulegu kímni sem
hændi okkur krakkana strax að
henni. Hún gat leyft sér að snúa
upp á nefið á jafn virðulegum manni
og Jóni frænda og herma eftir þess-
um tengdaföður sínum, án þess að
nokkur móðgaðist, og þessi annars
dagfarsprúðu skyldmenni vötnuðu
músum af hlátri í boðunum með
Christu. Eftir að Jón, Helga og
Teddi fluttu í Hátún 4 og við fjöl-
skyldan áttum heima hér syðra óx
samgangur mikið. Þetta var á gull-
aldaráram íslenskra flölskyldu- og
jólaboða, u.þ.b. 1960—1970. Ég
man að það var viss passi þegar
þau vora í boði hjá okkur um far-
dagaleytið á vorin þá tók Jón frændi
okkur systkinin alltaf afsíðis, hvert
í sínu lagi, og hvíslaði að okkur
hvort hann gæti fengið að sjá ein-
kunnabókina. Þegar hann hafði
skoðað einkunnimar nokkra stund
þegjandi, klappaði hann manni allt-
af á kollinn og sagði ekki meir um
það.
Minnisstæð era boðin á gamlárs-
kvöld hjá Jóni og Helgu og Tedda.
Þau héldust meðan Helga lifði, eða
til 1975. Fyrst vora bomar fram
endalausar kræsingar fram eftir
kvöldi og eftirrétturinn gjaman
sendur frá Christu og Ragnari í
Þýskalandi, samblanda suðrænna
ávaxta, lagðir í lútsterkt romm.
Þennan rétt bar Helga fram með
þeyttum ijóma og urðu ijóðar kinn-
amar ef vel var neytt. Síðan var
gjaman haft símasamband við
Þýskaland og skipst á nýársóskum.
Á miðnætti man ég að okkur systk-
inunum þótti mikill fengur að vera
stödd þama upp á fjórðu hæð og
fá að sjá allan flugeldaflota
Reylq'avíkur sigla í loftið samtímis.
Er leið á kvöldið losnaði um mál-
beinið hjá mönnum, en aldrei minn-
ist ég þess að Jón frændi yrði há-
vær. Er áliðið var nætur, stjömu-
Minning:
/
Jón Guðmundsson
frá Molastöðum
Fæddur 3. september 1900
Dáinn 30. janúar 1987
Að kvöldi laugardagsins 30. jan-
úar sl. lést Jón Guðmundsson frá
Molastöðum í Fljótum í Sjúkrahúsi
Sauðárkróks. Hafði hann lagst þar
inn annan dag jóla og átti ekki aft-
urkvæmt.
Jón fæddist 3. september árið
1900 í Efra-Haganesi í Fljótum,
sonur hjónanna Guðmundar líall-
dórssonar og konu hans, Aðalbjarg-
ar Pétursdóttur. Ekki ætla ég að
rekja hér ættir Jóns eða telja upp
afkomendur hans. Það munu aðrir
gera. En hann átti 13 böm með
konu sinni, Helgu Jósefsdóttur frá
Stóra-Reykjum í Flókadal. Helgu
kynntist ég því miður ekki. Var hún
látin þegar kynni okkar Jóns hófust.
Leiðir okkar Jóns lágu saman
fyrst 1974, og þá, og ávallt síðan
leyndist mér ekki hvemig maður
Jón var. Þekki ég engan sem kynnt-
ist Jóni að ekki bæri sá virðingu
fyrir honum.
í mínum huga var Jón elskulegur
maður, hreinskiptinn og áreiðanleg-
ur. Hnyttni í svöram og leiftrandi
kímni einkenndu hann í samræðum.
Ekki 'fór á milli mála að Jón var
víðlesinn og hafði næman skilning
á mönnum og málefnum.
Var stund með Jóni alltaf mér
til ánægju og uppbyggingar. Af-
komendum Jóns votta ég samúð
ljósin útbrannin og Teddi hafði tek-
ið allar myndimar, var venjulega
tveggja tíma kveðjustund með kaffi
og kökunum hennar Helgu, meðan
Theódór pantaði bílinn sem keyrði
okkur á vit nýs árs.
Christa og Ragnar eignuðust
langþráðu dótturina Katrínu í febr-
úar árið 1973. 1984 lést Christa
úr krabbameini langt um aldur
fram.
Árið 1973 kvæntist Theódór
Elísabetu Jónsdóttur. Eignuðust
Jón og Hélga þar röggsama tengda-
dóttur sem bæði var myndarleg
húsmóðir og bókhneigð, og með
henni tvö fósturbamabörn, þau
Bjarna og Kristínu. Er Elísabet hóf
nám við öldungadeildina 1975 og
Teddi tók aukna ábyrgð á elda-
mennskunni, talaði Jón jafnan um
það af miklu stolti að tengdadóttir
sín hyggði á stúdentspróf. Það
hvarflar stundum að mér hin seinni
ár að þessi systkinahópur úr Stað-
ardalnum, eða þau þeirra sem fengu
að lifa langa ævi, þeir Jón, Guð-
mundur, Benedikt, og þau sem eft-
ir lifa, þau Jóhann og Svanborg,
hafí alveg öragglega staðið fyrir
sínu sjálf um ævina, því þau fædd-
ust í fjölskyldu sem bjó við kröpp
kjör. Skyldi Jón frændi hafa þorað
að dreyma dagdrauma um að
menntast þegar hann var ungur
maður? Ef til vill rættust óskir hans
við að sjá soninn Ragnar starfa sem
matvælaverkfræðing á erlendri
grand og Theódór helga krafta sína
málefnum fatlaðra við margvísleg
störf í þágu Sjálfsbjargar.
Ragnar og Theódór, ég votta
ykkur og fjölskyldum ykkar samúð.
Megi minningin'um heiðarleika og
hógværð foreldra ykkar lifa sem
hvatning um að njóta vel ókominna
ævidaga.
Elísabet Berta
vegna fráfalls hans. Þeir era nú 155
á lífí og er missir þeirra mikill, þar
sem samband hans við fjölskyldu
sína var mjög náið og mikill fögnuð-
ur ríkti, ekki síst hjá yngstu kyn-
slóðinni, þegar afí kom í heimsókn.
Með þessum fáu orðum í minn-
ingu Jóns frá Molastöðum vil ég
fyrst og fremst þakka fyrir að hafa
fengið tækifæri til að kynnast jafn
stórbrotnum og mikilhæfum manni.
Slík kynni færa andlegan auð, sem
ekki fást á annan hátt. Með Jóni
er genginn sannur maður. Guð
blessi minningu hans. .
Kristján Kristjánsson
Blóma- og
w skreytingaþjónusta ®
™ hvertsemtilefniðer.
GLÆSIBLÓMIÐ
GLÆSIBÆ,
Álfhcimum 74. simi 84200
Kveðjuorð:
*
Ira A. Kattan
Er mér barst sú fregn að Ira
væri dáinn var. ég harmi slegin.
Hann hafði veikst í haust og síðar
kom í ljós að hann átti við ban-
vænan sjúkdóm að etja. Hann lést
25. janúar sl. en að svona brátt
yrði um hann kom mér á óvart.
Af hveiju Irá, þessi indæli maður
sem átti konu og linl börn. Hann
var giftur Auði Ósk Reynisdóttur
og áttu þau tvö böm, Davíð Reyni
og Tali Ónnu.
Ég kynntist Ira fyrst er ég fór
til Bandaríkjanna árið 1973. Þar
var hann reiðubúinn að aðstoða mig
á allan máta eins og honum einum
var lagið. Ira var yndislegur mað-
ur, opinn og ætíð hjálpfús þeim sem
til hans leituðu. Hann lagði sig fram
við að læra íslensku og hann hafði
mikinn áhuga á að kynnast landi
og þjóð. Þegar þau hjónin mættu á
Islendingahátíðir í New York var
Ira hrókur alls fagnaðar og það var
ógleymanlegt að fylgjast með hon-
um bragða á þjóðarréttum íslend-
inga. Hann kom oft til íslands
ásamt konu sinni, þótt þeim ferðum
fækkaði eftir að bömin fæddust.
Hér heima var honum tekið opnum
örmum af fjölsyldu Auju. Ira giftist
eftirlifandi konu sinni í Forest Hills,
New York, og þar bjuggu þau þar
til fyrir nokkkram áram að þau
fluttu til Phoenix í Arizona.
Elsku Auja, Davíð Reynir og
Tali Anna. Megi Guð gefa ykkur
aukinn styrk við svo mikinn missi.
Guð blessi ykkur.
t Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför FRÍÐU DAVÍÐSDÓTTUR,
Eyrargötu 14 b,
Siglufirði.
Sigurbjörn Torfason, Danmörku, Halldóra Jónsdóttir, Siglufirði.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur hlýhug við andlát
og Otför
MARGRÉTAR JÓNSDÓTTUR.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Jón Þór Einarsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og jaröarför
HÖLLU G. LARSDÓTTUR,
Útstekk,
Eskiflrði.
Sjöfn Gunnarsdóttir
og systkini hinnar látnu.
t
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför
ÞORSTEINS MAGNÚSSONAR,
Stigahlíð 30.
Fyrir hönd aðstandenda.
Svanhvít Magnúsdóttir.
Þau Ijós sem skærast lýsa
þau Ijós sem skína giaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast.
Og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur og
dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi,
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum,
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur í
okkar mædda hjarta.
(F.G.Þ.)
Minningin um góðan dreng lifír.
Guðlaug Arsælsdóttir
og fjölskylda.
t
Þökkum innilega þeim, sem auðsýnt hafa hlýhug og vináttu við
fráfall og jarðarför móður, tengdamóður, fósturmóður, ömmu og
langömmu,
KATRÍNAR AUÐUNSDÓTTUR,
Syðri-Hól,
Vestur-Eyjafjöllum.
Guðrún Guðmundsdóttir, Jónas Pétursson,
Hrefna Magnúsdóttir, Jón Ágústsson,
Auðunn Óskar Jónasson, Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Sigurjón Guðmundsson, Kolbrún Gunnarsdóttir,
Katrín B. Jónasdóttir,
Guðmundur K. Guðmundsson,
og langömmubörn.