Morgunblaðið - 06.03.1988, Side 67

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. MARZ 1988
67
Guðrún með verk þau sem hún sýndi í San Diego í Kaliforníu
í listnám. Ég var búin að tala um
það við pabba að ég vildi læra
meira og hann kom þessu í kring.
Eftir að ég kom út til New York,
hitti ég frænda minn Jón Bjöms-
son, hann og kona hans buðu mér
að búa hjá sér og ég þáði það með
þökkum.
Áður en ég fór út hafði ég kynnst
ungum manni, Kolbeini Péturssyni,
hann hafði verið við framhaldsnám
í verslunarfræðum í Califomíu.
Hann var nú farinn að vinna í New
York hjá Innflytjendasambandi
íslenskra vefnaðarvöruverslana,
það fyrírtæki sá um að flytja vefn-
aðarvöru til Islands eftir stríðið.
Kolbeinn hafði áður unnið um tíma
fjögra ára gamall fyrir níu ámm.
Minn starfsvettvangur var heim-
ilið. Auk venjulegra heimilisstarfa
vann ég mikið af fatnaði heimilis-
fólksins sjálf. Ég lærði að vefa í
hjá Sigurlaugu Einarsdóttur og sú
kunnátta kom mér að góðum notum
seinna. Ég óf efni í föt á bömin
og fléira. Ég man eftir skemmtileg-
um kjólum sem ég vann á stelpum-
ar mínar. Ég setti upp bleikt ullar-
gam og óf svo í það rósagangs-
bekki úr hvítu angórugami og ljós-
bláu silkigami, pijónaði svo efri
hluta kjólanna og bróderaði í bolinn
öðru megin. Þetta urðu ágætir kjól-
ar. Á þessum ámm vom ekki flutt
inn bamaföt og lítið til af slíku hér
í búðum svo fólk varð að bjarga sér
í þeim efnum sjálft, það var margt
brallað á þessum ámm.
Við hjónin byggðum okkur hús
inni í Laugarási og unnum bæði við
bygginguna. Þetta var stórt hús,
180 fermetrar á tveimur hæðum
með skála. Húsið var miklu stærra
en við gerðum okkur almennilega
grein fyrir og við reyndum að gera
þetta á eins hagkvæmam máta og
hægt var. Ég man t.d. að við notuð-
um álplötur í loftið inni f skálanum
en slíkar plötur vom yfirleitt notað-
ar á þök þá. Maðurinn minn setti
þetta upp sjálfur og einangmn und-
ir og setti svo falska bita á sam-
skeyti. Við máluðum svo alla veggi
hvíta en loftið dökk mosagrænt eins
og gúmmíplöntumar og bitana
Ijósa. Þetta kom mjög skemmtilega
út þó þetta væri ódýrt og eigin
hugmynd. Þannig unnum við margt
á ódýran en hagkvæman máta sem
okkur fannst koma mjög vel út.
í Laugarásnum vomm við meðan
bömin vom að vaxa upp. Seinna
byggðum við okkur hús á Amar-
nesi og þar fannst mér yndislegt
að búa. Ég fór oft í vaðstígvél og
gekk meðfram fjörunni, í því um-
hverfi var margt sem hvatti mig til
myndgerðar, ég hafði aldrei búið
við sjó fyrr. Þá var ég líka komin
með stálpuð böm og gat meira
hugsað um hvað ég vildi gera.
Seinna fluttum við að Grenimel 47,
þar sem ég bý nú og hef mína vinnu-
stofu.Þó ég hefði alltaf nægileg
verkefni á heimilinu þá var það nú
svo að það bjó alltaf í mér þessi
þörf til að teikna og mála. Smám
saman safnaðist upp hjá mér bunki
af myndum. Ég hafði fengið heil-
mikla tilsögn í að fást við liti og
með tímanum mjmdaði ég sjálf-
stæðan stíl. Ég mála yfirleitt á
raunsæjum hátt í olíu en hef gaman
af að mála „fígúratívt" á postulínið,
einnig hef ég gaman af alls kyns
skreytingarlist. Svo kom að því að
ég fór að sýna verk eftir mig.
Einu sinni sá ég auglýst nám-
skeið hjá Dale Camegie og ég ák-
vað að prófa. Ég man að ég hugs-
aði þegar ég fór upp stigann: „Hvað
er ég nú að fara“, en ég var ákveð-
in í þessu. Þama var fólk æft í að
tjá sig og eitt sinn var hveijum og
einum fengið það verkefni að segja
frá sínum áhugamálum. Þó ég hefði
fram að því haft þessa tómstunda-
iðju mína algerlega fyrir mig þá
fannst mér hún þrátt fyrir það vera
nærtækust og ég sagði frá þessu
starfi mínu. Það varð til þess að
undir lok námskeiðsins var skorað
á mig að koma með myndir og sýna.
Ég dreif mig í það og ég sá að
fólkið var undrandi. Þetta var heil-
mikið af myndum af ýmsu tagi.
Menn sögðu við mig að ég ætti
ekki- að vera með þetta í felum
heldur starfa opið. Þessi hvatning
olli því að ég fór að mála meira og
lagði í stærri myndir og fékk að
síðustu inni í sal til að sýna verk
mín. Ég sýndi bæði málverk, málað
postulín og eins hluti úr tré sem
ég málaði.
Sýningin í San Diego í sumar
kom þannig til að ég var eitt sinn
í heimsókn hjá dóttur minni sem
býr í Bandaríkjunum. Þar ytra kom-
ist ég í kynni við mjög þekkta lista-
konu Sigrúnu Stewart, á þann máta
að ég pantaði hjá henni gullit til
að mála á postulín, en ég sá í blöð-
um að hún seldi mjög góða slíka
liti. Vegna nafnsins spurði ég hana
í símann hvort hún væri frá Norð-
urlöndum. Hún sagðist vera dönsk
svo ég talaði eftir það við hana á
dönsku, sem hún var reyndar farin
að ryðga svolítið í. Hún hélt fyrst
að ég væri líka dönsk eða gift dana,
en ég sagðist vera íslensk. Þegar
ég hitti hana hvatti hún mig til að
ganga í listafélag sem þama starfar
og í gegnum það var mér boðið að
taka þátt í sýningu sem þá stóð
fyrir dyrum að halda í San Diego
á verkum fólks frá ýmsum löndum.
S.l. sumar vann ég mjög mikið fyr-
ir þessa sýningu, vann dag og nótt
undir það sfðasta og fór svo út f
haust sem leið. Það var mjög gam-
an að taka þátt í slíkri sýningu.
Þarna sýndi fólk alls staðar að frá
Bandaríkjunum, frá Suður-
Ameríku, Mexíkó, FYakklandi og
ýmsum öðrum löndum. Mér hefur
verið boðið að taka þátt í annarri
sýningu þar vestra, stærri en þeirri
sem ég tók þátt í sl. haust. Ég hef
áhuga á að taka því boði, einnig
hef ég áhuga á að koma upp sýn-
ingu hér.
TEXTI:
GUÐRUN GUÐLAUGSDOTTIR
Hluti af silfurborðbúnaði sem Halldór faðir Guðrúnar smíðaði og
gaf henni. Áletranimar eru allar með rúnaletri
Belti hönnuð og skreytt af Guðrúnu
hjá þessu fyrirtæki og þeir buðu
honum vinnu þegar hann var búinn
með nám sitt. Það fór nú svo að
það varð minna úr listnámi mínu
en til stóð því við Kolbeinn giftum’
okkur þama úti og hófum búskap.
Við giftum okkur í þekktri gifting-
arkirkju í New York sem heitir Litla
kirkjan á hominu. Kolbeinn hafði
komist yfir fbúð, sem þá var erfítt,
þetta var falleg tveggja herbergja
íbúð og þar settumst við að eftir
giftinguna, sem fram fór þremur
mánuðum eftir að ég kom út. Tæpu
ári seinna fæddist okkur dóttir,
tveimur árum seinna önnur dóttir
og þriðja dóttirin fæddist áður en
sú elsta var orðin þriggja ára. Þetta
vom mikil umskipti því ég hafði
fram að því aldrei skipt um bleiu á
bami hvað þá meira. Við fluttum
heim til íslands rétt áður en elsta
dóttirin fæddist.
Eftir þessi umskipti gafst mér
ekki mikill tíma til aðteikna eða
mála, ég reyndi þó eftir fremsta
megni að dunda eitthvað. Eftir að
stelpumar fóm að stækka var ég
hins vegar stundum fram á nætur
að mála. Fyrst málaði ég með vatn-
slitum, pastellitum og seinna olíu.
Svo fór ég að mála á postulín og
rvann mikið að því þegar frá leið.
Séinna fæddist okkur hjónum tvö
, börn í viðbót svo það var í mörgu
að snúast. Jafnhliða störfum mínum
á heimilinu fékkst ég við ýmislegt
annað, ég fór t.d.að vinna við
saumaskap um tíma, saumaði mód-
elkjóla fyrir Dömutískuna, ég sneið
en fékk stúlku til að sauma með
mér. Á tfmabili seldi ég heilmikið
af smekkjum eftir nýju sniði, með
hólfi að neðan, og setti á þetta
myndir og margt fleira fann ég
mér til. Mér fannst alltaf gaman
að útbúa eitthvað nýtt.
Maðurinn minn fór að vinna í
málningarverksmiðjunni Hörpu eft-
ir að við komum heim. Síðar varð
hann forstjóri Málningar við stofn-
un þess fyrirtækis. Það var smátt
í sniðum til að byija með en óx
mjög í höndum hans. Hann var
lengst af forstjóri þess fyrirtækis.
Hann lést snögglega fimmtíu og
í Vogum eru nú til lóðir undir íbúðar- og iðnaðarhúsnæði. Lóðirnar eru við frágengið
gatnakerfi, þ.e með slitlagi og gangstéttum.
Um er að ræða um það bil 30 lóðir undir íbúðarhúsnæði og 10 undir iðnaðarhúsnæði.
Athygli er vakin á því að Vogarnir eru aðeins í um það bil 20 mín. keyrslu frá höfuð-
borgarsvæðinu og 10 mín. keyrslu frá aðal þéttbýliskjarna Suðurnesja (Keflavík, Njarðvík
og Keflavíkurflugvelli).
Þá á sér nú stað mikil atvinnuuppbygging í Vatnsleysustrandarhreppi, svo sem í fisk-
eldi og þjónustu.
Upplýsingar eru veittar á skrifstofu Vatnsleysustrandarhrepps, Vogagerði 2, Vogum,
sími 92-46541.
Sveitarstjóri.

MICROSOI HUGBÚNAÐUR F1