Morgunblaðið - 21.08.1988, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. ÁGÚST 1988
Anna Sigríður Hróðmarsdóttir.
Lít á leirmuna-
smíðina sem listiðn
• •
Rætt við Onnu Sigríði Hróðmarsdóttur leirmunasmið
fírði og uppalin í Hveragerði þó
hafí lengst af búið í Reykjavík. i
líkar vel að búa úti á landi þó
kunni einnig vel við Reykjavík. ]
líst ágætlega á að vera hér r
gallerí enda hefur fólkið í Ska
firði tekið mér mjög vel. Svo v
ég auðvitað að ég fái vegfaren
sem leið eiga hjá til að stoppa
mér.
Að sögn Önnu er. keramik
þjóðlegt orð, notað yfír allt s
búið er til úr leir.
„Á íslandi er einnig talað
keramik en íslenska orðið er 1
kerasmiður eða leirmunasmic
Leirmunasmiðir á íslandi voru €
margir þegar ég byijaði að fást
þetta fyrir 15 árum. Þeim h£
hins vegar fjölgað mjög. í dag
þeir töluvert margir og margir rr
færir.
Byijaði allt með biskupni
Hvernig verður hugmyndin
hlutnum til í huga listamanns
Er hver hlutur vandlega úthugsa
fyrirfram eða verður hugmyndir
um leið og hluturinn?
„Þetta er mjög misjafnt og fer
dæmis eftir leirtegundum. Fles
hugmyndimar mínar verða til þe
ég er að vinna. Þá læt ég hugi
reika og oft dettur mér þá eitth
í hug. Svo mótast þessar hugmy
ir í kollinum á mér mismuna
lengi. Kaffístell sem ég k
Handapat var til dæmis ár í vinr
því það leið eitt ár frá því að
fékk hugmyndina þangað til
gerði prufu.
Oft verða nýjir hlutir til af sjí
sér þegar eitthvað mistekst eða
aflaga í vinnslunni og eftir sten
einhver hlutur.
Stundum langar mig til að srr
en geri mér ekki alveg grein f
því hvemig ég útfæri það. Þan
var til dæmis með taflið mitt.
var lengi búin að ætla mér að i
til taflmenn en hafði aldrei ko;
Því í verk. Svo byrjaði þetta
með biskupnum. Eg var að útl
hlut af allt öðru tæi, litla kerlii
MÖRG höfum við fylgst með
leirmunasmið að störfum.
Við höfum séð hvernig
ólöguleg leirhrúga umbreyt-
ist í höndum listamannsins
og tekur á sig nýja mynd.
Reglan í lögun lilutarins
eykst sífellt og á endanum
er leirhrúgan orðin að fag-
urlega skreyttum vasa,
styttu eða einhverju því sem
listamanninum dettur í hug
að búa til. Einn þessara leir-
munasmiða er Anna Sigrið-
ur Hróðmarsdóttir sem býr
ásamt eiginmanni sínum
Pétri Víglundssyni í
Varmahlíð í Skagafirði.
Blaðamaður Morgunblaðs-
ins var þar á ferð fyrir
skömmu og spjallaði þá við
Önnu.
Handapat.
Anna eg Pétur fyrir framan Lund.
g lærði keramik sem
iðngrein hjá Kjarval
og Lökken. Kjarval
er íslensk, sonar-
dóttir Jóhannesar
Kjarval, en Lökken
er Dani. Þau voru með keramik-
verkstæði í Reykjavík og hjá þeim
læiði ég í fímm ár.
Ég lauk námi vorið 1977 og byij-
aði þá með eigið verkstæði sem ég
héf rekið síðan með hléum. Fyrsta
verkstæðið mitt var í homi á bílskúr
á Vesturgötunni. Þar var ég í tvö
ár en flutti mig svo um set og setti
upp verkstæði í kjallaranum á Suð-
urgötu 8. Á Suðurgötunni var ég í
átta ár. Um tíma sótti ég námskeið
í Myndlistarskóla Reykjavíkur.
Eg hef enn ekki haldið neina
sýningu á verkum mínum nema
sýningu á sparibaukum í Alþýðu-
bankanum í vor. Ég ætla mér samt
að halda sýningu en það verður
ekki alveg strax.
Likar vel úti á landi
Þann 4. júní fluttu þau Anna og
Pétur úr Reykjavík norður yfír heið-
ar. Þau keyptu húsið Lund í
Varmahlíð og þar er Anna búin að
setja upp vinnustofu og gallerí.
„Seinustu árin höfum við komið
í Skagafjörðinn á sumrin og ég hef
flutt verkstæðið með mér. Pétur er
ættaður héðan og hann rekur hér
verkstæði í félagi við aðra. Hann
gat' starfsins vegna ekki verið í
Reykjavík á sumrin og við ákváðum
því að flytja hingað.
Sjálf er ég ekki óvön lands-
byggðinni því ég er fædd á Homa-
með taupoka sem í mátti setja
efni. Er ég fór að skoða kerlin^
sá ég að hún gat alveg verið t
up. Svo komu hinir taflmenn
eiginlega af sjálfu sér.“
Anna segir að oft komi fólk
ákveðnar óskir og vilji fá tiltí
hluti smíðaða.
„Þetta fínnast mér oft skem
leg verkefni. Til dæmis fékk ég
sinni það verk að búa til afms
gjöf fyrir Leikfélag Selfoss
gefa átti Leikfélagi Hverageri
tilefni af 40 ára afmæli þess. (
in var stytta af ákveðinni gerí
ég hafði sérstaklega gaman a
fást við hana.
Það er ægilega þreytandi að
alltaf til sama hlutinn. Á tím
smíðaði ég styttur fyrir verslu
Kúnígúnd. Þær voru vinsæla