Morgunblaðið - 09.10.1988, Síða 59

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. OKTÓBER 1988
59
99
Ég fékk kvikmyndavél
þegar ég var tólfára
og éggerði ekkert
annað en að leigja mér
kvikmyndaspólur og
rúlla þeim í gegn. Rakti
þærsvo upp ogspáði
mikið íhvemig þær
voruklipptar og unnar.
Égman égpældi voða
mikiðíþessu. U
99
Mér fínnst það hálf
hræðilegt að fólk skuli
vera aðgera hluti fyrir
peningana
einvörðungu. Effólk er
bara að vinna
peninganna vegna þá
getur ekki verið að því
fínnist gaman í
vinnunni.
PÁLL
HJÁLMTÝSSON
ég. Ég veit fátt þægilegra en að
setjast fyrir framan sjónvarþið og
horfa á góða hiyllingsmynd. Þegar
ég var tólf ára var ég alveg með
það á hreinu að ég ætlaði að leggja
kvikmyndagerð fyrir mig. Þama
gæti ég sameinað allt í einu formi.
Eitthvað myndrænt, einhver músík,
leiklist og góð saga. Þetta hefiir
kvikmyndin allt uppá að bjóða. Ég
er enpþá að gæla við þá hugmynd
að fara að læra kvikmyndagerð í
framtíðinni. En maður veit ekki.
Það getur allt breyst. Maður þarf
líka að afla sér reynslu. Ég er í
myndbandaklúbb í skólanum og við
höfum nú þegar gert eina mynd sem
heppnaðist mjög vel. Þegar maður
fer útí hluti sem maður hefur áhuga
á og veita manni reynslu þá verður
manni sama um allt annað. Mér
finnst öll reynsla sem maður aflar
sér sjálfur miklu meira þroskandi
heldur en blessuð þýskan uppi í
skóla.
Starfarðu eitthvað með skól-
anuffl?
Já, ég vinn þijú kvöld í viku á
myndbandaleigu. Það er alveg
ágætt. Þetta er svo mikið áhuga-
mál hjá mér, kvikmyndimar. Mér
er alveg sama hvemig launin em.
Ég hef bara mest gaman af því að
vera þama og fylgjast með straum-
um og stefnum í kvikmyndabrans-
anum.
Hver er lífsskoðun þín, PáU?
Ja. Mér er nokkum veginn sama
um allt og alla nema sjálfan mig.
Ég geri yfirleitt það sem ég vil
gera. Mér finnst það hálf hræðilegt
að fólk skuli vera að gera hluti fyr-
ir peningana einvörðungu. Ef fólk
er bara að vinna peninganna vegna
þá getur ekki verið að því finnist
gaman í vinnunni. Maður sér alltof'
lítið af fólki sem lætur drauma sína
rætast. Kannski hef ég þá guðsgjöf
að hafa hæfíleika. Hver veit. En
ég ætla að reyna að fá eins mikið
út úr lífínu og ég mögulega get.
Manni ber að sjálfsögðu að rækta
sinn innri mann en ætli maður verði
nokkum tímann búinn að því. Ég
held að maður þroskist mest á því
að fara aðeins útaf laginu. Maður
á að gera allt einu sinni á ævinni.
Bara pmfa. En það er til svo mikið
af hæfíleikaríku fólki á íslandi sem
ekki fær að njóta sín. Það er óhugn-
anlegt að horfa uppá þetta. Hvað
sem maður kemur til með að tak-
ast á við í framtíðinni þá verður
það að vera skemmtilegt. Ég verð
áreiðanlega engin skrifstofublók.
Þú ert með kosningarétt, ekki
satt?
Jú, fyrir tæpu ári hlaut ég kosn-
ingarétt og mér fínnst það dálítið
fyndið. Það em svo örfáir á mínum
aldri sem em að spá í pólitík. Mað-
ur þarf að sjá pólitfkina út frá öllum
sjónarhomum áður en maður mynd-
ar sér skoðun.
Telur þú að fólk á þínum aldri
sé of ungt til að taka pólitískar
ákvarðanir?
Já, alltof ungt. Fólk sem er enn-
þá á glingurbuxunum, sækir diskó-
tekin og fer á fyllerí um hveija
helgi. Það er það sem mér fínnst
svo sorglegt með ungt fólk í dag.
Þegar sumir unglingar á mínum
aldri lifa fyrir það eitt að fara á
fyllerí og það er stöðutákn að kom-
ast inná einhvem pöbbinn og þá
með falsað skírteini helst. Þegar
allt gengur bara útá þetta og ein-
hveijar kryddaðar kjaftasögur á
mánudögum. Svoleiðis fólk getur
ekki verið pólitískt þenkjandi úr því
það er svo upptekið af sjálfu sér.
Ég held að það séu pabbi og
mamma sem ákveða hvað margir
unglingar lqósa. Nú, eða fjölmiðl-
amir. Þeir leika stórt hlutverk í
þessu.
Ætlar þú að kjósa?
Til hvers? Þetta fer alltaf allt á
hvínandi kúpuna. Eins og núna. Það
þarf að púsla nýja ríkisstjóm saman
með herkjum. Ég held að við íslend-
ingar séum meðfærilegasta þjóð f
heimi hvað varðar pólitík. Fólk virð-
ist ekki skilja það að það er það
sem borgar brúsann þegar einhver
mistök eiga sér stað. Við hugsum
ekki nóg um okkar eigin rétt. Þeg-
ar skattar eru hækkaðir þá látum
við okkur hafa það og hugsum ekk-
ert meira útí það. Við kunnum ekki
að segja nei takk. Við þurfum að
vera meira á verði.
AGB
þetta allt ráðast af vindáttinni.
Ég á skyldfólk á hinum og þess-
um stöðum í Bandaríkjunum, syst-
ur í Pittsburg og í Kalfífomíu og
venslafólk á Flórída. Þannig ég
gat farið á alla þessa staði og
dvalist þar í lengri eða skemmri
tíma. í Pittsburg eignaðist ég fljót-
lega mjög nána vinkonu, íslenska
stúlku sem var au-pair hjá systur
minni og kom um svipað leyti og
ég út. Við skemmtum okkur heil-
mikið saman, fómm til Flórída,
New York, Washington og fleiri
staða. Þetta var virkilega
skemmtilegur tími og eftirminni-
legur.
Einu gat ég þó endalaust svekkt
mig yfír og það var að fá hvergi
vinnu. Ég hafði hugsað mér að fá
inn dálitlar tekjur með því að passa
böm og hélt að það væri nú lítið
mál. Annað kom á daginn því að
enginn kærði sig um að ráða mig
í vinnu. Ég fór í heilmikið af at-
vinnuviðtölum og virtist hafa alla
þá starfsreynslu og meðmæli sem
krafíst var. En þegar að því kom
að tilkynna þjóðemi sitt var ég
snyrtilega útilokuð með það sama.
Þetta stafaði vitaskuld af hræðslu
við bandaríska löggjöf um störf
útlendinga í landinu og fólk var
hrætt við sektir. Kannski skiljan-
legt, en mér fannst gríðarlega erf-
itt að upplifa raunverulega „at-
vinnuleysistilfinningu". Þetta var
eins og að vera svartur á meðal
kynþáttahatara.
Ég gerði mér seint og um síðar
ljóst, að til þess að fá vinnu yrði
ég að ljúga viðkomandi fólk fullt,
steinþegja yfír þjóðeminu og því
hversu lengi ég ætlaði að vera í
landinu, hreinskilni er nú bara tek-
in í nefíð þama. Það þýddi lítið
að vera sannleikselskandi íslend-
ingur á sauðskinnsskóm og með
harðfískinn í annarri á þessum
slóðum.
Af því að þú ert nú ung kona
er tilvalið að spyrja um viðhorf
þín til ástarinnar, skenuntana-
lífsins, þeirra hluta sem eru
mjög ríkjandi þættir í lífi ungs
fólks.
Skemmtanalífíð hef ég nú
stundað töluvert mikið. Á tímabili
fannst mér ég skemmta mér svo
oft að ég uppgötvaði, að allir
skemmtu sér stundum en ég
skemmti mér alltaf með öllum ...
Fyrir mér er skemmtanalífíð fyrst
og fremst að fara út að dansa, ég
fæ mikla útrás í því. Svo er nátt-
úrulega rétt að minnast á veiði-
leyfið sem allir íslendingar eru
með upp á vasann. Þegar ég var
úti í Ameríku henti ég veiðileyfínu
og fór eingöngu út á lífið til að
dansa. Gerði það líka eins og ótam-
inn Islendingur og hneykslaði fólk
upp úr skónum með því að bijóta
helling af amerískum, óskráðum
reglum um fágaða samkvæmis-
hegðun ... Svo var skrítið að
koma heim aftur og finna að veiði-
leyfín hér eru enn við lýði og mik-
ið notuð f þokkabót. Eg var búin
að gleyma „kortér í þijú" liðinu.
En hvað um það, mér þykir þetta
virkilega skemmtilegt allt saman.
Þetta með ástina já. Hún hefur
nú gengið upp óg ofan og ekki
ósjaldan verið heldur betur skraut-
leg. Ég get ekki státað af því að
vera komin í e.k. jafnvægissam-
band og skrifa því ekki undir
hnappheidusamninga. Þó gæti nú
farið að líða að því að mann lang-
aði í eitthvað fast, kvótinn er um
það bil að fyllast.
Svo er annað að maður er orð-
inn ansi hreint sjálfstæður í lifnað-
arháttum eftir að hafa búið svona
lengi einn. Aðlögunarhæfnin er
eitthvað farin að dala og ég veit
ekki hvemig ég myndi bregðast
við, ef einhver náungi myndi ekki
skrúfa tappann á sjampóið og svo-
leiðis. Þetta er auðvitað spuming
um hveiju verður sleppt og hveiju
haldið af settum venjum og regl-
um.
Hvað finnst þér um liðin ár,
þegar þú horfir til baka?
Ég er ánægð með þau. Sá tími
sem fór í að dveljast í útlöndum
er sérstaklega dýrmætur. Hann
víkkaði sjóndeildarhringinn gífur-
lega, maður kynntist sjálfum sér
frá nýju sjónarhomi og svo mörgu
sem ekki er beinlínis hægt að upp-
lifa hér á íslandi.
Ertu sátt við það sem þú fæst
við í dag?
Já, já. Ég er að vísu svolítið
sein að taka við mér í skólanum,
því að ég er að gera svo marga
hluti aðra meðfram náminu. Eg
er til dæmis að gera upp íbúðina
mína og er í Kramhúsinu að dansa
og finnst það ofsa skemmtilegt.
Það hefur viljað loða við mig að
hafa ægilega miklar hugmyndir,
stórar og merkilegar en fram-
kvæmdimar eru oft ekki upp á
marga fiska. En þegar ég hleyp
heim úr skólanum síðdegis og
gleymi að fá mér kvöldmat vegna
þess að ég er svo önnum kafin við
að mæla fyrir nýju gólfteppunum,
finn ég að nú er mnninn upp tími
framkvæmda og mátti ekki seinna
vera. Mér finnst þetta bjartur tími
núna, árið er búið að vera mér
mjög gott og ég hef eindregið
hugsað mér að láta tilveruna
ganga þannig áfram, allt er sem
sagt í sómanum hémamegin.
S.Á.
U-2 RATTLER HUM
Útgáfudagur
12. október
S-K-l-F-A-N
KRINGLUNNI. BORGARTÚNI. LAUGAVEGI
ERUM FLUTTIR I
ÁRMÚLA 7
NÝTT SÍMANÚMER
wmo4 oom
ÞRÓUNARSJÓÐUR
LAGMETISIÐNAÐARINS
ÁRMLJLA 7, 3.HÆÐ, 108 REYKJAVÍK, SÍMI 680400
Getum útvegað
meö stuttum fyrirvara Mercedes-Benz
jeppa (sýningarbíla) mjög vel útbúna á sér-
lega hagstæðu verði.
Eigum fyrirliggjandi einn 190 bensínbíl 1988
á hagstæðu verði.
309D og 409D sendibílar á hagstæðu verði.
Fyrlr vidskiptavfni auglýsum vió:
200 bensín, árgerð 1987
vel búinn aukahlutum.
190 diesel, árgerð 1986, sjálfskiptur.
Upplýsingar gefur Stefón í síma
619550.
RÆSiR HF
Einkaumboð Daimler-Benz AG á islandi