Morgunblaðið - 06.11.1988, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐŒ) FOLK I FRETTUM SUNNUDAGUR 6. NÓVEMBER 1988
Karlmenn
erusvona
Við karlar erum óttalega for-
dómafullir. Það er að segja
um konur. Fijálslyndustu menn
og dagfarsprúðustu umhverfast
þegar karlremban nær tökum á
þeim, til dæmis
þegar þeir lenda
í hættulegu
návígi við „konu
við stýrið“. Og sú
hætta vofir ekki
einungis yfir þeim
eftir Sigurð G. heldur öllum sem
Tómasson með Þeim eru '
bílnum. Yndisleg-
ir karlar, löghlýðnir fram í fingur-
góma, verða að forhertum smygl-
urum ef þeir sjá konu í græna
hliðinu í tollinum og þannig mætti
lengi telja. Kynferðisfordómamir
eru sem sé andleg ánauð karla
sem erfitt er að brjótast úr. En
hvað um konur?
Ég kom þar að einu sinni sem
nokkrar kunningjakonur sátu yfir
bolla af jurtatei. Þær ræddu
nokkra stund um hjúskaparmál
þeirra sem þær þekktu og vitan-
lega þróaðist umræðan yfir í al-
mennar heimspekilegar vanga-
veltur um grimmd karlmanna.
Stebbi er farinn frá Gum', lætur
hana ekkert fá með bömunum og
svo tók hann bílinn, bölvaður.
Stefanía er komin á kvennaat-
hvarfið, hann barð’ana alltaf eins
og fisk. Hér var skotið inn frásögn
af amerískri félagsfræðirannsókn
sem sýnir hve margir karlmenn
beija konumar sínar og hve oft.
Þá var röðin komin að Jónasi.
Hann var í kjallaranum um helg-
ina og var með henni Siddu. Stína,
konan hans, auðvitað heima, enda
komin á steypirinn. Það er ekki
að spyija að skepnuskapnum. Og
eftir þessa stuttu úttekt á eðli
karlmanna rak svo ein vinkonan
endahnútinn á þetta með setningu
sem ég hef heyrt mörgum sinnum
áður við svipuð tækifæri: „Karl-
menn era svona.“
Jæja, hugsaði ég með mér, er
ég svona, og var vitanlega sár
yfir ranglæti heimsins. En nú vatt
umræðunni að konum.
Konum sem vora leiðinlegar á
fundum, yfírgangssamar eða
frekar í vinnunni. Ég gætti þess
að láta lítið fara fyrir mér þangað
til búið var að ræða um svo sem
eins og þijár ómögulegar. Þá
hváði ég eftir leiðindum einnar
þeirrar, dæsti svo mæðulega og
sagði „konur era svona“. Stuttu
seinna lauk þessu teboði en kon-
umar horfðu með vorkunnarsvip
á mína: „Auminginn að eiga svona
fordómafullt karlrembusvín fýrir
mann.“
Erling ásamt sonum sinum vlA
TF-KAN f FljótshlíAinnl.lngi
Jóhannes er vlnstra megln og
Erllng Pétur hœgra megln.
FLUGVELAR
Endurbyggir
Stearmanvél
á milli
Grænlandstúra
Erling Jóhannesson flugstjóri
hjá Grænlandsflugi er búsett-
ur í Garðabæ ,en í fríum hér heima
vinnur hann m.a. að því að endur-
byggja gamla flugvél af gerðinni
Boeing Stearman PT Dash 17, en
í daglegu tali er vélin kölluð Stear-
man. Erling vinnur að þessu verki
ásamt Matthíasi Matthíassyni
verkstjóra hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur. Þeir félagar vinna
við verkið í skýli 3 á Reykjavíkur-
flugvelli og vonir standa til að
vélin fari aftur á loft á næsta ári.
Stearman vélin er ein þriggja
flugvéla af þessari gerð sem var
flogið til Islands árið 1941 frá
bandaríska flugvélamóðurskipinu
Wasp, sem þá var statt skammt
undan ströndum Islands. Ein vél-
anna eyðilagðist hérlendis, en hin-
ar tvær komust í eigu Islendinga.
Morgunblaðið/ Pétur Johnson.
Erling vinnur viA
endurbygglngu Stearman
vélarinnar.
Vélflugdeild svifflugfélagsins
eignaðist þessa vél fyrst og hefur
átt hana lengst af, en henni var
síðast flogið árið 1953. Þá
skemmdist hún í lendingu við
Búðir á Snæfellsnesi.
Erling hefur einnig komið við
sögu annarrar merkrar flugvélar
hér á landi, TF-KAN sem hann á
ásamt Ama í Múlakoti í Fljótshlíð,
en sú vél er sú eina sinnar tegund-
ar í Evrópu. Þeir Ami gerðu hana
upp á sínum tíma og hafði hún
aldrei lent í neinum alvarlegum
skakkaföllum.
TF-KAN
á flugi í
Fljótshliðinni.
MYNDLIST
ERRÓ
áfaraldsfæti
fyrir austan Afríku
Erró vlA uppsetningu mynda á sýningu í Norræna húsinu.
Það er allt í lagi hjá mér, ég er
ívinnustofunni 24 tíma á dag.
Ég er að undirbúa sýningu á
eynni Mauritíus nálægt
Madagaskar fyrir austan
Afríku," sagði Erró í símasamtali
við Morgunblaðið fyrr í vikunni.
Það er safnið á eynni sem býður
mér að halda sýningu og hún
verður opnuð 15. apríl. Eg hlakka
til og ætla að nota tækifærið til
þess að ferðast um eyjamar þarna.
Madagaskar er fjórða stærsta eyja
í heimi á eftir Grænlandi, eyja sem
er fjóram sinnum stærri en Island.
Þá hefur franska ríkið boðið mér
til Rómar á næsta ári með sýningu
í Villa Medice. Mér er boðið að
dveljast tvo mánuði í Róm og það
er spennandi því ég hef ekki komið
til Rómar í 20 ár. Það er einnig
ánægjulegt að í þessu boði franska
ríkisins felst mikil viðurkenning og
ég er fyrsti listamaðurinn af fjórum
sem franska ríkið hyggst bjóða til
Rómar á næstu tveimur árum.
Annars er ég að keppast við áður
LEIKARAR
Orn með
„Austantjaldsveiruna“
Leikhópur leikritsins „Hvar er
hamarinn" kom fyrir skömmu úr
vel heppnaðri leikferð til Þýska-
lands. Einn leikaranna, Orn Ama-
son varð fyrir því óhappi að næla
sér í svokallaða „Austantjalds-
veiru“ því hnútur kom á radd-
böndin.
„Ég fékk hnútinn vegna ofiiotk-
unar, valdníðslu eða mengunar,"
segir Öm. Ég þurfti að þegja í
heila viku og stunda gufuböð."
„Rétt eins og langferðabílstjór-
ar fá gyllinæð í stórum stíl geta
allir leikarar fengið svona hnúta,
en ég var orðinn leikþurfí eftir
vikuna, því máttu trúa.“
en ég fer til Bangkok rétt fyrir jól-
in. Fyrir sýninguna á Mauritíus er
ég að mála myndir af „karakterum"
frá þessari eyju. Þetta verða fjórar
stórar myndir, ein er af frönskum
. flugvélakappa. Þá er ljóst að þessar
myndir verða eftir þama því þeir
eiga nóg af peningum, vantar
menningu og eru æstir í þetta. Það
er því allt í góðu og ég er í tipp
topp formi, losnaði við nokkur kíló
í sumar.
Fyrir liggur að mála myndir á
stóra veggi í Vísdindaakademíunni
í París, tvær myndir sem verða 4
x 20 metrar hvor. Önnur á að sýna
vísindamenn og hin uppfinninga-
menn. Hugmyndirnar era klárar og
þá er að koma þeim á strigann.
Einnig er ég að vinna litógrafíur
fyrir franska ríkið. Þetta verða 30
lita myndir, seríur um 450 menn
úr frönsku byltingunni, en franska
ríkið ætlar að skenkja einhveijum
vinaþjóðum sínum myndirnar.
Jú, ég kem til Islands á næsta
ári, verð með sýningu í september.
Ólfna Þorvarðardóttlr
NÁLARSTUNGUR
Nálarnar
hætta ekki
að reykja
fyrir mann
Ibeinni útsendingu úr sjón-
varpssal fyrir tæpum tveim-
ur árum var kynnt ný aðferð
fyrir þá sem hætta vilja
reykingum. Það var nálar-
stunguaðferðin, og er Ólína
Þorvarðardóttir ein þeirra sem
lagðist á bekk og lét stinga sig
í eyru og undir nasavængi.
„Fólki í fréttum“ lék forvitni á
að vita hvort henni hefði tekist
að hætta reykingum eftir þenn-
an þátt.
„Já, ég hætti að reykja í sex
eða sjö mánuði, en ég held að
nálamar hafi haft lítið að
segja."
—Ert þú kannski stórr-
eykingarmanneskja í dag?
„Já, það er ég. Það verður
að skipta reykingarfólki niður
í tvo hópa. Þá sem reykja öðra-
hvoru og svo nikótínistana. Ég
byijaði að reykja fjórtán ára
og varð nikótínisti á fyrstu
sígarrettunni".