Morgunblaðið - 20.11.1988, Blaðsíða 23

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. NÓVEMBER 1988
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. NÓVEMBER 1988
23'

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Aðstoðarritstjóri
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
Árvakur, Reykjavík
Haraldur Svelnsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Bjarnason.
Þorbjörn Guðmundsson,
Björn Jóhannsson,
ÁrniJörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
ÁgústlngiJónsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar:
Aðalstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 83033.
Áskriftargjald 800 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 70 kr. eintakið.
Leitin að
sökudólginum
Ræða Steingríms Her-
mannssonar, formanns
Framsóknarflokksins, við
upphaf þings flokksins í
fyrradag einkenndist að
verulegu leyti af þeirri svart-
sýni, sem setur sterkan svip
á allan málflutning forsætis-
ráðherra um þessar mundir.
Eins og kunnugt er sér hann
fyrir sér stórfellt atvinnu-
leysi og telur þjóðina því sem
næst á barmi gjaldþrots.
Jafnframt hefur hann gefið
til kynna, að þetta hafi fyrst
runnið upp fyrir honum nú
fyrir skömmu.
Að hinu leytinu vildi
Steingrímur Hermannsson
skjóta Framsóknarflokknum
undan ábyrgð og þá helst á
þróun peningamála í
landinu. Um langt skéið hef-
ur formaður Framsóknar-
flokksins talað á þann veg,
að versta meinið í íslenskum
efnahagsmálum sé frjáls-
ræði í bankamálum, láns-
kjaravísitalan og sú stað-
reynd, að stjómmálamenn
hafa ekki í hendi sér að
ákveða vexti og önnur kjör
á fjarmagnsmarkaðinum.
Reiði forsætisráðherra í garð
OECD, Efnahags- og fram-
farastofnunarinnar, stafar
af því að sérfræðingar henn-
ar telja forsjárhyggjuna í
peningamálum sem nú er
orðin að einskonar trúarat-
riði hjá forsætisráðherranum
og stjóm hans af hinu illa.
í ræðu sinni lagði Stein-
grímur Hermannsson hvað
eftir annað lykkju á leið sína
til að sýna fram á, að fram-
sóknarmenn bæru litla sem
enga ábyrgð á því, hvernig
komið væri í atvinnulífinu,
þótt þeir hefðu setið tæp 17
ár í ríkisstjóminni og þar af
farið í 8 ár með stjóm sjávar-
útvegsmála, svo að dæmi sé
tekið um opinbert forræði
þess atvinnuvegar sem nú
berst í bökkum, ef marka
má lýsingar forráðamanna
hans. Tilraun til að skyggn-
ast aftur í söguna hefði ef
til vill orðið til þess að for-
maður Framsóknarflokksins
mildaði ásakanir sínar.
Lítum til dæmis á tilurð láns-
kjaravísitölunnar, sem for-
sætisráðherra telur nú und-
irrót alls ills.
í íslenskri stjómmálasögu
er sjaldgæft að lög séu
kennd við einstaka menn.
Kunnasta undantekning
síðustu ára eru Ólafslög, sem
kennd eru við Ólaf Jóhannes-
son, sem var formaður
Framsóknarflokksins næst-
ur á undan Steingrími Her-
mannssyni og forsætisráð-
herra í ríkisstjóm Framsókn-
arflokks, Alþýðuflokks og
Alþýðubandalags sem sat í
um það bil ár frá haustinu
1978. Meðal helstu afreka
þeirrar stjómar, þar sem
Steingrímur Hermannsson
varð ráðherra í fyrsta sinn,
var einmitt að setja Ólafslög.
í lögunum var mælt fyrir um
að sparifé skyldi verðtryggt
og þau heimiluðu að mynda
sparifjárreikninga og stofna
til lánsviðskipta með ákvæð-
um þess efnis, að greiðslur,
þar með taldir vextir, skyldu
breytast í hlutfalli við verð-
vísitölu eða gengi erlends
gjaldeyris. A grurtdvelli
þéssara laga heimilaði
Seðlabankinn síðan í júní
1979, á meðan vinstri stjóm-
in sat ennþá, að verðtrygg-
ing lána miðaðist við sér-
staka vísitölu, lánskjaravísi-
tölu. Þar með var brautin
rudd fyrir frekari breyting-
um á fjármagnsmarkaðinum
og auknu frjálsræði þar. Að
kenna þessa lagasetningu
við eitthvert „frjálshyggju-
lið“ eða Sjálfstæðisflokkinn
sérstaklega er út í hött.
Leit framsóknarmanna að
sökudólginum í íslenskum
stjómmálum eftir að þeir
hafa setið manna lengst á
valdastólunum og vilja þar
engu sleppa, hvað sem það
kostar, er aðeins til marks
um ofurkapp þeirra við að
skella eigin skuld á aðra.
Ræða formanns flokksins við
setningu þings hans er enn
til marks um viðleitni til að
hverfa frá veruleikanum.
Framsóknarmenn sitja hins
vegar uppi með það, að veru-
leikinn breytist ekkert við
það. Og svo er það þjóðin
öll sem verður að borga brús-
ann að lokum.
atriði sem koma og fara einsog
myndir á sjónvarpsskermi sem er
raunar ekki áþreifanlegri miðill en
sá draumskynjandi veruleiki sem
svefninn er. Stundum óttast ég ver-
öld draumsins. Stundum stendur
mér ógn af þeim heimi sem birtist
þama á hvítu tjaldinu, en það er
ekki meira á mig lagt en ég get
axlað. Skáldið talar um deyjandi
roða dagsins, ekki í sólsetrinu, held-
ur innra með honum sjáifum. Það
er þar sem allt gerist í raun og
veru; afturelding, dagur, nótt. En
þrjú glös af hvítvíni geta breytt
öllu umhverfí. Breytt öllum umbúð-
um hugsana okkar. Veruleikanum
sjálfum. En draumurinn breytist
ekki.
6 0G NÚ HRINGJA
klukkurnar í veglegri kirkj-
• unni hér skammt frá. Það
er þó nokkur móða yfír borginni
en það breytir engu um tígulsteins-
rautt umhverfíð, þökin og kúplana
og kirkjumar sem taka á sig mjúk-
ar línur skógi vaxinna hæða og
minna á fortíðina einsog þær. Þessa
fortíð sem enn gerir tilkall til at-
hygli einsog bláhærði pilturinn eða
stúlkumar í sirkusfötunum sem em
jafnhlutgeng nú og áður.
M.
(meira næsta sunnudag)
5SALUMESS-
an yfir Rossini
• ósungin,
óheyrð; en dúfumar
kurra við kirkju heilags
Petróníusar.
Karl V og Jón Arason
horfnir úr huga mínum og þó hef
ég upplifað krýningu þess fyrr-
nefnda hér í Bolonía og þá sérkenni-
legu nautn sem er samfara sak-
lausri forvitni. Ég velti því fyrir
mér hvað stóð i bréfínu sem Jón
Arason skrifaði keisaranum áður
en hann var leiddur á höggstokkinn
í Skálholti fyrir óhlýðni við danskan
kóng sem auk þess var trúníðingur
o g fyrirlitinn af keisaranum.
Kannski hef ég eytt of löngum tíma
í bréfíð því að leyndardómar þess
lukust ekki upp fyrir mér og ég á
þá eftir óráðna. Hitt er nokkum
veginn víst að mér tókst að lifa
mig inní öld sem var löngu á enda
og mannlíf sem er mér eins fram-
andi og bláhærður piltur sem ég
mæti á Via Ugo Bassí. Þá hélt ég
svo sannarlega mig væri að dreyma.
Pilturinn svona álíka óraunveruleg-
ur og eggið mikla sem mig dreymdi
nokkrum nóttum áður. Ég var víst
að hugsa eitthvað um þungt vatn,
ég veit raunar ekki af hveiju og
engin skýring á fyrirbærinu þar sem
ég er ekki eðlisfræðingur, en þá var
mér sýnt þetta mikla egg og ein-
HELGI
spjoll
hver sagði, Þetta er
þungt egg(!)
Þá bylti ég mér og sýn-
in hvarf. En ég hef samt
hugsað mikið um eggið
og leyndardóm þess. En
ég ætla ekki að lýsa því
frekar því ég er þeirrar
skoðunar að lýsingar
eigi að falla óaðfinnanlega inní frá-
sögnina svo að hvergi hatti fyrir
einsog í Norðrið kallar eftir Jack
London. Eggið þunga er mér ráð-
gáta og ég þekki hvorki eðli þess
né uppruna. Þá ætla ég einnig að
sleppa öllu frekara samtali við þann
sem sagði við mig í draumnum,
Þetta er þungt egg(!), minnugur
þess sem Borges sagði eitt sinn við
mig, Viltu kaupa af mér minninj
Shakespeares fyrir vikudvöl á
landi — og einnig minnugur þess
að ekkert er eins tilgerðarlegt og
óekta og skrifborðssamtöl í ritaðri
frásögn. Ég hef ofnæmi fyrir þess-
um liðamótalausa samtalsstíl sem
veður hvarvetna uppi í bókmáli, nei
ég hef ímugust á honum(!) Og þess
vegna læt ég þessa einu setningu
nægja, óbreytta einsog hún var
sögð við mig.
Annars er erfitt að einbeita sér
í þessum hita og þess vegna er
hugsun mín einsog strokuhestur og
hverfur útí buskann, umhugsunar-
laust. Ég hendi einungis á lofti örfá
T
TAP og HAGNAÐUR nokkurra frystihúsa
fyrstu 8—9 mánuði ársins 1988
3,1% Stjórnun o.fl.
3,8% Umbúöir
AFKOMA FRYSTINGAR
FYRIR AFSKRIFTIR
OG FJÁRMAGNSKOSTNAÐ
Frystihúsin eru komin á
heljarþröm. Það er alveg
ljóst eftir þær upplýsing-
ar, sem fram komu á
aukafundi Sölumiðstöðv-
ar hraðfrystihúsanna fyrir
nokkrum dögum. Á þeim
fundi lýsti Jón Ingvarsson stjómarformað-
ur samtakanna vanda frystiiðnaðarins með
þessum hætti:
„Þessi langvarandi rekstrarvandi, sem
raunar hefur staðið yfir í mörg ár, ef und-
an er skilið árið 1986 og fyrri helmingur
síðasta árs, hefur eytt eiginfé flestra fyrir-
tækja í frystihúsarekstri og ég vil leyfa
mér að fullyrða, að ástandið hefur aldrei
verið jafn ískyggilegt og nú og vonleysi
þeirra, sem standa fyrir rekstri frystihús-
anna og reyndar annarra fiskvinnslufyrir-
tækja er slíkt, að flestir þeirra vita ekki
sitt ijúkandi ráð . . . Rekstrarvandi sá
er frystihúsin standa nú andspænis er nú
orðinn svo alvarlegur, að hann snertir
ekki einungis eigendur frystihúsanna,
starfsfólk þeirra og nánasta umhverfi
þeirra, heldur allt þjóðfélagið."
Síðar í ræðu sinni sagði Jón Ingvars-
son: „Ég tel þó, að vandinn sé svo mikill,
að það stoði lítt og komi frystihúsunum
að litlu gagni að fá lán til lausnar á vandan-
um. Þau em nú flest nú þegar svo skuld-
sett vegna langvarandi rekstrarvanda og
síendurtekinna skuldbreytinga, að eitt lán-
ið nú er aðeins frestun á vandanum. Enda
hefur manni sýnst, að flestar þær skuld-
breytingar, sem gerðar hafa verið undan-
farin ár hafi fyrst og fremst komið við-
skiptabönkunum til góða að því leyti, að
skuldir fyrirtælq'anna við bankana hafa
notið algers forgangs. Skuldir við aðra
viðskiptamenn hafa því verið látnar mæta
afgangi . . . Það er óafsakanlegt að láta
það viðgangast að skapa undirstöðuat-
vinnuvegi þjóðarinnar svo ömurleg skil-
yrði, að hann sé nánast allur í rúst. Þessi
atvinnuvegur, sem er uppspretta velmeg-
unar hlýtur að verða að lifa við þau rekstr-
arskilyrði, að hann geti gegnt því hlut-
verki sínu að vera undirstaða atvinnulífsins
'víðs vegar um landið í framtíðinni sem
hingað til. Það má ekki skilja orð mín
þannig, að verið sé að biðja um það, að
illa reknum frystihúsum séu sköpuð skil-
yrði til áframhaldandi reksturs. Þvert á
móti er aðeins farið fram á, að meðalfrysti-
húsi séu sköpuð viðunandi rekstrarskil-
yrði.“
I þessari ræðu Jóns Ingvarssonar koma
fram meginsjónarmið frystihúsamanna um
þessar mundir. Amar Sigurmundsson, sem
talaði fyrir hönd Samtaka fískvinnslu-
stöðva á fundinum, lýsti þeirri skoðun sinni
að frystingin væri komin í spmu stöðu og
hún var þegar verst gekk á árunum 1980
og 1984. Þórður Friðjónsson, forstjóri
Þjóðhagsstofnunar, lýsti svipuðum skoð-
unum og sagði að hallinn á veiðum og
vinnslu væri nú um 6% af tekjum.
Margvíslegar upplýsingar komu fram
um stöðu atvinnugreinarinnar á þessum
fundi. Bent var á, að raungengi krónunnar
hefði lækkað mikið á árabilinu 1983 til
1986 en þá hefði það snarhækkað og
væri nú hærra en nokkru sinni fyrr á þess-
um áratugv Jón Páll Halldórsson, forstjóri
Norðurtanga á ísafírði, líkti þessari hækk-
un raungengis við gengishækkun þá, sem
framkvæmd var árið 1927. Hann sagði,
að sú aðgerð hefði valdið hruni útgerðar
og fiskyinnslu víða um land og bætti því
við, að ísafjörður hefði aldrei náð sér eftir
þá gengishækkun.
Afurðaverð er nú yfirleitt talið um 10%
lægra en það var í upphafi ársins, en Þórð-
ur Friðjónsson benti á, að síðustu fréttir
um þróun þess bentu til þess, að það hefði
náð'botni og færi nú hækkandi.
Ólafur B. Ólafsson, varaformaður
stjómar SH, gerði stöðuna á Suðurnesjum
sérstaklega að umtalsefni og sagði, að
samdrátturinn þar hefði hafizt árið 1974,
þegar mikill aflabrestur varð. Hann benti
jafnframt á, að frystihúsum hefði fækkað
um helming á svæðinu, þau hefðu verið
15, þijú hefðu orðið gjaldþrota og fimm
dregið mjög saman seglin.
Niðurstaða fundarmanna á aukaþingi
SH var sú, að ekki væri um annað að
ræða en umtalsverða gengislækkun til
þess að bjarga þessari undirstöðuatvinnu-
grein þjóðarinnar og þeirri gengislækkun
yrðu að fylgja strangar hliðarráðstafanir.
Með því er átt við, að komið verði í veg
fyrir að verðhækkunaráhrif gengislækkun-
ar komi fram í kaupgjaldi. Á venjulegu
máli þýðir það mikla kjaraskerðingu.
Viðbrögð
stjórn-
málamanna
í Morgunblaðinu í
gær, föstudag, má
sjá viðbrögð stjóm-
málamanna við
þeirri dökku mynd,
sem dregin var upp
á aukafundi SH og raunar hjá Sambands-
mönnum einnig, en þeir funduðu sama dag
um vandamál frystihúsanna. Steingrímur
Hermannsson, forsætisráðherra, sagði í
viðtali við Morgunblaðið: „Það hefur sýnt
sig hvað eftir annað, að gengisfelling dug-
ir ekki til að bæta hag útflutningsatvinnu-
veganna, ef víxlverkanir em í sambandi,
bæði hvað varðar gengistryggð lán og
lánskjaravísitölu á innlendum lánum . . .
Eins og sjávarútvegsráðherra hefur sagt
er skuldastaða margra fískvinnslufyrir-
tækja þannig, að líklegt er, að um þessar
skuldir þurfi menn að semja eða menn
þurfí að falla frá einhveijum af þessum
kröfum. Gengisfelling dugar lítt fyrirtæki,
sem er með skuldir töluvert meiri en tekj-
ur.“
Svavar Gestsson, menntamálaráðherra,
sagði: „Mér finnst það mjög merkilegt, að
SH skuli gera kröfu um gengisfellingu.
Það liggur meðal annars fyrir frá nýlegri
forstjóranefnd, að slíkt væri einhver mesti
ógreiði, sem hægt væri að gera útflutn-
ingsatvinnuvegunum vegiía þéss hvað þeir
em með mikið bundið í erleridum skuld-
bindingum. Ég sé ekki áð gengisfelling
leysi þennan vanda.“
Albert Guðmundsson, Iformaður Borg-
REYKJAYIKURBREF
Laugardagur 19. nóvember
araflokksins, sagði: „Hvað þýðir gengis-
felling fyrir 150 milljarða þjóðarskuld?
Hvað gefur svo aftur sá gjaldeyrir, sem
við getum aflað við gengislækkun? Segjum
svo, að 10% græðist í gjaldeyristekjum en
hins vegar yrði tapið 20% af skuldum í
krónutölu. Hvaða vit er þá í gengislækk-
un?“
Guðrún Agnarsdóttir, talsmaður
Kvennalistans, sagði, að ef til gengislækk-
unar kæmi, væri nauðsynlegt að draga
úr áhrifum hennar með hliðarráðstöfun-
um:„ Urræði í þeim efnum era til dæmis
að afnema matarskattinn og hækka skatt-
leysismörk til þess að mæta þeim þreng-
ingum, sem á launafólki myndu mæða.“
Þorsteinn Pálsson, formaður Sjálfstæð-
isflokksins, er hins vegar annarrar skoðun-
ar. Hann sagði: „Það lá fyrir í ágúst, að
þetta þyrfti að gera. Ef um það hefði
tekizt samstaða þá hefði eflaust verið
hægt að komast af með minni gengis-
breytingu en núna. Vandinn verður því
meiri og erfiðari viðfangs, sem hlutimir
em látnir dragast.“
Afstaða Jóns Sigurðssonar, viðskiptaráð-
herra, virðist ekki alveg ljós, ef marka
má ummæli hans í samtali við Morgun-
blaðið. Hann yildi ekki ræða gengisfellingu
en benti á að huga þyrfti að fjárhagslegri
endurskipulagningu útflutningsfyrirtækj a.
„Þar kæmi til greina sameining fyrirtækja
og samstarf, endurskipulagning á rekstri
og lenging lána, jafnvel viðurkenning á
því að lánin þyrfti að gefa eftir.“
Dugar
gengislækk-
un?
Þá ályktun má
draga af þessum
ummælum stjórn-
málamannanna, að
þeir í þessum hópi,
sem em andvígir
gengislækkun séu það ekki vegna þess,
að þeir telji hana útilokaða yfirleitt heldur
vegna þess, að þeir hafa ekki trú á, að
hún dugi til þess að ráða bót á vandamál-
um frystihúsanna. Þeir geta annars vegar
vísað til fenginnar reynslu af gengislækk-
unum á þessu ári svo og til þess að hin
svonefnda forstjóranefnd var ekki tilbúin
til að gera tillögur um gengislækkun held-
ur benti á niðurfærslu.
ÞorsteinirPálsson er hins vegar þeirrar
skoðunar, að gengislækkun sé óhjákvæmi-
leg og fara sjónarmið hans og frystihúsa-
manna saman í þeim efnum. Það hefur
verið allútbreidd skoðun síðustu misseri,
að gengisbreytingar séu ekki lengur sú
björgun fyrir undirstöðuatvinnuvegi þjóð-
arinnar, sem þær vom í eina tíð. í þeim
efnum er vísað til erlendra lána frystihús-
anna, lánskjaravísitölu o.s.frv. Eigandi að
stóra frystihúsi sagði hins vegar í samtali
við höfund Reykjavíkurbréfs nú í vikunni,
að þótt erlendu lánin hækkuðu vegna
gengislækkunar yrðu menn að taka því.
Það sem máli skipti nú væri að leysa að-
kallandi vanda og þá lausn þyrfti að finna
núna strax.
Frystihúsamennirnir sjálfir hafa gert
hreint fyrir sínum dymm. Þeir hafa lagt
fram upplýsingar um stöðu fyrirtækja
sinna, sem ekki hafa verið dregnar í efa.
Þeir hafa lagt fram tillögu um vemlega
gengisfellingu. Þeir þurfa næstu daga að
koma fram á sjónarsviðið með sín rök fyr-
ir því, að gengisbreyting muni duga til
þess að leysa vanda frystihúsanna, þrátt
fyrir erlendu lánin, sem hækka o.s.frv. Það
er ekki úr vegi, að um þetta kjarnaatriði
fari fram rækilegar umræður í landinu,
þannig að fólki sjái rökin með og á móti.
Um hitt þarf enginn að efast, að frystihús-
in era að því komin að stöðvast.
Forsvarsmenn
frystihúsanna hafa
verið viðkvæmir
fyrir umfjöllun
Morgunblaðsins
síðustu mánuði og
misseri um málefni
þessarar atvinnu-
greinar. Að undan-
Gagnrýni
frystihúsa-
manna á
Morgnn-
blaðið
fömu hafa þeir notað hvert tækifæri, sem
gefizt hefur til þess að gera athugasemdir
við skrif blaðsins. Þannig sagði Jón Ing-
varsson m.a. í ræðu sinni á aukafundi SH:
„Ekki bætir það heldur úr skák, hvernig
ýmsir fíölmiðlar hafa fram að þessu tekið
á þessum málum. Þeir hafa margir hveijir
velt sér upp úr vanda fiskvinnslunnar og
þá frystingarinnar sérstaklega með þeim
hætti, sem tæpast er sæmandi ábyrgum
aðilum. Einu úrræðin, sem þeir hafa bent
á er, að enn frekari hagræðingar væri
þörf í frystihúsunum án þess þó að skil-
greina það frekar nema að því leyti, sem
felst í sameiningu fyrirtækja í sjávarút-
vegi. Auk þess hefiir þeim verið afar
tíðrætt um ágæti aukins útflutnings á
ferskum fiski, sem öllu á að bjarga.“
Þessum orðum Jóns Ingvarssonar er
beint að skrifum Morgunblaðsins m.a. hér
í Reykjavíkurbréfí. Þrátt fyrir þessar at-
hugasemdir og aðrar sagði stjórnarfor-
maður SH í sömu ræðu: „Ekki skal ég
draga í efa, að sums staðar á landinu
hagar svo til, að skynsamlegt og hag-
kvæmt sé að sameina rekstur tveggja eða
jafnvel fleiri fiskvinnslufyrirtækja. Alls
ekki er þó sjálfgefið, að stærri einingar
hljóti ávallt að vera hagkvæmari heldur
en þær minni.“
í máli Sigurðar Stefánssonar, endur-
skoðanda, á aukafundi SH kom fram, að
minni frystihúsin væra tiltölulega verr
sett en þau stærri og átti hann þá við
hús, sem væru með undir 150 milljón króna
veltu. Arnar Sigurmundsson, formaður
Samtaka fískvinnslustöðva, sagði í sam-
tali við Morgunblaðið sl. fimmtudag: „Afla-
samdráttur á næsta ári rýrir tekjur fisk-
vinnslunnar veralega. Hann gerir erfiðan
rekstur fiskvinnslufyrirtækja enn erfiðari
og hefur í för með sér fækkun fiskvinnslu-
fyrirtækja og samrana þeirra. Sigurður
Einarsson, framkvæmdastjóri Hraðfrysti-
stöðvar Vestmannaeyja, sagði á SH-fund-
inum, að kannski væri ekki æskilegt, að
öll fyrirtækin kæmust út úr vandanum.
Það yrði að skoða hvert einstakt dæmi
betur og það yrði að stöðva lánveitingar
til tapreksturs.
Á Fiskiþingi, sem haldið var fyrir
skömmu, var samþykkt ályktun, sem gerir
ráð fyrir fækkun fiskvinnslustöðva. í sam-
tali við Morgunblaðið sl. fímmtudag, sagði
Jakob Jakobsson, að fiskifræðingar hefðu í
hinni svonefndu Svörtu skýrslu bent á, að
þá þegar hefði fiskiskipastóllinn verið orðinn
nægilega stór, miðað við það aflamagn, sem
óhætt væri að veiða.
Þegar á þetta er litið er spurning, hvort
í raun og vera sé jafn mikill skoðanamun-
ur á milli Mo.rgunblaðsins og frystihúsa-
manna og sumir forsvarsmenn þeirra hafa
viljað vera láta. Auðvitað dettur hvorki
Morgunblaðinu né öðram í hug, að hægt
sé að leysa aðkallandi vanda frystihúsanna
með aðgerðum af þessu tagi. En jafnhliða
lausn aðsteðjandi rekstrarvanda er nauð-
synlegt að vinna að langtímastefnumörkun
fyrir frystiiðnaðinn í landinu. Slík stefnu-
mörkun getur komið í veg fyrir, að sömu
vandamál hijái frystiiðnaðinn til frambúð-
ar.
Morgunblaðið/Rúnar Þór
„JónPáll Hall-
dórsson, forsljóri
Norðurtanga á
ísafírði, líkti þess-
ari hækkun raun-
gengis við gengis-
hækkun þá, sem
framkvæmd var
árið 1927. Hann
sagði, að sú að-
gerð hefði valdið
hruni útgerðar og
fiskvinnslu víða
um land ogbætti
því við, að Isa-
Qörður hefði
aldrei náð sér eft-
ir þá gengishækk-
un.“