Morgunblaðið - 15.01.1989, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ SAMSAFNIÐ SUNNUDAGUR 15. JANÚAR 1989
C 39
SÍMTALIÐ...
ER VIÐ MARGRÉTIHAUKSDÓTTUR DEILDAR-
STJÓRA í UPPL ÝSINGADEILD FL UGLEIÐA
Flughræðsla
690100
Flugleiðir, góðan dag.
— Einhver hjá ykkur hlýtur að
geta hjálpað mér. Eg er flughrædd-
ur!
Já. Flughræðsla. Ætlarðu að
hinkra augnablik.
Bryndís.
— Góðan daginn. Páll Lúðvík
Einarssón heiti ég. Ég er í vanda;
ég þjáist af flughræðslu!
Æ, Æ.
— Mér datt einna helst í hug að
hringja í ykkur. Þetta er nú vanda-
mál ykkar líka með vissum hætti.
Já. Ertu að fara að ferðast
núna?
— Nei, en það vofir alltaf
yfir. Um leið og ég heyri
minnst á flugferð verð ég óró-
legur.
Já þetta hrjáir marga, eru
algjör vandræði. Ég hef heyrt
um einhver námskeið...
— Endilega! Þó ekki væri
nema einhveijar hughreyst-
andi bókmenntir.
Best að hafa samband við
Margréti Hauksdóttir á upplýsinga-
deildinni.
Upplýsingadeild, góðan dag.
Margrét Hauksdóttir?
hún var héma rétt áðan. Viltu
bíða?
— Já takk.
Margrét
— Góðan daginn. Páll Lúðvík
Einarsson heiti ég. Ég er flug-
hræddur! Eru þið með einhver nám-
skeið eða bæklinga, eitthvað?
Það er reyndar ekki alveg búið
að ákveða það. — En það er verið
að tala um að halda námskeið fýrir
fólk sem er haldið flughræðslu. Og
námskeiðið verður þá trúlega haldið
snemma á árinu.
Sennilega verður fenginn einhver
utanaðkomandi aðili sem hefur
haldið slík námskeið áður. En ég
held ég megi segja að við séum
ekki núna í augnablikinu með nein
plögg eða neitt skrifað um flug-
hræðslu.
— Þetta er alveg voðalegt.
Já, ég veit það. Það eru margir
í sömu sporum og þú. Það er búið
að ræða þetta mál fram og aftur
en það er ekki fyrr en núna nýlega
að það var farið að ræða þetta af
fullri alvöru um að bjóða fólki uppá
námskeið til að sigrast á hræðsl-
unni. — Og ef af verður, sem ég
vona, er meiningin að halda nám-
skeið á næsta ári.
— Þakka þér kærlega fyrir upp-
lýsingamar! Gætur þú haft sam-
band við mig á næsta ári?
Ég skal gera það. Síminn hjá þér
er?
— 691100, það er Morgunbláðið. A
Já, já!
— Fyrirgefðu en er ekki í lagi
að birtum þetta sem „símtalið“;
aftast í C- blaðinu á sunnudeginum.
Jú það er í lagi en við viljum
ekki gefa of miklar væntingar en
við stefnum samt að þessu á næsta
ári. Flughræðsla er vandamál hjá
miklu fleiri en við gerum okkur
grein fyrir.
— Þakka þér kærlega fyrir og
vertu blessuð.
Blessaður.
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
Hljómsveit Magnúsar Ingimarssonar í sjónvarpssal 1970. Talið frá vinstri:
Þuríður Sigurðardóttir, Pálmi Gunnarsson, Birgir Karlsson, Einar Hólm og Magnús
Ingimarsson.
Engir bakþankar
Magnús Ingimarsson var lengi einn af þess-
um föstu mönnum í „tónlistarbransanum“,
hann var þarna alltaf einhvers staðar. En
hvar er hann nú?
Magnús er yfirverkstjóri í prent-
smiðjunni Eddu og er kvæntur
Ingibjörgu Bjömsdóttur deildar-
stjóra í fjármálaráðuneytinu.
Magnús Ingimarsson fór í prent-
nám árið 1949. „Ég lærði snemma
á ýmis hljóðfæri en á unglingsárun-
um sat harmonikan í fyrirrúmi. Og
haustið 1952 fór ég að spila á böll-
um meðfram prentnáminu og þar
með byrjaði boltinn að rúlla. Og
næstu þrjátíu árin hafði ég músík
að atvinnu meira og minna, — þar
af átján ár eingöngu sem tónlistar-
maður.
Ég starfaði sem píanóleikari -og
útsetjari í ýmsum hljómsveitum í
ein sextán ár, m.a. með Svavari
Gests 1960-65 og með eigin hljóm-
sveit 1966-72.“
HVAR ER1I
ÞAP WÚ?
MAGNÚS INGIMARSSON
TÓNLISTARMAÐUR
En Magnús kom víða við á löng-
um ferli. Hann var einn þekktasti
útsetjari landsins í rúma tvo ára-
tugi, hafði umsjón með og samdi
tónlist fyrir sjónvarpsþætti og leik-
hús og stjómaði upptökum á mikl-
um fjölda hljómplatna, svo eitthvað
sé nefnt.
Árið 1978 fór Magnús aftur að
starfa við prentverk í prentsmiðj-
unni Eddu en þar hafði hann reynd-
ar lært iðnina áður. 1981 varð hann
yfirverkstjóri þar og því starfi gegn-
ir hann nú. „Þá var ekki að sökum
að spyija, Þetta starf er það krefj-
andi að maður gerir ekki mikið
annað. Allavega er hljóðfæraleikur
sem atvinna úr sögunni þótt maður
grípi auðvitað við og við í hljóðfæri.
Hvers vegna ég söðlaði um? Ég
var aðallega í milli- og léttari músík
sem er alltaf að breytast. Ég sá
ekki fram á að maður gæti háldið
áfram að breytast og eldast með
þessu.
— Svo ég fór í prentið aftur.
Svona í og með til að koma meira
jafnvægi á tilveruna. Kannski var
ég búinn að fá nóg af músík. Ég
hef alla tíð verið mjög sáttur við
prentverkið.
Nei, ég hef ekki séð eftir því að
hafa hætt. Ekki fengið neina bak-
þanka. Eins og ég sagði, maður
grípur í hljóðfæri í góðra vina hópi
og auðvitað er píanó heima. En
atvinnumaður ætla ég ekki aftur
að verða."
— Hvernig líst þér á dægurlaga-
músíkina í dag?
„Ja, hvað skal segja? Fyrir mitt
eyra hefur það verið óheillaþróun
að heilu hljómplötumar skuli vera
búnar til í hljóðgervlum og tölvum.
Ég veit ekki hvort fólk almennt
heyrir svo mikinn mun en ég kann
ekki að meta þetta. Þótt þetta sé
mjög vel gert, þá er þetta alltof
fullkomið; mjög ópersónulegur
hljómur.
Það er ekki óeðlilegt að ég hafi
meiri smekk fyrir eldri tónlist en
mér finnst koma fram fá góð lög.
Svo ég tali nú ekki um textana.
Þeir eru margir hveijir þvílíkur leir-
burður að maður roðnar."
— En þeir em nú þó á íslensku?
„Meðan þeir gera almennt ekki
betri texta á íslensku, þá ættu þeir
bara að semja þá á ensku. Ég geri
ekki endilega kröfu um stuðla og
rím en textamir era alltof margir
hreinasta bull.“
í dag er Magn
ús Ingimars-
son yfirwerk-
stjóri í prent-
smiðjunni
Eddu.