Morgunblaðið - 15.01.1989, Qupperneq 40

40 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. JANÚAR 1989
i/mmwnw
Útgáfusvið Tölvufræðslunnar óskar eftir
umboðsaðilum á sem flestum stöðum
landsbyggðarinnar.
Upplýsingar eru veittar hjá markaðsstjóra á
skrifstofutímum í símum
687590 og 686790.
■ lll J
ITÖLVUFRÆÐSLAN
Borgartúni 28
Tækifæri til að búa
í Bandarikjunum
fyrir granna, bláeygða, náttúrulega Ijóshærða stúlku, allt að 23 ára.
Eg er 1,75 cm á hæð, 66 kíló, unglegur 52 ára, fjárhagslega öruggur og hress
bandarískur, fráskilinn maður. Mig langar að giftast á ný, búa við hamingjusamt
heimilislíf og ferðast. Ég er hlýlegur, umhyggjusamur, viðkvæmur, heiðarlegur,
skilningsríkur, kátur og rómantískur.
Áhugamálin eru eftirfarandi: Tennis, skíði, öll músík, dans, sinfóníur, leikhús, kvik-
myndir, ballett, strandferðir, fjallaferðir, söfn og að slappa af.
Unga konan sem ég leita á að vera frá 1,65 cm-1,73 cm og þyngdin má vera frá
46 kg-57 kg.
Vinsamlegast sendu mynd af þér tekna í fullri líkamsstærð ásamt símanúmeri og
læsilegu heimilisfangi og nánari upplýsingum um sjálfa þig skrifuðum á ensku til:
Stuart Quarngesser, 116 W. University Parkway, Baltimore, Mary-
land 21210, U.S.A.
Öllum bréfum verður svarað og ég sendi nánari upplýsingar um mig
og sendi myndir.
Allir þeir, sem greitthafa iaun
á árinu 1988, skulu skila
launamiðum vegna greiddra
launa á þar til gerðum eyðu-
biöðum til skattstjóra.
Frestur tii að skiia iaunamiðum
rennur út 20. janúar.
RSK
RÍKISSKATTSTJÓRI
eftir Ólaf
Gunnarsson
ig£iÉií*£áÉÍ$;ÖÍÍSÍí*£ÍiM24§4é£fíÍtíÍÍiiUií!StÍi)
BAKÞANKAR
Þrettánda-
saga
Það eru melra en þrjátíu ár,
síðan. í þá daga var ég jafn
bjartur í framan og Manni í
Nonna og Manna. A Þorláks-
messu ætlaði ég með pabba úr
-----—---- bænum að hitta
bónda sem bjó
rétt fyrir utan
Reykjavík. Við
feðgar ákváðum
að fara vel búnir
i þennan leiðang-
ur og litum við í
versluninni Ræsi
á Skúlagötunni
til að kaupa viftu-
reim. Þar í búðarglugganum ók í
drifhvítu bómullarlandslagi sá
dásamlegasti bíll sem ég hef
nokkurn tímann séð. Verslunin
Ræsir hafði á þessum árum um-
boð fyrir Kræsler og það var einn
slíkur, glansandi rauður sem ók
hring eftir hring. Ég vissi á sömu
stundu að ég varð að eignast
þennan bíl og ég tjáði föður
mínum það. Hann sagði: Elsku,
elsku hjartans barn, það er ekki
hægt, þetta er útstillingarbíll og
hann er ekki til sölu, það er ekki
nokkur leið að við getum fengið
hann úr glugganum.
Ég tjáði föður minum að þetta
væri mlsskilnigur. Hann gæti vel
fengið bílinn handa mér og mér
stæði á sama hvað allir kallar í
öllum búðum segðu, ég vildi fá
þennan bíl. Ég sagði að ég hefði
ekki tíma til að bíða þar til á
morgun. Ég yrði að fá bílinn
núna. Strax. Á stundinni! Til
þess að undirstrika orð mín þá
skutlaði ég mér niður i pollana á
gólfinu og grenjaði. Pabbi neydd-
ist til að skila mér heim. Ég beið
í ofvæni, viss um að hann hefði
ekki farið úr bænum. Hann hlaut
að hafa farið aftur til að fá bílinn
handa mér úr glugganum. Annað
kom ekki til greina. Ég beið og
beið. Loks heyrði ég til hans í
stiganum, en hann var með eng-
an pakka undir hendinni. Ég lét
samt verá að taka frekjukast. Ég
ákvað að gefa honum séns þar
til daginn eftir.
Aðfangadagur jóla rann upp.
Ég vaknaði klukkan sex um
morguninn og fór að bíða eftir
rauða kræslernum. Ég var viss
um að ég fengi hann í jólagjöf
vegna þess að um nóttina hafði
mig dreymt föður minn. Hann
klappaði mér á kollinn í draumn-
um og sagði: svona uss, vertu
ekki að hafa neinar áhyggjur af
þessu, þú færð þennan bíl, bíddu
bara rólegur.
Ég fékk að taka upp einn
líklegarl pakka, tólf hræðilegum
timum síðar. Enginn bíll. Það var
borðað og síðan voru allir pakkar
tættir upp. Enginn bíll. Enginn
rauður kræsler. Ég hvorki trúði
þessu né skildi. Allt fram undlr
miðnætti var ég að vona að þau
snöruðu fram leynipakka en það
gerðist ekki. Þá sprakk ég í yfir-
gengilegum harmi. Það var engin
leið að fá þessa bíldræsu úr
glugganum, heyrði ég pabba
segja. Ég fór og talaði við menn-
ina, þeir gerðu bara grin að þessu.
Þeir halda að ég sé ekki alminni-
legur.
Ekkert gerðist milli jóla og ný-
árs. Ég vissi að Kertasníkir færi
úr bænum á þrettándanum svo
ég ákvað að rita honum bréf og
setja hann inn í málið. Það höfðu
orðið smá vonbrigði með jólin,
sagði ég. Ég hafði beðið föður
minn að sjá um smáræði fyrir
mig. Ekkert hafði út úr því kom-
ið. Síðan fékk ég velling í könnu
sem ég stillti út í gluggann og
bréfið setti ég undir. Ég vissi að
pabbi var veikur fyrir svona graut
köldum og hálfpartinn hafði ég
valið grautinn honum til kvalar.
Svp beið ég í myrkrinu.
Ég rumskaði við umgang. Það
var pabbi. Hann stóð við
gluggann með axlaböndin í vas-
anum og var kominn í grautinn
Kertasníkis. Skildu eitthvað eftir
handa jólasveininum, sagði ég.
Nei, ertu vakandi elskulegur,
sagði hann.
Næsta morgun stóð rauði
kræslerinn úr glugganum hjá
Ræsi á eldhúskolli við rúmið mitt.
í nokkra daga var ég föður mínum
töluvert sár fyrir að hafa drukkið
af grautnum sem Kertasníkir svo
sannarlega átti allan skilið.