Morgunblaðið - 18.02.1989, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. FEBRÚAR 1989
Það borgar hver fyrir '
sig...
HÖGISTI HREKKVlSI
„HANN ER 'A bESSUM MVJA ZS-DASA KÚfc ! "
„ea þetta Fy?esTi pagur/mm?"
Umjákvæð skrif og fleira
Ágæti Velvakandi.
Góð grein er ávallt matsatriði
meðal hugsandi fólks, þó að öllu
jöfnu þyki hún vel skrifuð og meitl-
uð af góðum penna, sem er ávallt
stýrt af fijóum huga með tilfinningu
fyrir efni og stíl, sem meiðir engan.
Og á það jafnvel til að bera smyrsl
á sár náungans ef eitthvað er.
Ég tel, að góð grein sé fyrst og
fremst skrifuð af fijósömum efnis-
tökum. Þeim staðreyndum er skipta
megin máli fyrir jákvæðan og upp-
byggilegan anda viðkomandi grein-
ar, til að hún megi að jöfnu verða
sólarmegin í þjóðfélagsmyndinni, til
velfamaðar og blessunar, og kemur
fyrst og síðast að því jákvæða gagni
sem keppt er að í upphafi. í raun-
inni er þetta löngu lýðum ljóst, en
ekki að sama skapi þess eðlis að
bakvið gott greinaskrif liggur já-
kvæð og heilbrigð tjáningarþörf,
sem liggur svo beinast við í öllu
fólki af hálfu móður náttúru, þó
það sé misáberandi eftir einstakl-
ingum.
I hveiju þjóðfélagi sem fylgist
með er rétt tjáning, hvort sem er
í góðum skrifum eða öðru, talin
nauðsynleg til að heilsufar viðkom-
andi sé í fullkomnu lagi. Einn nauð-
synlegur þáttur af mörgum öðrum
til að fullkomin vellíðan skapist yst
sem innst.
Þetta kom í hugann fyrir stuttu
þegar mér ögn kom í hug að það
er æði misjafnt að gæðum er fjöl-
miðlar þessa þjóðfélags hafa upp á
að bjóða og tilgangurinn misjafn
og mismunandi eftir því hvaða stöð
eða blað á í hlut. Stundum er sagt
að lengi geti gott batnað eða þá
öfugt, og er ég þess fullviss að fjöl-
mörg grein eða annað fjölmiðlaefni
gæti orðið miklu miklu betra, sem
annars er misjafnt að gæðum, miklu
betra af hálfu skapara sinna ef
þeir hefðu í tíma lært þá frómu og
göfugu list að tjá hug sinn. Góð
grein, gott efni myndi gera þjóð-
félagsakurinn betri en hann er ann-
ars fyrir. Ég tel að þar sem tján-
ingamynstur sérhvers einstaklings
í þjóðfélaginu sé misjafnt að gæðum
og víða pottur brotinn í þeim efn-
um, þó segja megi að sjá megi högg
á vatni í þjóðfélagsmynstri nútím-
ans, teldi ég að einmitt þetta tján-
ingaratriði ásamt sínum mörgu
hliðargreinum gæti orðið verðugt
verkefni allra unglingaskóla í
framtíðinni. Því að geta tjáð hug
sinn á sem allra eðlilegastan og
bestan máta er Iist sem lærist. Mér
fyndist liggja beinast við að hún
sé þáttur í heilsurækt, og hver vill
ekki öðlast, þá lærist honum svo
fremi að það lífsmynstur er betra
en hann áður lifði.
Gunnar Sverrrisson.
Texta fyrir
heyrnarlausa
Sif Böðvarsdóttir hringdi:
í íþróttaþætti á Stöð 2, 7. febrú-
ar var verið að sýna frá Ólympíu-
leikum heymarlausra. Vinur minn,
sem er heymarlaus, sat hér við hlið-
ina á mér og var að horfa á. Það
var verið að segja frá nöfnum kepp-
enda, keppnisgreinum og úrslitum,
en það var enginn texti með, þann-
ig að hann vissi ekkert hvað var
að gerast. Mér fínnst þetta dæmi-
gert tillitsleysi. Það hlýtur að vera
lítið mál að texta þetta eins og
aðra erlenda fréttaþætti, en þeir
höfðu þul í staðinn.
Um leið vil ég koma á framfæri
fyrirspum til Ríkisútvarpsins, og
reyndar einnig til Stöðvar 2, hvort
það væri ekki hægt að texta fleiri
íslenska þætti. Eins og t.d. ára-
mótaskaupið sem allir landsmenn
horfa á?
Til Velvakanda.
íslendingar, þessi hamingjusöm-
ust þjóða, á nokkra stjómmálamenn
sem auk þess að vera hamingjusam-
astir era líka mestir á öðram sviðum
heimsmælikvarðans, sé miðað við
fólksljölda.
Ég á við þá sem róa að því að
NATO byggi varaflugvöll, að sjálf-
sögðu hemaðarmannvirki, í græn-
um mó 'a íslandi, og gefi með „und-
anþágu" þetta „sjálfstæðasta" landi
í heimi.
Þóra Jónsdóttir
fyrir allar stóiyrtu yfírlýsingamar
hefur fjármálaráðherranum tekizt
að útvíkka áfengiskaupaheimildim-
ar frá því sem áður var. Nú skulu
þær ná yfír áfengt öl á sérstöku
verði sem væntanlegt er á markað-
inn með löglegum hætti. Siðferðis-
postulinn í fjármálaráðuneytinu,
sem nú ber bumbur við niðurskurð
ríkisútgjalda, býzt varla við að
heimild til kaupa á áfengum bjór
muni draga úr ríkisútgjöldunum.
XXX
Alvarlegast er þó, að heimildir
ráðuneytanna til áfengiskaupa
á sérstöku verði stendur óhögguð.
Það vita allir, sem minnstu nasasjón
hafa af opinberu lífí, að langmesta
braðlið er á vegum ráðuneytanna.
Þar hefur áfengisstraumur á „sér-
stöku verði“ verið óheftur eins og
þúsundir manna vita sem bergt
hafa af þeim nægtabranni. Þar
skal stemma á að ósi, ef siðferðis-
postulamir meina nokkuð með
blaðri sínu og upphrópunum.
Engin rök er hægt að færa fyrir
því, að „íslenzkir aðilar, búsettir
hér á landi“ fái að kaupa risnufong
„á sérstöku verði“. Það er aðeins
leið til spillingar og óráðsíu. Risna
er sjálfsögð og óhjákvæmileg. En
hana á að sjálfsögðu að færa til
bókar og á því verði sem fólkið í
landinu þekkir og borgar sjálft.
Víkverji skrifar
Flestir muna sjálfsagt eftir þeim
hvelli, sem varð í nóvember-
mánuði síðastliðnum, þegar upp-
lýstist um áfengiskaup forseta
Hæstaréttar. Hann varð að segja
af sér forsetastörfum, en auk þess
var honum vikið úr starfí og mál
höfðað til staðfestingar embættis-
sviptingarinnar. Að sjálfsögðu kom
í ljós, að þáverandi forseti Hæsta-
réttar var ekkert einn um það af
handhöfum forsetavalds að hafá
keypt sér áfengi til eigin nota. Það
höfðu fyrirrennarar hans einnig
gert og ekki aðeins forsetar Hæsta-
réttar heldur einnig forsetar Al-
þingis, sem auk forsætisráðherra,
skipa þríeyki handhafa forseta-
valds.
Það er opinbert leyndarmál, að
það var núverandi fjármálaráðherra
sem kom fréttinni um áfengiskaup-
in í hámæli og hafði hann manna
hæst um það siðferðisbrot, sem
framið hafði verið, og kvaðst aldeil-
is ætla að taka til höndunum og
koma í eitt skipti fyrir öll í veg
fyrir misnotkun á áfengiskaupa-
heimildum. Nú yrðu settar reglur
sem myndu duga.
XXX
Fyrir skömmu voru birtar nýjar
reglur um áfengiskaup opin-
berra aðila, samþykktar af ríkis-
stjórn að tillögu fjármálaráðherra.
Þar er búið að afnema áfengis-
heimildir handhafa forsetavalds
nema á vegum embættis forseta
íslands. Handhöfunum verður að-
eins heimilt að kaupa áfengi vegna
sameiginlegrar risnu í fjarvera for-
seta landsins, en til þess era reynd-
ar mörg tækifæri, þar sem forsetinn
er sífellt á faraldsfæti utanlands.
En reglurnar nýju, sem eiga að
koma í veg fyrir siðferðisbrot og
misnotkun, heimila „íslenzkum aðil-
um, búsettum hér á landi, kaup á
áfengi, öli og tóbaki á sérstöku
verði (diplomataverði).“ Þessir aðil-
ar era embætti forseta íslands, Al-
þingi, ráðuneyti, ÁTVR og forstjóri
hennar. Heimildin er háð því að
vamingurinn sé notaður til risnu á
vegum þessara aðila. Og það sem
er stórkostlegast er, að tekið er
fram að kaupin skulu færð í bók-
hald og greidd af fyrrgreindum
aðilum. Það er hreint út sagt frá-
bært að ríkisstjómin skuli taka
fram sérstaklega, að bókfæra skuli
eyðslu á almannafé. Hinsvegar
stingur í augu, að reglur skuli ekki
vera settar um það, hvenær heimilt
skuli að veija opinberam fjármun-
um í risnu. Það á greinilega að
vera hömlulaust sem fyrr.
XXX
Hin nýja reglugerð fjármálaráð-
herrans hefur að sönnu tak-
markað áfengiskaupaheimildir
handhafa forsetavalds. En þrátt