Morgunblaðið - 02.03.1989, Blaðsíða 15
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. MARZ 1989
15
Húsavík:
Skíptafund-
ur í þrotabúi
Sæbliks hf.
Húsavík.
SKIPTAFUNDUR I þrotabúi
Sæbliks hf., Kópaskeri, var sett-
ur á þriðjudaginn á skrifstofú
sýslumannsembættisins á
Húsavík og haldinn af skiptar-
áðanda Þingeyjarsýslu, Halld-
óri Kristinssyni sýslumanni, að
viðstöddum bústjóra, Örlygi
Hnefli Jónssyni hdl., og nokkr-
um kröfúhöfúm.
Bústjórinn, Örlygur Hnefill,
lagði fram skrá yfír lýstar kröfur
í búið en þær námu samtals 147
milljónum króna og þar af almenn-
ar kröfur um 43 miHjónir króna.
Stærstu kröfuhafamir eru Fisk-
veiðisjóður og Byggðasjóður.
Eignir búsins eru skipið Ami á
Bakka að tryggingarmati 88,3
miHjónir og fasteignir, vélar og
lausafé á bókfærðu verði um 25
milijónir króna, eða eignir sámtals
um 113 milljónir króna.
Bústjóri hefur leigt skipið Áma
á Bakka undanfama 3 mánuði og
rækjuvinnslustöð Sæbliks á Kópa-
skeri, en á fundinum var honum
falið að athuga um sölu eignabús-
ins. Næsti skiptafundur var ákveð-
inn 18. apríl.
- Fréttaritari
Sanitas
dreifir óáfengum Löwenbrou
Traust - nákvæmt
-hnitmiðað
hrífur augað kannski ekki strax,
en hefur alla burði til að vinna á
og þá einkum í réttu umhverfi.
Veggimir í Galleríi Borg em t.d.
of samlitir verkunum, til að þau fái
notið sín til fulls.
í fljótu bragði og jafnvel eftir
endurtekna skoðun þá þykir manni
mestur krafturinn í eldri verkunum
á sýningunni t.d. hinni stóm mynd
„Norðrið" frá 1986, sem er fjöl-
þættur og ákaflega formsterkur
vefur svo og í hinni keimlíku mynd
„Speglun" frá 1987. Undantekning
er þó nýjasta verkið, sem er „Jörð“
frá í ár, en þar fer Ásgerður á kost-
um í jarðrænni og safaríkri með-
höndlan efniviðsins. Og verkin
„Fjarlægð" I og II em bæði hlýr
og uppmnalegur vefnaður, sem
hefur yfir sér bestu einkenni lista-
konunnar Ásgerðar Búadóttur.
Ás-
gerð-
ur
Búa-
dótt-
ir:
Norð-
rið.
1986.
227x-
240
sm.
Tryggið ykkur
Löwenbrau í tíma
ll/lyndlist
Bragi Ásgeirsson
Okkar nafnkenndasta núlifandi
veflistarkona, Ásgerður Búadótdr
opnaði sl. fimmtudag sýningu á níu
myndverkum í Galleríi Borg og
stendur hún til mánaðamóta.
Eftir að hafa litið tilraunir nor-
rænna textílkvenna á Kjarvalsstöð-
um nú nýverið er það óneitanlega
nokkur léttir að sjá þráð og vef
ríkjandi atriði á þessum vettvangi,
og það sem meira er um vert, full-
komlega í anda núlista, svo sem
maður skilur þær og upplifír.
Á stundum nálgast allar þessar
tilraunir núlistanna einna vegna að
bera meiri keim af útkjálka-
mennsku og tilraunum leikmanna,
en vinnubrögðum atvinnulista-
manna, eins og maður skilur þetta
orð. Atvinnulistamaður er alvöru-
listamaður, sem sökkvir sér niður
í list sína án tillits til þess, hvort
hann stundi aðra vinnu. Sköpunin
er honum allt, sjálf sköpunin, en
ekki endilega þau viðhorf, sem efst
eru á baugi í listheiminum hveiju
sinni, eða réttara sagt — teljast
vera það. Og þannig geta einhæfar
tilraunir í núlistum snúist upp í
andhverfu sína, í stað þess að menn
séu að bijótast út úr meintri ein-
angrun. Kannski er þetta angi hinn-
ar alþekktu og hvimleiðu minni-
máttarkenndar Norðuriandabúa
gagnvart umheiminum og mið-
stöðvum heimslistarinnar, sem ein-
stakir listamenn reyna stöðugt að
hamla gegn, en kenningasmiðir að
stuðla að. Jafnvel kynni það að
vera skýringin á því, að þetta er
mest áberandi í einangraðasta
landinu, f öllu falli er of sjaldan
hægt að kenna upprunalegan neista
í norrænum núlistaverkum.
En það tel ég hinsvegar vel hægt
í verkum Ásgerðar Búadóttur þrátt
fyrir hina sígildu formrænu um-
gjörð og nákvæmu vinnubrögð, er
byggjast á yfiriegu og fagurfræði-
legum kenndum. Það er og vissa
mín, að þegar margt er gleymt og
grafið, sem nú er hampað og trumb-
ur eru barðar fyrir, þá munu mynd-
listaverk, er slflc vinnubrögð prýða,
enn í fullu gildi. Það hefur í öllu
falli meiri svip af núinu að mínu
mati að upplifa þann tíma, sem eitt
sjávarfall stendur yfir, á göngu við
ströndina hjá Gróttu, og Ögurstund
nefnist, en að lifa sig alfarið inn í
það umhverfí og aðstæður, sem
útlendir búa við einhvers staðar úti
í heimi.
Núlistir eru auðvitað það, sem
gert er í samræmi við tíman sem
viðkomandi listamaður lifír á og
endurspeglar hans nánasta um-
hverfi og er borið uppi af ótvíræðum
listrænum þrótti.
Og þetta er einmitt veigurinn í
listsköpun Ásgerðar Búadóttur, svo
sem hann kemur fyrir í verkunum
níu í Galleríi Borg. Listakonan vinn-
ur í gamalkunnum formum frá
hennar hendi, en eykur við tilbrigði
þeirra og litrænan hrynjanda. Það
síðasttalda á einnig við, þótt nú
takmarki hún sig við hvít blæbrigði
í teppunum fjórum, sem nefnast
„Ögurstund" (6-9). Slíkur vefnaður