Morgunblaðið - 02.03.1989, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. MARZ 1989
39
tímabili til þess að ræða málin,
snæða saman inni eða úti eftir því
hvernig veðrið hefur verið og hefur
þá oft verið glatt á hjalla, jafnframt
því að oft hefur alvara lífsins verið
krufin til mergjar og ýmsar meiri
háttar ákvarðanir teknar, sem snert
hafa hið daglega líf fyrr og síðar.
Fjölskyldan var ekki stór. Hjömý
var einkabam foreldra sinna, Elín-
borgar Sigurðardóttur og Friðriks
Ottóssonar, og ekki eignuðust þau
bam, Hjömý og Minni, en vinahóp-
urinn var stór og fóru bömin okkar
ekki varhluta af góðsemi Hjömýjar
og Minna.
Frá Hjömýju stafaði festa og
hlýja, handtakið var þétt og lýsti
skapgerð hennar. Hún lífgaði upp
á umhverfíð, því í kringum hana
var ætíð líf og fjör og þótti eigin-
mönnum okkar við stundum all
háværar og var þá því við borið,
að við væmm báðar ættaðar að
vestan.
Við hjónin vottum foreldmm
hennar, Elínborgu og Friðriki, svo
og eiginmanni hennar, Jóni Hilm-
ari, okkar dýpstu samúð um leið
og við biðjum alla góða vætti að
styðja þau og styrkja í sorg þeirra.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Ellý og Bjarni
Líkt og rótföst angan er
imynd þín í hjarta mér.
Minning þína þar ég geymi,
þinni mynd úr huga mér
aldrei gleymi, öðru gleymi -
ekki þér.
Annar maigt sig minnir á,
margar stundir liðnar hjá
gægjast fram með foma kynning,
flöktir mér í huga þá
hugljúf minning: Hvikul minning
hvarflar frl
(Arthur Symons, þýð. Yngvi Jóhannesson.)
Okkur langar í örfáum orðum
að minnast vinkonu okkar, hennar
Hjömýjar sem við höfum verið svo
heppnar að hafa þekkt frá því að
við vorum litlar telpur. Allt frá því
að við fluttum út á Barðaströnd
fyrir um átta árum, höfum við get-
að leitað til Hjömýjar með ýmis
mál. Aldrei stóð á svari hjá henni,
þó að hreinskilin svör hennar vom
kannski ekki alltaf þau vinsælustu,
þá brást ekki að þau vom hin réttu
þegar upp var staðið.
Við höfum alltaf fundið fyrir
mikilli umhyggju hennar í okkar
garð. Hún leit á okkur hálfpartinn
sem sínar eigin dætur og kom fram
við okkur sem slíkar. í hennar
mörgu utanferðum vomm við oft í
huga hennar og kom hún færandi
hendi til baka, nú síðast í haust.
Þó við höfíim vitað að hveiju
stefndi síðastliðið ár, báðum við
þess ávallt að læknavísindin gætu
fundið leið til að lækna hana
Hjömýju okkar, en okkur varð ekki
að þeirri ósk.
Elsku Minni, Elínborg og Friðrik,
við biðjum góðan guð að styrkja
ykkur í sorg ykkar.
Guðrún Helga og Regína.
Við Hjömý vinkona mín áttum
oft tal saman í garðhúsi þeirra
hjóna út á Seltjamamesi.
Ég sé fyrir mér sumarkvöld eitt
fyrir nokkmm ámm. Það hafði
rignt allt vorið en loksins stytti
upp. Þá hringir Hjömý og segir:
„Komdu, sumarið er komið." Þegar
ég kom fann ég að það var satt,
rósirnar hennar stóðu í blóma, hi-
minninn var heiðskír og það sást
til Jökulsins. Kvöldið var vandlega
undirbúið að venju og matargerðar-
list þeirra hjóna naut sín til fulln-
ustu. Eftir matinn settumst við í
garðhúsið, ræddum starfið, lífið og
tilvemna og gott ef sólin var ekki
komin upp þegar við skildum. Við
áttum mörg slík kvöld og þau vom
okkur báðum mikils virði.
Við Hjömý kynntumst áður en
tölvuvæðing hélt innreið sína í
ferðaiðnaðinn. Hún vann þá hjá
farskrárdeild Loftleiða í Reykjavík,
ég hjá sama fyrirtæki í New York.
Eg þurfti að vonum að hafa mikið
samband við höfuðstöðvamar í
Reykjavík. í þá daga tíðkaðist ekki
að hringja milli heimsálfa, svo sam-
skiptin vora í gegnum telex, skýr-
ustu og fljótustu svörin vora ávallt
undirrituð Hjömý. Að ári liðnu
skrapp ég heim og gerði mér ferð
upp í farskrá til þess að hitta þessa
úrræðagóðu Hjömýju. Ég hafði
gert mér ákveðna mynd af þessari
konu, hún hlaut að vera ákveðin,
en full af hlýju og krafti, mér fannst
hún geta allt sem hún vildi. Og
þannig var hún og mig langaði að
kynnast henni betur. Það gerði ég
síðar þegar við unnum saman hjá
ferðaskrifstofunni Útsýn. Vinskap-
urinn rofnaði ekki þótt við hættum
að starfa saman og hún stofnaði
verslunina Kúnígúnd, sem hún rak
af mikilli atorku í nokkur ár.
En áhugi hennar á ferðamálum
varð samt yfírsterkari, hún seldi
búðina og hóf aftur störf hjá Flug-
leiðum. Ahugi hennar og alúð í
starfí var einstakur, enda urðu
margir af hennar viðskiptavinum
góðir vinir hennar.
Nú er hún fallin frá alltof
snemma. Hún háði hetjulega bar-
áttu við erfíðan sjúkdóm en varð
að jata sig sigraða. Allan tímann
hélt hún andlegri reisn, bjartsýni
og kjarki.
Ég vildi að við gætum enn á ný
sest í garðhúsið, rætt um framtíð-
aráætlanir í lífí og starfí, gengið
út og saman horft í átt til Jökuls-
ins, þar sem hann ber við himininn
og þar sem fegurðin ríkir ein, ofar
hverri kröfu.
Minni minn, ég veit að þú hefur
misst mikið. Megi Guð styrlqa þig,
Elínborgu og Friðrik í sorg ykkar.
Gyða Sveinsdóttir
Kveðja frá samstarfsfólki
Hjömý Friðriksdóttir, skrifstofu-
stjóri á söluskrifstofu Flugleiða í
Kringlunni, lést að kvöldi þ. 21.
febrúar sl. aðeins 47 ára að aldri
eftir stutta en átakanlega baráttu
við vágestinn sem oft vill hafa
síðasta orðið, krabbameinið.
Hjömý var ráðin skrifstofustjóri
á söluskrifstofunni í Kringlunni fyá
því opnað var 13. ágúst 1987 eftir
margra ára starf hjá fyrirtækinu,
m.a. veitti hún forstöðu söluskrif-
stofu Flugleiða í Mjóddinni, en sú
skrifstofa var flutt í Kringluna við
opnunina. Hjömý átti ekki sístan
þátt í því hve vel tókst til með alla
tilhögun á hinni nýju og glæsilegu
skrifstofu, því hún fylgdist með öll-
um undirbúningi af lífí og sál og
vissi upp á hár hvemig hlutimir
kæmu best út, m.a.s. arkitektamir
urðu að viðurkenna hennar sjónar-
mið og hagræða málum eftir þeim.
Auðvitað kom á daginn að hún vissi
nákvæmlega hvað hún söng.
Hjömý var nefnilega alveg sér-
stakur persónuleiki. Hún hafði ein-
stakt lag á að umgangast sitt fólk
og stjóma því, hélt uppi aga sem
henni tókst vegna þess að hún gerði
sömu kröfur til sjálfrar sín og ann-
arra og var oftast mjög réttsýn.
Ef ekki, var hún fyrst til að viður-
kenna það og biðjast afsökunar, svo
málið var úr sögunni. Ekki má
gleyma mannlega þættinum, ávallt
var hún reiðubúin til að hlusta og
skilja og vinkona okkar var hún
ekki síður en yfírmaður.
Hjömý var skemmtileg kona og
gerði oft góðlátlega grín að sjálfri
sér. Hún geislaði af slíkum lífskrafti
að henni tókst að hrífa alla með
sér. Hún var jákvæð og hjálpfús,
stór og tryggur vinahópur hennar
ber vitni um það.
Hjömýju var mjög annt um hag
Flugleiða og auðvitað viðskiptavin-
anna og tókst að skapa rétt and-
rúmsloft þar á milli, enda eiga
áreiðanlega fáir eins stóran hóp
persónulegra viðskiptavina og hún
átti. Við emm sammála um það
stöllur hennar hér í Kringlunni, að
öll fyrirtæki ættu að eiga a.m.k.
eina Hjömýju því þá yrði hagur
þeirra farsælli.
Andi hennar mun svífa hér yfír
vötnum um ókomna tíð og við kveðj-
um hana með söknuði.
Sendum eftirlifandi eiginmanni
hennar, Jóni Hilmari, svo og for-
eldrum, okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Gróa María, Ásdis, Anna,
Kristin og Svanhildur.
Sem viðskiptavinur Hjömýjar í
nokkur ár vil ég nota tækifærið og
þakka henni fyrir ánægjuleg kynni.
Hjömý var framúrskarandi starfs-
kraftur, einstaklega greiðvikin,
dugleg og jákvæð manneskja. Hún
var húsbóndaholl, gætti hagsmuna
fyrirtækisins í hvívetna og kunni
ég það vel að meta. Það era forrétt-
indi að hafa slíka manneskju í þjón-
ustu sinni og mega Flugieiðir vera
stoltir af henni. Ég minnist þess
þegar hún birtist eitt sinn á skrif-
stofu minni og færði mér flugmiða
mína og sagðist hafa „átt leið fram-
t
Móðir okkar og tengdamófiir,
MARGRÉT SÓLVEIG SIGURÐARDÓTTIR
frá Hofteigi,
Deildartúni 2,
Akranesi,
sem lést í Sjúkrahúsi Akraness 26. febrúar, verður jarðsungin frá
Akraneskirkju föstudaginn 3. mars kl. 11.00.
Þeim sem vildu minnast hennar, er bent á Sjúkrahús Akraness.
Jórunn Ármannsdóttir,
Sigríður Ármannsdóttir,
Armann Ármannsson,
Sigvaldi Ármannsson,
Guðný Ármannsdóttir,
Halldór Ármannsson,
Margrét Ármannsdóttir,
Sighvatur Bjarnason,
Elfas Guðjónsson,
Ingella Þórðardóttir,
Jóna Guðnadóttir,
Þorkell Kristinsson,
Sigurður Ólafsson.
t
Innilegar þakkir til allra, er sýndu samúð og vinarhug við andlát
og útför ástkærs eiginmanns míns og föður okkar,
ÞORVALDAR ELÍSSONAR,
Sólvöllum 1,
Stokkseyri.
Edda Björk Hjörleifsdóttir
og börn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu okkur samúð
og vinarhug með blómum, krönsum, minningarkortum og hlýjum
handtökum við andlát og útför móður okkar og tengdamóður,
ELÍSABETAR EINARSDÓTTUR,
sem áður bjó á Linnetstfg 9b, Hafnarfirði.
Sórstakar þakkir færum við starfsfólki 4. hæðar hjúkrunardeildar
Hrafnistu í Hafnarfiröi fyrir frábæra umönnun og alúð í veikindum
hennar síðustu vikurnar.
Guð blessi ykkur öll.
Börn og tengdabörn.
hjá“. Þegar um var að ræða flóknar
flugáætlanir heyrði ég hana stund-
um segja „ég ætla að líta á málið í
ró og næði heima í kvöld“. Ekkert
þýddi að malda í móinn því metnað-
urinn að gera enn betur var ætíð í
fyrirrúmi. Þá átti hún það til að
hringja í mig eftir viðskiptaferðir
og fullvissa sig um að ferðaáætlun-
in hefði staðist. Já, þau vora mörg
skiptin sem hún kom mér á óvart
og er ég þess fullviss að hún hafi
þjónað öðmm tryggum viðskipta-
vinum á sama hátt og hún þjónaði
mér. Ég sendi mínar innilegustu
samúðarkveðjur til eiginmanns og
annarra aðstandenda og kveð
Hjömýju á sama hátt og hún kvaddi
mig svo oft og óska henni „góðrar
ferðar".
Kristján Gíslason,
Radíómiðun hf.
„Þú skalt ekki hryggjast, þegar þú skilur
við vin þinn, því að það,
sem þér þykir vænst um í fari hans, getur
orðið þér ljðsara í fjarveru
hans, eins og íjallgöngumaður sér fyallið
best af sléttunni."
(Kahlil Gibran)
Fyrir hönd fyölskyldu minnar vil
ég minnast vinkonu okkar, Hjömýj-
ar Friðriksdóttur, er lést í Borg-
arspítalanum í Reykjavík hinn 21.
febrúar síðastliðinn, eftir afar erfiða
sjúkdómslegu.
Hjömý bjó jrfir sterkum persónu-
leika, miklum starfsáhuga og ein-
stöku þreki, sem kom hvað skýrast
í ljós í hetjulegri baráttu hennar
við veikindi sín. Það væri margt
hægt að týna til úr sjóði minning-
anna nú er leiðir skilja, en þetta
eiga ekki að vera eftirmæli, heldur
hinsta kveðja með þakklæti fyrir
samfylgd bæði í leik og starfí.
Jóni Hilmari og foreldrum henn-
ar, Elínborgu og Friðriki, vottum
við okkar dýpstu samúð á þessum
erfiðu stundum i lífi þeirra.
Sonja Johansen
og fjölskylda.
Mig langar til að skrifa nokkrar
línur til að minnast vinkonu minnar
Hjömýjar Friðriksdóttur, sem lést
í Borgarspítalanum 21. febrúar
síðastliðinn eftir langvarandi veik-
indi.
Við kynntumst fyrst fyrir 23
ámm, þegar við urðum sambýlis-
konur á Unnarbraut hér á Seltjam-
amesi. Við voram þá báðar sjó-
mannskonur og áttum oft góðar
stundir saman þegar karlamir okk-
ar vom á sjónum. Varð þá til sú
vinátta sem hélst ætíð síðan.
Hjömý var mikill vinur vina
sinna, ákaflega hreinskilin og ein-
læg. Það var alltaf gott að leita
ráða hjá henni, því maður gat alltaf -
verið viss um hvar maður hafði
hana. Hún hikaði aldrei við að segja
sína skoðun hreint út, hvort sem
manni líkaði betur eða verr.
Hjömý var einnig mjög hjálpsöm
og ekki var sú stórveisla haldin á
okkar heimili að hún mætti ekki
með allar sínar skálar og föt, tilbú-
in til að hjálpa og stjóma, enda var
hún með afbrigðum góður kokkur
og margar góðar veislur sátum við
hjönin hjá henni og Himma.
í haust vomm við Baldur með
þeim hjónum á Flórída þar sem V
Hjömý ætlaði sér að safna kröftum.
Við áttum þar saman góða daga
sem við munum ætíð minnast með
þakklæti í huga. Þá var Hjömý
mjög veik, en alltaf reyndi hún að
drífa sig áfram og vera með í öllu.
Hjömý barðist eins og hetja við
veikindi sín og aðdáunarvert var
að fylgjast með dugnaði hennar og
metnaði, sem hún sýndi gagnvart
vinnu sinni, þrátt fyrir veikindi sín.
Söknuður okkar er mikill þegar
við kveðjum Hjömýju, en í huga
okkar er þakklæti fyrir að hafa átt
góða vinkonu og skemmtilegan fé-
laga.
Ég og fjölskylda mín sendum
Himma, Elínborgu, Friðrik og Ingi-
björgu innilegar samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Hjömýjar.
Tóta
í fáum orðum viljum við systkin-
in kveðja frænku okkar Hjömýju
Friðriksdóttur, sem lést 21.febrúar.
Hjömý lætur eftir sig eiginmann,
Jón Hilmar Bjömsson, og foreldra,
Elínborgu Sigurðardóttur og Frið-
rik Ottósson.
Við kynntumst Hjömýju í
bemsku, hún var stóra frænka, allt-
af svo glöð og blíð. Það var ávallt
mikil tilhlökkun að heimsækja for-
eldra hennar á litlu jólunum, þar
kenndi Hjömý okkur að skera í
laufabrauð og föndra.
Við þökkum Hjömýju þær stund-
ir, sem við fengum notið með henni.
Minning hennar, bros og hlýja, mun
lifa áfram í hjörtum okkar um
ókomna tíð.
Við vottum fíölskyldu Hjömýjar
okkar innilegustu samúð.
Benjamín, Jóna Guðrún,
Birna og Vera Björk.
t Þökkum innilega aufisýnda samúð og vinarhug við andlát og út- för systur minnar og fósturmóður okkar, EINÖRU GUÐBJARGAR BJÖRNSDÓTTUR. Sérstakar þakkir til hjúkrunarheimilisins Sólvangs. Benedikt Björnsson, Elfn Benediktsdóttir, Björn Benediktsson, Guðbjörg Benedlktsdóttir, Björn Jónsson.
t Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlót og útför móður okkar, tengdamóður og ömmu, KARENARANTONSEN. Sérstakar þakkir til starfsfólks Hrafnistu, Hafnarfirði, fyrir góða umönnun. Guðrún Sjöfn Janusdóttir, Viðar Janusson, Guðrún Eiríksdóttir, Þrúður Brynja Janusdóttir, Bjarni Kristinsson, Gerður Janusdóttir, Eiríkur Gylfi Helgason og barnabörn.
t Þökkum hjartanlega sýnda samúfi og vinarhug við andlát og út- för elskulegrar ömmu okkar og langömmu, ODDNÝJAR INGIMARSDÓTTUR, Eyrargötu 14, Sigluflrði. Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Margrót Gunnarsdóttir, Oddný Gunnarsdóttir, Sigurlaug Gunnarsdóttir, Svava Gunnarsdóttir, Kolbrún Gunnarsdóttir, Sigrfður Gunnarsdóttir, makarog barnabarnabörn. *