Morgunblaðið - 09.03.1989, Blaðsíða 42

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. MARZ 1989
Stefán Ottó Páls-
son Hafimrfírði
42_______
Minning:
Fæddur 6. mars 1958
Dáinn 1. mars 1989
Stefán Ottó Pálsson fæddist í
Reykjavík 6. mars 1958, sonur
hjónanna Páls Ólasonar frá Siglu-
firði og Súsönnu K. Stefánsdóttur
frá Hafnarfírði. Systir Stefáns heit-
ir Þuríður.
Þegar Stefán var eins árs gam-
all fluttist fjölskyldan til Hafnar-
ijarðar og bjó Stefán í Hafnarfírði
næstu 30 árin er hann flutti til
Reykjavíkur aftur og bjó í Grafar-
voginum ásamt sambýliskonu sinni,
Sigríði Sigurbjartsdóttur, og bami
hennar.
Skólaganga Stefáns hófst í Öldu-
túnsskóla, en fór síðan í Flens-
borgarskóla og lauk þaðan stúd-
entsprófí árið 1978. Það var gaman
fyrir mig að rifja upp skólagöngu
Stefáns með kennurum hans, í
þeirra huga var hann framúrskar-
andi þægilegur og góður nemandi.
Stefán var alla tíð rólegur maður
en hann var glaðlyndur og góður
félagi og mikill vinur vina sinna.
Hann var hæverskur og kurteis
hvar sem hann kom, fyrirferðarlítill
í fjölmenni en skemmtilegur og alls
staðar aufúsugestur.
Stefán hafði alla tíð mikinn
áhuga á fþróttum og var virkur
þátttakandi í FH í gegnum alla
yngri flokka félagsins bæði í hand-
knattleik og knattspymu. Stefán
fékk góðan stuðning og hvatningu
foreldra sinna í því sem öðru. Það
hlýtur að hafa verið stoltur 8 ára
gamall drengur í FH-búningi sem
steig sín fyrstu spor á fjalir Laugar-
dalshallarinnar, undir öruggri leið-
sögn Birgis Bjömssonar þjálfara
og fyrirliða FH-liðsins í handknatt-
leik á þeim tíma, sem lukkupolli
horfandi framan í 3-4.000 kiapp-
andi áhorfendur. Þá hefur FH-
hjartað slegið hratt í bijósti hans.
Þjálfarar Stefáns tala um neistann
í honum og að hann hafí verið dug-
mikill og fómfús keppnismaður.
Þótt Stefán hætti sjálfur að stúnda
og iðka keppnisíþróttir, eftir að
hafa fundið sér annað aðaláhuga-
mál, sótti hann flesta kappleiki með
FH af miklum áhuga.
Aðaláhugamál Stefáns frá því í
Flensborgarskóla var brids. Stefán
lærði brids ásamt vinum sínum
Ægi Magnússyni og Aðalsteini
Jörgensen og áttu þeir að öðmm
ólöstuðum stærstan þátt í velgengni
Flensborgarskóla á framhalds-
skólamótum í brids og má segja að
þeir hafí komið Flensborg á landa-
kortið í brids. í mörg ár máttu
keppinautar Stefáns hjá Bridsfélagi
Hafnarfjarðar og fleiri bridsfélög-
um sjá eftir efstu verðlaunasætum
til Stefáns og hans meðspilara
hverju sinni. Hann náði góðum ár-
angri á íslandsmótum og var tvisv-
ar valinn í unglingaiandslið íslands
í brids, á Evrópumót unglinga 1982
og á Norðurlandamót 1983. Stefán
sat í stjóm Bridsfélags Hafnarfjarð-
ar í nokkur ár og var farsæll stjóm-
armaður.
Það var á spilakvöldum hjá Brids-
félagi Hafnarfjarðar sem við Stefán
kynntumst fyrst. Það þróaðist með
okkur traustur og góður vinskapur.
Við bjuggum í sömu götu, eitt hús
á milli, í ein 10 ár og vorum oft
samferða heim eftir bridskvöldin.
Við vomm nær alltaf keppinautar
en höfðum gaman af því á heimleið
að leggja þrautir kvöldsins hvor
fyrir annan, eins og bridsmanna er
gjaman siður. Oft var komið fram
á rauða nótt í bílnum fyrir utan
húsið heima þegar við gleymdum
bæði stað og stund við lausnir á
bridsþrautum og öðmm vandamál-
um. Við höfðum líka oft á orði að
við gætum ekki verið keppinautar
alla tíð í svo mikilli nálægð hvor
við annan, þó ekki væri nema eina
keppni, en örlögin höguðu því þann-
ig að það var ekki fyrr en 22. febrú-
ar sl. sem við Stefán spiiuðum sam-
an í fyrsta sinn í keppni og því
miður reyndist það einnig í síðasta
sinn, því einni viku síðar var Stefán
kallaður til æðri starfa af sjálfu
almættinu. Stefán var glöggur,
næmur en praktískur spilari, tók
ekki mikla áhættu en komst langt
á mjög góðu keppnisskapi. Alhliða
hæfíleiki í spilinu, hæverska og
gott skap gerði Stefán vinsælan
meðal bridsmanna.
Stefán kom nokkmm sinnum til
mín í bankann í vetur að spjalla og
var greinilegt að hann var bjartsýnn
á framtíðina þrátt fyrir erfíð veik-
indi undanfama mánuði. Hann var
fyrir stuttu byijaður að vinna aftur
suður í ísal, þar sem hann hafði
unnið frá því skólagöngu lauk, og
það var góður hugur í honum. En
enginn veit sína ævi. Nú er vinur
horfínn á braut og harmur mikill,
en efst í huga mínum er þakklæti
þegar ég minnist Stefáns og hugg-
un er það harmi gegn sú trú mín
og reyndar fullvissa að góður Guð,
sá Guð sem gefur og tekur, ætlar
Stefáni góðan stað í framtíðinni.
Foreldmm Stefáns, Páli og Sús-
önnu, systur hans, sambýliskonu,
vinum og vandamönnum votta ég
samúð mína og bið Guð að styrkja
þau.
Ég kveð vin og megi blessun
Guðs vera með honum.
Björn Eysteinsson
Það er oft erfítt að átta sig á
gangi lífs og dauða. Einkum á þetta
við, þegar ungt fólk í blóma með
allt lífíð framundan er kvatt á
braut, að því er virðist fyrirvara-
laust. Starfsmenn Islenzka Alfé-
lagsins hf. vom harmi slegnir á
föstudaginn í síðustu viku, þegar
fréttin barst um að Stefán hefði
látizt. Margir vissu að vísu, að hann
hafði átt við sjúkdóm að stríða und-
anfama mánuði, en einhvem veginn
virtist það fjarlægt, að það leiddi
til svo ótímabærs dauðdaga.
Stefán O. Pálsson hóf sem ungl-
ingur störf hjá ISAL í sumarleyfum
sínum, eða sumarið 1976, þegar
hann var 18 ára að aldri. Næstu
sumur vann hann hjá fyrirtækinu,
en gerðist fastur starfsmaður árið
1981. Eins og sést á því, að hann
var ráðinn til sumarstarfa ár eftir
ár, var hann góður og traustur
starfsmaður. Stefán var sérlega
laginn til verka og mikið prúð-
menni, sem naut fyllsta trausts
vinnufélaga sinna og yfírmanna.
Sá sem þessar línur ritar átti
þeirri gæfu að fagna að kynnast
Stefáni allvel. Leiðir okkar lágu
saman hjá ISAL, en kunningsskap-
ur okkar varð þó mestur í tengslum
við sameiginlegt áhugamál okkar,
keppnisbrids. Stefán var einn nokk-
urra pilta úr Hafnarfírði, sem tóku
að vekja athygli í bridsheiminum á
árunum í kringum 1980. Þetta vom
efnispiltar, sem tóku íþrótt sína
alvarlega. Sumum hefur ef til vill
þótt, að full miklum tíma hafí verið
varið í tómstundagamanið. Ungu
piltamir skildu hins vegar að til
þess að ná árangri í göfugri íþrótt
verður að sinna henni af kostgæfni
og nýta sem best þau ár, þegar
menn eru með „delluna". Stefán og
félagar hans hættu líka fljótt að
vera fallbyssufóður, eða efnilegir.
Þeir urðu mjög góðir bridsspilarar
sem settu mark sitt á keppni um
mestu virðingar. Fyrir kom að við
Stefán spiluðum saman þegar ISAL
atti kappi við önnur fyrirtæki og
bárum oftast sigur úr býtum. Mörg
bestu einkenni Stefáns komu fram
í honum sem keppnisspilara. Hann
var agaður, kappsamur og hæfílega
varfærinn.
Við samstarfsmenn hans og
spilafélagar hjá ISAL sendum unn-
ustu hans Sigríði Sigurbjartsdóttur,
og foreldrum Súsönnu Stefánsdótt-
ur og Páli Ólasyni hugheilar samúð-
arkveðjur.
Jakob R. Möller
Hann Stebbi vinur minn er dá-
inn, langt fyrir aldur fram. Mér brá
ónotalega þegar ég heyrði þessa
frétt. Við Stebbi vorum búnir að
vera vinir og spilafélagar í mörg
ár og höfum átt margar ánægju-
stundir saman. Ég kynntist Stebba
í gegnum bridsíþróttina fyrir um
það bil 8 árum síðan. Við erum
búnir að spila saman sem „makker-
ar“ í mörg ár, bæði í sveitakeppni,
tvímenning og á stórmótum.
Hann Stebbi, eins og við vinimir
kölluðum hann alltaf, var rólegur
en samt alltaf hress og skipti sjald-
an skapi. Hann var mjögtraustvekj-
andi, alltaf var hægt að treysta á
hann hvenær sem maður þurfti á
að því að halda. Stefán var Hafn-
fírðingur, sonur hjónanna Súsönnu
Stefánsdóttur og Páls Ólasonar.
Sendi ég unnustu, foreldrum, systur
og öðrum ættingjum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Jósef Rúnar Magnússon
Því hefur löngum verið haldið
fram að vinátta og kærleikur eigi
sér bústað í hjartanu, og fyrir þá
sem hafa fundið fyrir auknum
hjartslætti eða herpingi í hjarta við
óvæntar fréttir eða atvik telja ekki
slíkar fullyrðingar fjarri lagi.
Er mér var sagt frá því að Stef-
án Pálsson vinur minn væri dáinn
tók hjartað kipp og eitt augnablik
tók beiskjan og reiðin yfírhöndina.
Það voru aðeins liðnir nokkrir
klukkutímar síðan við höfðum spil-
að í sömu sveit. Það er liðið á ann-
an áratug síðan ég kjmntist Stefáni
fyrst og þá við spilaborðið. Stefán
var einn af strákunum hans Óla
Gísla, en það vom þeir drengir kall-
aðir er höfðu fengið sína fyrstu til-
sögn hjá félaga okkar í Bridsfélagi
Hafnarfjarðar Ólafí Gíslasyni. Bar
Stefán ávallt síðan sérstakan hlý-
hug til Ólafs og var Stefán t.d. í
sigursveit Ólafs er hann vann
sveitakeppni BH.
Vegna mikils áhuga var Stefán
ungur valinn í stjórnunarstörf hjá
Bridsfélagi Hafnarfjarðar, en það
var eitt af einkennum Stefáns og
reyndar öllum spilafélögum hans,
hvað auðvelt þeir áttu með að um-
gangast sér eldri og var það ekki
síst sú staðreynd, sem olli því hvað
fljótt og auðvelt Stefán átti með
að tileinka sér bridsspilið og ná
árangri.
Öll framkoma Stefáns og hæfni
urðu þess fljótlega valdandi að hann
þótti traustur félagi og hlaut al-
mennar viðurkenningar jafnt við
spilaborðið sem utan þess. Minnist
ég með ánægju, er ungu mennimir
á sínum fyrstu bamdómsárum í
bridsíþróttinni, komu í heimsókn á
ótrúlegustu tímum til að spila nokk-
ur spil og var þá oft glatt á hjalla.
En það Ieið ekki langur tími þar til
þeir urðu okkur eldri fremri. Stefán
átti sinn metnað og komst hann í
landslið yngri spilara og lék á Evr-
ópumóti og Norðurlandamóti. Á
síðari ámm má segja að það hafí
verið fastur liður á stórmótum
Bridssambands ísland í tvímenn-
ingi, þar sem oft voru samankomn-
ir margir af snjöllustu bridsspilur-
um heims, að sjá Stefán í verðlauna-
sæti og oftast með vini sínum og
makkér Rúnari Magnússyni. Síðasti
sigur Stefáns í bridsíþróttinni var
nú fyrir skömmu, er sveit Stefáns
Pálssonar vann Reykjanesmótið
með miklum yfirburðum -og hafði
þar með aflað sér réttar til þátttöku
í undanúrslitum íslandsmótsins er
hefst nú í kvöld. Örlögin höguðu
því svo til að aðeins nafn hans verð-
ur þar nú á skrá. Með þessum fáu
línum hef ég aðeins minnst á Stefán
í því umhverfí þar sem ég þekkti
hann best.
Það fór þó ekki fram hjá mér
að Stefán kom frá góðu og traustu
heimili þar sem fylgst var af áhuga
með hugðarefnum hans enda var
áhugamál hans síður en svo fram-
andi leikur á hans heimili. Ég vil
leyfa mér fyrir mína hönd og
margra vina hans í lífí og leik að
skila innilegustu samúðarkveðjum
til foreldra hans, unnustu og systur
og vonast eftir það þegar fram líða
stundir getum við minnst sam-
verustunda okkar með hlýhug og
þakklæti án trega eða sársauka.
Blessuð sé minning hans.
Kristófer Magnússon
Er ég um síðustu helgi frétti lát
vinar míns og fyrrum samstarfs-
manns, Stefáns Pálssonar, setti mig
hljóðan. Gat það verið að hann,
svona ungur og i blóma lífins væri
allt í einu burtkallaður, jú, því varð
ekki neitað, Stefán var látinn.
Stefán ólst upp í Hafnarfírði hjá
foreldrum sínum Súsönnu Kristínu
Stefánsdóttur og Páli Ólafssyni
ásamt systur sinni Þuríði. Hann
lauk stúdentsprófí frá Flensborgar-
skóla 1978, og mun hafa haft hug
á framhaldsnámi, en lét það bíða
um sinn. Þess í stað hóf hann störf
á vinnumarkaðinum og kom fljót-
lega til starfa í flutningadeild ís-
lenska álfélagsins og starfaði þar
til dauðadags.
Stefán var sannur vinur og vildi
hvers manns vanda leysa, raungóð-
ur og ráðhollur. Félagar hans
treystu honum líka fyrir sínum
málum, og var hann snemma kosinn
af þeim í trúnaðarstörf. Hann tók
mikinn þátt í ýmsum félagsmálum
og var m.a. mjög liðtækur brids-
maður og keppti oft á mótum, bæði
hjá ÍSAL og einnig út á við, og
stóð sig ávallt með mestu prýði.
Starfsmaður var hann góður og
þurftu yfírmenn hans ekki að hafa
áhyggjur af þeim störfum sem hon-
um voru falin. Hann leysti þau
ávallt vel af hendi.
Nú er mikill harmur upp kveðinn
í fjölskyldu Stefán og ég vil votta
þeim mína innilegustu samúð, for-
eldrum hans, systur, sambýliskonu,
Sigríði Sigurbjartsdóttur og dóttur
hennar, Margréti, en við hana hafði
Stefán tekið miklu ástfóstri og var
henni sem faðir.
Og nú er vinur minn, Stefán,
burt kvaddur, svo skyndilega, svo
óvænt. Við skiljum ekki þann til-
gang, að ungir menn, sem oss virð-
ist að eigi allt lífíð framundan, þurfí
að hverfa á braut fyrir fullt og allt,
en ráðstöfunin er ekki okkar
manna, hún er tekin á öðrum stað,
okkur meiri og æðri. Við vitum
ekki tilganginn, en einhver er hann
og hann er okkur lítt skiljanlegur.
Samstarfsmenn Stefáns senda
honum hinstu kveðju. Blessuð sé
minning hans.
Stefán E. Sigurðsson
Mig langar að minnast Stefáns
Pálssonar, sem látinn er í blóma
lífsins, tæplega 31 árs að aldri.
Stefán kom fyrst inn á heimili mitt
með sonum mínum Böðvari, Rúnari
og Ragnari. Þeir kynntust í gegnum
spilamennskuna, en brids er þeirra
aðaláhugaál. Oft var glatt á hjalla
þegar þeir komu vinimir Stefán og
Aðalsteinn Jörgensen, en þeir voru
mjög samrýndir, enda oft talað um
þá í sömu andrá. Þá voru spilin
tekin upp og stundum spilað á
tveimur eða þremur borðum.
Þótt Stebbi væri rólegur og prúð-
ur piltur var mjög stutt í kímnina
hjá honum og átti hann til að læða
út úr sér bröndurum alveg fyrir-
varalaust. Þá var oft hlegið dátt.
Rúnar og Stebbi voru mjög miklir
vinir undanfarin ár og þakka ég
forsjóninni fyrir að hafa kynnst
slíkum öndvegisdreng eins og Stef-
án var. Votta ég aðstandendum öll-
um mínar samúðarkveðjur.
Valborg Soffia Böðvarsdóttir
Oft lílq'um við mennimir lífínu
við veðrið. Þar skiptast á skin og
skúrir, birta og dimma. Óneitanlega
dimmdi í hugskotum okkar er sú
fregn barst að vinur okkar, Stefán
Ottó Pálsson, væri allur.
Minningar okkar um Stefán ná
allt til bemsku, en þegar leiðir okk-
ar lágu saman í Flensborgarskóla.
Bundumst við sterkum vináttu-
böndum er héldust ávallt síðan. Það
sem einkum dró okkur saman var
sameiginlegt áhugamál,
bridsíþróttin, sem við helguðum
okkur af alefli þessi ár. Stundimar
við bridsborðið voru ófáar. Þar
skipti miklu máli að búa yfír rök-
hyggju og byggja á gagnkvæmu
trausti. Kannski einmitt þess vegna
náði Stefán jafnlangt í bridsíþrótt-
inni og raun bar vitni. Hann spilaði
með unglingalandsliði íslands bæði
á Evrópumóti og Norðurlandamóti.
Á síðasta ári var Stefán valinn til
þátttöku í úrtökumóti um sæti í
landsliði íslands.
Að loknu stúdentsprófí hóf hann
fljótlega störf hjá íslenska álfélag-
inu. Stefán þótti góður vinnufélagi
og þar undi hann sér vel allt þar
til yfir lauk.
Stefáni vom íþróttir hugleiknar.
Þegar tími gafst til fór hann gjam-
an á völlinn og þá oftast til að sjá
leiki hjá sínu uppáhaldsfélagi FH
en hjá því stundaði hann íþróttir í
æsku.
Vináttan við Stefán gaf okkur
mikið. Hann var hlýr persónuleiki
sem gott var að hafa í návist sinni.
Hann var rólegur í fasi en umfram
allt góður og traustur vinur.
Nú hefur Stefán skipt um vistar-
verur og yfírgefið jarðneskt líf. Við
fáum ekki að njóta hans um sinn,
en minning hans er björt og hún
lifír.
Við sendum innilegar samúðar-
kveðjur til unnustu, foreldra, systur
og annarra sem um sárt eiga afi
binda við fráfall góðs dreners.
Ægír Magnússon,
Aðalsteinn Jörgensen.
t
Ástkær eiginkona mín,
SIGURRÓS INGA HANNEA GUNNARSDÓTTIR,
Sólheimurn 40,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 7. mars.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristinn E. Guðmundsson.
t
Faðir minn og bróðir okkar,
ÞORVALDUR SIGURBJÖRNSSON,
varð bráðkvaddur á heimili sínu sunnudaginn 5. mars.
Jarðaförin auglýst síðar.
Fyrir hönd vandamanna,
Lárus Jökull Þorvaldssón,
Friðjón Sigurbjörnsson.