Morgunblaðið - 11.04.1989, Qupperneq 37

r> ;•!-{-4 í j }-lJ/.< 1.U-i> <r'i*M/. i!C. 1) ií!í
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. APRÍL 1989
Hulda K. Krisijáns-
dóttír — Minning
Fædd 6. desember 1924
Dáin 29. mars 1989
Þú grést
þá heyrðir þú fótatak
móður þinnar
andartak
vafði hún þig örmum
og strauk hlýtt
um kinn þína
tárin þomuðu
þú leist upp og sagðir
mamma
en hún svaraði ekki
þú varst ein
og sólin var komin upp
(Þuríður Guðmundsdóttir,
Það sagði mér haustið)
Þessar ljóðlínur koma upp í hug-
ann nú þegar við kveðjum móður
okkar, Huldu Karlottu Kristjáns-
dóttur, hinstu kveðju. í næstum
fimm ár hefur hún barist við lævís-
an sjúkdóm, sem smám saman náði
undirtökunum, þrátt fyrir mikinn
baráttuvilja hennar. Uppgjöf var
orð sem ekki fannst í hennar orða-
safni. Ekki er að efa að þar var á
ferðinni arfur frá móður hennar,
Guðríði Kristinsdóttur, sem ein ól
upp fjögur börn sín og Kristjáns
Ágústs Kristjánssonar. Kristján
Ágúst, afi okkar, drukknaði við sjó-
sókn árið 1930. Þá var Hulda móð-
ir okkar aðeins 6 ára gömul.
Systkini Huldu voru Haukur (lést
1984), Unnur Jóna (lést 1988), og
Baldur. Þau ólust upp við erfiðar
aðstæður á krepputímum en með
fádæma dugnaði og hugrekki tókst
Guðríði ömmu okkar að halda heim-
ilinu saman. Hún var stolt kona og
vann langan vinnudag í fiski til að
sjá börnum sínum farborða. Slíkar
aðstæður herða fólk til baráttu og
sterk bönd bindast á milli einstakl-
inga.
Það var árið 1952 sem Hulda
Karlotta giftist ástkærum eigin-
manni sínum og föður okkar Karli
Einarssyni, húsasmíðameistara.
Þau áttu athvarf hjá ömmu í Hafn-
arfirðinum og Jónu systur á meðan
húsið var byggt við Hlíðarveginum
í Kópavogi. Þær eru óteljandi hlýju
minningarnar sem hrannast upp um
uppvöxtinn undir vemdarvæng
þeirrá. Seinna var svo ráðist í bygg-
ingu einbýlishúss við Hrauntung-
una og þar áttum við unglingsárin
þangað til eigin heimili voru stofn-
uð,
Ömmuhlutverkið var Huldu móð-
ur okkar afar kært. Það er stundum
sagt að ömmur eigi það til að láta
mun meira eftir barnabörnum
sínum en góðu hófi gegnir og vist
er um að það var ávallt mikil sæla
að koma í heimsókn í Hrauntung-
una og hitta ömmu og afa. Þá var
oft glatt á hjalla í þessum mið-
punkti okkar.
Síðustu ár hafa verið mikill
reynslutími fyrir foreldra okkar,
sem saman hafa tekist á við öll þau
óteljandi vandamál sem óhjákvæmi-
lega fylgja veikindum sem þessum.
Óteljandi ferðir inn og út af sjúkra-
húsinu. Þar hefur Karl faðir okkar
reynst henni eins vel og hugsast
getur. Og hið sama má segja um
Jóhann Ragnarsson, lækni, Guð-
rúnu, yfirhjúkrunarkonu, og allt
hjúkrunarfólk á deild A-6 á Borg-
arspítalanum. Þar dvaidi hún lang-
mest og eignaðist marga góða vini.
Okkur langar til að þakka öllu því
góða fólki sem þar gerði allt sem
hægt var til að aðstoða móður okk-
ar í tilraunum hennar til að sigrast
á sjúkdómnum.
Það er til marks um hina miklu
löngun Huldu til að vera í nánd við
sína nánustu að nú um páskana
neytti hún síðustu krafta til að
koma heim af sjúkrahúsinu. Með
þessu undirstrikaði hún það sem
ávallt hefur verið rauði þráðurinn;
hún vildi lifa lífinu lifandi. Og hún
fyllti okkar tilveru með sínu lífi.
Tómið er mikið nú þegar hún er
horfin en minningarnar munu ylja
okkur um ókomna framtíð.
Það er mikill sannleikur í orðum
spámannsins í litlu bókinni eftir
Kahlil Gibran um að þegar við erum
sorgmædd, ættum við að skoða
betur hugi okkar, því þá munum
við sjá að við grátum vegna þess,
sem var gleði okkar.
Börnin
Hún amma er dáin. Það er erfitt
fyrir lítil börn að skilja og sætta
sig við að fá ekki að sjá hana ömmu
aftur. Það var alltaf svo gaman að
hugsa til þess að fara í heimsókn
til afa og ömmu. Þar mættum við
alltaf hlýju og kærleik og það leyndi
sér aldrei hvað þeim þótti vænt um
okkur. Amma og afi voru alltaf svo
góð og tilbúin að gera allt fyrir
okkur.
Þó svo að hún amma hafi verið
orðin mikið veik var hún alltaf svo
dugleg að hugsa um okkur. Minn-
ingin um hana verður alltaf með
okkur og það bætir okkur upp þenn-
an mikla missir.
Elsku afi, við vitum að góður
Guð geymir hana ömmu og styrkir
okkur öll á þessari sorgarstund.
Einnig er styrkur í því að vita til
þess að við eigum eftir að eiga
góðar stundir saman um ókomin ár.
Barnabörnin
í dag verður til moldar borin
elskuleg tengdamóðir okkar, sem
lést á gjörgæsludeild Borgarspítal-
ans 29. mars sl. Þó að við vissum
að hveiju dró, kemur dauðinn ailtaf
jafn mikið á óvart og söknuðurinn
er sár.
Hulda fæddist í Hafnarfirði 6.
desember 1924. Foreldrar hennar
voru Kristján Ágúst; Kristjánsson
sjómaður, f. 16. nóvember 1899,
d. 22. apríl 1930 og Guðríður Krist-
insdóttir, f. 3. september 1897, d.
11. mars 1970. Börnin urðu fjögur;
Haukur, Hulda, Unnur Jóna og
Baldur.
Á uppvaxtarárum Huldu var
lifsbaráttan hörð. Hún var næst
elst íjögurra systkina, sem ung
misstu föður sinn í sjósiysi. Þetta
hefur eflaust mótað hana sem ein-
stakling og gefið henni þá festu og
einurð sem ávallt einkenndi fram-
komu hennar. Hjálpsemin og sam-
vinnan, sem var henni svo eðlislæg,
hefur henni verið innrætt i uppeld-
inu, enda var það nauðsynlegt í
öllu mótlætinu sem flölskyldan varð
fyrir.
Hulda steig eitt af sínum gæfu-
sporum þegar hún gekk að eiga
eftirlifandi eiginmann sinn Karl
Einarsson húsasmíðameistara,
þann 27. september 1952. Þau voru
mjög samrýnd alla tíð og allt þeirra
samlíf einkenndist af gagnkvæmri
ást, virðingu og trausti.
Fyrir hjúskap éignaðist Hulda
einn son, Kristján Ágúst, sem Kalli
tók að sér og reyndist honum besti
faðir. Saman eignuðust þau svo
fjögur börn; Einar, Sverrir, Birgir
Þór og Hrafnhildi. Bamabörnin eru
orðin sjö.
Heimili þeirra hjóna hefur alla
tíð verið aðal samkomustaður fjöl-
skyldunnar. Við höfum átt því láni
að fagna að búa í kjallaranum hjá
Huldu og Kalla um tíma og leiddi
það til enn nánari kynna, ásamt
meiri tengsla milli þeirra og barna-
barnanna.
Hulda var traust kona og vel
gerð af skaparans hendi. Hún hafði
alla tíð gaman af lestri góðra bóka,
tónlist og hvers konar handavinnu.
Ávallt gátum við leitað til hennar
þegar við þurftum á aðstoð að halda
og lagði hún sig alla fram við að
greiða úr vandamálum okkar eða
aðstoða á annan hátt.
Fyrir rúmum fimm árum veiktist
Hulda og þurfti hún oft að leggjást
inn á sjúkrahús. Sem betur fer voru
þær fleiri stundirnar sem hún gat
eytt með fjölskyldu og vinum. Hún
háði hetjulega baráttu við erfiðan
sjúkdóm og stóð Kalli eins og klett-
ur við hlið hennar þar til yfir lauk.
Sérstakar þakkir viljum við senda
hjúkrunarfólki og læknum á deild
6-A Borgarspítalans fyrir góða
hjúkrun.
Elsku Kalli, þú sem hefur misst
svo mikið, ástkæra eiginkonu og
góðan vin, við biðjum góðan Guð
að styrkja þig og aðra aðstandend-
ur í ykkar miklu sorg.
Tengdabörn
\
Mre/kn/ngur
fifrir núPÍMafifrirtæki!

rJ'
300
oOO
26>
O < O'.Þ-I
1000501-» 2
^Vv

SvSKBSTSæs—
—." _____--.
--
1009<»0‘'

.- '.U

tyT -t>T
...

Tékkaeyðublöð
nútímafyrirtækja
m Fyrirtæki gera aðrar
kröfur um tékkhefti og tékkaeyðublöð en ein-
staklingar. Með Núreikningi Iðnaðarbankans
geta fyrirtæki nú fengið tékkhefti á því formi
sem hentar þeim best.
Núreikningsheftin eru með áfastri svuntu og
fest saman með gormum. Einnig er hægt að
fá staka tékka í tvíriti eða þríriti í hentugum
öskjum og tölvutékka geta þeir fengið sem
þess óska. Á alla tékka er hægt að fá merki
fyrirtækisins sérprentað, sem er skemmtileg
nýjung og um leið auglýsing í hvert sinn sem
greitt er með tékka.
Núreikningur er fleiri góðum eiginleikum
gæddur. Hafðu samband við Núreiknings-
fulltrúa í næsta útibúi Iðnaðarbankans
og fáðu allar nánari upplýsingar.
Iðnaðarbankinn
-mPim ImhKí