Morgunblaðið - 23.04.1989, Qupperneq 31

MORGUNBLAÐIÐ FOLK r FRETTUM SUNNUDAGUR 23. APRÍL 1989
31
fjörugur en hvort mikið fjör hafi
verið í lærdómnum læt ég ósagt.
Ég fór út í atvinnu, hef verið í
verslunarstörfum og átt góða
vinnufélaga. Ég veit ekki hvort
mig langar í framhaldsmenntun
en ég hef verið á húsmæðraskóla
í eitt ár. Það var góð viðbót. Um
aðra menntun hef ég ekki hugsað
í dag en kannski tekur öldunga-
deildin við,“ segir Sigríður.
„Ég varð snemma spenntur
fyrir atvinnulífinu, það var fiskur-
inn sem maður sá mikil auðæfi
í. Samt var ég eiginlega aldrei til
sjós. Eftir barnaskólann tók fisk-
vinnslan við og nú vinn ég hér
við útgerðarfýrirtæki undir stjórn
föður míns, Bærings Guðmunds-
sonar. Það er mikið líf þar, góður
andi og góðir vinnufélagar. Ég
er orðinn matsmaður, sótti nám-
skeið suður sem gáfu mér rétt-
indi,“ segir Guðmundur.
„Við hittumst fyrst svona alvar-
lega á balli fyrir tveim árum. Og
það var ekki að spyija að því, við
urðum hrifin hvort af öðru og
þróunin var hröð. Þetta hefur allt
gengið vel, við eigum núna mynd-
arlegan dreng, Bæring, sem sam-
einar okkur ennþá betur. Auðvitað
er ég að hugsa um heimilið, það
er svo dýrmætt. Jú, það er mikil
ábyrgð, það fínn ég,“ segir hús-
móðirin á heimilinu.
En hvað segir húsbóndinn? „Ég
tek undir allt sem Sigga segir.
Hún dró mig að sér og öfugt. Við
erum hamingjusöm og horfum
örugg til framtíðarinnar. Við leigj-
um nú sem stendur en erum sam-
mála um að koma okkur upp eig-
in húsnæði. Það sem af er hefur
tilhugalífið verið svo bjart og það
gefur okkur kjark og dug til að
koma upp góðu heimili. Það er
draumurinn,“ segir Guðmundur
að lokum.
Þau giftu sig
■ Guðmundur Ó. Bærings-
son og Sigríður Dröfn Björg-
vinsdóttir, Stykkishólmi
Hér með er óskað eftir
innsendum nöfnum fólks
sem gengið hefur í hjóna-
band nýverið. Vinsamlegast
hringið í síma 691162 á
skrifstofutíma eða sendið
uppiýsingar um nöfn brúð-
hjóna, brúðkaupsdag og
símanúmer, í lokuðu umslagi
merkt Morgunblaðið „Fólk í
fréttum" Pósthólf 1551, 121
Reykjavík.
wm
Islensk sýningarstúlka, Jón-
heiður Steindórsdóttir, létt útfærsla
á kokteilgreiðslu.
ekkert að vera avant-garde. Við
höfðum viðhorfíð sögulegt og sýnd-
um tískuna hvernig hún hefur verið
allt. frá byijun sautjándu aidar,“ seg-
ir Torfi Geirmundsson.
— En hvað með þessa nýju tækni
í hárgræðingu?
I staðinn fyrir gervihár er alvöru
hár komið í auknum mæli á markað-
inn. Það er hægt að gera stutt hár
sítt og þunnt hár þykkt. Viðbótar-
hárið er límt á með litlum byssum
og límið dugar í um tvo mánuði. Það
er hægt að lita hárið, setja í það
permanent og gera allar kúnstir eft-
ir það. Jú, þetta er frekar dýrt og
ljóst hár er dýrara en dökkt. Nei,
við vorum ekki með neinar svoleiðis
aðgerðir á sýningunni, ég er um þijá
tíma að þessu."
En á sýningunni var þó óvænt
uppákoma. Kona ein síðhærð, ein-
hvers staðar úr Buffalo-héraði, sagð-
ist vilja láta klippa á sér hárið og
selja. Hún væri hundleið á að vera
hippi. Konan sú var máluð og puntuð
og fyrir framan fjölda manns klippti
Torfi af henni sítt taglið. Hún fékk
fyrir það 350 dollara, um átján þús-
und íslenskar krónur, auk fimmtíu
dollara fyrir að vera módel og gekk
hún hæstánægð á braut. Það fréttist
þó að hún hefði auðveldlega getað
fengið 500 dollara fyrir taglið. Það
er í auknum mæli sem alvöru hár
er notað og mun Torfi sjálfur hefja
útflutning á íslensku hári sem er í
háum gæðaflokki.
Hann hefur fengið tilboð um að
halda svipaða sýningu í Atlanta í
ágúst næstkomandi. Þá hefur honum
þar að auki verið boðið að halda
námskeið í skóla CPC í Chicago um
•framkvæmd sýninga af því tagi sem
„The Icelandic Team“ sá um fyrir
Mastey-fyrirtækið.
HARGREIÐSLA
íslenskir hárgreiðslu-
meistarar í Bandaríkjunum
Hársnyrtimeistaramir Dóróthea
Magnúsdóttir og Torfi Geir-
mundsson héldu fyrir skömmu hársn-
yrtisýningar fyrir fyrirtækið Mastey
í Bandaríkjunum. Sýning þessi var
haldin samhliða alþjóðlegri vörusýn-
ingu og komu tæplega 100.000
manns á sýninguna. Hlaut hún mjög
góðar viðtökur í fjölmiðlum þar
vestra.
Mastey-fyrirtækið framleiðir
hársnyrtivörur og komst Torfí Geir-
mundsson fyrst í kynni við eigand-
ann, Henry Mastey, er sá var með
sýningarbás í Svíþjóð fyrir tveimur
árum. Torfi var ásamt fleiri að virða
fyrir sér básinn og bað maðurinn
hann álits. Torfi sagði hreinskilnÞ3-
ingslega að sér þætti hann ljótur og
kunni herra Mastey það vel að meta.
Bað hann Torfa að sjá uin næstu
sýningu. Er þetta annað árið sem
Torfi fer utan fyrir Mastey og í
fyrsta sinn sem hann sér alfarið um
sýninguna. Sér til aðstoðar fékk hann
Heiðar Jónsson, snyrti, og fímm ís-
lendinga aðra.
„Þessi „díll“ er sá stærsti sem
íslenskt hárgreiðslufólk hefur fengið.
Að geta markaðssett sig sem „sjó-
Kristbjörg Björnsdóttir,
klassísk viðhafnargreiðsla fyrir
keppni.
Torfi Geirmundsson, hársn-
yrtimeistari, og eigandi Mastey
ásamt hópi af sýningarstúlkum.
fólk“ sýnir í hve mikilli framför
íslenskt hársnyrtifólk er. Það voru
margir erlendir aðilar sem dauð-
öfunduðu okkur af því að ráða fram-
kvæmd sýningarinnar. Við fengum
góða dóma og þá einnig fyrir kjól-
ana, sem Jórunn Karlsdottir saum-
aði, og fyrir galann. Við reyndum
Brúðhjónin Guðmundur Ó. Bæringsson og
Sigríður Dröfn Björgvinsdóttir.
Hér sést þegar Torfi klippir
iiárið af konunni sem leiddist
að vera hippi.
BRÚÐHJÓN VIKUNNAR
Horfiim örugg
til framtíðarinnar
Brúðhjón vikunnar eru ungt
fólk úr Stykkishólmi, Sigríð-
ur Dröfn Björgvinsdóttir og Guð-
mundur Ó. Bæringsson. Þau voru
gefin saman í Stykkishólmskirkju
þann 25. mars síðastliðinn. Prest-
ur var séra Gísli Kolbeins.
Þau Sigríður og Guðmundur
eru bæði fædd og uppalin í Hólm-
inum og hafa vitað hvort af öðru
síðan í barnæsku. Þau hafa þó
aldrei setið saman í bekk enda
er Sigríður þremur árum eldri en
eiginmaðurinn. „Eins og gerist og
gengur gekk ég í barna- og ungl-
ingaskóla. Bekkurinn minn var
KARLAR
Með „gráan “
fiðring
Þeir eru dásamlegir mennirnir
með fiðringinn. Við sjáum þá
yngjast upp og líta helst út fyrir
að þeir hafi fengið blóðgjöf. Þeir
vakna snemma á morgnanar
blása á sér hárið,
bera á sig Boss-
ilmvatn, troða
sér í þröngar
gallabuxur,
klæðast síðan
stífstraujaðri
skyrtu, ítölskum
mokkasíum og
rúskinnsjakka.
Hoppa síðan sól-
brúnir og í fínu formi inn í nýja
sportbílinn. Þeir hafa nefnilega
komist að því að lífinu lýkur ekki
um fimmtugt og ánægjan verður
ekki fengin með kristalsvösum
eða parketgólfum.
Tilbreytingalítið heimilislíf,
sínöldrandi kerling og sam-
keppnin við grannann hefur nú
runnið sitt skeið á enda og við
tekur rómantískur kafli með
stúlku sem enn hefur ekki mynd-
að sér skoðanir á öllum hlutum
og er ekki á þeim buxunum að
segja ' neinum fyrir verkum.
Stúlku sem er eiginlega hvorki
barn né fullorðin. „Blái" fiðring-
urinn er taumlaus stundargleði,
og hvað með það, það fer hver
að verða síðastur.
Eftir situr fjölskyldan i sárum
heima. Unglingurinn hann pabbi,
gekk aðeins of langt og aumingjá*
mamma — hún fær aldrei neinn
fiðring í sig eða hvað?
Eiga mömmur ekki drauma?
Þrá mömmur ekki að kyssa í
París eða Róm? Vilja mömmur
ekki vera í góðu formi og fá at-
hygli og ást. Jú, jú, en mömmur
setja uppeldið oftast á oddinn og
þá, því miður, vill annað gleym-
ast. Það er dálítið trist að komast
að því í amstri barnauppeldisins
að ástin hefur gleymst og eigin-
maðurinn ekki fengið þörfum
sínum fullnægt. Hann er nú flog-
inn, börnin einnig og eftir situr
„fröken beisk“ og hugsar um til-
hugalífið og rómatíkina sem ríkti
hér á árum áður.
Það þarf engan sérfræðing til^
þess að sjá að auðvelt er að
gleyma sér á vaktinni og van-
rækja þann sem skiptir mestu
máli í lífinu, þann sem við elsk-
um mest.
Hjón þurfa að fá fiðringinn
saman, láta ekki þreytta for-
tíðina eyðileggja gleðina, hug-
myndaflugið, draumana og
erótíkina. Að rifja upp tilhugalíf-
ið; þegar hver snerting fékk hár-
in til þess að rísa, þegar kossarn-
ir ætluðu aldrei að enda, þegar
grátið var af gleði og vakað var
allar nætur, elskast og spjallað.
Hvernig væri að þú, karl minn,
á hvaða aldri sem er, með hvaða
fiðring sem er, gæfir nú konunni
þinni tækifæri á að vera með í
fiðringnum. Þvi það er eitt á
hreinu — hún á líka drauma og
þá suma villtari en þig hefur
nokkru sinni órað fyrir.
Væri ekki spaugilegt ef þú
legðist upp í rúm í kvöld og segð-
ir við konuna þína: „Viltu kyssa
mig í 10 mínútur“, eða: „viltu lesa
með mér kínversk ástarljóð í
nótt.“ Stilltir siðan vekjaraklukk-
una hálftíma fyrr og eyddir með
konunni smá stund í rúminu
þegar þú vaknar á morgun, í stað
þess að rísa eins og vélmenni upp
og hverfa af heimilinu eins og
þjófur að nóttu. Hver veit karl
minn nema að einmitt þennan
morgun kæmistu að því að Rolls-
inn er við hliðina á þér og búinn
að vera þar i mörg ár. Hann er
þarna bak við svuntuna, með
ryksuguna, við pottana og nú
undir sænginni. Rollsinn þinn
og þó hann sé talsvert ekinn, þá
hefur hann aldrei verið eins
„heitur" og nú. Mömmur kunna.
líka að meta gallabuxur, Boss-
ilmvatn, sportbíla og. . . eða
hvað stelpur?
eftir Jóninu
Benediktsdóttur