Morgunblaðið - 01.11.1989, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAOUP 1. lN<j)VBMBER, 1989
//Huer'ju-finr>st þér þett<x hljo& Li l<j'a5t ? "

s
Ást er
... íþvott'dvélinni.
TM Reg. U.S. Pat Oft — all rights reserved
® 1989 Los Angeles Times Syndicate
Mamma, pabbi, afi. Við
erum komin heim ...
HÖGNI HREKKVtSI
ARASIR OG OFBELDI
Til Velvakanda.
Það var um miðjan dag, mánu-
daginn 9. október sl. að ungur
maður kom á aðallögreglustöðina í
Reykjavík og sagði frá því að á
hann hafi verið ráðist á Hlemmi og
hann rændur veski sínu. Árásar-
menn voru tveir og áfengi með í
spilinu.
Ekki var margt um lögreglumenn
á stöðinni og því haft samband við
nálægan lögreglubíl til að senda á
vettvang. I sama mund fór lög-
regluvarðstjóri út til að svipast um
eftir árásarmönnum og fann þá
eftir ábendingu sjónarvotta. Sátu
þeir við drykkju inni á Áningu.
Er lögreglumaðurinn ræddi við
þá um málið og vildi fá þá með sér
á lögreglustöðina hljóp annar út á
Rauðarárstíg. Lögreglumaðurinn
náði honum, en þá skipti það engum
togum að sá grunaði snéri sér að
lögreglumanninum og sló hann þtjú
högg í andlitið. Þrátt fyrir miklar
blóðnasir og sársauka tókst lög-
reglumanninum að halda árasar-
manninum uns lögreglumenn komu
á bifreið honum til hjálpar.
Eftir að árásarmaðurinn hafði
’verið færður á lögreglustöðina
vegna ránsmáls þeirra félaga og
fólskulegrar árásar hans á lögreglu-
manninn var hinn slasaði fluttur til
læknismeðferðar.
Síðan þetta gerðist er lögreglu-
maðurinn búinn að gangast fjórum
sinnum undir læknisaðgerð sem
hefir falist í því, að koma brotum
saman, því afleiðing högganna sem
hann fékk í andlitið var margbrotið
nef. Hann Iýsir læknisaðgerð sem
mjög kvalafullri og segist aldrei
hafa liðið meiri sársauka á ævi
sinni en í þessu slysi. Að sjálfsögðu
er lögreglumaðurinn frá vinnu í
langan tíma.
Þetta árásarmál hefir ekki fengið
mikla umfjöllun í íjölmiðlum og
kannski ekki ástæða til. Það var
lögreglumaður sem varð fyrir fólsk-
ulegri árás við skyldustörf og það
kemur svo oft fyrir og þeir eiga svo
oft von á vinnuslysi.
Þó ég taki þetta mál til umræðu
er það ekki af því að ekki sé af
nógu að taka og kannski eitthvert
mál ætti ekki síður erindi fyrir al-
menningssjónir. Og það eru margir
fleiri en Iögreglumenn sem verða
fyrir fólskulegum árásum og af því
höfum við ekki síður áhyggjur.
Með þessari hugleiðingu minni
vil ég reyna að vekja fólk til um-
hugsunar um ástand í svona málum,
erfiðleika lögreglunnar við að koma
í veg fyrir að slíkt hendi, ef vera
mætti til þess að styrkja lögregluna
í því að fá það sem þarf til að hún
geti sinnt því brýna verkefni, að
koma skjótt til hjálpar þegar við á.
Ekki síst vil ég vekja fólk til
umhugsunar um það ástand sem
skapast ef ekki tekst að fyrirbyggja
ofbeldi, árásir, rán, ofneyzlu áfeng-
is og lyija svo eitthvað sé nefnt,
ásamt því að halda uppi greiðri
umferð og fylgjast með lögbijótum
á þeim vettvangi.
Þegar rætt er um fólskulegar
árásir og meiðsli af þeim sökum,
er af mörgu að taka og sjálfsagt
Til Velvakanda.
Æ fleira fólk sækir nú ættfræð-
inámskeið og fer síðan að vinna
sjálfstætt við að rekja ættir sínar.
Gallinn er bara sá að ætt-
fræðibækur eru nú orðnar mjög
dýrar, sérstaklega eftir að farið var
að birta fjölda mynda með niðja-
tölum svo að almennt festa menn
ekki kaup á þeim. Bókasöfn þurfa
því að hafa ávallt til útlána ætt-
fræðibækur og önnur gögn sem
þarf til ættfræðiiðkana. Bókasöfnin
hafa borið við takmörkuðum fjár-
ráðum til bókakaupa þegar kvart-
er það mál sem ég tek hér til um-
fjöllunar ekki það versta af því tagi.
Þá ætla ég að leyfa mér að vona
að umræða um svona tilfelli verði
til þess að árásarmenn verði ekki
síður til að hugleiða afleiðingar
gjörða sinna.
Lögreglumaður sá sem varð fyrir
því óláni að slasast við skyldustörf
sín, eins og ég hefi skýrt hér frá,
hefir starfað í lögregluliði Reykja-
víkur í rétt 30 ár og verið samvisku-
samur og gætinn starfsmaður.
Hann hefir fengist við margvísleg
störf á löngum ferli og notið trúnað-
ar yfirboðara sinna.
Eg vil að lokum óska honum alls
góðs, skjóts bata og vona að sjá
hann sem fyrst heilbrigðan við
störf á ný.
Guðmundur Hermannsson
anir hafa komið um að bækur
skorti á þessu sviði, en það ætti að
vera auðvelt að ráða bót á því, með
því einfaldlega að hækka gjöldin
fyrir útlán á bókum. Aðalatriðið er
að bókasöfn landsins geti sinnt hlut-
verki sínu, og hafi til útlána þær
bækur sem almenningur þarf á að
halda, sérstakíega til fræðslu.
Þetta var álit nokkurra sem um
þetta ræddu á ættfræðinámskeiði
fyrir skömmu, og er því hér með
komið á framfæri.
Guðný Jóhannsdóttir
Um þjónustu bókasafha
Víkverji skrifar
Víkveiji hlustaði á viðtalsþætti í
tveimur útvarpsstöðvum annars
vegar Aðalstöðinni á þriðjudagskvöld
í síðustu viku og hins vegar Rás 2
síðdegis síðasta laugardag, og velti
því fyrir sér að slökkva á viðtækinu
í bæði skiptin vegna þess hve spyrl-
amir (konur í báðum tilvikum) fliss-
uðu mikið eða hlógu, þegar þær
spurðu og hlustuðu á viðmælendur
sína.
Erfitt er að átta sig á því, hvers
vegna þessi háttur þarf að vera á
viðtölum um hin alvarlegustu efni.
Varla er þetta yfirlæti gagnvart
hlustendum eða viðmælanda? Ekki
getur vant útvarpsfólk verið þeirrar
skoðunar, að hlustendum þyki þægi-
legt að greina orðin, þegar þau eru
höggvin í sundur með hlátri? Líklega
er þetta einhvers konar taugaspenna
sem brýst svona leiðinlega fram.
xxx
Könnun á viðhorfum fólks til
Evrópusamstarfsins hefur leitt
í Ijós, að tiltölulega fáir gera sér
glögga grein fyrir því, sem þar er
að gerast og hvemig stöðu íslensku
þjóðarinnar er háttað. Þennan þekk-
ingarskort er ekki með nokkrum rök-
um unnt að rekja til þess, að það
skorti upplýsingar fyrir þá, sem vilja
bera sig eftir þeim. Víkveija finnst
að könnunin leiði í ljós, að hið sama
eigi við um íslendinga og aðrar þjóð-
ir, að það er aðeins fámennur hópur
sem gefur sér tíma til þess að kynna
sér þjóðfélagsmálefni til nokkurrar
hlítar. Þrátt fyrir það hefur fólk gert
upp hug sinn um ákveðin meginat-
riði flókinna mála. Menn geta til
dæmis haft mjög ákveðnar skoðanir
á landbúnaðarmálum, án þess að vita
hvað bændur eru margir eða hvað
orðið fullvirðisréttur þýðir. Hvað átta
margir sig á efnisatriðum deilunnar
um kvótakerfi í sjávarútvegi annars
vegar og auðlindaskatt hins vegar?
Evrópusamvinnan verður ofarlega
á dagskrá áfram og við munum þurfa
að taka afdrifaríkar ákvarðanir um
það efni. Víkveiji er viss um að
margir, ekki síst stjórnmálamenn og
fjölmiðlamenn, eiga eftir að láta eins
og þeir séu fyrstir til þess að hefja
umræður um Evrópumálefni hér á
landi; aðrir sjá þá strax, að viðkom-
andi er aðeins að uppgötva stað-
reyndir sem hafa legið fyrir lengi en
hann hefur ekki fyrr nennt eða haft
áhuga á að kynna sér.
Við höfum óteljandi dæmi um það
úr stjómmálunum, að þeir sem
þar hafa valist til forystu hlaupa upp
til handa og fóta, þegar eitthvert
mál ber á góina, sem þeir telja að
geti orðið þeim til framdráttar. Fyrir
fáeinum misserum voru afvopnunar-
mál í þessari skúffu en þau hafa nú
vikið til hliðar fyrir umhverfismálum.
Þá var talað um að við ættum að
breyta landi okkar í einhvers konar
friðar- eða afvopnunarstöð en nú vilja
sömu menn að við verðum alþjóðleg
umhverfisvemdarmiðstöð. Hvað ætli
komi næst?
Vilji þessir stjómmálamenn ávinna
sér það traust á alþjóðavettvangi sem
er forsenda fyrir því að hugmyndir
af þessu tagi nái fram að ganga,
þurfa þeir að sýna og sanna að þeir
hafí haldgóðá þekkingu á umræddu
málefni. Víkveiji er þeirrar skoðunar
að ekki hafi verið lögð nægileg
áhersla á upplýsingaöflun og heima-
vinnu áður en íslenskir ráðherra hófu
að gefa harðorðar yfirlýsingar vegna
Dounreay-stöðvarinnar í Skotlandi á
dögunum. Þær kunna því að spilla
fyrir áformum um alþjóðlegt íslenskt
fmmkvæði í umhverfismálum.