Morgunblaðið - 03.12.1989, Qupperneq 24
24 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3. DESEMBER 1989
+
heldur Evrópusýningu á sjálfum sér og nefnir hana
Stóru sprengjuna. Myndefnið er brjálað og heila-
búið fullt af grimmd, eins og hann segir sjálfur...
á þessu ári. Þá skrifaði Aðalsteinn
Ingólfsson um sýningu mína og sagði
að minn stíll væri Barrock and roll.
Aðalsteinn hefur ugglaust ekki skilið
alvöruna á bak við þetta, en þeim
leist svo vel á þetta í Amsterdam í
Stedelijk Museum að þeir létu sýn-
ingu með verkum mínum heita þessu
nafni og nú er komin hreyfing lista-
manna í Amsterdam sem ber þetta
heiti. Þetta er táknrænt fyrir það að
þegar menn skrifa um mikilmenni
vita þeir aldrei hvar þeir enda og
hvaða áhrif þeir geta haft.
Jú, það gengur alltaf vel hjá mér.
Ég held mínum stíl, einfaldlega af
því að ég er svona og þess vegna
'A'MT'
eftir Árna Johnsen
AUGUN leiftruðu og það var eins
og stjarnfræðilegar víddir kæmu
æðandi á móti mér í báireiðum
svip hans. Aldrei hef ég séð
slíkan glampa í augum nokkurs
manns, augu sem voru eins og
sólgos, tær eins og kristall, djúp
eins og himinhvolfið. A örskoti
rann þessi stjarna hjá. Hann var
á útleið frá Kjarvalsstöðum, ég á
innleið og það var eltirminnilegt
að mæta þessum augum, augum
sem minntu um allt á augu smyr-
ilsins nema að þau voru björt en
ekki svört. Þetta var á síðasta
áratug þegar Kristinn Nicoiai
hélt sína fyrstu sýningu á Kjar-
valsstöðum og hafði ákveðið að
selja inn nokkrum sinnum dýrara
en tíðkaðist. Forráðamenn
Kjarvalsstaða tóku það óstinnt
upp og þá var listamaðurinn ekk-
ert að tvínóna við hlutina og lok-
aði sýningu sinni, um sinn að
minnsta kosti. Inni í þessu augna-
bliki heimskúltúrsins hafði ég
lent. Kristinn Nicolai hafði opin-
berað sýnishorn af stíl sínum og
tveir félagar hans, leðurklæddir
eins og listamaðurinn, fylgdu
honum eftir eins og skuggar.
Morgunblaðið/Arni Johnsen
Nicolaiáckrif-
stofu voersfns
ibTwsmanns
og uml
París, en þar er Nic-
olai að mála stórt
málverk af umboðs-
manninum í frönskum
keisaraklæðum en
mest vinna er eftir í
sjálfu andlitinu.
Inóvember þessa árs hringdi ég í
Nicolai til Parísar og sagðist vilja
hitta hann og ræða dagsverk
hans í þágu listagyðjunnar. „Við
skulum hittast á morgun við
Pompidou-safnið,“ svaraði listamað-
urinn að bragði. Umferðin í París
var þunglamaieg og ég var orðinn
all seinn til móts við Nicolai. Hundr-
uð manna dóluðu á torginu við þetta
nútímalega safn Parísar, en skyndi-
lega spratt hann út úr mannhafinu
og heilsaði glaðlega eins og hans var
von og vísa því fyrst og fremst er
hann glaðsinna og jákvæður þótt
undir búi eldfjallaland.
É g er á kafi í sýningum um þessar
mundir," sagði Nicolai þegar ég
spurði hann hvað væri verið að sýsla
við í París. „Ég var að Ijúka sýningu
í Brussel, opna aðra í Köln eftir 15
daga þar sem önnur listahátíð verður
haldin, Kölnarhátíðin og síðan vind
ég mér yfir til Ameríku þar sem
sýning á verkum mínum verður opn-
uð í New York í Ruth Siegel-gall-
eríinu, sem er mjög gott gallerí.
Síðan er framundan sýning í Madrid
á listahátíð í janúar óg febrúar og
þar mun ég sýna mjög stórar mynd-
ir. Hugsanlegt er að ég taki þátt í
listaþátíð í Tókýó í marz og síðan í
vor verð ég með Evrópusýningu í
fjórum Evrópuborgum á sama tíma,
en borgirnar eru Amsterdam,
Madrid, París og Dússeldorf. Evrópu-
sýningarnar verða í maí og júni og
í tilefni þeirra verður gefin út sérstök
sýningarskrá með málverkunum í
einni útgáfu sameiginlegri fyrir allar
sýningamar. Þetta verður sem sagt
Evrópusýning á mér sjálfum, Nic-
olai, Big Boom eða Stóru sprengj-
una, kalla ég sýningarnar í þessum
fjórum borgum. Svona hefur aldrei
verið gert og það verður náttúrulega
ekki talað um neitt annað í Evrópu
á meðan. Að lokinni Stóru sprengj-
unni verð ég með sýningu í Los
Angeles í júní á næsta ári og aftur
í desember. Þannig er næsta árið í
stórum dráttum og maður verður að
vinna eins og bijálæðingur allan
tímann.
Sýningin í Ruth Siegel-galleríinu
í New York kom þannig til að að
Ruth sá myndir eftir mig í Los Ang-
eles í fyrra og vildi fá myndir eftir
mig á sýningu hjá sér í desember.
Hún varð rosalega hrifin af myndun-
um og sýningin í New York er
beinlínis búin til fyrir mig þótt ýmis
fræg nöfn verði með. Þetta er mjög
gott fyrir mig. A sýningunni í Köln
fyrir jól sýni ég fjórar myndir, eina
af Idi Amin dada, eina af Vilhjálmi
keisara þýsku ríkjanna, eina af Jó-
hannesi 23. páfa og eina af Yuan
Che-Kai keisara. A ARCO- sýning-
unni í Madrid verða eingöngu langar
myndir og í Tókýó verður samsafn
af tilbúnum myndum. Nú er ég hins
vegar að vinna við Stóru sprengjuna
í Evrópu og gríðarstór málverk fyrir
Madrid. Fyrir sýningu í Þýskalandi
er ég svo að vinna myndir sem ég
byggi á Rafael og kringlóttar mynd-
ir að auki. í Amsterdam mun ég
sýna 15 smámyndir, 12 sm á kant
mest portretmyndir með orustugný
í bland. í París mun ég síðan sýna
gríðarstórar myndir með blönduðu
efni frá síðustu tveimur árum.
Þú verður að athuga það að eitt
málverk eftir mig bjargar hverri sýn-
ingu, það er ekki talað um annað
og reyndar var ég að skapa nýja
stefnu í málaralistinni í heiminum.
Menn gerðu sér grein fyrir þessu í
fullri alvöru í Amsterdam og aðdrag-
andinn er auðvitað þróunin í mínum
verkum, en nafngiftin kom til vegna
sýningar minnar heima á íslandi fyrr
!