Morgunblaðið - 09.01.1990, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. JANÚAR 1990
31'
Minning-
Hjálmar Ejjólfs-
son, Hafharfírði
Fæddur 8. júní 1911
Dáinn 1. janúar 1990
Elsku afí minn og langafi okkar
er dáinn. Við vorum búin að búast
við þessu eftir löng og erfíð veik-
indi. En alltaf er samt mikill sökn-
uður þegar einhver ástvinur deyr.
Mér er svo minnisstætt, er ég
var 3-4 ára hnáta, og mamma og
pabbi fóru í ferðalag. Ég átti að
vera í pössun hjá Rebekku sem er
nágrannakona okkar. Mamma fór
með mig yfír til hennar, og það var
allt í lagi, svo þegar líða tók á
kvöld, og ég átti að fara að sofa,
þá kom söknuður eftir mömmu og
pabba. Ég tók þá sængina mína,
koddann og bangsann og læddist
niður eftir til afa. Yfír hraunið í
kolsvarta myrkri á náttfötunum og
bankaði og afi tók alveg undrandi
á móti mér og þar var ég þar til
mamma og pabbi komu aftur. A
sumrin fór ég oft með afa á trill-
unni, að vitja grásleppuneta og
hjálpaði honum að draga inn.
Það var alltaf gaman, þegar eitt-
hvað annað en fískur kom í netin.
Sumrin voru alltaf svo skemmtileg,
þegar skólinn var búinn, þá var
farið beint til afa í skemmuna og
þar fékk ég að prófa margt. Ég og
afí skemmtun okkur alltaf vel þegar
við vorum saman. Við fórum í hjóla-
túra út um allt og löbbuðum oft
niður í fjöru að skoða skeljar og
annað fjörudót. Afí hafði alltaf svo
mikið að segja mér af sjálfum sér
þegar hann var á sjónum, þá komu
margar skemmtilegar frásagnir í
ljós, því afí gat alltaf leikið svo vel
Fæddur 30. nóvember 1930
Dáinn 26. desember 1989
í dag er við kveðjum ástkæran
vin okkar viljum við þakka fyrir að
hafa kynnst honum. Ogleymanlegar
samverustundir munu Iifa í hugum
okkar um ókomna tíð.
Kristmundur Snæberg Snæ-
bjömsson fæddist í Reykjavík og
var sonur hjónanna Snæbjarnar
Kristmundssonar og Ingibjargar
Magnúsdóttur. Kristmundur fór
snemma í fóstur til móðurforeldra
sinna, að Efri-Hömrum, og ólst þar
upp að mestu leyti. Hann fór ungur
til sjós og þá oftast sem kokkur.
Árið 1966 hóf Kristmundur störf
hjá Nýju Sendibílastöðinni og starf-
aði þar æ síðan. Hann þjónaði við-
skiptavinum sínum vel og var þess
vegna á snærum margra fyrirtækja
um áraraðir. Á milli sendiferða var
Kristmundur tíður gestur hjá okkur
þá menn sem hann var að segja
frá, og þá var oft mikið hlegið.
Þegar svo dætur mínar fóru að
heimsækja langafa þá fannst þeim
alltaf svo spennandi að skoða skelj-
amar hans sem vom á lóðinni.
Þegar eldri stúlkan mín, hún
Dagný, var rétt orðin 2ja ára, þá
var hún farin að staulast niður eft-
ir til langafa og fá eitthvað gott í
munninn. Svona gæti ég haldið
endalaust áfram en læt þetta gott
heita.
Við kveðjum nú elsku afa okkar
og langafa og vitum að við eigum
eftir að hittast á ný, þegar fram
líðar stundir. Hafði hann þökk fyrir
allt og allt.
Elsku pabbi, Ásta, Jói og ættingj-
ar, Guð gefí okkur styrk og stuðn-
ing á þessari sorgarstundu.
Erna, Gunni, Dagný og
Ingibjörg.
„Hann afí er dáinn.“ Ég get ekki
sagt að það hafi komið mér á óvart
því það var búið að undirbúa mig
undir þetta. En það er samt alltaf
erfítt að kyngja svona fréttum, sér-
staklega af sínum nánustu. En það
er huggun harmi gegn að trúa því
að nú líði honum betur og að við
eigum einhvem tímann eftir að hitt-
ast aftur. Afí minn hét Hjálmar
Eyjólfsson, Tjörn við Hetjólfsgötu,
hér í Hafnarfírði.
Minningarnar þyrlast upp. Eins
og þegar ég fór með honum á sjó-
inn á trillunni sinni að leggja eða
draga grásleppu- og rauðmaga. Eða
þegar við fómm í Hafnarfjörð á
og var þá sest niður með kaffibolla
í hendi og heimsmálin rædd, virtist
engu máli skipta hvort rætt var um
stjórnmál, menningarmál eða
íþróttir, aldrei kom maður að tóm-
um brunninum hjá Kristmundi.
Til marks um dugnaðinn og
vinnusemina í Kristmundi er okkur
minnisstætt óhapp eitt er henti
hann fyrr í vetur er hann tognaði
á fæti. Meira þurfti til en þetta eitt
til að halda honum frá vinnu, því
tveimur dögum seinna var hann
kominn aftur til starfa, en í þetta
skiptið með staf í hönd.
Vinnustaður okkar í Álfheimum
verður tómlegur eftir óvænt fráfall
vinar okkar og mun minningin um
góðan dreng lifa lengi. Okkar inni-
legustu samúðarkveðjur til ættingja
og vina.
Hvíl í friði.
Starfsfólk Olís, Álfheimum.
trillunni að kaupa bensín og komum
aftur með fullan bát af gosi. Oft
var það þegar afí kom í land og
ég var niður í ijöru, að hann var
með lítinn rauðmaga eða ígulker
sem hann gaf mér. Það var alltaf
gott að köma til afa og vera hjá
honum. Oft hringdi hann heim til
pabba og mömmu og sagði við mig:
„Ég var að elda kjötsúpu," eða „ég
var að búa til ljómandi góða kæfu,“
og þá stökk ég niðureftir, því að
kjötsúpan hans var sú besta í heimi
og kæfan hans það besta sem til
var ofan á brauð. Oft var það þeg-
ar ég eltist og fór að búa að hann
sendi mér kæfubita.
Afi skrifaði alveg sérstaklega vel
og var mjög vandvirkur. Ég geymi
sem dýrgrip sendibréfið sem hann
skrifaði mér þegar ég bjó í Þýska-
landi, því það er ábyggilega eitt af
fáum ef ekki það eina sem hann
skrifaði um ævina.
Það var alltaf gaman á aðfanga-
dag heima. Þá borðuðu afí og Sigur-
björg hjá okkur og fóru síðan heim
að taka upp pakkana sína, en við
fórum til þeirra um kvöldið til að
skoða gjafírnar og þá fengum við
alltaf ís, ávexti og nammi svo að
maður gat varla gengið heim á eftir.
Þegar ég fór að búa var afi yfír-
leitt hjá okkur á aðfangadag, en
hann þurfti alltaf að vera kominn
heim kl. 20.00 til þess að horfa á
fréttirnar í sjónvarpinu sínu.
Afí átti alltaf eitthvað gott til
að stinga upp í mann og fengu
drengirnir mínir smjörþefínn af því
þegar við fórum í heimsókn til hans
eða út að keyra. En við fórum oft
saman í Kringluna og Kjötbúðina
Borg til að kaupa slög og búa til
kæfu. Eins var alltaf gaman að
fara með honum á bryggjuna og
skoða bátana og var hann óþreyt-
andi að svara spurningum strák-
anna og segja þeim frá bátunum.
Það var alveg dásamlegt að fara
út að keyra með afa. Hann þekkti
lá við hvern stein og hveija þúfu
og var óþreytandi að segja okkur
frá einhveiju sem hafði gerst á
þessum og þessum stað. Mér er
alltaf minnisstætt hvað hann hló
þegar Jón Kristján sagði honum að
hann hefði farið á ijúpu og ekki
fengið eina einustu. Þá hló afi og
sagði: „Ég skal sko segja þér það,
Nonni minn, að þegar ég var ung-
Kristmundur S. Snæ-
bjömsson — Minning
Btómmtoja
Fnðfinm
Suöuriandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opiðöllkvöld
til kl. 22,> einnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra er auðsýndu samúð og hlýhug við
andlát og útför eiginkonu, móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
KRISTÍNAR ILLUGADÓTTUR
frá Skárastöðum.
Sérstakar þakkir til laekna og starfsfólks sjúkrahúss Hvamms-
tanga fyrir frábæra hjúkrun og umönnun.
Guðmundur Jóhannesson,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Alúðarþakkir fyrir hluttekningu og samúð við fráfall
ÞÓRUNNAR KVARAN.
Ragnheiður Hafstað Sigurður Hafstað,
Clara Kvaran, Einar R. Kvaran.
Matthildur Björnson, Jón Björnson,
barnabörn og barnabarnabörn.
ur, þá fór maður ekki á ijúpnaveið-
ar án þess að koma klyfjaður til
baka, helst með fulla kerru og vel
það.“ Svo hlógu þeir og hlógu.
Svona var afí, alltaf fullur af glensi
og gríni.
Það var iðulega á sunnudögum
hringst á og spurt út í lottóið. Ef
hann fékk vinning var hann voða
rogginn, en ef hann fékk ekki neitt,
þá sagði hann alltaf: „Nú fer ég
að hætta þessari vitleysu,“ en svo
spilaði hann bara aftur næst og tók
áhættuna. Svona var það líka þegar
dregið var í Happdrætti Háskólans,
þá hringdi hann kannski og sagðist
vera frá happdrættinu og að ég
hefði fengið vinning, en hann gat
ekki verið alvarlegur lengi og fór
svo að skellihlæja.
Afí var mjög barngóður og var
iðulega með fullt af börnum í heim-
sókn, hvort sem það voru bama-
barnabörnin eða bara einhver börn
sem komu til að tína skeljar. Hann
tók eins á móti öllum. Oft fór mað-
ur niðureftir til að fá hann til að
spila á nikkuna og gerði hann það
alltaf ef hann kom því við. Svo
sagði hann sögur af því þegar hann
var ungur og spilaði á böllum, í
brúðkaupum o.fl.
Já, það er erfítt að sætta sig við
það að afí skuli vera farinn frá
okkur, en við verðum að hugga
okkur við það að við eigum ein-
hvern tímanm eftir að sjást aftur
og vera hamingjusöm með honum
á ný.
Elsku pabbi, Ásta, Jói, aðrir ætt-
ingjar og vinir. í hjörtum okkar ríkir
sorg vegna fráfalls góðs manns,
manns sem við elskuðum öll og virt-
um. Minningin um afa mun ætíð
lifa í hjörtum okkar. Guð styrki
okkur á þessari sorgarstundu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem)
Guðrún, Jón Kristján, Eyj-
ólfiir, Arnar og Borgar.
+
Þökkum af alhug sýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
ODDNÝJAR S. EINARSDÓTTUR
frá Árnesi.
Sérstakar þakkir og góðar óskir til alls starfsfólks lungnadeildar
Vífilsstaðaspítala.
Fyrir hönd aðstandenda,
Benedikt Valgeirsson.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim er sýndu okkur samúð
og hlýhug við andláLog útför eiginmanns míns, föður, tengdaföð-
ur og afa,
EINARS D. DAVÍÐSSONAR,
Rauðalæk 6.
Sigríður Árnadóttir,
Magnea Einarsdóttir, Jóhann Ásmundsson,
Hildur Einarsdóttir,
Einar Einarsson,
Sólveig Einarsdóttir,
Árni Klemensson, Einar Dagfinnur Klemensson.
+
Innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúö og vinarhug við andlát
og útför föður míns, tengdaföður og afa okkar
ÞÓRARINS ÁGÚSTS GUÐMUNDSSONAR,
Þórunnarstræti 124,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til heimilisfólks og starfsfólks á dvalarheimilinu
Hlíð og allra annarra er sýndu honum vináttu og hlýhug í ellinni.
Guð blessi ykkur öll.
Hulda Þórarinsdóttir, Halldór Arason,
Gyða Þ. Halldórsdóttir, Ari Halldórsson.
+ '
Innilegar þakkir fyrir samúð og vináttu við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar og tengdaföður,
JÓHANNESAR KRISTINS STEINSSONAR,
Silfurtúni 18,
Garði.
Kristfn Ingólfsdóttir,
Steinn Jóhannesson, Þorbjörg Óskarsdóttir,
Anna Guðrún Jóhannesdóttir, yerner Hirschback,
Hildigunnur Jóhannesdóttir, Árni Jóhannesson,
Ingibjörg Jóhannesdóttir, Gunnar Hannesson.
Lokað
Afgreiðslan verður lokuð í dag milli kl. 13.00 og
15.00 vegna jarðarfarar KRISTMUNDAR
SNÆBJÖRNSSONAR, sendibílstjóra.
Nýja sendibflastöðin.
Lokað
Skrifstofa okkar verður lokuð í dag frá kl. 9.00-
13.00 vegna jarðarfarar GÍSLA GUÐMUNDSSON-
AR, leiðsögumanns og kennara frá Tröð.
Lögmenn,
Atli Gíslason hrl., Magnús M. Norðdahl hdl.
Ingólfsstræti 5, Reykjavík.