Morgunblaðið - 01.12.1990, Síða 49

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. DESEMBER 1990
49
Guðmunda J. Bene-
diktsdóttir - Minning
Fædd 5. júli 1938
Dáin 24. nóvember 1990
Það eina sem við getum raun-
verulega gengið út frá í lífinu er
að öll munum við einhvern tímann
deyja.
Þrátt fyrir þessa vissu forðumst
við í lengstu lög að horfast í augu
við þá staðreynd. Það breytir litlu
þó ljóst sé að hveiju stefnir í lífi
einstaklings og sjúkdómur hafi
smám saman lamað líkamlegt þrek.
Guðmunda J. Benediktsdóttir,
Mumma frænka, sýndi aðdáunar-
vert æðruleysi og kjark í langri og
strangri baráttu 'við krabbamein.
Aldrei heyrðist hún kvarta. Hvert
áfallið rak annað eri ekki virtist það
buga hana, allt til síðasta dags.
Fyrstu endurminningar okkar
systra tengjast Mummu. í minning-
unni lifir hún sem jákvæða, glaða
og alltumveijandi frænkan okkar
sem var okkur líka eins og stóra
systir.
Ófáar voru sendingarnar sem við
fengum frá henni, ævinlega eitt-
hvað gott og spennandi. Það var
eins og hún hefði alltaf ómældan
tíma og kraft til að gera öðrum gott.
Við og ijölskyldur okkar nutum
þessa örlætis og hlýju í ríkum
mæli. Fyrir það og allar góðu minn-
ingarnar erum við þakklátar.
Með lífi sínu gaf Mumma svo
sannarlega gott fordæmi. Við finn-
um sterkt til þess hve orð eru lítils
megnug þegar við minnumst henn-
ar.
Þó að hún hafi nú yfirgefíð þann
jarðneska bústað sem líkaminn er
lifir hún áfram.
Við biðjum Guð að geyma
Mummu og gefa Boggu, Ola og
börnunum styrk.
Bryndís, Jóna Magga
og Ingibjörg.
Mig setti hljóðan, er ég frétti lát
minnar góðu vinkonu og fermingar-
systur, hennar Mummu. Hún ólst
upp í föðurhúsum í Hnífsdal og
átti heima hér alla ævi.
Foreldrar hennar eru Benedikt
Friðriksson verkamaður, en hann
lést 1973, tæplega 64 ára, og Ingi-
björg Guðmundsdóttir, húsmóðir,
sem lifir einkadóttur sína og er nú
78 ára.
Mumma var glaðvær og
skemmtilegur unglingur og hélt
þeim eiginleika alla tíð, þó að sjúk-
dómsstríð hafi verið þungbært nú
síðustu árin. Mér er minnisstætt
hvað Mumma var flink í dönskum,
en það var boltaleikur með 5 eða 6
boltum, sem hent var upp á vegg
og gripnir og hent aftur fyrir bak
þegar við átti. Þessi leikur sést nú
ekki lengur. Mumma fór í Gagn-
fræðaskólann á ísafirði og útskrif-
aðist þaðan. Síðan settist hún í
Kvennaskólann á Blönduósi, hjá
hinni landskunnu heiðurskonu, frú
Huldu Stefánsdóttur. Ég tel að
námsdvölin þar hafi reynst heilla-
spor, því heimilið ber smekkvísi
hennar fagurt vitni.
Eftirlifandi eiginmaður Mummu
er Ólafur Ingvar Friðbjarnarson,
stýrimaður frá Sútarabúðum í
Grunnavík. Þau gengu í hjónaband
10. október 1964 og voru í farsælli
sambúð í 26 ár. Þeim varð þriggja
barna auðið, en þau eru: Benedikt
rafvirki á ísafirði, sambýliskona
hans er Ásdís Kristjánsdóttir, þau
eiga dóttur á fyrsta ári. Ingibjörg,
nemi í Fjölbrautaskólanum á Sauð-
árjcróki og Sinári, nemi í Grunnskól-
ánum á Isafirði. Mumma var mjög
þakklát fyrir alla hjálp, sem hún
fékk bæði hér fyrir vestan og líka
syðra í veikindum sínum, en mestan
stuðning hygg ég að hún hafi feng-
ið frá eiginmanni og börnum ásamt
móður sinni. Einnig var Ingibjörg
Guðmundsdóttir frænka hennar í
Reykjavík mjög hjálpsöm og nær-
gætin við hana í erfiðum lækninga-
ferðum fyrir sunnan.
Þegar Mumma vann í kaupfélag-
inu hér heima var gaman að líta
þar inn, bauð hún þá oft upp á
kaffi og meðlæti, þá var slegið á
létta strengi. Líka var gaman að
heimsækja hana og þá drukkum við
te með heimabökuðu meðlæti og
ræddum málin í rólegheitum.
Mumma var traustur vinur og sýndi
það oftlega. Meðan ég var að festa
þessi orð á blað fletti ég með lokuð
augu Biblíunni minni og staðnæmd-
ist við þessi orð: „í heiminum hafið
þér þrengingar. En verið hug-
hraustir. Eg hef sigrað heiminn."
Jóhannes 16, 33. Þessi litli og upp-
byggjandi texti er letraður á fót-
stall minnisvarða um drukknaða
sjómenn frá Hnífsdal.
Mumma var komin af vestfirsk-
um sjómönnum í marga ættliði og
sjómannskona.
Kæru aðstandendur, ég og Finn-
ey systir mín, sem býr í Reykjavík
sendum ykkur innilegar samúðar^
kveðjur og blessunaróskir á þessum
dimmu vetrardögum.
Eri aftur kemur vor í dal.
Blessuð sé minning Guðmundu
Jónu Benediktsdóttur.
Guðjón Finndal
Finnbogason, Hnífsdal
í dag verður borin til moldar frá
kapellunni í Hnífsdal Guðmunda
Jóna Benediktsdóttir.
Mumma, eins og hún var venju-
lega nefnd, var fædd í Hnífsdal,
5. júlí 1938.
Foreldrar hennar voru hjónin
Ingibjörg Guðmundsdóttir og Bene-
dikt Friðriksson. Benedikt lést á
besta aldri 1973.
Mumma ólst upp við gott atlæti
foreldra sinna í góðu og heilbrigðu
umhverfi. Heimili þeirra hjóna,
Ingibjargar og Benedikts, var þekkt
að heilbrigðum lífsviðhorfum, vin-
áttu og mikilli samkennd til ná-
granna og samferðafólks. Þar var
hús opið fyrir öllum þeim er sam-
kenndar voru þurfi. Því mætti rita
nokkurt mál um það einstaka
lífshlaup, sem Ingibjörg og Bene-
dikt lifðu sameiginlega. Ingibjörg,
Bogga Stefáns, er einstök kona af
heilbrigðu lífsviðhorfi. í ríkum
mæli eru einkenni hennar nærgætni
og hlýja til alls þess er lifir og grær.
Mumma hlaut því mikla arfleifð
manngæsku frá foreldrum sínum.
Þennan arf ræktaði hún á þann
veg, sem vel kom fram í lífi hennar
og stárfi. Trúmennska til allra
verka var aðalsmerki hennar. Vin-
áttu rækti hún til allra þeirra sem
henni voru tengdir, bæði hvað varð-
aði frændsemi eða tengdir til skyld-
fólks eiginmanns hennar. Sömu
ræktarsemi sýndi hún öllum þeim,
er hún átti samskipti við á lífsleið-
inni, hvort heldur var við vinnu,
skólafélaga eða félagsstörf. Þeir eru
ótaldir sem þessa hafa orðið varir.
Mumma hefur um nær 7 ára
skeið átt við erfiðan sjúkdóm að
etja. Margt hefur borið við á þeim
ferli, sem ekki verður rifjaður upp
hér, Ávallt gætti hjá henni hins
heilbrigða lífsviðhorfs — bjartsýni
til framtíðar.
Við sem fylgdumst með sjúk-
dómsferli hennar undruðumst yfir
þeim mikla styrk, sem hún bjó yfir
allt til síðustu stundar. Hún gerði
sér grein fyrir .hvert stefndi, þó
þess gætti ekki í orðum eða and-
legri tilfinningu hennar, en þeir sem
þekktu hana best vissu að hugur
hennar var skýr hvað þetta snerti.
Það er einstæður sálarstyrkur að
geta lifað svo sem hún gerði síðustu
árin. Aldrei var æðrast eða að
kjarkur dvínaði, þó líkamlegir kraft-
ar færu þverrandi. Sterkur vilji til
að gleðja aðra, svo þeir lifðu ekki
í kvöl vegna veikinda hennar eða
atburða þeim fylgjandi, var hennar
styrkur.
Orð mín ná ekki til að tjá þá til-
finningu, sem við nánasta frænd-
fólk fundum til á þessum tíma.
Mumma var ávallt sú sterka á
hveiju sem gekk. Vinátta og hlýja
brást hvergi.
Ég bið þess að mér hafi lærst
nokkur vísdómur hvað þetta lífsvið-
horf snertir. Hjá Mummu brast
hvorki kjark né lífsvilja,- en „eigi
má sköpum renna“.
Guðmunda Jóna kvæntist eftirlif-
andi eiginmanni sínum, Ólafi Frið-
björnssyni, vélstjóra, 10. október
1964.
Börn þeirra eru: Benedikt raf-
virki, sambýliskona Ásdís Kristj-
ánsdóttir, barn þeirra Andrea; Ingi-
björg Jóna, menntaskólanemi;
Smári, sem lýkur skyldunámi í vor.
Það er sárt að sjá á eftir konu
sem Guðmundu Jonu, er fellur frá
á besta aldri. Þó söknuður okkar
frændfólks sé mikill, er söknuður
þeirra sem næst standa, eigin-
manns, barna og móður, hvað sár-
astur.
Ég bið „hinn mikla eilífa anda,
sem í öllu og alls staðar býr“ að
létta þeim sorg og söknuð, að vaka
yfir velferð þeirra.
Þegar aftur birtir er ljúft að
minnast Guðmundu Jónu, Mummu,
ástkærrar eiginkonu, móður, sem
bar einlæga og heilbrigða um-
hyggju fyrir bömum sínum, og dótt-
ir, sem ávallt var foreldrum sínum
einlæg.
Alfaðir blessi minningu ykkar.
Við frændfólkið færum okkar
kveðjur og þakkir.
Marías Þ. Guðmundsson
VZterkarog
kJ hagkvæmur
auglýsingamiöill!
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
JÓHANNA THEÓDÓRA BJARNADÓTTIR,
lést í Vifilsstaðaspítala aðfaranótt 30. nóvember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda
Dætur, tengdasynir og barnabörn.
t
Faöir okkar, tengdafaðir og afi,
STEINGRÍMUR JÓHANNESSON
bifreiðastjóri,
Hrafnhólum 6,
lést á heimili sínu 29. nóvember.
Helga Steingrimsdóttir, Snorri Ágústsson,
Anní Steingrimsdóttir,
Stígur Steingrímsson, Nína Hrólfsdóttir,
Jóhannes Steingrimsson
og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma, langamma og langalangamma,
SIGURLÍNA GUÐRÚN
GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Efri-Miðvík, Aðalvík,
Suðurgötu 12,
Keflavík,
er andaðist á sjúkrahúsi Keflavíkur að
morgni laugardagsins 24. nóvember sl., verður jarðsungin frá
Keflevíkurkirkju í dag, laugardaginn 1. desember, kl. 14.00.
Guðmundur F. Sölvason,
Margrét Sölvadóttir,
Karitas Sölvadóttir,
Hafsteinn Sölvason,
Ásta Sölvadóttir,
Hilmar R. Sölvason,
Sölvi Stefánsson,
barnabörn, barnabarnabörn
Sigurbjörg Guðjónsdóttir,
Friðrik L. Baldvinsson,
Gerald Hásler,
Sigríður Oddsdóttir,
Hilmar Valdimarsson,
Björg Jónsdóttir,
Inga Árnadóttir,
og barnabarnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð, hjálpsemi og vinarhug við
andlát og útför
JÓNS BJARNASONAR,
Hlíðarbraut 9,
Blönduósi.
Sigurbjörg Sigríður Guðmundsdóttir,
Bjarni Jónsson, Guðmundur Rúnar Jónsson,
Guðrún Sigurðardóttir, Jófríður Kristjánsdóttir,
Björg Bjarnadóttir, Árni Jónsson,
Sigríður Kristín Bjarnadóttir,
Ragnar Páll Bjarnason, Sonja G. Wium,
Sigurlaug Bjarnadóttir, Kristinn Jónsson,
Lárus Hagalín Bjarnason, Særún Albertsdóttir.
Náttföt-náttkjólar - sloppar -undirfatnaður
úr mjúku silki og satíni.
Einstakir hlutir á einstöku verði.
Gjafakort - góð lausn fyrir marga.
Sýningarstúlka á staðnum.
Verið velkomin.

TIZKAN
MJGAVEGI 71 • 2 HÆÐ
1 II sttfri stlkUt
Góðan daginni f Ol