Morgunblaðið - 07.12.1990, Blaðsíða 48

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. DESEMBER 1990
48
Minning:
Sigríður Sigurðardótt-
ir, Syðrí-Gegnishólum
Fædd 14. janúar 1911
Dáin 27. nóvember 1990
Hún amma, Sigríður Sigurðar-
dóttir, er dáin. Hún skildi eftir sig
skarð sem aldrei verður fyllt. En
minningin um hana lifir og yljar
manni um hjartaræturnar.
Það fyrsta sem ég man af ömmu
var litli eldhúskrókurinn hennar þar
^sern hún sat og kenndi mér reikn-
ing. Ég man líka þegar ég hafði
verið hrædd við einhvern krakkann
í hverfinu og kom inn, skreið undir
sófa og vildi mig hvergi hreyfa. Þá
hafði amma lag á því að dreifa
huganum og reka óttann á flótta.
Amma var höfðingi heim að sækja
og hafði gaman af því að stinga
einhveiju uppí litla munna.
Rétt áður en hún fór í endurhæf-
ingu í Heilsuhælið í Hveragerði
heimsótti ég ömmu, ekki grunaði
mig þá að ég ætti ekki eftir að sjá
hana aftur, þar sem hún virtist
vera á góðum batavegi eftir veik-
indin í sumar.
Ég vil þakka fyrir allar stundirn-
ar sem ég átti með ömmu og bið
algóðan Guð að blessa þig pabbi
og ykkur öll.
Hún amma þín dó í nótt, sagði
mamma þegar hún kom til mín
þennan þriðjudagsmorgun. Mér brá
óneitanlega mikið, átti alls ekki von
á þessu, enda gerir dauðinn sjaldan
boð á undan sér. Ég hafði frétt af
henni kvöldið áður og þá var hún
á Heilsuhælinu í Hveragerði og var
bara hress og lét vel af sér. En hún
amma hafði veikst í sumar en virt-
ist þó vera öll að koma til þegar
kallið kom.
Ég fæddist daginn sem hún varð
49 ára og átti þann heiður að verða
fyrsta barnabarnið hennar. Ég var
alltaf sem bam montin af því að .
eiga sama afmælisdag og hún og
fannst að ég ætti meira í henni en
systkini mín. Amma var kennari
og kenndi okkur að lesa. Mér eru
minnisstæðar þessar kennslustund-
ir, kannski mest af því að ef við
vorum dugleg fengum við á eftir
heimsins besta heimatilbúinn ís sem
til var. Eins var mjög gaman að
heimsækja ömmu í Álfheimana, hún
átti dót handa okkur og stóra kenn-
aratöflu sem við máttum nota eins
og við vildum. Eitt sumar er ég var
unglingur bjó ég hjá henni og afa
í Kópavogi því það var auðvelt að
fara í vinnu frá þeim. Þá hugsaði
hún mjög vel um mig. Eftir að ég
gifti mig og flutti frá Reykjavík
fækkaði samverustundum okkar,
en ég reyndi þó alltaf að koma í
jólaboðin hennar sem voru fastur
liður í jólahaldinu og þeim sið hélt
hún ein áfram eftir að afi dó. Þar
var alltaf mikið fjör enda ættin stór.
Svo þegar ég flutti í nágrenni við
hana fóru dætur mínar stundum til
hennar og tóku gjarnan skólafélaga
og frændfólk með sér því það var
svo gaman hjá langömmu. Hún
spjallaði við þau, gaf þeim mjólk
og kleinur og sendi þau svo heim
á skikkanlegum tíma. Hún amma
var góð, dugleg og vel greind kona
sem ég er þakklát fyrir að hafa
átt. Nú er hún komin til afa og líður
vel. Við systkinin frá Sunnuhlíð
biðjum góðan Guð að blessa og
styrkja börnin hennar og tengda-
börn.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Erla
Það var þriðjudagsmorgunn og
ég fékk skilaboð um að hringja í
mömmu eins fljótt og ég gæti.
„Hún amma þín dó í nótt.“ Mér brá
en varð þó ekki hissa, hún amma
hafði verið heilsulítil undanfarið. í
huga mínum eru minningamar
margar. Þær ná aftur til bemskuár-
anna. Ég man sem smástrákur
hvernig það var að koma til hennar
ömmu í Álfheimana og seinna í
Tunguheiðina. Við fómm oftast
saman bræðurnir og hittum þá
gjarnan aðra krakka, því oft var
fjör þar á bæ. Afi og amma virtust
njóta þess að dekra við okkur, hjá
afa fengum við reyktan rauðmaga,
en í eldhúsinu hjá henni ömmu feng-
um við oft jarðarber með ijóma. Já,
eldhúsið hjá henni ömmu var nú
alveg heimur út af fyrir sig. Þar
voru kynstrin öll af ýmsu góðgæti
framleidd. Amma hafði einstakt lag
á að gleðja bamabömin sín. Til
dæmis þegar maður ætlaði að fá
sér mjólk, þá kom stundum kókó-
mjólk úr fernunni hjá henni. Gladdi
þetta ungan bamshugann og mag-
ann.
Það var fleira en matur sem
amma gaf. Hún gaf okkur fyrir-
mynd. Hún var dugleg, ósérhlífin
og grandvör kona. í gegnum hin
mismunandi áföll lífsins gekk hún
bein í baki og bar höfuðið hátt.
Kvartanir og sjálfsvorkunn áttu
ekki upp á pallborðið hjá henni.
Jafnvel þó að maður vissi að heilsan
var ekki góð, þá fullyrti hún alltaf
aðspurð að hún hefði það ,jú alveg
stórkostlega gott“. Því næst skipti
hún snögglega um umræðuefni og
spurði tíðinda af langömmubömun-
um sínum. En þannig var hún
amma, hafði meiri áhuga á velferð
annarra en eigin heilsu.
Þegar ég sest niður með börnun-
um mínum, þá er það svo ótal
margt gott sem ég get sagt þeim
af honum afa og henni ömmu. Fyr-
ir allt það góða þakka ég í dag er
ég kveð góða konu með söknuði.
Ég bið Guð minn að blessa þig
pabbi minn og styrkja í sorginni.
Óðrum aðstandendum votta ég
dýpstu samúð.
G. Theodór Birgisson
„Að glæða og ala önn fyrir, að
framleiða en safna ekki auði, að
starfa en heimta ekki, að mega sín
mikils án þess að láta til sín taka
— það er æðsta dyggðin." (Lao-
Tse.)
Svona var hún amma. Hún var
hetja; ósérhlífin og fórnfús kona
sem kunni ekki að kvarta. Já, hún
var hetja, en nú er hún dáin. Frétt-
in kom óvænt, líkt og fyrstu vetrar-
élin á fallegu hausti; svolítið sem
maður gat átt von á hvenær sem
er, þó að maður búist aldrei tíman-
lega við slíku.
Amma var fædd 14. janúar 1911
að Bergstöðum í Biskupstungum.
Hún var næstelst í stórum systkina-
hópi, ein af átta bömum Sigurðar
ísleifssonar bónda og Sigríðar Jóns-
dóttur Ijósmóður. Ung fluttist hún
með foreldrum sínum að Syðri-
Gegnishólum í Gaulveijabæjar-
hreppi. Hennar skólaganga hófst í
kvölddeild Gagnfræðaskóla Austur-
bæjar árið 1933 og lauk með kenn-
araprófi vorið 1937. Eftir það gerð-
ist hún farkennari, bæði 1 Fells-
strandarskólahverfi og einnig í
Skorradalsskólahverfi. En einmitt
þar kynntist hún Ólafí Benónýssyni
frá Háafelli. Honum giftist hún 14.
október 1941. Vorið 1944 flytja þau
svo suður í Mosfellssveit, þangað
sem síðar urðu æskustöðvar mínar,
að Sunnuhlíð við Geitháls. Þar
bjuggu þau þar til þau fluttu til
Reykjavíkur, og seinna í Kópavog-
inn.
Ég man að mér fannst það alltaf
svolítið merkilegt að amma mín
skyldi vera kennari. Sem krakka
fannst mér það bæði sérstakt og
skrýtið að amma, þessi hógværa
látlausa kona, skyldi vita nóg til
að vera kennari. Tveimur af eldri
systkinum mínum kenndi hún að
lesa, og mér fannst óralangt þar
til röðin kæmi að mér að fá að fara
til hennar í Álfheimana til að læra
að lesa. Einhvernveginn man ég
samt minna eftir lestrarnáminu, en
öllu hinu sem gerðist. Það virðist á
þessari sturidu vera ofar í huga
mínum hversu óþreytandi hún var
að hafa ofan af fyrir mér á ýmsan
hátt. I undraheimi ömmu, kynntist
ég byggingarlistinni sem blómstraði
með kynstrunum öllum af Lego-
kubbum. Blekiðnaðurinn eða skrif-
finnskan náði einnig tökum á manni
þar sem maður hamaðist við að
þekja kennaratöfluna hennar ömmu
með krítum í öllum mögulegum lit-
um. Já, ég fór til hennar ömmu
með háleit markmið í farteskinu.
Ég ætlaði að taka forskot á sæluna
og læra að lesa áður en skólinn
byijaði. Með nesti og nýja skó,
flutti ég svo til hennar, áhugasamur
í byijun. Ég held að þetta hefði nú
samt aldrei gengið, nema vegna
ótrúlegrar þolinmæði hennar og
lagni við að halda manni við efnið.
En það var meira en bara bókstaf-
urinn sem lærðist í dvölinni hjá
henni ömmu. Hjá henni og honum
afa kynntist ég af eigin raun hvað
það er að sjúga öll beinin, eða hvort
t
Faðir minn, fósturfaðir, tengdafaðir og afi,
GUNMAR ÁRMANN BJÖRNSSON
húsasmíðameistari,
Giisbakka, Blesugróf,
Reykjavík,
andaðist á Landakotsspítala 5. desember.
Björn Gunnarsson, María Gunnarsson,
Jakob Jakobsen, Þórunn Lárusdóttir,
Kristjana Jakobsen, Björgvin Björgvinsson
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
ODDUR GUÐBJÖRNSSON
bóndi,
Rauðsgili,
Hálsasveit,
sem lést á Landspítalanum 1. desember, verður jarðsunginn frá
Reykholtskirkju laugardaginn 8. desember kl. 14.00.
Ferð verður frá BSI kl. 11.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ingibjörg Jónsdóttir.
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HJÁLMAR BÖÐVARSSON
frá Bólstað,
Bakkabraut 1,
Vík í Mýrdal,
sem lést á Sjúkrahúsi Suðurlands, Selfossi, þann 27. nóvember
sl., verður jarðsunginn frá Víkurkirkju laugardaginn 8. desember
kl. 14.00.
Þóra Þorbergsdóttir,
Þorbergur Þorsteinn Reynisson, Gunnhildur Haraldsdóttir,
Sigurður Karl Hjálmarsson, Áslaug Einarsdóttir,
Vilborg Hjálmarsdóttir, Kristján Benediktsson,
Anna Matthildur Hjálmarsdóttir, Einar Hjörleifur Ólafsson,
Jón Hjálmarsson, Sigrún Guðmundsdóttir
og barnabörn.
+
Eigirikona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÞÓREY BÖÐVARSDÓTTIR,
Urðarholti 7,
Mosfellsbæ,
andaðist á heimili sínu miðvikudaginn 5. desember.
Guðmundur Björnsson,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ella Gitta.
+
MATTHÍAS DAÐI GUÐBJARTSSON
frá Baulhúsum í Arnarfirði,
síðast til heimilis á Bauganesi 33,
lést 28. rióvember sl. á Borgarspítalanum.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Ólöf Huld Matthiasdóttir
og aðstandendur.
+
GUÐRÚN ÓLAFSDÓTTIR,
Hringbraut 102,
lést 5. desember.
Óskar Lárusson,
Þórhalla Guðnadóttir,
---Lárus Ýmir Óskarsson,
Helga Guðrún Óskarsdóttir.
+
Eiginmaður minn og sonur, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÁRMANN ÁRNASON,
Teigi,
Grindavík,
andaðist 5. desember á Borgarspítalanum.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðrún Guðmundsdóttir,
Árni Guðmundsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Heilshugar þökkum beinum við til þeirra fjölmörau, sem auð-
sýndu okkur vinarhug og samúð við fráfall og greftrun
VIGFÚSAR GUÐMUNDSSONAR,
Skólabraut 5,
Seltjarnarnesi.
Jóhanna Stefánsdóttir
og börn hins látna.